1. Film kampkinderen Nederlands-Indië te zien in Filmhuis
‘Mensen hebben geen idee hoe het er aan toe is gegaan’
BUSSUM – Begin 1942 is het volgens Japanse jaartelling het jaar 2602 en wordt
Nederlands-Indië door Japan bezet. De Nederlandse kinderen die destijds
gevangen werden gezet, werden geconfronteerd met een compleet ander leven.
Een van deze kampkinderen is de in Bussum woonachtige Anne Marie Hille Ris
Lambers. Zij is een van de hoofdrolspelers in de film ‘Het jaar 2602′ die 29
maart te zien is in het Filmhuis Bussum.
Op een rustige en open manier praten overlevenden in de film over ingrijpende
gebeurtenissen. Juist vanwege deze manier komen de gruwelheden die de
geïnterviewden hebben meegemaakt nog beter over. ‘Ik kan me herinneren dat er
veel kinderen waren en we waren veel met eten bezig’, herinnert Hille Ris Lambers
zich. ‘Zo kwamen we erachter dat het eten van rijst met een theelepel ervoor zorgde
dat je veel trager at. Korreltje voor korreltje kon natuurlijk ook.’
‘De interviews gebeurden op een prettige manier. De film werd voor de eerste keer
ook alleen aan betrokkenen getoond. Het is en blijft toch een heftig onderwerp’, zegt
Hille Ris Lambers. De 71-jarige inwoner van Bussum heeft gevangen gezeten van haar
vijfde tot haar achtste levensjaar.
Zware tijd
Toen de oorlog was afgelopen is de familie eerst een half jaar naar Australië gegaan
om op kracht te komen. Eenmaal terug in Nederland konden ze bij familie in huis
wonen. ‘Het ontvangst was niet door iedereen hartelijk, velen hadden natuurlijk een
zware tijd achter de rug. Ik heb wel eens te horen gekregen dat de Tweede
Wereldoorlog in Nederland veel erger was. Wij konden tenminste nog in de zon
zitten, en we konden vast wel vruchten plukken van de bomen. Mensen hebben er
geen idee van hoe het er destijds aan toe is gegaan.’
Deze film moet daarom zorgen voor meer aandacht voor de gruwelheden van de
Japanse kampen. De focus van de film ligt op het perspectief van de kinderen die het
hebben meegemaakt. Er is gebruik gemaakt van authentieke dagboekfragmenten en
archiefmateriaal.
Koffer
‘We mochten maar één koffer meenemen naar het kamp. Mijn moeder wist al dat ze
haar camera achter moest laten en besloot daarom om nog snel de film vol te maken.
Zo kon ze de film zelf wel meenemen. De film is altijd bewaard gebleven. Een beeld
ervan hebben ze nu gebruikt als affiche. Daarop sta ik als jong meisje gehurkt. Voor

2. mij is de afbeelding symbolisch, het is van slechte kwaliteit alsof de herinnering is
vervaagd.’
De regie van de film is gedaan door André van der Hout en Linda Lyklema. De
Stichting Verfilming Japanse Burgerkampen 1942-1945 wil de herinnering levend
houden en heeft daarom aanzet gegeven voor deze film.