1. 1
ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၀၁၅ / အတြဲ(၁) အမွတ္ (၁)
ေခါင္းေဆာင္မႈဆိုင္ရာသေဘာတရားမ်ား
မင္းေသ့
ဤေဆာင္းပါးသည္ ေခါင္းေဆာင္မႈဆိုင္ရာ သေဘာတရားမ်ားကို ေကာင္းႏိုးရာရာ စုစည္းျပဳစုထားသည့္
ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ျဖစ္သည္။ ေခါင္းေဆာင္မႈေရးရာ စာအုပ္ စာတမ္းမ်ားက သေဘာတရားမ်ား ပါရိွသလို စာေရး
သူ သိျမင္နားလည္ထားသည့္ ေခါင္းေဆာင္မႈအယူအဆမ်ားကိုလည္း အခ်ိတ္အဆက္မိမိ ေရးသားတင္ျပထား
သည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ျမန္မာ့ဘာသာျဖင့္ ေခါင္းေဆာင္မႈဆိုင္ရာစာအုပ္မ်ား အမ်ားၾကီးရိွေနသည့္ အေလွ်ာက္
စီးပြားေရးဆိုင္ရာအတြက္သာမက၊ မည္သည့္နယ္ပယ္တြင္မဆို အသံုးတဲ့သည့္ အိုင္ဒီယာမ်ားျဖင့္ ေရးသားထား
သည့္ ေဆာင္းပါးေကာင္းတစ္ပုဒ္ျဖစ္သည္။
အယ္ဒီတာ
1
ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၀၁၅ / အတြဲ(၁) အမွတ္ (၁)
ေခါင္းေဆာင္မႈဆိုင္ရာသေဘာတရားမ်ား
မင္းေသ့
ဤေဆာင္းပါးသည္ ေခါင္းေဆာင္မႈဆိုင္ရာ သေဘာတရားမ်ားကို ေကာင္းႏိုးရာရာ စုစည္းျပဳစုထားသည့္
ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ျဖစ္သည္။ ေခါင္းေဆာင္မႈေရးရာ စာအုပ္ စာတမ္းမ်ားက သေဘာတရားမ်ား ပါရိွသလို စာေရး
သူ သိျမင္နားလည္ထားသည့္ ေခါင္းေဆာင္မႈအယူအဆမ်ားကိုလည္း အခ်ိတ္အဆက္မိမိ ေရးသားတင္ျပထား
သည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ျမန္မာ့ဘာသာျဖင့္ ေခါင္းေဆာင္မႈဆိုင္ရာစာအုပ္မ်ား အမ်ားၾကီးရိွေနသည့္ အေလွ်ာက္
စီးပြားေရးဆိုင္ရာအတြက္သာမက၊ မည္သည့္နယ္ပယ္တြင္မဆို အသံုးတဲ့သည့္ အိုင္ဒီယာမ်ားျဖင့္ ေရးသားထား
သည့္ ေဆာင္းပါးေကာင္းတစ္ပုဒ္ျဖစ္သည္။
အယ္ဒီတာ
1
ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၀၁၅ / အတြဲ(၁) အမွတ္ (၁)
ေခါင္းေဆာင္မႈဆိုင္ရာသေဘာတရားမ်ား
မင္းေသ့
ဤေဆာင္းပါးသည္ ေခါင္းေဆာင္မႈဆိုင္ရာ သေဘာတရားမ်ားကို ေကာင္းႏိုးရာရာ စုစည္းျပဳစုထားသည့္
ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ျဖစ္သည္။ ေခါင္းေဆာင္မႈေရးရာ စာအုပ္ စာတမ္းမ်ားက သေဘာတရားမ်ား ပါရိွသလို စာေရး
သူ သိျမင္နားလည္ထားသည့္ ေခါင္းေဆာင္မႈအယူအဆမ်ားကိုလည္း အခ်ိတ္အဆက္မိမိ ေရးသားတင္ျပထား
သည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ျမန္မာ့ဘာသာျဖင့္ ေခါင္းေဆာင္မႈဆိုင္ရာစာအုပ္မ်ား အမ်ားၾကီးရိွေနသည့္ အေလွ်ာက္
စီးပြားေရးဆိုင္ရာအတြက္သာမက၊ မည္သည့္နယ္ပယ္တြင္မဆို အသံုးတဲ့သည့္ အိုင္ဒီယာမ်ားျဖင့္ ေရးသားထား
သည့္ ေဆာင္းပါးေကာင္းတစ္ပုဒ္ျဖစ္သည္။
အယ္ဒီတာ

2. 2
ေခါင္းေဆာင္မႈဆိုင္ရာသေဘာတရားမ်ား
ေခါင္းေဆာင္တို႔၏ သေဘာသည္ လုပ္ယူ၍ရသည္။ ေလ့က်င့္
ယူ၍ ရသည္။ အေလ့အက်င့္မွသည္ အေလ့အထသုိ႔ ေျပာင္း
သြားေသာအခါ ေခါင္းေဆာင္တို႔၏စရိုက္သည္ သူ၏ ေခါင္း
ေဆာင္မႈႏွင့္ တစ္သားတည္း က်သြားသည္။ ထိုအခါ
ေခါင္းေဆာင္မႈသည္ အေျပာင္ေျမာက္ဆံုးေခါင္းေဆာင္မႈ တစ္
ရပ္ျဖစ္သြားေတာ့သည္။ ေခါင္းေဆာင္သည္ နယ္ပယ္အသီးသီး
တြင္ရိွသည္။ ေခါင္းေဆာင္မႈပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိးလည္းရိွသည္။ မ်ား
ေသာအားျဖင့္ ေခါင္းေဆာင္မႈပံုစံမ်ားသည္ လုပ္ကိုင္ရာ
နယ္ပယ္ ဝန္းက်င္ကို လိုက္၍ ေျပာင္းလဲသြားတတ္သည္သာ
ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္၊ စစ္ေရးေခါင္း ေဆာင္၊ စီးပြားေရးေခါင္းေဆာင္၊ လူမႈေရးေခါင္းေဆာင္၊
လူမ်ဳိးစုေခါင္းေဆာင္၊ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ အစရိွသျဖင့္ နယ္ပယ္ကိုလိုက္၍ ေခါင္းေဆာင္မႈ အမ်ဳိးမ်ဳိး
ရိွၾကသည္။
ေခါင္းေဆာင္မႈ အႏွစ္သာရ
ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ရန္ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္မ်ားရိွသည္။ ေခါင္းေဆာင္လုပ္ရန္ ေနာက္လိုက္လိုသည္။
ေနာက္လိုက္မ်ားရိွမွသာ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္မည္။ မိမိတစ္ဦးတည္းရိွေနျပီး ငါကြ ေခါင္းေဆာင္ဟု ေအာ္ေန၍ မရ
ေခ်။ ေခါင္းေဆာင္သည္ ေနာက္လိုက္မ်ားကို ဦးေဆာင္သူျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေခါင္းေဆာင္တို႔သည္ ေနာက္
လိုုက္မ်ား မိမိတို႔ေနာက္တြင္ လိုက္ပါႏိုင္စြမ္းရိွေအာင္ စြမ္းေဆာင္ရည္ရိွရန္ လိုအပ္သည္။ ေနာက္လိုက္မ်ားအား
မိမ္ိေနာက္ကို မလိုက္ပါေစေအာင္ ျပဳစြမ္းႏိုင္ျခင္း မရိွပါပဲ ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ရန္ ရည္ရြယ္ဖို႔ မသင့္
ေခ်။
ေခါင္းေဆာင္သည္ လူအမ်ား၏ ဦးေႏွာက္ႏွင့္ ႏွလံုးသားကို ဆြဲယူညိွ႕ငင္ႏိုင္ရန္ လိုသည္။ လူအမ်ား၏ ဦးေႏွာက္
ႏွင့္ ႏွလံုးသားကို လႊမ္းမိုးလွ်င္ ထိုလူမ်ား၏ အျပဳအမူမ်ား၊ အေတြးအေခၚမ်ား၊ အေျပာအဆိုမ်ားကို ျပဳျပင္စီရင္
ႏိုင္စြမ္းရိွလာသည္။
အေျခခံအရည္အခ်င္း
ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးသည္
သူ၏ ပုဂၢဳိလ္ဆိုင္ရာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားကို ယံုၾကည္ကိုးစားျခင္း ခံရလွ်င္၊
ေနာက္လိုက္မ်ား၏ စိတ္ႏွွလံုးကို ဆြဲေဆာင္စည္းရံုးႏုိင္လွ်င္၊
ေခါင္းေဆာင္ဟူသည္
ေဟာေျပာျခင္းျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊
အျပဳအမူအားျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊
လူအမ်ား၏ အေတြးအၾကံမ်ား၊ အျပဳ
အမူမ်ား၊ အေျပာအဆိုမ်ားကို လႊမ္းမိုး
ျပဳျပင္ႏိုင္ေသာသူ

3. 3
ေနာက္လိုက္ငယ္သားမ်ား၏ ယံုၾကည္ကိုးစားမႈကို ခံယူရရိွလွ်င္၊
နားလည္ေသာဘာသာစကားျဖင့္ ဆိုလိုသည္ကို ရွင္းလင္းမိန္႔ၾကားႏိုင္လွ်င္၊
ထိုပုဂၢဳိလ္၏ ေခါင္းေဆာင္မႈသည္ ေအာင္ျမင္သည္ဟု ဆိုႏိုင္သည္။
ေခါင္းေဆာင္သည္ လူမ်ားကို ဦးေဆာင္သူျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ လူ႕အေၾကာင္းကို သိရမည္။ လူ႕အေၾကာင္းကို
သိျခင္းသည္ သာမန္အသိျဖစ္ရံုႏွင့္ မရေခ်။ ေကာင္းစြာ နက္နက္နဲနဲသိရမည္။ လူအေၾကာင္းကို သိျခင္း၏
အေျခခံသည္ လူ႕သဘာဝကိုသိျခင္းျဖစ္သည္။ လူ႕သဘာဝတြင္ လူတို႔၏ စရိုက္၊ အမူအက်င့္မ်ား၊ အေျပာအဆို
မ်ား၊ ႏွင့္ ေတြးေခၚပံုမ်ား စသည္တို႔ပါဝင္သည္။ လူ႕သည္ လူအေၾကာင္းကို မသိဆံုး သတၱဝါပင္ျဖစ္သည္။
လူအမ်ားသည္ ကိုယ့္ေၾကာင္းကိုလည္း မသိ၊ သူမ်ားအေၾကာင္းကိုလည္း သိသလိုလိုႏွင့္ တကယ္မသိျဖစ္ေန
ၾကသည္။ ဆြန္ဇူး၏ အဆိုအမိန္႔တစ္ရပ္ရိွသည္။
“ရန္သူ႕အေၾကာင္းကို… သိ
မိမိအေၾကာင္းကို… သိ
ဒါဆိုရင္… တိုက္ပြဲတစ္ရာ… ေအာင္ပြဲတစ္ရာျဖစ္သည္….” ဟု ဆိုသည္။
ေခါင္းေဆာင္သည္ လူအမ်ားကို ထိန္းေက်ာင္းဦးေဆာင္သူျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ လူအမ်ားအေၾကာင္းကို အသိသင့္
ဆံုး သူတစ္ဦးပင္ျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ လူ႕အေၾကာင္းကို သိသူသည္ လူမ်ားကို ေကာင္းစြာ ထိန္းေက်ာင္းႏိုင္၊
ဦးေဆာင္ႏိုင္ေသာသူ ျဖစ္လာႏိုင္သည္။
အခ်ဳပ္ဆိုရေသာ္ -
 ေခါင္းေဆာင္သည္ ကိုယ့္အေၾကာင္းကို ကိုယ္သိရမည္။
 ေခါင္းေဆာင္သည္ လူ႕အေၾကာင္းကို ေနာေက်ေအာင္သိရမည္။ အထူးသျဖင့္ မိမိဦးေဆာင္မည့္သူမ်ား
၏ အေၾကာင္းကို ပို၍ ႏွံ႔ႏွံ႔စပ္စပ္သိရမည္။
 ေခါင္းေဆာင္သည္ မိမိ၏ ျပဳိင္ဘက္ပုဂၢဳိလ္မ်ားအေၾကာင္းကို ပို၍ သိရမည္။
ေခါင္းေဆာင္တို႔ သိအပ္၊ တတ္အပ္ေသာ ပညာရပ္မ်ား မ်ားစြာရိွသည္။ အသိမ်ား မ်ားစြာရိွသည္။ ေခါင္းေဆာင္
တို႔သည္ ေလာကတြင္ ရိွသည့္ အသိပညာ၊ အတတ္ပညာမ်ားစြာကို အကုန္အစင္ တတ္ေျမာက္သူမ်ား မဟုတ္
ေခ်။ ၾကိဳးစားပါလွ်င္လည္း အကုန္အစင္တတ္ေျမာက္ႏိုင္မည္ မဟုတ္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေခါင္းေဆာင္အတြက္
အတတ္ပညာေပါင္းမ်ားစြာ မလိုအပ္။ အသိပညာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတာ့ လိုအပ္သည္။ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လို
သူအဖို႔ အသိသမားျဖစ္ရမည္။ စာသမားျဖစ္ရမည္။ အသိသည္ ပဲ့ႏွင့္တူသည္။ သေဘၤာတြင္ ပဲ့မပါလွ်င္ မည္မွ်
ပင္ ခုတ္ေမာင္းေနေစကာမူ ဦးတည္ရာကို မေရာက္ေခ်။ တစ္ဝဲလည္လည္ျဖစ္ေနရတတ္သည္။

4. 4
ေခါင္းေဆာင္သည္ လူအမ်ားကို ဦးေဆာင္ေခၚယူသြားရမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လူအမ်ားကုိ လွံဳ႕ေဆာ္ႏိုင္စြမ္းရိွ
ရမည္။ ေနာက္လိုက္မ်ားကို စိတ္အားတက္ၾကြေအာင္ လွဳံ႕ေဆာ္ႏိုင္စြမ္းရိွရမည္။ ထုိသို႔ရိွေစရန္လည္း ေလ့က်င့္
ထားရမည္။ လူအမ်ားကို လိုရာသို႔ေခၚေဆာင္သြားႏိုင္ျခင္းသည္ လွံဳ႕ေဆာ္ႏုိင္စြမ္းျမင့္ေသာေခါင္းေဆာင္ပင္ျဖစ္
သည္။ သူ၏ေနာက္တြင္ လူအုပ္ၾကီးရိွသည္။ လူအုပ္ၾကီးသည္ ေခါင္းေဆာင္ေခၚငင္ရာသို႔ လိုက္ပါရျမဲျဖစ္သည္။
လူအမ်ားကို လွဳံ႕ေဆာင္တက္ၾကြေစေအာင္ လုပ္ေဆာင္ရန္ လူအမ်ား၏ အေတြးအၾကံကို သိရမည္။ လူအမ်ား
ဘာကို လိုအပ္ေနသည္ကို သိရမည္။ လူထုအေျချပဳစဥ္းစားနည္းပင္ျဖစ္သည္။ လူထုကေတာင္းဆိုသည္ကို
အာရံုစိုက္ရမည္။ လူတို႔ ဘာလိုသည္ ဆိုတာကို သိျခင္းသည္ ေခါင္းေဆာင္မႈ အရည္အေသြးပင္ျဖစ္သည္။
ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္ရန္
- အသိသမားျဖစ္ရန္၊ စာသမားျဖစ္ရန္ လိုသည္။
- လူအမ်ားကို စိတ္အားတက္ၾကြေအာင္ လွဳံ႕ေဆာ္ႏိုင္စြမ္းရိွရမည္။
- လူေတြဘာလိုအပ္ေနသည္ဆိုတာကို သိစြမ္းႏိုင္ရမည္။
မတူညီသည့္ နယ္ပယ္မ်ားကို ဦးေဆာင္သူတို႔သည္ အေထြေထြသိသမားမ်ားျဖစ္သင့္သည္။ အေၾကာင္းမွာ
မတူညီေသာ နယ္ပယ္မ်ားကို ဦးစီးဦးေဆာင္ၾကသူမ်ားျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ အေထြေထြေသာအေၾကာင္းအရာမ်ား
ႏွင့္ ထိေတြ႕ဆက္ဆံဖူးျခင္း မရိွလွ်င္ မည္သည့္အရာကိုမွ် ဦးေဆာင္ႏုိင္မည္ မဟုတ္ေခ်။ အသိသမားမ်ားကို
အၾကမ္းဖ်င္းအရ (၂) မ်ဳိးခြဲျခားႏိုင္သည္။
 အေထြေထြအသိ ႏွင့္
 အထူးျပဳအသိ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။
ေခါင္းေဆာင္သည္ အေထြေထြသိသမားျဖစ္ရန္လိုသည္။ သို႔ေသာ္ အထူးျပဳသမားျဖစ္ရန္ မလိုဟု ဆိုလိုျခင္း
မဟုတ္ေခ်။ လူသည္ ေနရာတကာတြင္ အထူးမျပဳႏုိင္ေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ သိ၍ တစ္ဖက္
ဖက္တြင္ ပါရဂူေျမာက္တတ္ကၽြမ္းရမည္။ Generalist ႏွင့္ Specialist ကို အခ်ဳိးက်က် ေပါင္းစပ္ထားေသာ
သေဘာကို ေပါင္းစပ္ယူရမည္။
ေခါင္းေဆာင္သည္ အသိရိွရံုျဖင့္ မလံုေလာက္ေခ်။ အသိမွန္ရမည္။ အမွန္ကို သိရမည္ဟု ဆိုလိုျခင္းျဖစ္သည္။
ထိုသို႔ အမွန္ကို သိရံုျဖင့္ မျပီးေသးေပ။ အမွန္ကို သတိၱရိွရိွ လုပ္ႏိုင္စြမ္းရိွရမည္။ အမွန္အတိုင္း သတၱိရိွရိွ လုပ္
ေဆာင္ရဲရံုျဖင့္လည္း မျပီးေသး။ အခ်ိန္အခါႏွင့္ အေျခအေနကိုလိုက္၍ လုပ္သင့္၏ မလုပ္သင့္၏ ခ်င့္ခ်ိန္ရမည္။
သတိရိွရမည္ဟု ဆိုျခင္းျဖစ္သည္။

5. 5
ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ စစ္ေရးေခါင္းေဆာင္
ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ စစ္ေခါင္းေဆာင္တို႔၏ ျခားနားခ်က္မွာ -
 စစ္ေရးေခါင္းေဆာင္သည္ စစ္မိန္႔ေပးျခင္းျဖင့္ ေခါင္းေဆာင္သည္။
 ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္သည္ ဆြဲေဆာင္စည္းရံုးမႈျဖင့္ ေခါင္းေဆာင္သည္။
မည္သည့္ ေခါင္းေဆာင္အမ်ဳိးအစားျဖစ္သည္ျဖစ္ေစ၊ ဆင္ျခင္ဉာဏ္ႏွင့္သတၱိကို အခ်ိန္သင့္အခါသင့္ သံုးစြဲ
တတ္ရန္လိုသည္။ ဆင္ျခင္ဉာဏ္ဟူသည္မွာ သတိတရားပင္ျဖစ္သည္။ သတၱိသည္ လုပ္ရဲကိုင္ရဲျခင္းပင္
ျဖစ္သည္။ ေခါင္းေဆာင္သည္ -
- အေျမာ္အျမင္
- ဆင္ျခင္ဉာဏ္ (သတိ) ႏွင့္
- သတၱိတို႔ကို လက္ေတြ႕ေပါင္းစပ္အသံုးျပဳတတ္ရမည္။
အာဏာရွင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက အာဏာသည္ ေသနတ္ေျပာင္းဝမွ လာသည္ဟု
ဆိုသည္။ ဒီမိုကရက္တစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက အာဏာသည္ လူထုထံက လာသည္ဟု ယူဆၾကသည္။ အထူး
သျဖင့္ ကြန္ျမဴနစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ လက္နက္မွ အာဏာကို ဆင္းသက္သည့္ အယူအဆကို လက္ခံၾက
သည္။
o Power become from the GUN.
o Power become from the PEPOPLE.

6. 6
ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ စစ္ေရးေခါင္းေဆာင္
 ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္သည္ အာဏာရရန္
အတြက္ ၎အား မဲေပးရန္ လူထုကို ခ်ဥ္း
ကပ္ရမည္။
 ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္သည္ ႏိုင္ငံေရးအာဏာ
ရရန္ လူထု၏ လက္ခံမႈကို ရရိွသည္အထိ
ေစာင့္ဆိုင္းရန္ လိုသည္။
 ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္သည္ အခ်ိန္မေရြး အခါ
မေရြး ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားႏိုင္သည္။
 ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္သည္ လူထုထင္ျမင္
ခ်က္၊ သေဘာထားမ်ားကို သိရန္ လိုသည္။
မိမိႏွင့္ အတိုက္အခံဘက္သားမ်ား၏ ထင္ျမင္
ခ်က္၊ ကန္႔ကြက္ခ်က္မ်ားကိုလည္း ေစာင့္
ၾကည့္ေလ့လာရန္လိုသည္။ ႏိုင္ငံ၊ အဖြဲ႕အ
စည္းမ်ား၏ ဘ႑ာေရးဆိုင္ရာ စာရင္း ဇယား
မ်ားကိုလည္း သတိထား ရသည္။
 ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္သည္ လာမည့္ ေရြး
ေကာက္ပြဲ ေအာင္ႏုိင္ရန္ ၾကဳိးစားရသလို
ေနာင္မ်ဳိးဆက္ေကာင္းစားရန္လည္း ေမွ်ာ္
ၾကည့္ရသည္။
 စစ္ေရးေခါင္းေဆာင္တြင္ မဲရရန္အတြက္ ၎
၏ စစ္သားမ်ားကို ခ်ဥ္းကပ္ရန္ မလိုပါ။
 စစ္ေခါင္းေဆာင္သည္ လူထုလက္ခံမႈရရန္
မလိုအပ္ရံုသာမက စစ္ေရးဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ား၊
စစ္ေရးေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားႏွင့္ အေျခခံမူမ်ား
မွာ အသင့္ရိွေနျပီးျဖစ္သည္။
 စစ္ေရးေခါင္းေဆာင္သည္ စစ္ပြဲျဖစ္စဥ္၊ တိုက္
ပြဲျဖစ္ေနစဥ္ ကာလအတြင္းမွာပင္ ေက်ာ္ၾကား
ႏိုင္သည္။
 စစ္ေခါင္းေဆာင္သည္ လူထုထင္ျမင္ခ်က္ကို
သတိထားေစာင့္ၾကည့္ရန္မလို၊ မိမိကို ကန္႔
ကြက္သူမ်ားကိုလည္း ဂရုျပဳရန္ မလိုအပ္ေခ်။
အခ်ဳပ္ဆိုရေသာ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္လို အ
ဘက္ဘက္ကို ေစာင့္ၾကည့္ရန္ မလိုအပ္။
 စစ္ေခါင္းေဆာင္သည္ တိုက္ပြဲတိုင္းႏိုင္ရန္ၾကဳိး
စားရသလို စစ္ပြဲတစ္ခုလံုး ေအာင္ႏိုင္ရန္
လည္း ေမွ်ာ္ၾကည့္ရသည္။
ႏိုင္ငံေရးသမားႏွင့္ ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္
ႏိုင္ငံေရးသမားသည္ ေရြးေကာက္ပြဲအႏိုင္ရေရးတြင္သာ အာရံုစိုက္သည္။ ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္သည္
တိုင္းျပည္အနာဂတ္မ်ဳိးဆက္ေကာင္းစားေရးအတြက္ ေရြးေကာက္ပြဲ အႏိုင္ရရန္သာ ေမွ်ာ္မွန္းသည္။
အာဏာရေရးသည္ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား၏ အႏိ ၱမရည္မွန္းခ်က္ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္မ်ားအဖို႔
တြင္ကား ႏိုင္ငံေရရွည္တိုးတက္ဖြံ႕ျဖဳိးေရး၊ ၾကြယ္ဝခ်မ္းသာေရးသည္သာ အႏ ၱိမရည္မွန္းခ်က္ျဖစ္သည္။
ေခါင္းေဆာင္တို႔သည္ မိမိတို႔ပါဝါ (တနည္း) အာဏာသည္ ဘယ္ကလာသည္ဆိုသည္ကို ဆန္းစစ္ၾကည့္သင့္
သည္။ ေခါင္းေဆာင္တို႔၏ ပါဝါသည္ ပံုစံ (၂) မ်ဳိးျဖင့္သာ အၾကမ္းဖ်င္းဆင္းသက္ရသည္။
 Personal Power (ပုဂၢဳိလ္ေရး ဩဇာ)
 Positional Power (ရာထူးဌာနႏၱရ ဩဇာ)

7. 7
ပုဂၢိဳလ္ေရးဩဇာႏွင့္ ရာထူးဌာနႏ ၱရမွ ရေသာ ဩဇာဟူ၍ အၾကမ္းဖ်င္းခြဲႏိုင္သည္။ အတိုမွတ္လွ်င္ ( 2 P )
ဟု မွတ္ႏိုင္သည္။
အခ်ဳိ႕ေသာေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ သူတို႔၏ ပင္ကိုယ္စြမ္းရည္ျမင့္မားမႈေၾကာင့္ ဩဇာၾကီးသူမ်ားျဖစ္လာၾက
သည္။ အခ်ဳိ႕ေသာေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ရာထူးေနရာ တစ္ေနရာကို ရရိွျခင္းေၾကာင့္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ရလာၾက
သည္။ ထိုရာထူးသည္ မိမိထံတြင္ မရိွေတာ့လွ်င္ မိမိဩဇာလည္း ကုန္ခမ္းသြားသည္။ ေနရာရျခင္းေၾကာင့္
အာဏာရလာျခင္းဟု ဆိုႏိုင္သည္။
ပင္ကိုယ္စြမ္းရည္ျမင့္မားျခင္းေၾကာင့္ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လာေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို Personal Power
အားေကာင္းသူမ်ားဟု ဆိုႏိုင္သည္။ ပုဂၢဳိလ္ေရး ဩဇာအားေကာင္းသူမ်ားသည္ ရာထူးဌာနေနရာမ်ားကို မရေစ
ကာမူ လူအမ်ားအေပၚ ဩဇာအာဏာသက္ေရာက္တတ္သည္။ မဟတၱမဂႏၶီႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔သည္
ပုဂၢဳိလ္ေရး ဩဇာ အားေကာင္းသူမ်ားျဖစ္သည္။ ဟစ္တလာသည္ Positional Power အားေကာင္းသူ
ျဖစ္သည္။
ကမာၻ႕ထိပ္သီးေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ရန္
ကမာၻ႕ထိပ္သီးေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ရန္ အေၾကာင္း (၃) ပါးႏွင့္ တိုက္ဆိုင္ရမည္။
(The surefire formula for placing a leader among the greats has three Elements;
o A Great man
o A Great Country and
o A Great issue. )1
ကမာၻ႕ထိပ္သီးေခါင္းေဆာင္ၾကီး တစ္ဦးျဖစ္ရန္ အခ်က္ (၃) ခ်က္ႏွင့္ ကိုက္ညီျပည့္စံုရန္ လိုသည္ဟု
ဆိုသည္။ သူကိုယ္တိုင္က လူၾကီး လူက်ယ္ (a great man) ျဖစ္ရမည္။ သူဦးေဆာင္သည့္
ႏုိင္ငံသည္ ႏိုင္ငံၾကီးျဖစ္ရမည္။ သူဦးေဆာင္သည့္ ျပႆနာကလည္း ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ ျပႆနာ
ျဖစ္ရမည္။
1
စာ-၃ / ကမာၻ႕ထိပ္သီးေခါင္းေဆာင္ၾကီးမ်ား (ေသာင္းထိုက္ - ေရး)
မွတ္ခ်က္ ။ ။ ႏိုင္ငံၾကီးဆိုသည္မွာ ႏိုင္ငံ၏ ဧရိယာက်ယ္ေျပာျခင္းကို ဆိုလိုျခင္း မဟုတ္ေခ်။ ျဗိတိန္ႏွင့္ ျပင္သစ္တို႔၏
ႏိုင္ငံ ဧရိယာသည္ အလြန္ၾကီးမားက်ယ္ျပန္႔ျခင္း မရိွေသာ္လည္း ႏိုင္ငံၾကီး (Great Country) မ်ားတြင္ ပါဝင္ေပသည္။

8. 8
ေခါင္းေဆာင္မႈႏွင့္ စကားေျပာစြမ္းရည္
စကားေျပာစြမ္းရည္ျမင့္မားသူတို႔သည္ ေခါင္းေဆာင္အရာကို အလြယ္တကူ ရရိွတတ္ၾကသည္။ အကယ္၍ စြမ္း
ရည္အနိမ့္အျမင့္အလိုက္ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္မႈကို ခြဲျခားရလွ်င္ စကားေျပာစြမ္းရည္ႏွင့္ အေဟာအျပာစြမ္းရည္
သည္ လူ႕စြမ္းရည္မ်ားစြာထဲတြင္ ထိပ္ဆံုးက တည္ရိွေနမည့္ စြမ္းရည္တစ္ပါးျဖစ္သည္။ စကားေျပာေကာင္းျခင္း
သည္ ေကာင္းေသာစကားေျပာ ေျပာ၍ ျဖစ္သည္။ စကားေကာင္းေျပာလွ်င္ အေျပာေကာင္းျဖစ္ႏုိင္သည္။
သို႔ေသာ္ စကားေကာင္းကို လူတိုင္းေျပာၾကသည္။ ပို၍ခက္သည္ကား စကားေကာင္းကို နားေထာင္ေကာင္း
ေအာင္ ေျပာျခင္းသည္ သာ၍ ခက္ေလသည္။
“ စကားေျပာေကာင္းျခင္းသည္ ထင္ေပၚရန္ ျဖတ္လမ္းပင္ျဖစ္၏။ စကားေျပာေကာင္းသူတစ္ဦးသည္
သာမညလူထုအေပၚသို႔ ထိုးထြက္၍ လာႏိုင္သည္။ ထိုမွ်မကေသး။ စကားေျပာေကာင္းသူတစ္ဦး
သည္ မိမိတြင္ ရိွေသာ ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္ထက္ ပို၍ အထင္ၾကီးျခင္း ခံရတတ္၏။ ” 2
စကားေျပာေကာင္းျခင္းသည္ ထင္ေပၚရန္ ျဖတ္လမ္းျဖစ္သည္ဟု ေဒးကာနက္ဂ်ီက ေျပာထားသည္။ စကားေျပာ
ေကာင္းသူသည္ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ရန္ မခက္ခဲေခ်။ ေလာကတြင္ အတတ္ပညာ အနည္းငယ္သာတတ္ျပီး စကား
ေျပာေကာင္းျခင္းေၾကာင့္ ဦးေဆာင္သူေနရာကို ေရာက္သြားသူမ်ား မ်ားစြာရိွေပသည္။ အတတ္ပညာ အသိ
ပညာၾကြယ္ဝျပီး စကားေျပာေကာင္းျခင္းစြမ္းရည္ပါ ထပ္ေပါင္းထည့္လိုက္လွ်င္ ေခါင္းေဆာင္တို႔၏ ေခါင္းေဆာင္
ျဖစ္လာမည္မွာ ဧကန္မုခ်ပင္ျဖစ္သည္။
စကားေျပာေကာင္းရန္ လိုအပ္ခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာရိွသည္။ စကားေျပာေကာင္းရန္ လိုအပ္သည္မ်ား မ်ားစြာရိွေသာ္
လည္း ထိုလိုအပ္ခ်က္ေပါင္း ကုန္စံုေအာင္ တတ္ေျမာက္မွ စကားေျပာေကာင္းသူျဖစ္မည္ဟုကား တရားေသ
မမွတ္သင့္ေခ်။ ထိုလိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ျဖည့္ႏိုင္သမွ် ျဖည့္ႏိုင္ေလေလ စကားေျပာအရာတြင္ အထြတ္အထိပ္ကို
ေရာက္ေလေလျဖစ္သည္။
2
စာ- ၂၀/ မိတၱဗလဋီကာ - ဦးႏု (ေရး)

9. 9
ရလဒ္အေျချပဳ ေခါင္းေဆာင္မႈ
ေခါင္းေဆာင္မႈ စြမ္းရည္မ်ား
o Acceptance of Responsibility တာဝန္ယူမႈကို လက္ခံ
o Energy စြမ္းအင္/စြမ္းရည္
o Emotional Stability စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ တည္ျငိမ္မႈရိွ/ သမာဓိရိွ
o Social Skill ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရး ကၽြမ္းက်င္
o Knowledge of human relation လူမႈဆက္ဆံေရး အသိၾကြယ္ဝ
o Many interest စိတ္ဝင္စားမႈ မ်ားျပား
o Technical Competence နည္းပညာပိုင္း ကၽြမ္းက်င္
o Teaching Ability သင္ၾကားေရးစြမ္းရည္ ျမင့္မား
o Personnel Motivation လွဳံ႕ေဆာ္ေရး အားေကာင္း
o Communication Skill ဆက္သြယ္ေရးစြမ္းရည္ ျမင့္မား
ေခါင္းေဆာင္၊ မန္ေနဂ်ာႏွင့္ သူေဌး
လူမ်ားသည္ ေခါင္းေဆာင္၊ မန္ေနဂ်ာႏွင့္ သူေဌးတို႔သည္ တူေယာင္ေယာင္ႏွင့္ သေဘာတရားခ်င္း မ်ားစြာ
ျခားနားသည္။ အေၾကာင္းမွာ ေခါင္းေဆာင္တို႔သည္ မန္ေနဂ်ာတို႔၏ တာဝန္ႏွင့္ေရာေထြးေနၾကသည္။ မန္ေနဂ်ာ
တို႔သည္လည္း ေခါင္းေဆာင္၏ သေဘာႏွင့္ ေရာေထြးေနတတ္ၾကသည္။ သူေဌးလုပ္သူတို႔က ေခါင္းေဆာင္
တာဝန္ႏွင့္ မန္ေနဂ်ာတာဝန္ကို ေရာေထြး၍ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ၾကျခင္းေၾကာင့္ ထိုေဝါဟာရမ်ားသည္
ေရာေထြးမွတ္ယူမိၾကသည္။
ေခါင္းေဆာင္သည္ အဘယ္နည္း။ မန္ေနဂ်ာကို ဘယ္သူဟု ေခၚသနည္း။ လုပ္ငန္းရွင္ သူေဌးသည္ အဘယ္
နည္း စသည့္ ေမးခြန္းမ်ားသည္ မတူေပ။ သို႔ေသာ္ အေျဖမ်ားကာ လက္ေတြ႕တြင္ တူညီသေယာင္ရိွေအာင္ ေျဖ
ဆိုေနၾကသည္။
 Managers do things right.
 Leaders do right things.
မန္ေနဂ်ာသည္ မွန္ေအာင္လုပ္သည္။ ေခါင္းေဆာင္သည္ မွန္တာကိုသာ လုပ္သည္။
မန္ေနဂ်ာ
မန္ေနဂ်ာသည္ စီမံခန္႔ခြဲမႈႏွင့္ ပက္သက္သည္။ မန္ေနဂ်ာသည္ စီမံခန္႔ခြဲသူပင္ျဖစ္သည္။

10. 10
o စီမံခန္႔ခြဲမႈသည္ အတတ္ပညာျဖစ္သည္။
o ေခါင္းေဆာင္မႈသည္ အႏုပညာျဖစ္သည္။
အလုပ္ျဖစ္ေရးသို႔
စနစ္တစ္ခုကိုသံုးသပ္ရာတြင္ အလံုးစံုမွန္ေသာ၊ အလံုးစံုမွားေသာစနစ္မ်ဳိးမရိွေခ်။ စနစ္တို႔သည္
ေကာင္းရာတြင္ လိုက္ေလ်ာ္ညီေထြစြာရွင္သန္ႏိုင္ျခင္းအေပၚမူတည္ကာစနစ္၏ ရလဒ္အေကာင္းအဆိုးကို ခြဲျခား
သိႏိုင္သည္။ စနစ္တစ္ခု ၏ေအာက္တြင္ အလံုးစံုအေကာင္အထည္ေဖာ္ျခင္းေၾကာင့္ စနစ္မွားလွ်င္ အေကာင္
အထည္ေဖာ္သည့္ အေဆာက္အအံုတစ္ခုလံုးမွားယြင္းေသာအျဖစ္သို႔ ေရာက္ရသည္။ စနစ္တို႔သည္ နဂိုမူလ
အရအမွားကိုညႊန္ျပသကဲ့သို႔ ယံုၾကည္ေသာမွန္ကန္ရာလမ္းေၾကာင္းကိုလည္း ျပဆိုခဲ့ၾကသည္။ သို႔ေသာ္
စနစ္သည္ ရႈ႕ေထာင့္မစံုလင္ပါကေထာင့္တစ္ခုတြင္ မွန္ကန္ေနမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ေထာင့္ေနရာ ေတာ္ေတာ္
မ်ားမ်ားတြင္ မွားယြင္းေသာရလဒ္ကို ျပသမည္ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံတကာနယ္ပယ္တြင္ စနစ္တစ္ရပ္၊ ဗ်ဴဟာတစ္ခု
သည္ မည္သည့္အေနအထားအထိမွန္ကန္ေၾကာင္း၊ လက္ေတြ႕က်ေၾကာင္း၊ အလုပ္ျဖစ္ေၾကာင္းကို ျပသႏိုင္
မွသာ စနစ္သည္ ေကာင္းသည္၊ မွန္သည္ဟုဆိုၾကေလ့ရိွသည္။
ရလဒ္အေျချပဳ တိုင္းတာမႈ
မည္သည့္ အလုပ္မဆိုရလဒ္အေပၚတြင္ အလုပ္ျဖစ္သည္ မျဖစ္သည္ကိုတိုင္းတာေသာေခတ္ျဖစ္သည္။
မည္မွ် ပင္ၾကိဳးစားအားထုတ္ေစကာမူရလဒ္သည္ မေသခ်ာ၊ မေရရာပါကအလုပ္မျဖစ္။ ရလဒ္မမွန္က အလုပ္
မလုပ္ဟုသတ္မွတ္ သည္။ ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ မန္ေနဂ်ာတြင္ ကြဲျပားေသာအခ်က္ရိွသည္။ ေခါင္းေဆာင္သည္
မွန္ကန္ေသာအလုပ္ကိုရလဒ္ ထြက္ေအာင္ လုပ္သည္။ မန္ေနဂ်ာသည္ အလုပ္ကိုရလဒ္မွန္ေအာင္ လုပ္သည္။
ဤအခ်က္သည္ပင္ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူ ႏွင့္ မန္ေနဂ်ာလုပ္သူတို႔၏ အဓိကကြာျခားခ်က္ထဲမွ တစ္ခုျဖစ္သည္။
ေခါင္းေဆာင္တို႔သည္ ရည္မွန္းခ်က္ကိုေရွးရႈ၍ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ေလ့ရိွၾကသည္။ မန္ေနဂ်ာတို႔သည္
ရည္ရြယ္ခ်က္ကိုအေကာင္အထည္ေဖာ္သည္။
မန္ေနဂ်ာတို႔ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေသာအလုပ္မ်ားသည္ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားျဖစ္လာသည္။ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခု
တြင္ မူဝါဒႏွင့္ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားခ်မွတ္ကာ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ၾကသည္။ အဖြဲ႕၏ဦးေခါင္းပိုင္းမွ ေခါင္းေဆာင္
မ်ားသည္ မူဝါဒကိုကိုင္စြဲထားသည္။ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကို မူဝါဒျဖင့္ သံုးသပ္စစ္ေဆးၾကသည္။ လုပ္ငန္းစဥ္ကို
အေကာင္အထည္ေဖာ္ေသာလုပ္နည္းလုပ္ဟန္တို႔တြင္ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူတို႔ အျငင္းမပြားတတ္ေခ်။ ထိုသို႔
ေကာင္းႏိုးရာရာ နည္းဗ်ဴဟာပိုင္းကို ျငင္းခုံ၍ အေကာင္အထည္ေဖာ္ ျခင္းသည္ မန္ေနဂ်ာတို႔၏ အလုပ္သာ
ျဖစ္သည္။ ေခါင္းေဆာင္တို႔၏ တာဝန္ကားအေျခမူလခ်မွတ္ထားေသာမူဝါဒအေပၚ တင္ၾကည့္၍ မူဝါဒ၊
ရည္မွန္းခ်က္ႏွင့္ ေသြဖည္ျခင္းရိွ၊ မရိွကိုသာခ်ိန္ထိုးသံုးသပ္ၾကသည္။
ယေန႔ ကုမၸဏီမ်ား၊ အသင္းအဖြဲ႕မ်ားတြင္ ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ အေကာင္အထည္ေဖာ္သူ၏ သေဘာတရား
မ်ားကို ေကာင္းစြာမသိၾကေခ်။ မသိျခင္းသည္လည္းမေလ့လာျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ဥကၠဌ ႏွင့္ အတြင္းေရးမွဴး

11. 11
ဆိုသည္ ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ မန္ေနဂ်ာမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ နာယကျဖစ္သူသည္ အတိုင္ပင္ခံ၊ သမာဓိခံုလူၾကီးမင္း
ျဖစ္သလိုဂုဏ္ထူးေဆာင္ လူၾကီးတစ္ဦးပင္ျဖစ္သည္။ အသင္းအဖြဲ႕တြင္ ဥကၠဌသည္ ေခါင္းေဆာင္ပင္ျဖစ္သည္။
ထို႔ေၾကာင္ ဥကၠဌသည္ မူူဝါဒႏွင့္ ရည္မွန္းခ်က္ကိုမေသြဖီေအာင္ ထိန္းကြပ္ သံုးသပ္ရမည္။ အတြင္းေရးမွဴးသည္
မန္ေနဂ်ာပင္ျဖစ္သည္။ မူဝါဒကိုလုပ္ငန္းစဥ္မ်ားခ်မွတ္၍ အေကာင္အထည္ေဖာ္ျခင္းသည္ အတြင္းေရးမွဴး
ျဖစ္သူတို႔၏ အလုပ္ျဖစ္သည္။ အဖြဲ႕အစည္းတုိင္းကိုယ့္ေနရာ၏ ကိုယ့္တာဝန္ကို ျပတ္ျပတ္သားသား သိရိွပါက
အဖြဲ႕အစည္းတိုင္းတြင္ ျဖစ္တတ္ေသာပုဂၢလ္ေရးပဋိပကၡမ်ားကို နည္းပါးေအာင္ ေရွာင္ရွားႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။
မဟာဗ်ဴဟာႏွင့္ နည္းဗ်ဴဟာအေပါင္းအစပ္
ေခါင္းေဆာင္သည္ မဟာဗ်ဴဟာကိုခ်မွတ္သူျဖစ္သည္။ မန္ေနဂ်ာသည္ နည္းဗ်ဴဟာကို ခ်မွတ္သူ
ျဖစ္သည္။ ေနာက္လိုက္မ်ားသည္ နည္းဗ်ဴဟာကိုအေကာင္အထည္ေဖာ္သူမ်ားျဖစ္သည္။ ေခါင္းေဆာင္သည္
မန္ေနဂ်ာ၏ နည္းဗ်ဴဟာပိုင္းတြင္ ဆန္းစစ္ရန္တာဝန္မရိွ။ အေကာင္အထည္ေပၚလာသည္ ရလဒ္ကို တိုင္းတာ
ကာဆန္းစစ္၍ အေျဖထုတ္ရမည္။ ထိုရလဒ္အေပၚမူတည္၍သာမန္ေနဂ်ာျဖစ္သူ၏ နည္းဗ်ဴဟာ အားနည္းခ်က္
ကိုအခ်က္က်က်ေထာက္ျပပိုင္ခြင့္ရိွသည္။ မန္ေနဂ်ာ၏ အေကာင္အထည္ မေဖာ္ရေသးေသာ နည္းဗ်ဴဟာကို
ေစာတကတက္ခြင့္သည္ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူတြင္ မရိွေခ်။ သို႔ေသာ္ မန္ေနဂ်ာမွ ခြင့္ျပဳပါကအတိုင္ပင္ခံ၊
အၾကံျပဳေထာက္ျပသူအျဖစ္လုပ္ႏိုင္သည္။ ရလဒ္ကိုၾကည့္၍ ေခါင္းေဆာင္သည္ မန္ေနဂ်ာျဖစ္သူကိုအမွားအမွန္၊
အလုပ္ျဖစ္မျဖစ္ ျပသရမည္။
မဟာဗ်ဴဟာကိုခ်မွတ္ရမည္ျဖစ္ေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ အသိသမားမ်ားျဖစ္ရန္လိုသည္။ နည္းဗ်ဴ
ဟာကို ခ်မွတ္ရမည္ျဖစ္ေသာမန္ေနဂ်ာမ်ားသည္ အတတ္သမားမ်ားျဖစ္ရန္လိုသည္။ ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္
သေဘာတရားေရးကို လက္ေတြ႕ထက္ပိုကဲရမည္။ မန္ေနဂ်ာမ်ားသည္ လက္ေတြ႕ကို သေဘာတရားေရးထက္
ပိုကဲရမည္။ မန္ေနဂ်ာမ်ားကိုမူဝါဒခ်မွတ္ေပးမည္ မဟာဗ်ဴဟာေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ လက္ေတြ႕ႏွင့္ လံုးဝ
မကင္းကြာစေကာင္းေပ။ လက္ေတြ႕ထက္ သေဘာတရားေရးကဲရန္သာလိုသည္။ လက္ေတြ႕နည္းရမည္ဟု
ဆိုလိုျခင္းမဟုတ္ေခ်။ လက္ေတြ႕ကင္းေသာ သေဘာတရားကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ျခင္းေၾကာင့္ ေပးဆပ္
လိုက္ရေသာ ဘဝမ်ားကို သမိုင္းတြင္ အထင္အရွားေတြ႕ရသည္။
မန္ေနဂ်ာမ်ားသည္ လက္ေတြ႕ကၽြမ္းက်င္လုပ္သားမ်ားမွ တက္လာေသာ နည္းဗ်ဴဟာခ်မွတ္သူျဖစ္ပါက
အမွားနည္းႏိုင္သည္။ ေအာက္ေျခမွတက္လာေသာမန္ေနဂ်ာသည္ အလုပ္သမားမ်ားႏွင့္ မကြင္းမကြာ
တသားတည္းျဖစ္မႈကိုကိုယ္စားျပဳႏိုင္၍ ပိုမိုအလုပ္ျဖစ္ႏိုင္သည္။ မန္ေနဂ်ာႏွင့္ေနာက္လိုက္ ဘက္ညီညီ
အေကာင္အထည္ေဖာ္ေသာအလုပ္မ်ားသည္ ရလဒ္ကိုပိုမိုပီျပင္ေစသည္။ အလံုးစံုေသာရလဒ္တို႕ကို ဆုပ္ကိုင္
ျပီးပါက သံုးသပ္ဆန္းစစ္သည့္အပိုင္းသည္ ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းတို႔၏ က႑ကိုေရာက္ရိွသြားသည္။ ေခါင္းေဆာင္၊
မန္ေနဂ်ာ၊ ေနာက္လိုက္သည္ အတြဲညီေသာဘက္ေတာ္သားမ်ားျဖစ္ရန္လိုအပ္သည္။ ေခါင္းေဆာင္သည္
လူတန္းစားမဟုတ္၊ မန္ေနဂ်ာသည္လည္းလူတန္းစားမဟုတ္၊ ေနာက္လုိက္သည္လည္းလူတန္းစားမဟုတ္ေခ်။

12. 12
ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္မန္ေနဂ်ာတြင္ အဟၾကီးေသာအဆင့္တြင္ မရွိေခ်။ အားသာခ်က္ ကိုယ္စီကို ကိုယ္စားျပဳျခင္း
ျဖင့္သာ ေခါင္းေဆာင္၊ မန္ေနဂ်ာကြာျခားသြားျခင္း ျဖစ္သည္။
တာဝန္ခံမႈႏွင့္ တာဝန္ယူမႈ
ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ မန္ေနဂ်ာတို႔၏ တာဝန္မ်ားကိုခြဲခြဲျခားျခားသိနားလည္ထားလွ်င္ ကြဲကြဲျပားျပား
ျမင္ႏိုင္မည္ ျဖစ္ပါသည္။ တာဝန္ပိုင္းအရေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ မန္ေနဂ်ာတို႔သည္ သီးသီးသန္႕သန္႕ ခြဲျခားျမင္ႏိုင္
ေသာ္လည္းလုပ္ကိုင္မႈ သေဘာအရမ်ားစြာဆက္စပ္ေနေပသည္။ ဆက္စပ္ေနသည္ဆိုရာတြင္ ခြဲျခားထားသည္
မဟုတ္ေၾကာင္းနားလည္ႏိုင္သည္။ တာဝန္ယူမႈအပိုင္းႏွင့္ တာဝန္ခံမႈအပိုင္းတြင္ ထပ္မံၾကည့္ရန္လိုေသးသည္။
ေခါင္းေဆာင္သည္ တာဝန္ခံမႈကိုတာဝန္ယူရသည္။ မန္ေနဂ်ာသည္ တာဝန္ယူမႈကို ျပဳလုပ္ရသည္။
ထို႕ေၾကာင့္ေခါင္းေဆာင္သည္ တာဝန္ခံသူျဖစ္၍ တာဝန္ယူသူ၏ ေကာင္းေမြ၊ ဆိုးေမြကိုတာဝန္ခံရသည္။
တာဝန္ယူသူသည္ ရရိွထားေသာတာဝန္အားအေကာင္အထည္ ေဖာ္ရသူျဖစ္၍ အလုပ္ျပီးေျမာက္မႈ အေပၚ
တြင္သာတာဝန္ရိွသည္။ တာဝန္ယူသူသည္ အလုပ္ေအာင္ျမင္မႈအေပၚ တာဝန္ မရိွေခ်။ သို႔အတြက္ေၾကာင့္ပင္
ေခါင္းေဆာင္သည္ ေအာင္ျမင္မႈကိုတည္ေဆာက္သူျဖစ္သည္။ မန္ေနဂ်ာသည္ အလုပ္ကို ျပီးေျမာက္ေအာင္
အေကာင္အထည္ေဖာ္လုပ္ေဆာင္သူပင္ျဖစ္သည္။ ေခါင္းေဆာင္သည္ တာဝန္ခံသူျဖစ္သည္။ မန္ေနဂ်ာသည္
တာဝန္ယူသူျဖစ္သည္။ ၎တာဝန္မ်ားကိုကိုယ္စားျပဳျခင္းတိက်သည္ဆိုလွ်င္ ကိုယ္စားျပဳသည့္ေနရာကို ရွာႏိုင္
မည္ ျဖစ္ပါသည္။
ကိုးကား စာအုပ္မ်ားစာရင္း
The Path to Leadership Field Marshal Montgomery
ကမာၻ႕ထိပ္သီးေခါင္းေဆာင္ၾကီးမ်ား ေသာင္းထိုက္
ဤေဆာင္းပါးကို ေခါင္းေဆာင္မႈဆိုင္ရာသင္တန္းမ်ားတြင္ ဖတ္စာအေန
ျဖင့္ ျဖန္႔ခ်ိခဲ့ဖူးသည္။ သို႔ေသာ္ ယခုအခါ Online Journal အျဖစ္ျဖန္႔ခ်ိ
သည့္အတြက္ ပိုမိုက်ယ္ျပန္႔မည္ဟု ယူဆမိပါသည္။
စာေရးသူ