Stelios fragkoulopoulos power point the fifth child
ccomicomicccomicomics bugs bbuby fun42.pdf
1.
2. Ο Μπάννυ και ό ΤΤόρκυ κάνουν
ενα τα ξ ίδ ι στό Τέξας χιά νά επ ι-
σκευθουν τόν θ ειο Κάου- μπόυ
τόύ Μπάννυ.
ΣΤΟ ΠΡΟΣΕΧΕΣ
Ο Μ Π Α Ν Ν Υ ΣΤΟ ΤΕΞΑΣ
Εκεί όμως δέν βρίσκει κάνεις
μόνο αλόγα και αγελάδες. . . .
αλλά κα ι τρομερούς λ η σ τέ ς .
Ο ι φ ίλοι μας μπλέκουν σέ μια επ ι-
κίνδυνη ισ τορία αλλά ο Μπάννυ
βρίσκει όπως πάντα την λμση.
Κυκλοφορεί κάθε Τετάρτη
ΠΡΟΣΟΧΗ: Μη το χά σ ετε! WOUNDS
Λυκαβηττού 1γ-Αθήναι 135
τηλέφ. 638.842 - 638.668
Τεχνικοί έγκα τα σ τα σ εκ
Ορφέως 130-132-Ρουφ.
τ η ίε φ κέντρον 32 50 300
ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ
No. 42 - 25 Μ αΐου 1977
Εκδότης Διευθυντής
ΙΩΑΝΝΗΣ Γ. ΔΡΑΓΟΥΝΗΣ
Ιψικρατους 4-Αθήναι
Η εκ δ ο τικ ή ετα ιρ ία I. ΓΔρανούνης
καί Υιοί ΕΠΕ είναι ή μόνη δικαιούχος
διά τήν έκδ ο σ ιν όλων τών ηρώων
τής W arner Bros διά τήν Ελλάδα
’ Α να γο ρ εύ ετα ι κά θ ε άνα δημυσ ιευσ ις
Διεύθυνσις συντάξεω ς
ΓΕΩΡΓΙΟΣ I. ΔΡΑΓΟΥΝΗΣ
ΚΩΝ/ΝΟΣ I. ΔΡΑΓΟΥΝΗΣ
Υπεύθυνος τυπογραφείου
Β Γεω ργιαδης
Μ ε τα μ ο ρ φ ώ σ ε ις 40-42
C opyright C 1976 by W arner Bros Inc. ».
All rights reserved Published in Greece by
arrangem ent w ith Western Publishing Com
pany Inc. Racine W isconsin U S A
Printed and published in G reece
DRAGOUNIS publisher
JOHN G DRAGOUNIS & SONS LTD
1c Lycavittou street Athens 135
Εκδοτρια ετα ιρ εία
I.Γ. ΔΡΑΓΟΥΝΗΣ &ΥΙΟΙ επε
11. BW0E1R
QPRIR RΠΑΛΑ ΑΓΟ ΥΜ Ε
Α Π ’ ΑΥΤΟΝ FIR ΛΙΓΟ
ΜΠΟΝΚ
ΜΠΟΝΚ
ΜΠΟΝΚ.
Δ Ε Ν Μ Ε ΠΕΡ1Μ ΕΝΑΤΕ
M R PT
AAIITR
( ΘΑ ΕΠΟΟΕΛΗ - L^
ΘΟΥΜΕ ΑΓΓ RYTO
HR NR TO ΒΑΛΟΥ
M E T T R ΠΟΔΙΑ!
ΕΞΥΠΝΗ
ΙΔΕΑ !..
TTD A1RBOAO K T ΑΥΤΟΣ O ΧΑΡΤΗΣ!
(iR ZT E Π Α Τ Ο ΔΕΝΤΡΟ Σ Ε ΣΧ Η Μ Α
ΛΑΓΟΥ ΠΟΥ Σ Τ ΙΣ Ρ ΙΖ Ε Σ TOY EINR I
ΑΦ ΗΣΕ M E H R L
H E A R T S Μ Η Ρ Ο
T T R » ΔΕΝ IO Y X 2
Ε Μ Π ΙΣΤ Ο ΣΥ Ν Η ! Γ
Β Α Μ Μ Ε Ν Ο Σ Ο
7ΘΗΣΑΥΡΟΙ! EM -
_ Π Ρ Ο Σ . . .
ΠΡΟΣΕΞΕ Τ Ο Σ Κ Α Λ Ο Π Α Τ Ι
IR M !.. n a
ΜΠΟΝ^·
ίΜ Π Ο Ν ά ϊ
Ε ϊ ΜΑ
Ε Γ 2 . . .
Ο Υ Φ !.
Π Ε Ρ Ρ
12. 12
ΕΛπιζρ ΓΙΑ τ ο ΚΑΛΌ T R I , ·
HR YARPXH ΔΕΝ ΤΡΟ KRI
Θ Η Γ Ο Υ Ρ Ο Ι : _
_____
ΜΑΛΙΣΤΑ.'
ΜΟΛΙΣ
ΜΕ ΤΕΤΟΙΟ ΟΜΙΧΛΗ Δ Ε Ν ΒΛΕ -
Π Ε Ι ΟΥΤΕ ΤΗ ΑΛΥΤΗ Τ Ο Υ ’
. Κ Ε '.
15. 15
ΒΓΑΛΤΕ ME ΟΠΟ Y ΔΕΝ ΜΑΣ ΣΧΓΚΙ*
ύδ ΜΕΣΟ .K R T R JMO^N TR ΛΟΓΙΟ
PRMEMOI / Ε Ι Σ Τ Ε τ η ν » ΛΕΓΕ '
ΠΙΟ ΚΑΤΕΡΓΑΡΗ ΟΤΙ Q ET»
^ Δ Ε Γ ΑΠΟ M E L /
M R .·.. / — r - ^
30. 30
X M ...
NA KA - L.
UH IOC
Ί ΔΟΛΛΗΡίΑ
ΜΠΟΡΟΥ
IVIE MA TO
-vA O Y M E i
Ο ΡΙΣΤΕ’. RYTO
KRNEl (OD ΔΟΛ
ARPlR'.
ΔΕΝ ΕΤΈ ΤΕ ZR N E N R ΠΙΟ WTH
___________
ΟΡΙΣΤΕ! E IN R I M IA
ΦΤΗΜΗ Α Π Ο Μ ΙΜ Η ΣΗ
Χ Α Λ ΙΟ Ύ . . ^
EIMRI KRP
M ETRXEl-
^P IIM E N O ’J
ΑΝΤΙΠΑ«
ΘΗΤΙΚΟΙ
34. Τ Ο Υ Ρ Κ Ο Σ Σ Τ Ρ Α Τ ΙΩ Τ Η Σ
Ο Δ Η Γ ΙΕ Σ Κ Α Τ Α Σ Κ Ε Υ Η Σ
Κ ολλήοτε τά κομμάτια τή ς φιγούρας σέ χαρ-
τ ό ν ιί Κόψτε τα π ροσεκτικά καί- ά ν ο ίξ τε τρΟ-
πες στά μέρη συνδέσεως. ΈνΟστε τή ν φιγούρα
καί" τά μέλη τη ς όπως στό παράδειγμα μέ συν
δ ετικ ή π ινέζα . Η φιγούρα ε ίν α ι έ το ιμ η . Γιά
νά τή ν κ ιν ή σ ετε επάνω στό π ανί χωρίς νά φαί
ν ε τ α ι τό χ έρ ι σας, κολλήσ τε στό πίσω μέρος
ένα ξύλο όπως στό παράδειγμά.
35.
36. 36
om AN N m
' l l παράξενη ζω ή τού
Κόναν Λϊτόύλ, συγγρα-
φέως τού περίφημου
Χέρλοκ Χ.όλμ.ς.
*
< y Ε Ρ Ρ ΙΝ Γ Κ Φ Ο Ρ Ν Τ Χόλμε»
" ■ κα ί < Ο λμον τ Σάκερ»,_ ση
μείω σε σ ’ ένα χα ρ τό νι ό "Αρ-
θουρ Κάναν Ν τόύλ. "Ο μω ς, την
ίδ ια σ τ ιγ μ ή , με μ ιά μολυβιά δ ιέ
γραψε α ν τά τ ά ά νόματα. Δεν
το ύ φάνηκαν κα τά λλη λα γ ια έναν
ντεπ έκτιβ καί τον βοηθό του.
Σηκώθηκε, β η μ ά τισ ε γ ιά λ ίγ ο ,
μέσα σ το Φ τω χικό το ν γραφείο
κα ί ξανακάίθησε σ τη ν ά ρ χικη του
θ έσ ι. Πήρε π ά λι χ α ρ τί κα ί μο
λύβι καί έγραψε δυο κα ινο ύ ρ γιο
όνάματα : «Σ έρ λοκ Χ ολμς» καί
«Δρ Γουάτσον». Τό δεύτερο αυ
τό όνομα δεν ή τα ν όλότελα φαν
τα σ τικ ό . ’Α νήκε σέ κάπ οιον πα
λ ιό σ υ μ φ ο ιτη τή του, άπό τη ν έ-
πργη που σπούδαζε 'Ια τ ρ ικ ή .
Ε τ σ ι, σ τυ λα ρ ισ μ ένο ς, μέ τήν
οτχώριστη π ίπ α α τό στόμα,, τον
φακό σ το χέρι καί τό π ερίεργο
έκεΐνο καπέλο, μπήκε ξαφ νικά
σ τη φ α ν τα σ ία τού Κάναν Ν τόύλ,
ό π ερίεργος ήρωάς του. "Ε νας
ν τ ε τ ε κ τ ιβ , πού κυνηγούσε μέ π ά
θος τό ίχ ν ο ς, πού χρησιμοπ οιού
σ ε τή λο γική κα ί πού δ τα ν β ρ ι
σ κό τα ν μπ ροστά σέ κάπ οιο δά
σκαλο πρόβλημα, γ ιά να ήρεμηση
κ α ί να βοή τή λύσι του, έπ ιανε
σ τ ά χ έρ ια , του ένα π α λ ιό β ιο λ ί
γ ιά να π α ίξη μερικές νότες. Κ ι’
ό , π ά ντα έκπ ληκτοι:, άχώρισπος
σύντροφός του, ό Δ ρ Γουάτσον,
τον παρακολουθούσε σιω πηλός
κ α ί γ εμ ά το ς θαυμασμό.
’Ε κείνο τό βράδυ, σ τη ν όδο
ΛΛπαίιηκερ 22,1 6 ', πού καθόταν
ό Κόνκχν Ν τόύλ, γεννήθηκε ένας
άθάνοττος ήρωσς : ό π ιό διά σ η
μος ν τε τά φ τιβ δλων τώ ν έποχών.
Ο, Σ έ ,ρ λ ο κ X ό λ μ ς !
Ή πρώ τη π ε ρ ιπ έ τε ια πού είχε
γ ιά ήρωά τη ς τον δ ιά σ ημ ο αυ
τό ν ν τεπ έκ τιβ , δημοσιεύτηκε σέ
κάπ οιο π ερ ιοδ ικό — μέ άρ κετά
π α ρ α κά λια τού σ υγγραφ έα κ ι’ ά
φθονη άπ ροθυμία τού έκδοτη —
τό 1887. Κ αί ή τ ιμ ή πού πληρώ
θηκε σ το ν Κόναν Ν τόύ λ ή τα ν 25
χ ά ρ τινες λ ίρ ες.
’Α λλά άρεσε σ το κοινό. Κ α ί
λ ίγ ο ν καιρό μ ετά , σέ κάπ οιο
π άρτυ πού β ρ ισ κό τα ν
φέκτς Μ Ι' ό έκδοτης,
Ν τόύλ π είσ θηκε —
δ υσ φ ορία — , ν α δώση
ε υ κ α ιρ ία σ το ν ήρωά
ό σ υγγρα-
ό Kovav
μ ’ άρκετή
μ ια ακόμη
του γ ιά
37. 37
δρασ ι. Καί τό τε δημοσ ιεύθηκε ή
δεύτερη π εριπ έτεια τον Σ έρ λ ο
Χολμς — με τον τ ίτ λ ο «Τό Εγ
κλημα των τεσσάρων», πού πολύ
γρήγορα Εγινε μια Απίθανη Επι
τυχία.
Πέρασαν τρ ία χρόνια Από
τό τε. Κ ι’ &να περιοδικό «εύρείας
κυκλοφορίας >, το « Σ τρ ά ντ Μά-
Υκαζεν»^ πήρε την Α π οκλειστικό
τη τα των έργων του Κόναν Ντό-
υλ, που είχαν γ ια ήρωά τους τον
διάσημο π ια ν τετέκ τιβ Σέρλοκ
Χάλμς. Κι* ή Ε π ιτυχία ήταν τέ
το ια , ώστε Εξω άπό τά γραφείο
ταυ περιοδικού να σχηματίξω νται
ουοές γ ια να πάρουν Α ντίτυπ α.
Και το κοινόν ζητούσε όλοένο
και πιο πολλές σελίδες μέ π ερι
π έτειες του Χάλμς.
Έ τ σ ι, σε λίγο , ό πρόσφατα
Ακόμα Φτωχός γιατρουδάκος,
που προσπαθούσε να βγάλη τό
ψωμί ταυ με τό στηθοσκόπιο,
γινότα ν τώρα παλυεκατομμυριού-
χος μέ την πέννα το υ ’ Και κάθε
μέοα γινό τα ν και π ιο πλούσιος.
Μα κ α ί' κάβε μέρα μισούσε καί
πιο πολύ αυτόν τον παρείσακτο.
πού^ τον εκανε Εκατομμυριούχο,
τό ίδ ιο του τό δημιούργημα, τον
Σ έολοκ Χόλμ ς ’ ..
Π ίσ τευε, δ τι κά τι καλύτερο
μπορούσα να δώση στην Α γγλική
λογοτεχνία, Από τον φτηνό Ε
κείνο ηρώα, τον δαιμόνιο Αστυνο
μικό. ‘Ή τ α ν σίγουρος, δ τι μπο
ρούσε να γοάψη Ισ το ρ ικά μυθι
στορήματα. *Όμως, οΐ Εργοδότες
του ήτταν Ανένδοτοι. 7 ητουσχχν
Σέρλοκ Χολμς καί τίπ ο τε άλλο...
Έ τ σ ι, σ ιγ ά - σ ιγά , Ενα μίσος
άρχισε να φουντώνη μέσα στην
ψυχή του δημιουργού, γ ια τό δη
μιούργημά τ ο υ .'Έ ν α μίσος πού,
τελικά, Εκανε τον δημιουργό νά...
σκοτώση τον ήρωά το υ ’ ’Α λλά ό
ήρωας άρνήθηκε να πεθάνη Έ
τσ ι, κάπου οκτώ χρόνια μετά τόν
θάνατό του, ό διάσημος ντεπέ-
κ τ ιβ Εοβναέκανε την έμφάνισί του
θριαμβευτικά. Κ ι’ ήταν πολύ Λο
γά π ιά, γ ια τον δημιουργό του,
να Εανογυρίση στην π α λιά του
καριέρα — την, άλλωστε, κάθε
άλλο παρά πετυχημένη — του
συνοικιακού γιαπρουδάκου... Τώ
ρα π ιά ήταν Ενας διάσημος συγ
γραφέας πού μ ά λισ τα λ ίγ ο Αρ
γότερα τιμήθηκε μέ τ ίτ λ ο ευγέ
νειας Από την Α γγλική Αυλή
γ ιά το συγγραφικό του Εργο.
‘Ο σερ "Αρθουρ Κόναν Ντόυλ.
γεννήθηκε ΟΠΌ, Έ ντιμ π ο υ ρ γκ τό
1869 καί σπούδασε ’ Ια τρ ική στο
Εκεί Π ανεπ ιστήμιο.~ ” Ο ταν Απο
φοίτησε, διπλωματούχος^ π ιά γ ια
τρός θέλησε^ νά Εργαχτθή στ ή γ ε ι
το ν ιά του. "Ο μω ς, οΐ δουλειές
δεν πήγαιναν καλά. Καί πολύ
συχνά χρειαζόταν να βάλη στο
γειτο νικό του Ενεχυροδανειστήριο
τό ρολόι του κ ι’ Ακόμα π ιο συχνά
νά κάνη μ ιά Ακούσια δ ία ιτα ... Α-
δυνατ ίσ μαπος.
Τα βράδια, OTCA π ιά ή κυκλο
φορία αραίωνε, Εβγαινε συχνά Ε
ξω άπό τό μικρό διαμέρισ μα πρυ
χρησιμοποιούσε καί γ ιά ιατρείο,
γ ιά νά γυαλίση τήν μπρούτΟνη
ταμπ έλα τής πόρτας, γ ια τ ί δεν
είχε λεφτά νά π ληρώ ν καθαρί
σ τρ ια . Κ ι' οΙ λιγο σ το ί πελάτες
του, σπάνια εΤχαν την δυνατότη
τ α να τόν πληρώνουν γ ιά τ ις Ι
α τρ ικές του υπηρεσίες. Κ α ί, φυ
σ ικά , ούτε σ τά π ιο τολμηρά του
όνειρα δον είχε σκεφθη δ τι μπο
ρούσε νά Ανοιξη ιατρείο στήν
Χάρλεϋ Σ τρ ή τ — τήν όδό πού
διαμένουν οΐ διασ ημότητες τής
Ια τ ρ ικ ή ς . Έ τ σ ι, κάποια μέρα.
Αποφάσισε νά κάνη μ ιά βόλτα
στην Φλήτ Σ τρ ή τ — , τήν όδό
των έκδοτων — γ ια ν’ Αναζήτη
ση Εκεί, μέ τήν πεννα Α ντί μέ
τό στηθοσκόπιό του, z τήν τύχη
του. Δέχτηκαν μέ μεγάλη ψυχρό
τη τα αυτόν τόν άγνωστο κάτοι
κο τής ουδέτερης z Μπαίηκεο
Σ τρ ήτ. "Ομως, σέ λίγ ο , ήταν Ε
κείνος πού θά Επέβαλλε τούς δ-
ρους του στούς Ακατάδεχτους
Εκδότες...
*0 "Αρθουρ Κάναν Ντόϋλ, ή
ταν δνας άνθρωπος, μέ πολλά Εν
διαφέροντα καί κυρίως Ανακατευ
όταν μέ τά Α θλητικά... Καί τό
β ιβ λίο του «Ράντνεϋ Στόουν», Ε
χει Αξιόλογες περιγραφές γ ιά
τόν Αγώνα πού κάνουν οΙ Αθλητές
όσο νά Φτάσουν οπήν Επιτυχία'.
Κ αί, δχι άδικα, τιμήθηκε μέ τό
νά γίνη Ελλανοδίκης στούς ’Ο
λυμπιακούς τής ’ Ιτα λ ία ς .
Τό 1902 τιμήθηκε μέ τίτλ ο
ευγενείας γ ιά τό συγγραφικό του
έσγο. Κυρίως, δμως, γ ιά Ενα β ι
βλίο του πού Εξηγούσε τήν βρε
τανική θέσι στον πόλεμο των
Μπότας.
Πεθανε τό 1930, σ τις 7 ’ Ιου
λίου, καί τον θάνατό του θρήνη
σαν Εκατομμύρια σ ’ δλον τόν
κόσμο, πού είχαν Ιδρύσει συλλό
γους <Φίλων τού Σέρλοκ Χάλμς» %
39. > ΝΑΙ*. ’
ΜΟΝΟ
ΠΟΪ ΗΠΙΑ
ΟΛΟ ΤΟ
ΝΕΡΟ!
RNE.BR
ΕΠΕΣΕ
M E IR ΣΤΗ
L ΠΙΣΙΝΑ*. /
ΠΡΕΠΕΙ
NR Π Α
Μ Ε ΣΤΟ
Μ Β ΓΒ ΙΓ.
ΕΙΣΑΙ Κ Α Λ Α ;
-' ΔΕΗ & A N R I ΕΝΚΟΛΟί λ — ^
Α ΪΤ Ο Ι Ο ΕΜΠΟΡΟΙ ΕΙΝ Α Ι ΓΡΟΝ - )
^ _ Ι Ο ϊΖ Η Ι ! _______ — >
ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ
41. 41
Ο Ι Κ Ι M A Y N O R
Ο Τ Α Ν
Σ Τ Ρ Α Β Ο Κ Α
Τ Α Π ΙΟ Υ Μ Ε
Ή ν ο μ α ζό τα ν ’ Α λ ιέ χ ιν . Γεννή
θηκε στήν Μ όσ χα, Α λ λ ά έζησε
στήν Γ α λ λ ία . ’ Η τα ν ό μ ε γ α λ ύ
τερ ο ς σ κ α κ ισ τή ς όλω ν τω ν έπο-
χων. "Ε ν α βράδυ το υ 1 94 6, γ ύ
ρ ισ ε α τό δ ω μ ά τιό το υ , σ ’ ένα
ξενο δ ο χ είο του ’ Ε σ τε ρ ίλ τη ς
Π ο ρ το γ α λ ία ς . Ή τ α ν έξα ντλη μ έ-
νος, ύσ τερα Από μ ιά π α ρ τίδ α ,
που έπ α ιξε σ υγχρ όνω ς μέ 52
Α ντιπ άλους κ α ί την κέρ δ ισ ε. Κ α
θώς ή τα ν Α ρ γά , δεν π ήγε σ το
ρεστω ράν να γ ε υ μ α τίσ η . Ζήτησε
να τού Ανεβάσουν στο δ ω μ ά τιό
του ένα Α γ γ λ ικ ό γ ε ύ μ α . Τήν
ά λ λ η μ έρ α το ν βρήκαν νεκρό έ-
μπρός στο τρ α π έζι μέ τό φ α γ η
τό το υ ... Ε ίχ ε π νιγή , τρ ώ γο ντα ς
μ ιά φ έτα ροσμπ ίφ. "Ο πω ς λ έμ ε,
ε ίχ ε κσ τρ α β ο κα τα π ιή » ...
*Ο θά να το ς τού μ εγ ά λ ο υ σ κ α
κ ισ τή , μ' α ΰ τό ν τό ν άνό η το τρ ό
πο. π ροκόλε σε μ εγ ά λ η σ νγ κιν η -
σ ι. Κ ι' όμω ς, δεν ε ίν α ι ένα Ασυ
νήθιστο φ α ινό μ ενο . Κάθε χρόνο,
έκσ το ν τά δ ες άνδρ ες, γ υ ν α ίκ ες
κ α ί π α ιδ ιά , π εθαίνουν, γ ια τ ί
«σ τραβοκαταπ ίνουν» ένα κουκού
τσ ι έ λ ιά ς ή κερ α σ ιο ύ , ένα Α μ ύ
γ δ α λ ο ή φ ο υ ντο ύ κι, ένα κ ο μ μ ά τι
κρ έα ς ή ψ ω μί.
Μ π ροστά σ ’ ένα πρόσωπο πού
« ξερ ο κα τά π ιε» , δεν ξέρ ουμ ε συ
νήθως πώς ν ’ Α νπ ιδρύσ ουμε. Τα
χ τυ π ή μ α τα στήν π λάτη δεν φέρ
νουν κανένα Α π οτέλεσ μα κ ι' ε ίν α ι
έπ ικίνδυνο νά β υ θ ίζο υ μ ε τ ά δ ά
χ τυ λ α σ το λ α ιμ ό του θύμ α τος,
γ ιύ να β γ ά λ ο υ μ ε τό ξένο σώ μα,
που π ροκαλέ ΐ τό ν π νιγμ ό .
"Ε ν α ς Α μ ερ ικ α ν ό ς γ ια τ ρ ό ς , ό
δ ό κτω ρ Ο ύ ΐλ λ ια μ Χ ά ΐμ λ ιχ , μ ε λ έ
τησ ε α υ τό τό π ρ ό β λη μ α (έν α Α
πλό π ρ ό β λη μ α , σάν τό α υ γ ό του
,Κ ολόμ βου) κ α ί βρήκε εύ κο λα
τή ν λ ύ σ ι του.
Ύ) δ ό κτω ρ Χ ά ίμ λ ιχ ξεκ ίνη σ ε
Από τήν δ ια π ίσ τω σ ι, ο τ ι ένα ξέ
νο σώ μα δεν μπ ορεί νά μπή στόν
Α ναπ νευσ τικό σ ω λήνα, π αρά μ ό
νο τήν σ τιγ μ ή που είσπ νέουμε,
ένώ σ υγχρόνω ς καπ οπ ίνουμε τή
μπ ουκιά πού έχουμ ε σ τό σ τό μ α
μ α ς. Ε τσ ι, σ υ μ β α ίνει κ ά τ ι πα
ρόμοιο μέ τό μ π α λόνι, πού, Α
φού τό φουσκώ σουμε μέ Α έρα,
φ ρ ά ζο υ μ ε τό ν σω λήνα του μ ’ ένα
πώ μα. "Α ν ένα τέ το ιο μπ αλόνι
το π ιέσουμε Α π ότομα, το πώμα
θά π εταχθή κ α ί τό μπ α λόνι θά
ξεφουσκώ ση.
Υ π άρχει σ τόν άνθρωπο ένας
μύς, πού μπορούμε νά τό ν σ υ γ
κρίνουμε μέ το το ίχ ω μ α τού
μπ αλονιού. Ε ίν α ι τό δ ι ά
φ ρ α γ μ α , ένα ς λεπ τό ς κ α ί
π λα τύ ς μύς, πού χ ω ρ ίζ ε ι το ν θώ
ρ α κ α Από τό ν κ ο ιλ ια κ ό χώ ρο
κ α ί πού ο ί ρ υ θ μ ικές συσπ άσεις
του μάς έπιτρέπουν νά γ ε μ ίζ ο υ
με τούς πνευμονές μας μέ Α έρα
κΓ ύ σ τερ α νά τούς Α δ ειά ζο υ μ ε.
Σύμφ ω να μέ τήν μέθοδο του
δάκτορος Χ ά ίμ λ ιχ , ό τα ν ένα ά
τομ ο «σ τρ α β οκα τα π ιή» ένα ξένο
σώ μα, πού σ τά θ η κε στό λ ά ρ υ γ
γ ά του, δέν έχουμε π αρά νά κ ά
νουμε δ ,τ ι θά κά να μ ε μέ τό μπα
λό νι. Μ ’ ά λ λ α λ ό γ ια , πρέπει νά
τοπ οθετηθούμε πίσω Απο τό θύ
μα κ α ί νά τό Α γ κ α λ ιά σ ο υ μ ε, μέ
τή ν Α ρισ τερή ή τή δ ε ξ ιά γ ρ ο θ ιά
μας σ τό σ το μ ό κ ι του, Α κριβώ ς
κά τω Από τό στέρνο. Μέ το ά λ
λο χ έ ρ ι, χουφ τώ νουμε τή γ ρ ο θ ιά
μ α ς. *Απ* αυτή τή θέσ<, π ιέζου
με Α π ότομα τό σ το μ ά χ ι τού θύ
μ α τος. Α υτή ή π ίεσ ις μ ε τα δ ίδ ε
τ α ι σ τό δ ιά φ ρ α γ μ α , πού συσπά-
τ α ι Α π ότομα κ α ι, μέ τήν σ ειρ ά
του, π ιέ ζ ε ι τούς πνεύμονες προς
τ ά έπάνω. "Ε τσ ι, ό Α έρ α ς πού
π ε ρ ιέ χ ε τα ι στούς πνεύμονες,
β γ α ίν ε ι (Απότομα κ α ί π α ρασ ύρει
το ξένο σώ μα, πού έ χ ε ι σταβή
στήν τ ρ α χ ε ία Α ρ τη ρ ία .
Αν τό θύμα ε ίν α ι π α ιδ ί, ή
π ίεσ ις μ α ς δεν πρέπει νά ε ίν α ι
πολύ β ία ιη , γ ια τ ί ε ίν α ι ένδεχό-
μενο να π ροκαλέσ ουμε ένα ή πε
ρ ισ σ ό τερ α κ α τ ά γ μ α τ α σ τό σ τέρ ,
νο ή σ τις π λευρές του.
Α λ λ ά , σε τ ε λ ε υ τ α ία Α νά λυσ ι,
ε ίν α ι π ρ οτιμ ώ τερ ο ένα κ ά τα γ μ α ,
π αρά ένας φ ρ ικ τό ς θ ά να το ς Από
Α σ φ υ ξία , έ ξ α ίτ ια ς ένός Ανόητου
δ υ σ τυ χ ή μ α το ς.
Μ α θ α ίνο ντα ς α υ τή ν τήν Απλή
έπ έμ β ασ ι, μπορούμε νά σώσουμε
μ ιά Ανθρώπινη ζω ή. φ
42. 42
MOV Υ Π Ο Σ Χ Ε Τ ΙΚ Ε Σ
ΝΊ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗΣ ΤΙΣ
ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΜΟΎ 5
^ ι HR MR ΜΗΝ ΕΧΗΣ /
< ΜΠΛΕΞΙΜΟ! R ' . ^
ΘΑΡΕΘΗΚΒ
NR ΚΑΘΟΜΑΙ ME TR
ΧΕΡΙΑ IT R Y P 2 M E N R ’.
ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΛΙΓΗ APR -
ΗΣΥΧΒ «τζι
43.
44. 44
MEPIKR ΦΤΕΡΠ KRI
ΛΙΓΗ ΚΟ ΛΛΑ OR KR -
NlW M E ...ΨΦΦ.ΛΡΟΜλ,
ΓΙΑΤΙ Τ Ρ ΙΓ Υ Ρ ΙΖ Ο Υ Ν ESQ
ΑΠΟ TO Α Γ Ρ Ο Κ Τ Η Μ Α ) MM
P E T ΕΤΟ ΙΜ Α ΖΟ ΥΝ K A -
M E H R ΚΟΛΠΟ;
48. 3 21317 Ιλ Ο ± tie
; Λονυ T 3 ia o d j zu .
ddo± NW ntilAIW OV 0 6
- 3 Θ
ί . -
UVUHiyiO dJO
0 2 H A O ZH ddblV BN NAOV
AO U I3K D 3U 71 OAV IO IBM
LLO ΙΗΜΟΣΗΙίΟΟΟΑ " ΊΛΙΙΛΙΝ :
8V
50. 50
URI TEPR
BR Μ ’ Α Φ Η -
Z H I N R
H IA T S MIA
KOTA 5
/ RM ΠΕΜ TR ΚΑΤΑ
/Φ Ε Ρ Ε KRl ΣΗΜΕΡΠ
'ΔΕΝ ΘΑ TR Κ Α Τ Α -
(DEPC ΠΟΤΕ ΠΙΑ ί >
'— Γ ΧΕΎ ΕΜ ---------- < ·
ΑΦΗΣΕ TON NR ΤΙΣ ΚΥΜ ΗΓΗΣΗ! 1
ΑΝ ΠΙΑΣΗ KAMMIR. ERNRl ΔΙΚΗ TOY.'
RY.'
NRTET
' EIM
ΤΑΞΕΙ
64. 64
αντό, λοιπόν και έγώ, θύμωσα
καί έφαγα άπό τό σ π ίτι.
Μ όλις ή γ ά τα εΐπε τον λόγο
πού έφαγε άπό τό σ π ίτι τού
αφεντικού τους, άρχισε να μι-
λάη ό σκύλος.
— Έ γώ , καλοί μου φίλοι,
είπε, έφυγα άπό τό σ π ίτι γ ια
τ ί τό άφεντικό -μας δεν μου έ
δινε να φάω παρά .μονάχα λ ί
γ α κοκκαλάκια την ήμερα. Δεν
λέω, σέ μας τά σκυλάκια, ά-
ρέσουν τά κάκκαλα. 'Α λλά, πό-
τε-πστε, θέλουμε να τρώμε καί
λίγο ζουμερό κρεατάκι...
— Ε ν τά ξει, είπε πάλι τό
.γαϊδουράκι. ' θ ' καθένας μας εΐ-
χε ένα λόγο γ ιά να φυγή άπό
τό σ π ίτι τού άφεντικού. Τώρα
όμως, πού είμαστε τρ ία ζωά
κια μόνα μας, στην έρημ<ά, να
δούμε, πώς θά τά βγάλουμε
πέρα.
— ΓΓ αυτό άνησυχεϊς; εΐπε
ή γάτα. Μά αύτό, είναι πολύ
άπλό: Κάθε μέρα, ένας άπό
μάς, θά π ηγαίνη νά βρίσκη φα
γητό καί γ ιά τούς τρεις... "Ε
τσ ι, οι άλλοι δυό, θά ξεκουρά
ζοντα ι καί θά περιμένουν νά
φάνε. ‘Ω ραία δεν θά είναι έ
τσ ι;
— 'Ω ρ α ία ! Πολύ ώραΐα θά
ε ίν α ι! είπε τό γαϊδουράκι καί
ό σκύλος μαζί. 'Α λλά, γ ιά πες
μας, γόπα, τά βράδια, πού θά
κοιμόμαστε;
— Τώρα, πού είναι καλοκαί
ρι, εΐπε ή γάτα, θά κοιμόμαστε
κάτω άπό τά δέντρα. "Ο ταν
χειμωνιάση, βλέπουμε...
Την άλλη μέρα, τό γαϊδου
ράκι πήγε νά βρή φαγητό γιά
νά φάνε κα ί οί τρείς.
Ό σκύλος κα ί ή γ ά τα περί-
μεναν ξαπλωμένοι κάτω άπό τον
ήλιο, κοντά στον κορμό ένός
δέντρου.
"Ο ταν τό γαϊδουράκι γύρισε
κοντά τους, κράταγε μέ τό στό
μα του ένα δεμάτι ξερά χόρτα.
— Πού είναι τό φαγητό πού
έφερες; τον ρώτησαν ό σκύλος
καί ή γάτα.
— Καλά, δεν βλέπετε τό
φαγητό πού σάς έφερα; εΐπε
παραξενεμένο τό γαϊδουράκι.
Δεν υπάρχει καλύτερο φαγητό
άπό αύτά τά ξερά χόρτα.
— Μού φαίνεται, ότι μάς
κοροϊδεύεις, είπε ό σκύλος. Έ
γώ θέλω νά φάω κόκκαλα καί
κρέας!
— Κ αί έγώ, εΐπε ή γά τα , θέ
λω νά φάω ψάρια. Δεν πειράζει
όμως, αύριο θά πάω έγώ νά
φέρω φαγητό, κα ί σίγουρα τό
τε θά γλείφετε τά δάχτυλά σας.
Έ τ σ ι, εκείνη τή μέρα, ό σκύ
λος καί ή γ ά τα έμειναν νηστι
κοί, γ ια τί, άπλούστατα, δεν
μπορούσαν νά φάνε ξερό χορ
τάρ ι... Τό γαϊδουράκι όμως,
χόρτασε καί παραχόρτασε μά
λισ τα, γ ια τ ί έκτος άπό τό δ ι
κό του .μερτικό, έφαγε καί τό
μερτικό τού σκύλου κα ί τής γ ά
τας.
Την άλλη μέρα, ή γ ά τα ξε
κίνησε γ ιά νά ψάξη νά βρή φα-
γ·πό·
"Ο ταν γύρισε, έφερε μερικά
ψαροκόκκαλα.
Μ όλις τό γαϊδουράκι κα ί ό
σκύλος την είδαν, τής είπαν: _
— Πού εΐναι, τό φαγητό πού
μάς έφερες;
— Καλά, στραβοί είσ ασ τε;
λέει ή γάτα. Σάς έφερα φρέσκα
ψαροκόκκαλα καί ψαροκέφαλα,
νά τρώτε καί νά μη χορταί
νετε...
— Δέν είμασ τε κ α λ ά ! εΐπ ε
65. 65
θυμωμένα τό γα ϊδ ουρ ά κι. Κ α ί
πώς θα φάω έγώ , όλόκληρο
γα ϊδ ουρ ά κι, αΰτά τά βρώ μικα
ψαρακέφαλα πού μάς κουβάλη
σες; Θ έλεις να καθήσουν στο
λα ιμ ό μου καί να π νιγώ ;
— ’Ακούστε φίλοι μου, είπε
τό τε ό σκύλος. "Ό πω ς θά κα
τα λά β α τε κ ι’ έσεΐς, ό καθένας
μας τρώ ει διαφορετικό φαγητό
άπό τον άλλον. Γ ι’ αύτό, λοι
πόν, δεν γ ίν ε τα ι, να ττηγαίνη
μόνο ένας να ψάχνη γ ια τροφή.
Ά π ό αύριο, λοιπόν, έγώ θα πη
γαίνω να βρίσκω κόκκαλα καί
κρέας, ή γ ά τα ψαροκόκκαλα κα ί
ψαροκέφαλα, καί σύ, γαϊδουρ ά
κι, διάφορα χόρτα.
Μ ’ αύτό τόν τρόπο, λοιπόν,
τά τρ ία ζω άκια ζούσαν ήσυχα
κΓ ευτυχισμένα, μέχρι τό τέλος
τού φθινοπώρου. "Ο τα ν όμως έ
φτασε ό χειμώνας κα ί ό άέρας
άρχισε νά φυσά δυνατά καί τό
χιόνι νά πέφτη άδιάκοπ α, τό
γαϊδουρ άκι, ή γ ά τα καί ό σκύ
λος δέν εύρισκαν τίπ ο τα γ ια νά
φθίνε καί δεν είχαν πού νά κοι
μηθούν.
— Τ ί θά κάνουμε τώ ρα; εΐ-
πε ή γ ά τα , πού κρύωνε π ερισ
σότερο άπό τούς δυο φίλους
της.
— Δέν ξαναγυρίζουμε πίσω
στο άφεντικό μας; ρώτησε τό
γαϊδουράκι.
— Ό χ ι! εΐπε ό σκύλος. ’Α
φού άπ οφασίσαμε νά φύγουμε
άπό τό σ π ίτι τού άφεντικού
μας, δέν είναι σωστό νά ξανα-
γυρίσουμε, γ ια τ ί τό τε θά δ εί
ξουμε καθαρά σ ’ όλο τόν κό
σμο, δ τι δεν μπορούμε νά ζή-
σοομε μόνοι μας.
— Κ α ί τ ί λές έσύ νά κάνου
με; εΐπε τό γαϊδουράκι.
— Τίποτα! εΐπε πάλι ό
σκύλος, θά προσπαθήσουμε νά
.ζήσουμε όπως μπορούμε καλύ
τερα.
ιΜέ χίλιες δυσκολίες, λοιπόν,
καί βάσανα, τά τρία ζωάκια,
προσπαθούσαν νά βρουν τό φα
γητό τους κάθε μέρα, γιά νά
μην πεθάνουν άπό την πείνα.
Καί οΐ μέρες πέρναγαν, πέρ
ναγαν...
Έ να πρωΐ τού χειμώνα, πού
τό χιόνι έπεφτε άδιάκοπα, καί
τό κρύο ήταν άνυπόφορο, τά
τρία ζώα, μέ μεγάλη τους δκ-
πληξι, είδαν έναν κυνηγό, νά
γλιστράη καί νά κατρακυλάη
άπό την πλαγιά τού άντικρυνού
βουνού καί νά πέφτη, σέ μια
βαθιά χαράδρα.
Τόπε ό σκύλος εΐπε ατούς φί
λους του :
— Ά ς τρέμουμε γρήγορα,
νά δούμε τί έπαθε ό άτυχος αυ
τός κυνηγός καί άν μπορούμε
νά τόν βοηθήσουμε κιόλας.
— Ν α ί! Ν α ί! είπαν τό γα ϊ
δουράκι καί καί ή γάτα μαζί.
Μπροστά, λοιπόν, ό σκύλος,
πίσω τό γαϊδουράκι καί πιο πί
σω ή γάτα, ξεκίνησαν γιά την
χαράδρα πού εΐχε πέσει ό κυ
νηγός.
Ό τα ν έφτασαν κοντά του,
μέ μεγάλη τους έκπληξι, είδαν,
ότι ό κυνηγός δεν τούς ήταν ά
γνωστος. Τόν γνώριζαν πολύ
καλά: Ή ταν ό γυιός τού άφεν-
τικού τους, ό Λάμπρος.
— Τί θά τόν κάνουμε; ρώ
τησε ή γάτα.
— θά τόν μεταφέρουμε στο
σπίτι τού άφεντικού μας, εΐπε ό
σκύλος.
— Ναί, έντάξει. Νά τόν με
ταφέρουμε ! συμφώνησε τό γα ϊ
δουράκι. ’Αλλά πώς;
66. 66
— ’Ακούστε, είπε πάλι ό
σκύλος. ’Εσύ, γάτα, μπές στον
κόρφο τού Λάμπρου κσί προσ
πάθησε νά τόν ζεστάνης. ’Εσύ
γαϊδουράκι, χαμήλωσε, για να
τραβήξω μέχρι τή ράχι σου τόν
γυιό τού άφεντ<κού μας.
Έ τσ ι καί έγινε.
Ή γάτα μπήκε στον κόρφο
τού Λάμπρου για να τόν ζεστά-
νη καί ό σκύλος, μέ τά δόντια
του, άρχισε να τόν τραβά άττό
τά ρούχα, για να τόν άνεβάση
στό γαϊδουράκι, που ήταν κα
θιστά.
Μετά άπό πολλούς κόπους,
κατόρθωσαν να κάνουν αύτό
πού ήθελαν καί μετά πήραν τό
δρόμο για τό σπίτι τού άφεν-
τικού τους.
Ό τα ν έφτασαν έκεΐ καί τό
άφεντικό τους τά είδε νά τού
φέρνουν τόν μονάκριβο του γυιό
χτυπημένο, κόντεψε νά τρελλα
θή. ΕΤπε, όμως, χωρίς νά χάνη
καιρό, στους υπηρέτες του:
— Πάρτε τόν γυιό μου, ξα
πλώστε τον στό κρεβάτι καί
τρέξτε άμέσως νά φωνάξετε τόν
γιατρό.
"Οταν ό γιατρός ήρθε, είδε
τόν Λάμπρο καί εΤπε στον πα
τέρα του δτι γρήγορα θά γινό
ταν καλά.
Ό πατέρας τότε, ευχαριστή
θηκε πολύ καί άμέσως έτρεξε
κοντά στά ζωάκια, πού είχαν
σώσει τή ζωή τού γυιού του καί
τούς είπε :
— Σάς ευχαριστώ πολύ πού
σώσατε τόν γυιό μου, καί σάς
ζητώ νά ξαναγυρίσετε στό σπί
τι. Ά ν κορμιά φορά δέν σάς
φέρθηκα καλά, σάς ζητώ συγ
γνώμη καί σάς ύπάσχομαι δτι
έάν μείνετε κοντά μου, Θά εΤ-
μαι πολύ καλός μαζί σας. Δε-
χόσασπε;
— Ναί, άφεντικό, δεχόμα
στε ! είπαν μέ μιά φωνή καί τά
τρία μαζί τά ζωάκια.
Καί άπό τότε έζησαν μαζί
>μέ τό άφεντικό τους καλά και
έμεΐς καλύτερα! * * *
67. ΩΏΖΔ
Τ Ο Υ Π Λ Α Ν Η Τ Η Μ Α Σ
Από τόν Ν ό τιο Καναδα us τό Νέο Κοντά σ τις βόρειες περιοχές τό τ ρ ί
χωμά του γ ίν ε τα ι σχεδόν άσπρο ενώ
σ τις νό τιες είνα ι καφέ τό καλοκαίρι
και γ ίν ετα ι γκρίζο κατά τόν χειμώνα
Μ εξικό συναντάμε τό λευκόουρο λα
γό ενα από τό γρηγορότερα τετρ ά
ποδα των πεδιάδων τής 'Α μερικής.
Ό λευκόουρος λαγός κάνει πρόχει
ρες φωληές γιά νά περάση τήν νύχτα
του αλλά τό θυλικό δταν πρόκειται
νά γεννήση φ τιάχνει κανονική φωληά
πού τήν στρώνει μέ τρίχωμα από
τήν κοιλιά του.
Ο ι κουκουβάγιες, τά κογιότ, οι αλε
πούδες και τά φίδια είναι οι εχθροί
του. Ό τ α ν τόν κυνηγούν τρ έχ ει μέ
μεγάλη ταχύτητα κάνοντας άλματα
τριών μέτρων.
