1. Verder met het verhaal
Rose stapt naar binnen en kijkt om zich heen, ze staat
in een troosteloze hal met twee deuren. Op elke
deur hangt een bordje. Eetkamer/keuken staat op
de deur voor haar. Ze kijkt naar links, woonruimte
staat er op het bordje. Ze bijt op haar lip en loopt
voorzichtig naar de keuken.

2. Op de tafel ligt een enveloppe, Rose maakt hem open
en begint de brief die eruit valt fluisterend voor.
Beste Rose,
dacht je nou echt, dat je in een mooie kliniek
terechtkwam? We hebben je natuurlijk te pakken
genomen. Dit is een kliniek waar je opgenomen
word als je gek in je hoofd bent, een gekkenhuis
eigenlijk. Je medebewoners, staan onder zware
medicatie. Jij niet, je mag pas uit deze kliniek als je
je levenswens hebt vervuld. In jou geval is dit, hoofd
van de SCIA worden. Als dit is vervuld word je
vrijgelaten tot die tijd zul je opgesloten zitten.
Met vriendelijke groeten,
Annabel Jansen

3. Rose zucht, natuurlijk. Ze had die Annabel niet moeten
vertrouwen. Maar als rijkdomssim, kun je haar
makkelijk ompraten met geld. Weer zucht ze. Zal ze
de rest van het huis gaan bekijken? Ze staat op van
haar stoel.

4. Rose gaat voor het raam staan, dikke druppels regen
dalen neer op het gebouw. Ze kijkt naar de hoge
stenen muur en voelt zich verslagen, ze zal hier
niet zo snel weg kunnen. Eigenlijk zal ze hier
helemaal niet weg kunnen. Ze heeft dan wel een
verlofpasje maar dat is alleen om naar haar baan te
gaan. Annabel met haar mooie praatjes en haar
geheimzinnige gedrag over de beloning...

5. Rose loopt naar de opening in de muur. Daardoor komt
ze in de troosteloze keuken. De zwarte tegels op de
vloer en de grijs met witte tegels op de muur geven
het een armzalig geheel. Ze kijkt naar de wasbak,
de enige in heel het huis. Bij de bref had namelijk
ook nog een lijst van sanitaire voorzieningen
gezeten. Waarop te zien was dat er een douche,
een wc, en een gootsteen in huis aanwezig waren.

6. Als ze de deur met woonruimte binnenkomt, komt ze
in een groot vertrek. Naast de deur staat een grote
piano. Waarom hij in dat hoekje staat word Rose
niet duidelijk. De muren zijn wit en er ligt een
houten vloer. Aan het plafond hangen geen
lampen. Dat verbaast Rose, zit iedereen hier in de
avond dan in het donker. En waar zijn de andere
bewoners eigenlijk?

7. Ze gaat de hoek om en komt in een afgelegen deel van
de woonruimte, er is een open haard en een stoel.
Op de schouw staat een vaas met een verlepte
bloem. De rest van de kamer is leeg, en kaal op een
schilderij van wat fruit na.

8. Terug in de grote woonruimte, valt haar de telescoop
op die voor het grote raam staat. Dus zo kun je
naar de lucht, met een telescoop voor het raam.
Rose grinnikt en loopt verder. Zich steeds
verbazend dat ze nog geen patiënt heeft gezien.

9. Ze gaat op de bank in de kleine zithoek zitten. Behalve
een bank een stoel en een tafeltje met weer een
verlepte bloem staat er niks. Om het geheel een
beetje op te leuken, hebben ze er een schilderij van
het zonnestelsel opgehangen. Rose laat haar ogen
door de ruimte glijden. 'Wat is het hier saai!'
mompelt ze.

10. Als ze door een deur in een gang komt, die uitloopt in
een grote open ruimte, ziet ze een spiegel.
Waarschijnlijk de enige in het hele huis. De deur
naast de spiegel gaat naar de badkamer ziet ze aan
het bordje.

11. Rose gaat de badkamer binnen en gaat voorzichtig op
het toilet zitten. De kamer is leeg, op het toilet en
de douche na. Op de muren en de vloer zitten
dezelfde tegels als in de keuken. Als ze heeft
doorgespoeld merkt ze dat ze toch wel een beetje
honger heeft...

12. Als ze de woonruimte weer binnenkomt ziet ze dat er
verschillende medepatiënten in de kamer zijn. Een
man speelt piano terwijl een vrouw staat te
luisteren. Een vrouw met een capuchon over haar
hoofd getrokken zit in een dagboek te krabbelen.
En weer een andere vrouw kijkt door de telescoop
naar de blauwe lucht. 'Ik ben Rose.' ze verwacht
geen reactie, als ze dan toch de kamer uit wil lopen
hoort ze de vrouw bij de telescoop. 'Frederique,
mijn naam is Frederique.'

13. Als Rose de deur naar de keuken openmaakt ziet ze dat
er niemand is. 'Gelukkig maar.' mompelt ze. Ze
loopt verder de keuken in en kijkt naar het kleine
tafeltje met twee stoelen. 'Waarom staan er hier
maar twee stoelen?' vraagt ze hardop.

14. Ze loopt naar de keuken en haalt een brood en ham uit
de kast, ze smeert een stapel boterhammen, zodat
de anderen ook wat te eten hebben. Zelf pakt ze
natuurlijk ook een boterham.

15. Ze gaat aan het tafeltje zitten en eet haar boterham op.
'Nate, ik wou dat je hier was. Met jou zou het in dit
gekkenhuis nog een beetje leuk zijn...' mompelt ze.
Ze eet de boterham snel op.

16. Als de boterham op is, wast ze af. Het uitzicht door het
raam boven de gootsteen is niet heel leuk. De
bakstenen muur. Zo snel als ze kan wast ze het
bord af om niet meer tegen de muur aan te hoeven
kijken.

17. Wanneer Rose de woonruimte inloopt, ziet ze dat een
van de mannen met iemand zit te praten, op de
grond. Frederique staat te kijken naar een vrouw
bij de piano. Ze krabt op haar hoofd en kijkt het
groepje rond.

18. Als ik mijn levenswens moet vervullen, zal ik toch snel
een baan bij de geheime dienst moeten zoeken. Ze
pakt de krant en slaat hem open. Maar geluk heeft
Rose niet, geen baan bij de geheime dienst...
'Hopelijk morgen wel, ik wil hier niet al te lange tijd
zitten.' mompelt ze.

19. Rose gaat op de bank zitten en zet de tv aan,
Frederique de enige die ze bij naam kent komt
naast haar zitten. 'Waarom ben jij hier?' vraagt ze
aan Frederique. Die haalt haar schouders op en
kijkt dan weer onafgebroken naar het scherm.
Rose kijkt nar het plafond boven haar, ze zal het
hier nog moeilijk gaan krijgen...

20. Dan loopt Frederique weg, en blijft Rose alleen op de
bank achter. De tv zet ze uit, er is niet veel meer op
en veel zenders zijn in het belang van de patiënten
geblokkeerd. Alleen het nieuws, het weer, de
kookprogramma's, sport en een kinderzender zijn
niet gesneuveld. Rose baalt, alle leuke dingen uit
het leven lijken haar ontnomen.

21. Als Rose een boek uit de kast haalt, ziet ze dat er een
man die ze nog niet heeft gezien op de bank is gaan
zitten. Hij maakt wilde gebaren, maar woorden
komen niet uit zijn hoofd. Rose wendt geschrokken
haar hoofd af.

22. Als ze het boek heeft weggezet, en nog even tv wil
kijken ziet ze dat alle zitplaatsen in de woonkamer
bezet zijn, daarom gaat ze maar voor de tv staan.
Haar blik gericht op het scherm waar een saaie
soap, die wonder boven wonder niet geblokkeerd
is, bezig is. Rose loopt al snel weer van het scherm
weg.

23. Tegen vijf uur, eet ze nog een boterham, er zit nog een
vrouw aan de tafel, ze zegt dat ze Eva heet, maar
voor de rest blijft het stil. Rose mompelt nog wat
over zichzelf maar is blij dat haar boterham op is en
ze van de tafel op kan staan.

24. Rose loopt naar de keuken om haar bord op te ruimen
en neemt ook meteen het bord van Eva mee. Als ze
ziet dat de gootsteen nu al onder het vuil zit haalt
ze een spons uit het kastje en boent de gootsteen
helemaal schoon.

25. Als ze de woonruimte weer binnenloopt legt ze meteen
haar handen op haar oren. Het geluid van iemand
die niet kan piano spelen maar die het wel
probeert kan ze niet uitstaan.

26. Rose gaat om het geluid te ontkomen nog even in het
stuk met de open haard zitten. Maar daar dringt
het geluid van de piano toch nog binnen...

27. Als Rose naar een van de slaapkamers loopt, ziet ze Eva
op een van de bedden liggen. 'Sorry, ik ga wel naar
de andere slaapkamer.' Rose maakt de deur weer
dicht en gaat de andere deur binnen.

28. In de andere slaapkamer gaat ze op het bed liggen. Ze
voelt aan de matras. Hij is keihard, de deken is ruw
en het kussen is hard en dun. Ze kijkt uit het raam,
alweer de saaie stenen muur. Ze word er gek van.
Hoe lang zal ik hier nog opgesloten zitten? Hoe
lang zal ik hier moeten wonen? Hoelang zal ik geen
eigen huisje kunnen hebben? Na een tijdje in
gedachten verzonken op de harde matras te
hebben gelegen, staat ze op.

29. Rose loopt snel naar de badkamer. Ze hoort het geluid
van de douche en de wc. Ze blijft even voor de
deur wachten. Als de deur opengaat, komt er een
man uit de badkamer lopen. Rose loopt meteen
naar de douche, in de kleine cabine wast ze haar
haar en zeept de rest van haar lichaam grondig in.

30. Na de korte douche, gaat Rose nog even naar het
toilet. Ondertussen blinken sterren aan de hemel
boven de grote stenen muur. Zou ze ooit nog
gelukkig worden, hier in dit huis, of op een andere
plek?

31. Na haar badkamer bezoek, gaat Rose vroeg naar een
van de slaapkamers, ze trekt haar pyjama aan en
hangt haar kleren op aan het rekje wat er staat. Ze
duwt de ruwe deken weg en kruipt in haar bed.

32. Bedankt voor het lezen!
Binnenkort Meer!
Hopelijk vonden jullie
deze update weer leuk.
Binnenkort meer, maar
eerst een update van
mijn andere dagboek
Amore Eterno, de
volgende update
daarvan zal ook op
LiveJournal komen...
Moos