1. Na de paasvakantie mocht ik voor het vak geschiedenis lesgeven over één van mijn favoriete onderwerpen, namelijk de Tweede Wereldoorlog. Mijn stagementor had me verteld dat ik carte blanche kreeg en dus mocht doen wat ik wou zolang de theorie maar gezien werd. Hoe ik het deed maakte helemaal niet uit. <br />Het feit dat ik voor dit onderwerp alles mocht doen wat ik wou kwam ideaal uit. Als ik vertel over de Tweede Wereldoorlog tijdens mijn stages in België merkte ik soms dat heel wat jongeren hier niet veel van weten en dit vind ik enorm erg. Het was een gebeurtenis die de hele wereld veranderd heeft en die gedurende 5 jaar meer dan 50 miljoen slachtoffers gemaakt heeft waardoor ik mij afvraag hoe jongeren hier geen weet van hebben. Het is daarnaast ook een thema waarmee je de jongeren wakker kan schudden voor de gevaren die voortkomen uit racisme, mensenhaat, het negeren van mensenrechten enz.. En aangezien men soms in België het al moeilijk heeft om de Tweede Wereldoorlog voor de geest te halen vreesde ik dat de jongeren in Suriname hier nog minder van wisten. <br />Ik besloot dan ook om in mijn les zoveel mogelijk beeldmateriaal te gebruiken. Ik kon inderdaad een heel les uur vertellen over de gebeurtenissen tijdens de Tweede Wereldoorlog maar zolang zij er geen beeld over konden vormen vond ik dat het maar weinig nut had. Daarom ging ik op zoek naar enkele duidelijke foto’s waar ik zoveel mogelijk informatie kon vanaf leiden. Een foto van Hitler met zijn nazivlag was in mijn ogen al meteen een goede inleiding op het thema. Tijdens de les verschoot ik wel dat een leerling al lachend zei: ‘Dat is mijn overgrootvader.’ Deze jonge wist dus niet meteen welke misdaden Hitler op zijn kerfstok had en al snel maakte ik hem duidelijk dat hij na de les wel anders zal denken. <br />Het werken met foto’s zal de meeste die dit lezen niet zo spectaculair lijken, maar als je weet dat deze jongeren het hele schooljaar door alleen maar werken met een schrift waarin ze alle tekst moeten schrijven zijn zij wel blij als ze eens kunnen kijken naar foto’s. Op deze manier zien ze ook wat er gebeurde i.p.v. het alleen maar te horen. Op deze manier begrepen ze me ook wanneer ik vertelde over loopgraven, tanks enz.. <br />Vervolgens wou ik mijn les ook nog wat opvullen door ze zelf eens aan het werk te zetten. Deze jongeren moesten vaak alleen maar luisteren en schrijven en mochten zelden eens opzoek gaan naar antwoorden. Om hem aan het werk te krijgen had ik een werkblad opgesteld waarop de zes oorzaken van de Tweede Wereldoorlog opstonden afgebeeld. De bedoeling was dat zij in groep de zes oorzaken gingen opsporen en deze onderling gingen bespreken. Op deze manier hadden ze zelf al eens nagedacht waarom deze zes één van de oorzaken waren van de Tweede Wereldoorlog. Wanneer de meeste klaar waren overliep ik samen met hen hun bevindingen die we nadien klassikaal konden bespreken. <br />Het viel me op dat de jongeren meer geïnteresseerd waren omdat ze actiever bij de les betrokken waren. Al waren ze tijdens het groepswerk niet altijd even stil, toch merkte ik een duidelijk verschil. Ze waren zelfs wat verwondert dat ze tijdens een les geschiedenis van plaats mochten verwisselen en samenwerken. <br />Tenslotte wou ik de les afsluiten door hen een duidelijk beeld te laten zien tot hoe ver racisme en menshaat kunnen gaan. Wanneer ik hen vroeg of ze ooit gehoord hadden van de Holocaust waren er ook maar enkele leerlingen per klas die hun vinger opstaken. In mijn ogen was dit ideaal omdat ik op deze manier een groot deel van de klas aansprak en ervoor zorgde dat ze nu dan ook eens konden zien wat dit inhield. De leerlingen mochten naar voren komen om de presentatie over de Holocaust op mijn Laptop te bekijken. Tijdens de presentatie viel het me op dat heel wat leerlingen, zowel jongens als meisjes, soms verschoten van de gruwelijke beelden. Sommige vroegen mij na de les ook of dit nu echt gebeurd was. Een duidelijk teken dat mijn doel bij de meeste leerlingen ook bereikt was.<br />