Bij de Koreaanse bollebozen van de informatica 1. Bezoek aan een socialistische eliteschool in Pyongyang op 16 juli tijdens de Korea-Is-One reis van 2003, Auteur: Tony F. 2. Voor of tegen een socialistische elite? Auteur: Frans De Maegd Foto's: Jan Beentjes

1. Bij de Koreaanse bollebozen van de informatica
1. Bezoek aan een socialistische eliteschool in Pyongyang op 16 juli tijdens
de Korea-Is-One reis van 2003, Auteur: Tony F.
De hele wereld werkt met computers, netwerken, internet. Iedereen moet mee. Is de
Democratische Volksrepubliek Korea (DVRK), waarvan men zegt dat het zichzelf
afsluit, niet bezig deze trein te missen? Met veel vragen en hoge verwachtingen
trokken we naar de Kim Il Sung school in de hoofdstad.
Wat we daar zien en horen kan ons overtuigen dat dit land niet van plan is hier
achter te blijven.
Eerst en vooral de instelling is geen ‘normale’ school, maar een socialistische
eliteschool in het centrum van Pyongyang. Hier zitten scholieren tussen 12 en 18
jaar die gerekruteerd en geselecteerd werden uit de beste computerfreaks van het
hele land.
Vele jongeren verblijven dan ook in het pensionaat van de school. Zij krijgen er een
doorgedreven opleiding in diverse computertalen en in het uitbouwen van netwerken,
intranet, …. Elk heeft er zijn eigen PC. In de voormiddag hebben ze theorielessen
en ’s namiddags krijgen ze praktische oefeningen en ook Engelse les en wiskunde.
De Koreaanse regering is vast besloten om de maatschappij versneld te
informatiseren. Daarom wil men eerst een generatie jongeren tot echte specialisten
opleiden. En vandaar deze school. Want deze jongeren zullen op hun beurt het land
intrekken om nieuwe scholen te leiden waar informatici zullen gevormd worden.
Verbazingwekkend niveau
De PC’s die we te zien krijgen, zijn redelijk recente types. De meeste werken met
Microsoft Windows, sommige PC’s met het gratis Linux-systeem. In de nabije
toekomst willen wij ons meer op Linux richten, zegt de directeur.
Volgens René, onze leraar informatica in de KIO- groep, is het niveau van de
Koreaanse scholieren hier verbazingwekkend hoog: leerlingen van 12, 13 jaar halen
hier al het niveau van een beginnend student informatica op universitair niveau van
België. Ongelooflijk!
Als we aan een scholier vragen wat hij met zijn opgedane kennis wil doen, antwoordt
hij spontaan: “Ik wil mijn kennis ten dienste stellen en benutten voor de vooruitgang
van Korea en de wetenschap en de techniek.

2. Men zo’n ingesteldheid, en de maatregelen die door de volksregering genomen
werden, zijn we er gerust in dat Korea de informaticatrein niet zal missen en de
wereld nog verbaast zal doen staan.
Foto’s Jan Beentjes
2. Voor of tegen een socialistische elite? Auteur: Frans De Maegd
Verschillende KIO reis-deelnemers vroegen ons naar aanleiding van ons bezoek aan
de computerschool: zien we hier geen elite aan het werk?
Ik denk dat het antwoord ja is en dat is geen probleem indien het hier gaat om een
socialistische elite!
Inderdaad, elke maatschappij heeft een elite nodig op het vlak van de wetenschap,
de kunst, de cultuur en de sport…
Dat was zo in de slaven maatschappij - denken we maar aan Plato en zijn dialogen
met Socrates - en in de feodale en kapitalistische maatschappij. In de kapitalistische
maatschappij rekruteert de burgerij haar elite in de eerste plaats uit haar eigen
midden. Op onze universiteiten streden de mei 68’ers om de universiteit ook open te
stellen voor de kinderen van de arbeidersklasse. Toen waren maar 13 procent van
de studenten aan de universiteiten, afkomstig uit de arbeidersklasse. Vandaag ligt
dat percentage zelfs lager. Natuurlijk kweekt inteelt verarming en decadentie.
Daarom rekruteert onze burgerij volgens haar economische en politieke noden
jongeren uit de lagen van het volk en zelfs uit de derde wereld en de gewezen
socialistische landen. De meeste van die jongeren verraden al snel hun
klassenafkomst en worden opgenomen in de wereld van de burgerij en de
kleinburgerij om het kapitalistisch systeem te dienen.
Wanneer de arbeidersklasse de macht heeft moet ze zo snel mogelijk een eigen elite
vormen. Want gebruik blijven maken van de oude elite, zou de opbouw van het
socialisme ondermijnen. Zo remden en ondermijnden militaire experten de opbouw
van het Rode Leger in de jonge Sovjetstaat.
Het nadeel is dat bij de vorming van een arbeidersstaat, er nog geen arbeiderselite is
die de macht op alle terreinen kan overnemen. Juist omdat de verpletterende
meerderheid van het volk, zeker in landen als Rusland, China, Korea, … geen
toegang had tot hoger onderwijs en posten in de sector van de wetenschap, de
cultuur en de sport.

3. Het grote voordeel is dat de arbeidersklasse samen met de andere lagen van de
bevolking – en zeker de boeren in de derde wereld - de grote meerderheid van het
volk uitmaken en de socialistische staat dus uit een enorm potentieel kan putten om
een nieuwe socialistische elite te creëren in dienst van het socialisme en in dienst
van het volk. Zo gebeurt dat in de socialistische landen. En met succes. De Sovjet-
Unie zou nooit nazi-Duitsland en de Verenigde Staten hebben kunnen verslaan en
voorbijsteken op vele terreinen van de wetenschap, de cultuur, de sport, indien dat
ze geen topfiguren hadden kunnen vormen die voortkwamen uit de volksmassa’s op
al deze terreinen. Topfiguren die zich in dienst stelden van de Sovjetstaat en zich
tevredenstelden met enkele voordelen. Kunstenaars als Sjostakovitch en Prokofiev,
wetenschappers als Kalachnikov en Tupolev, leefden temidden van de andere
werkers.
In Korea (DVRK) en Cuba zien we vandaag hetzelfde.
Bij het zien van de topprestaties van de jongeren moet men wel voor ogen houden
dat deze jonge leerlingen niet zo snel een zo hoog niveau zouden halen, als het
niveau van het basisonderwijs niet zeer degelijk zou zijn. De bijdrage van de
socialistische elite bij het vormen van deze prestaties moet enorm zijn. Het is dus
een dialectisch proces, waar vanuit de meerderheid een minderheid wordt
geselecteerd en opgeleid, om dan op hun beurt het niveau van het gehele volk op te
trekken.
Communisten zijn dus niet voor absolute gelijkheid. Het zou de dood betekenen
voor de ontwikkeling van het socialisme, socialisme waar sociale en politieke
gelijkheid het streefdoel is.
“Eén voor allen, allen voor één” zoals men hier in Korea zegt.
Foto’s Jan Beentjes