1. QUE PASARÍA SE O 1 DE SETEMBRO NON CHOVERA?
“ Historia dun pirómano xustificado”
“ Ten vostede un novo correo electrónico”. Mario ao ver esta mensaxe vaino
comprobar:Sentímolo, pero este ano non se lle renovará o contrato da actividade de
limpeza de montes, na cuadrilla do distrito de Laza. Un saúdo 30/08/2010. Enviado ás
21:09.
Ao ver esta mensaxe Mario pega co puño na mesa, o enfurecido personaxe de agora
32 anos, non daba crédito do que vía, pero era real, dous anos traballando nesa empresa
e agora.... O seu irmán ao divisar a Mario desa maneira, acercáse a él e pregúntalle que
lle sucede, Mario na contra de contestar, quédase inmóbil, pensativo, mirando cara un
punto fixo; e sen dicir nada ergueu da cadeira, dalle un empurrón a seu irmán Isamel, e
sae pola porta.
Que pasaría? Ismael quedou perplexo ante actitude de seu irmán, cando por fin se
moveu, axitou o rato do ordenador e viu a mensaxe. Agora comprendía a furia de seu
irmán. Pero... De que sería capaz? El coñecía moi ben a Mario e sabía que a morte de
seu pai lle cambiara o carácter, e o fixera frío, sen escrúpulos, capaz de calquer cousa.
Mario dirixíase ao bar onde sempre afogaba as súas penas, séntase nunha cadeira e
idea un plan, un plan do que nin el mesmo coñecía a existencia, xa que cando se
enfurecía non controlaba os seus actos. Cun lapis escribiu ideas nunha servilleta durante
20 minutos, e ao final rodeou unha, permaneceu sentado ollando a servillata fixamente.
Xusto cando o séu irmán entra pola porta, ve coma Mario queima a servilleta, e rindo
dunha forma extraña, case malébola. Ismael acércase xunto a el, e pregúntalle que é o
que pretende, este levantou a mirada da combustión, e sopolou as cinsas facendo que
voasen cara a face de seu irmán.

2. Tantos anos de traballo,
e agora coma quen di,
tírano ao regato.
Mario amaba o seu oficio,
facía o que lle tocaba,
sen descanso e...,
ata rematar a xornada
Era tal a situación,
que rematou por
perder o control.
Ismael intentou detelo,
pero Mario non entro en razón,
e o outro, non atopaba solución.
Sen pensar nin acougar,
comezou a calcinar,
unha grande área terranal.
O día 31, soa o espertador ás 10 da mañá, e Ismael érguese para ir a traballar, pero
descobre a seu irmán na cociña falando cun home descoñecido, con abundantes marcas
de queimaduras e a face tan marcada e sombría que facía que Ismael se temese o peor,
este ocultouse tras a parede a escoitrar.
_ Preciso o material xa!, Álvaro.
_ Seino e comprendo os teu motivos, pero... Estás seguro?
_ Claro, non queren traballo? Pois ahí o van ter.
Ismael segue a seu irmán que se dirixe na estrada a toda velocidade, pero onde ía ás
11 da noite? De súpeto aparca o automóbil na cuneta e Ismael repite a acción uns metros
máis atrás. Onde ve como Mario baixa do maletero dous bidóns e sobe pola pendente na
que se atopa o cartel que pon Laza.
Mario sube pola pendente cos dous bidóns e avanza así uns cantos metros sen
percatarse de que unha figura escura o segue sixilosamente. De súpeto para entre uns
cantos pinos e un campo de herba seca, no que non se vía o fin. Ismael dende máis

3. cerca, viu como Mario vaciaba o contido dos bidóns de forma que se debuxase unha
circunferencia. Un cheiro a gasolina penetrou en Ismael facendo que todo el reaccionara
e confirmara o que peor se temía, daquela saíu de onde estaba agochado facendo que
Mario o vise.
_ Por que me seguiche?
_ Mario, nin se che ocorra!
_ Mira Ismael eres moi pequeño para darte de conta de que algunhas veces hai que loitar
polo que cres que é xusto.
_ E que é xusto Mario, queimar unha serra porque non te colleron no traballo?.
Mario sen dicir nada saíu da gran circunferencia e sacou unha caixa de fósforos,
prendeu un, e con toda a maldade que pode conter alguén, deixouno caer sen desviar a
mirada de seu irmán. Nun intre, unha larpa de lume surxiu do chan facendo que se
espandese por todo o terreo, os pinos que o rodeaban, combustionaron coma se de papel
se tratase, en apenas medio minuto o lume chegara ata a última parte do círculo, e nun
minuto, máis aló do que a vista podía ver.
_ Décheste conta do que fixeche?
_ Agora avisa aos bombeiros- dixo cunha risa malébola.
E senb dicir máis desapareceu entre o fume. Ismael chamou aos bombeiros mentres
seguía a Mario, era incríble como todo o que él coñecía se estaba a queimar. A súa serra,
que tanto quería, as árbores coas que tanto xogou cando era só un cativo, a terra que o
vira nacer.
Mario atopou o que andaba a buscar, o refuxio dos gardas, que se atopaba vacío. Ismael
correu tras él ao ver como un vello roble caía sobre seu irmán, e dun empurrón, tírao,
facendo que el quedara baixo a árbore, tendido no chan, sen vida.

4. Mario falou co seu amigo Álvaro,
para pedirlle material,
e comezar a queimar campos.
Pola noite, Ismael seguiu a Mario,
para ver que tramaba ese aloucado,
que tanto falaba con Álvaro.
Mario sacou dous bidóns,
plantou e fixo un fogueiro,
e co despiste do fume saíu correndo.
Ismael chamou aos bolbeiros,
para que foran apagar o incendio,
mentres este ía correndo a buscar a Mario.
Cando o atopou,
viu que unha árbore lle ía caer enriba,
e Ismael axudouno perdendo el a vida.
CONCLUSIÓN: O día 1 de Setembro de 2010, declarouse un incendio na serra de San
Mamede, que durou 3 días. Acabou con centos de héctareas, e máis moitos animais.
Olvídasenos dicir que este incendio que comezou en Laza SI foi provocado, quen foi? Non
o sabemos, pero Mario pode ser un de tantos e tantos exemplos de persoas que nalgún
momento perderon o control, e dalgunha forma non encontraron unha saída.
César Alonso Fariñas
Elodí Cid Santos
IES SAN MAMEDE, Maceda Ourense