1. “Memorias dun neno labrego”
DRAMATIZACIÓN MONOLOGADA DE CÁNDIDO PAZÓ
O pasado mércores, 7 de novembro de 2012; alumnos da ESO fomos ó
teatro municipal de Narón a ver a dramatización do actor Cándido Pazó sobre a
obra narrativa de Xosé Neira Vilas, “Memorias dun neno labrego”. Pese á
sobriedade dos monólogos, o actor foi quen de realizar unha boa interpretación,
de transmitir os sentimentos de Balbino, o protagonista, incluíndo disimuladas
aclaracións entre a obra que aparentaban dotala á mesma dun dinamismo ameno.
Este feito foi tan só unha ilusión creada polo actor pero que deu resultado. A obra
ía acompañada de efectos audiovisuais.
Algúns/has de nós xa leramos o libro, pero os que non o fixeron puideron
reparar no ben elaborado resumo exposto na obra de teatro. Sería interesante, con
todo, poder ver unha obra con varios personaxes e con cambios de escenario,
máis dinámica; pero estivo ben.
A obra dános a ver as vivencias de Balbino, un neno de aldea que reflicte
nos seus pensamentos a sociedade que lle toca vivir e cómo lle afecta a el
mesmo. Seus pais eran caseiros, dependían dun señor, pese a que xa pasara a
época da fidalguía. O loito impediu que Balbino fose ás festas, consecuencia dos
mandatos da Igrexa, incrustada nos miolos das persoas. Ademais, Balbino tivo
que aturar ó fillo do señor, que lle chamaba cantas había pola súa crida
superioridade prepotente; marchoulle o amigo ás Américas, morreulle o can
envelenado e namorouse da mestra, que casou e marchou da aldea. Son, sen
detallar, as desventuras de Balbino na súa infancia, as memorias dun neno
labrego forxadas a base de paus: uns metafóricos e outros literais.
Antonio González López, 18 de novembro de 2012