5. Musi się z czymś połączyć, bo sama w sobie nie niesie ze sobą żadnego znaczenia poza gramatycznym. Najczęściej stoi po wyrazie, który określa (tzw. Postpozycja). M.in. zastępuje w języku japońskim polską fleksję, emfazę lub nacechowanie uczuciowe.
6. W związku z tym partykuły NIE ODMIENIAJĄ SIĘ!!! Nie tylko w japońskim, ale także w innych językach posiadających partykuły.
7. Kilka partykuł, z którymi pewnie spotkacie się na początku to na przykład: - の - no – partykuła przynależności - か - ka – partykuła pytajna umieszczana na końcu zdania / alternatywy - は - wa – partykuła tematu / emfazy - と - to – partykuła spójnika “i” - も - mo – partykuła inkluzywna “też” - に - ni – partykuła celu Ale też wiele, wiele innych. Życzę wytrwałości!
8. I dobrego nauczyciela! I zapału! Wierzę w was! Wasza, Mizuu http://kantanda.wordpress.com/