2. Kathlijn
Wanneer ik die avond thuiskom, ligt
Dylan languit in de zetel televisie te
kijken.
“Twan heeft vanmiddag braaf zijn
flesje uitgedronken, en slaapt nu nog
steeds.”, meldt hij kort.
3. “En Femke heeft de hele dag flink
gespeeld. Het leek alsof ze je niet
eens gemist heeft.”
Alweer die dubbelzinnig venijnige
ondertoon in zijn stem…
4. “Maar ga zitten, dan haal ik wat te
drinken voor ons. Dat praat wat
makkelijker.”
Zonder me een verdere blik te
gunnen, verdwijnt hij richting
keuken.
5. “Zo, vertel eens,”, zegt hij nadat hij
twee glazen vruchtensap op tafel
heeft gezet: “Hoe was jouw eerste
dag?”
6. Ik begin meteen weer te glimlachen
wanneer ik aan het begin van de les
denk: “Goh, dat begon al goed. Twee
meisjes hadden zo hard gelopen om
nog op tijd te komen, dat ze helem-…”
7. “Schat, luister je wel?”, vraagt ik,
wanneer ik hem na twee zinnen al
luidruchtig hoor geeuwen. Heeft hij
nu écht geen interesse voor wat ik
vertel?
8. “Euhm, ik geloof dat ik wat moe ben.
Weet je, het valt ook niet mee om de
hele dag in je eentje voor twee kleine
kinderen te zorgen…”
Hij staat op: “Ik ga slapen. Tot zo
meteen?”
9. Hij loop de trap op, en ik blijf
verdwaasd achter. Ik zap nog wat
langs enkele televisiezenders, maar
niets kan me nog boeien…
10. Amaryllis
“Fay aan Amaryllis – biep! Ik ben een
marsmannetje, en als je me niet –
biep! – antwoordt, dan kom ik je –
biep! – opeten!”, brabbelt Fay in mijn
oor.
11. Lachend duw ik haar weg: “Je hebt
net gegeten, mens! En daarbij, moet jij
niet naar één of ander saai college of
zo?”
12. “Goh, wat zijn we weer vriendelijk
vandaag!”, antwoordt Fay, “Je hebt
na de les Literatuurgeschiedenis
amper een woord gezegd… boeiden
de Griekse auteurs je zo dat je er nog
steeds met je gedachten bij zit?”
13. “Maar goed, je hebt gelijk: ik heb
binnen een halfuur les. Beloof je dat
ik dan straks weer een vrolijker
gezicht te zien krijg??”
Nog nagrinnikend verdwijnt ze door
de deur.
14. Ik zucht en leun vermoeid tegen de
muur. Waarom moet dit weer
gebeuren? De eerste les van mijn
studententijd, en het is alweer zover!”
15. “En waarom kan ik mezelf nu niet
beter onder controle houden?! Straks
heeft Fay alles in de gaten, en dan
kan ik hier mijn boeltje wel pakken!”
16. Ik sla mijn hand tegen mijn hoofd:
“Verdomme, ik wil het niet!”
17. Blijkbaar heb ik net iets te hard
geroepen, want ik hoor voetstappen
halt houden voor mijn deur en Justin
steekt nieuwsgierig zijn hoofd om de
hoek.
“Amaryllis, alles in orde? Als je eens
goed wil praten bij een lekker pintje,
een tequila of wat dan ook… je weet
me te vinden, hé!”
18. Ik zucht: “Nee Justin, ik heb geen
behoefte om erover te praten, en al
zeker niet met jou! Laat me toch
gewoon even alleen zijn!”
19. Ik hoor hoe hij zich omdraait en naar
zijn eigen kamer verdwijnt, en
meteen besef ik dat ik me vergist heb.
Alleen zijn? Met professor Verwolkt
in mijn hoofd??
20. Wat ik eigenlijk bedoelde was: “Laat
me alleen zijn… met Wolkje…”
