Powerpoint presentaion

1. Ang susunod na Epiko ay
ang kuwento tungkol kina
RUSTAM at SOHRAB na isang
epikong Persiyano.

3. Nasa sinapupunan
pa lamang si RUSTAM ay
hinulaan na siyang
magiging isang magiting
na bayani sa kanayang
paglaki. Siya raw any
magiging paksa ng mga
alamat.
Hindi maging madali
ang pagsilang kay
RUSTAM sa pagkat ang
kaniyang inang si
RUDABEH ay dumanas
ng matinding sakit.

4. Nailabas lang siya sa tulong
ng mapaghimalang ibang
kumupkopp sa kanayang
amang si ZAL na noong
ito’y ipinatapon ng kaniyang
ama sa paanan ng bundok.
Bago lumisan ang
mapaghimalang ibon, sinabi
niya kay ZAL na ang batang
isisilang ni RUDABEH ay
kasinlaki ng isang sanggol
na leon.

5. Ito ay magiging bayani
at paksa ng mga
alamat. Pinayapa niya
ang kalooban ni ZAL sa
pamamagitan ng
pagsasabing magiging
maayos ang lahat.
Kagaya ng sabi ng
mapaghimalang ibon,
isinilang nga si
RUSTAM na kasinlaki
ng saggol ng leon.

6. Kagila-gilalas dahil sa loob
ng ilang araw ay naging
paslit si RUSTAM at
makalipas ang ilang linggo
ay naging kasinlaki na siya
ng isang binata.
Sa kanyang paglaki ay
nagpakita ng kakaibang
lakas si RUSTAM. Isang
araw ay may nagwalang
pulang elepante sa palasyo
at walang makapayapa rito
kundi si RUSTAM, ang
buong giting na pumaslang

7. Nang tumuntong si
RUSTAM sa edad na
puwede na siyang
magsanay bilang isang
mandirigma upang
ipagtanggol ang
kanilang bansang Iran,
napagtanto ng kanyang
amang si ZAL na
kakailanganin niya ang
isang espesyal na
kabayong makakasama
niya.

8. Ang lahat ng mga
magagandang kabayo
ay ipinarada sa
kanyang harapan.
Inilalapat ni RUSTAM
ang kanyang kamay sa
likuran ng bawat kabayo
upang masiguro kung
kakayanin siya nito,
ngunit bawat kabayo ay
napapaluhod sa kani-
yang kabigatan.

9. Nang dumating ang pangkat ng mga kabayong
dala ni KABUL ay napansin ni RUSTAM ang
mag-inang kabayo na may dibdib na leon.
Ayon kay KABUL, naging
mailap ang mga kabayung
ito, sa loob ng tatlong taon
ay wala pang
nakapagpaamo at
nakasakay sa kanila, hindi
rin pinahihintulutan ng
inahing kabayo ang sino
mang magbabalak na
sumakay dito.

10. Pagkarining ni
RUSTAM sa tinuran ni
KABUL ay sinakyan
niya ang kabayo at
pinatakbo. Naging
palaisipan sa kanila
kung bakit pumayag
ang kabayo at hindi
humadlang ang inahing
kabayo.

11. Nang bumalik si
RUSTAM kasama ang
kabayo ay puro papuri
ang kaniyang ibinigay
sa kabayo. Mula nang
araw na iyon ay hindi
na naghiwalay si
RUSTAM at ang
kanyang kabayong si
RAKASH

12. Isang araw sa lugar
malapit sa Turan sa
bayan ng Samangan,
maghapong nangaso si
RUSTAM.
Nang makahuli siya ay
iniluto niyo ito at
kinain. Sa kanyang
kabusugan ay naka-
tulog siya.

13. Habang ang kaniyang
kabayong si RAKASH ay
nanginginain ng damo, may
dumaang isang pangkat ng
mga sundalong TURANIAN at
napagkasunduan nilang hulihin
ang kabayo.
Nanlaban si RAKASH, napatay
niya ang isang sundalo,
niyapakan niya ang isa, ngunit
nabigo siyang ipagtanggol ang
sarili. Tinangay siya ng mga

14. Laking gulat ni
RUSTAM nang sa
kaniyang paggising
ay hindi niya
mahagilap ang
kanyang kabayo.
Galit at tuliro, pinasok
ni RUSTAM ang
bayan ng
SAMANGAN upang
humingi ng tulong sa
paghahanap sa
kanyang kabayo.

15. Boung puso naman
siyang tinanggap ng hari
ng SAMANGAN at
sinisigurong tutulungan
sa paghahanap sa
nawawalang kabayo.
Hinimok siyang mag
palipas ng gabi sa
palasyo bago ipag-
patuloy ang paghahanap
sa pag bubukang-
liwayway.

16. Hating gabi ng
namalayan na lamang
ni RUSTAM na
bumukas pinto sa silid
na tinutulugan niya.
Kapagdaka’y pumasok
ang dalawang babae,
ang una ay isang
tagasilbi at sumunod
ang isang magandang
dilag.

17. Nagpakilala ang magandang dilag na siya si
Prinsesa TAHMINA, ang kaisa-isang anak na
babaee ng hari ng SAMANGAN.
Isinaad ni TAHMINA na
kilala niya ang binatang si
RUSTAM, hindi lingid sa
kaniya ang kagitingan,
kahusayan at katapangan
ng binata.
Nahulog ang loob ng
dalawa sa isa’t-isa at nang
gabing iyon ay
napatunayan nilang sila’y
nagmamahalan.

18. Kinabukasan ay na-
tanggap ni RUSTAM
ang mabuting balita na
natagpuan na ang
kaniyang kabayo,
Masakit man para sa
kanilang dalawa ng
prinsesa at kailangan
na niyang lisanin ang
lugar.
Naging mapait at tigib ng luha ang kanilang
paghihiwalay. Parang pinagsakluban ng langit at
lupa si Prinsesa TAHMINA.

19. Lumipas ang maraming
buwan ay hindi a rin nagkita
sina RUSTAM at Prinsesa
TAHMINA.
Hindi naglao’y nagsilang ng
isang batang lalaki ang
prinsesa.
Tinawag niya itong
SAHRAB. Lumaki ang
batang si SAHRAB na isa
ring magiting na
mandirigma, kagaya ng
kaniyang amang si
RUSTAM.

20. Hindi nalaman ni
RUSTAM na nagbunga ang
kanilang pag-iibigan ni
Prinsesa TAHMINA.
Hanggang isang araw ay
nagkaharap sa isang digmaan
ang mag-amang si RUSTAM
at SAHRAB. Sa umpisa ay
hindi man lang naghinala si
RUSTAM na maaaring si
SAHRAB ay kaniyang anak,
habang si SAHRAB ay
kinutubang maaaring si
RUSTAM ang kaniyang ama.

21. Nagtuos ang dala-
wang magiting na
mandirigma.
Naigupo ni RUSTAM
si SOHRAB at
nasaksak hanggang
ito ay mag-agaw
buhay.
Habang siya ay naka-handusay ay nagbalik sa
kaniyang alaala na ang nagtulak sa kaniya upang
mapapadpad sa lugar na iyon ay ang
pagmamahal sa kaniyang amang si RUSTAM.

22. Sa pagtitig ni RUSTAM
SA nag-aagaw buhay na
katunggali ay napadako ang
kaniyang paningin sa
pulseras na nakapulupot sa
braso ni SOHRAB. Ito ang
pulseras na ibinigay niya
kay Prinsesa TAHMINA
maraming taon na ang
nakalipas.
Hindi siya puwedeng magkamali. Maaaring ito ay
ibinigay ng prinsesa sa kaniyang katunggali dahil
ito ay kaniyang anak. Nayanig ang buong
pagkatao ni RUSTAM.

23. Narandaman niya ang
lukso ng dugo, ngunit
huli na ang lahat. Wala
nang buhay si
SOHRAB. Isang mapait
na kamatayan dahil
nama-tay siya sa kamay
ng taong dapat sana’y
kakalinga at magta-
tanggol sa kaniya.
Parang pinagsakloban ng langit at lupa si
RUSTAM, hindi niya ito ninais na mangyari,
ngunit malupit ang tadhana.

24. Dito po nagtatapos ang
kwento tungkol kay RUSTAM
at SOHRAB na isang epikong
Persiyano.
Muli ako si Mafeor Darmin G
Ortiz – Grade 9 ST
MATTHEW.