1. 38°
In hartje Brussel, tegenover de statige Sint-Goedele-
kathedraal, stapten we deze week achter een grijze
façade een kleurrijk universum binnen.‘Co-Station’
staat er op een bordje naast de deur.Achter die deur
bevindt zich een menselijke bijenkorf. Het is de hub
van een twintigtal start-ups. Je wandelt er van wat een
hippe koffiebar in Berlijn lijkt, een open en lichte
kantoorruimte in.Veel kleur en hout, geen blingbling,
maar goed doordachte duurzaamheid.
Daar wachtten ook Joris (37) en Ronny (57) ons
op, omringd door vier twintigers: Nele, nog een Nele,
Karen en Heleen. Hooggeschoold, afgestudeerd,
tientallen keren gesolliciteerd, telkens nul op het rekest
gekregen. En toch zult u in hun groepsportret
tevergeefs zoeken naar een greintje defaitisme.
Vacatures raken in ons land maar moeilijk ingevuld,
blijkt uit recente cijfers van Eurostat. Dat ligt niet per se
aan de passiviteit van werkzoekenden of aan een
mismatch tussen studiekeuze en arbeidsmarkt. Joris en
Ronny verwonderden zich al langer over een bug in het
systeem.‘Bij meer dan 60 procent van de vacatures
wordt ervaring gevraagd’, zegt Joris.‘Het gevolg is dat
vele jongeren vastzitten in een catch 22: geen ervaring
is geen job, geen job is geen ervaring.’
‘Ik heb sinds juni 25 sollicitaties achter de rug’,
zegt de ene Nele.‘Ik ben maar één keer op een gesprek
uitgenodigd.’ Heleen kent het refrein:‘Ik wist natuur-
lijk wel dat ze mij na mijn studies niet zouden opwach-
ten met een spandoek. Maar ik had ook geen zin om
thuis op de sofa te blijven zitten.’
Nu zitten ze hier naast Joris en Ronny op de canapé.
Het tweetal, beiden met een verleden als consultant,
liepen elkaar vorig jaar tegen het lijf. Het klikte.‘We
zijn elkaar gedurende een halfjaar iedere week blijven
ontmoeten’, zegt Joris.‘We hadden het bij de koffie
vooral over jeugdwerkloosheid. Maar niet van ach en o
wee, maar wel: wat kunnen we er aan doen?’
Joris toonde zich buiten zijn job altijd al onder-
nemend: in het jeugdwerk en verenigingen, op het
sportveld, thuis (‘Het weekend zit op slot voor mijn
gezin’). En ook Ronny propte zijn vrije tijd altijd al vol
met sociale projecten.‘Ik wilde mijn carrière een
laatste twist geven’, zegt hij.‘Ik dacht: wat als ik met
dat engagement ook nog eens beroepsmatig aan de
slag ga?’
Uit hun beider engagement ontstond de start-up
Co-Vibes. Ze richten zich op hooggeschoolden.‘Er is
veel aandacht voor laaggeschoolden, en terecht,’ zegt
Joris,‘maar je zou erbij vergeten dat er in 2014 liefst
2.327 jongeren met een diploma op zak al meer dan
een jaar zonder job zaten.’
Co-Vibes wil een schakel zijn tussen de jongere en
de bedrijfswereld. De jongere doet werkervaring op in
de start-up van Joris en Ronny, die hen coachen in
vaardigheden zoals oplossingsgericht denken, klant-
vriendelijkheid en ondernemerszin.Tegelijk worden
de jongeren meteen ingeschakeld in projecten bij
bestaande bedrijven. Joris en Ronny openden hun
telefoonboek en maakten alvast kleppers als BNP
Paribas Fortis en BASF warm voor het idee.‘En hop, je
bent gelanceerd. Dat hopen we toch’, zegt Ronny.‘We
mikken op vijftig jongeren per jaar.’
De ene Nele vindt het een geweldig idee.‘Zoveel
creatiever dan hoe het gewoonlijk gaat. Je krijgt je
diploma en dan sta je op straat en is het good luck.’‘Hier
leren we ten minste iets van elkaar vanaf de eerste dag’,
zegt de andere Nele.‘Toen ik studeerde,’ zegt Karen,
30 DS WEEKBLAD
brood
boter
Hier, in Co-Station,
voel je hoe het
klein verzet zich
recht in het hart van
de oude economie
begint te boren
Vraag van Miranda
Van Eetvelde (N-VA)
aan Vlaams minister
van Economie en Werk
Philippe Muyters
(N-VA) over ‘de cijfers
van Eurostat over de
openstaande vacatures’.
Vlaams Parlement,
01/10/15
Alledaagse verhalen
achter parlementaire vragen

2. DS WEEKBLAD 31
‘hoorde ik veel horrorverhalen over de arbeidsmarkt.
Het is maar hoe je het bekijkt.’
Toevallig zaten ze met hun generatiegenoten deze
week in het nieuws.Twintigers en dertigers, vertelt
socioloog Mark Elchardus, zien de toekomst zwart in.
Maar toch is dat voor velen geen reden om bij de
pakken te blijven zitten. Kranten zouden elke dag een
bijlage kunnen vullen met de positieve vibes die vooral
door het jongere segment van de samenleving razen.
Tine Hens gaf er onlangs een staalkaart van in haar
boek Het klein verzet.
Gemorrel in de marge, zegt u? Kwantitatief zal dat
wel, nu nog, maar kent u de theorie van de 38 graden?
Dat is de hellingshoek die van een sneeuwbal een
lawine maakt. Hier, in Co-Station, voel je hoe het klein
verzet zich ook recht in het hart van de oude econo-
mie begint te boren.
‘We zouden op termijn hetzelfde willen doen voor
50-plussers’, zegt Ronny.‘Ook bij hen blijft de samen-
leving te veel steken in een defaitistisch verhaal.’
Joris wijst ons bij het afscheid op een slogan aan de
muur.‘Optimism? Pessimism? Fuck that,we’re going to
make it happen.’ Klein verzet, grote geesten, meer fun.
In de ideale wereld krijg je daar een twittertegel voor.
Filip Rogiers
Foto Filip Claus