La mitología griega comprende los mitos y leyendas de los antiguos griegos sobre sus dioses, héroes y el origen del mundo. Estos mitos se transmitieron oralmente y se recopilaron en obras literarias como la Ilíada, la Odisea y los himnos homéricos. Los mitos griegos han influenciado ampliamente la cultura occidental y siguen formando parte del patrimonio cultural.
La literatura oriental antigua abarcó desde los años 900 a. C. hasta el 300 d. C., mientras que la literatura clásica de Grecia y Roma se desarrolló entre los siglos IX a. C. al III d. C. y del II a. C. al V d. C. respectivamente. Durante la Edad Media, entre los siglos V al XV, las tres categorías literarias principales fueron el Mester de Juglaría, el Mester de Clerecía y la poesía trovaresca.
Los romanos disfrutaban de varios tipos de espectáculos públicos, incluyendo los ludi circenses que tenían lugar en el circo o anfiteatro e incluían luchas de gladiadores, cacerías de animales salvajes y carreras de carros, y los ludi scaenici que eran representaciones teatrales. Los anfiteatros como el Coliseo tenían forma elíptica y podían albergar a decenas de miles de espectadores, mientras que los teatros romanos contaban con graderías semicirculares y un esc
La mitología griega comprende los mitos y leyendas de los antiguos griegos sobre sus dioses, héroes y el origen del mundo. Estos mitos se transmitieron oralmente y se recopilaron en obras literarias como la Ilíada, la Odisea y los himnos homéricos. Los mitos griegos han influenciado ampliamente la cultura occidental y siguen formando parte del patrimonio cultural.
La literatura oriental antigua abarcó desde los años 900 a. C. hasta el 300 d. C., mientras que la literatura clásica de Grecia y Roma se desarrolló entre los siglos IX a. C. al III d. C. y del II a. C. al V d. C. respectivamente. Durante la Edad Media, entre los siglos V al XV, las tres categorías literarias principales fueron el Mester de Juglaría, el Mester de Clerecía y la poesía trovaresca.
Los romanos disfrutaban de varios tipos de espectáculos públicos, incluyendo los ludi circenses que tenían lugar en el circo o anfiteatro e incluían luchas de gladiadores, cacerías de animales salvajes y carreras de carros, y los ludi scaenici que eran representaciones teatrales. Los anfiteatros como el Coliseo tenían forma elíptica y podían albergar a decenas de miles de espectadores, mientras que los teatros romanos contaban con graderías semicirculares y un esc
Traballo elaborado por alumnos/as de 6º B de primaria do CEIP Rosalía de Castro de Lugo, formando parte dun proxecto de Historia Antiga que se está a desenvolver na aula.
Traballo elaborado por alumnos/as de 6º B de primaria do CEIP Rosalía de Castro de Lugo, formando parte dun proxecto de Historia Antiga que se está a desenvolver na aula.
1) O documento lista as principais divindades da mitologia grega, incluindo Zeus, Hades, Poseidon, Hera, Atena, Ares, Afrodite, Apolo, Deméter e Dionísio.
2) Cada deidade é associada a um domínio específico como o raio, o mar, o amor, a guerra ou a agricultura.
3) Algumas imagens de obras de arte são mencionadas para ilustrar cada deus ou deusa.
1) O documento lista as principais divindades da mitologia grega, descrevendo suas características e funções.
2) Os deuses incluem Zeus, Hades, Poseidon, Hera, Atena, Ares, Afrodite, Apolo, Hermes, Deméter e Dionísio.
3) Cada deidade é associada a um aspecto da natureza ou da experiência humana, como o amor, a guerra, a agricultura ou a sabedoria.
3. Son esencialmente actos relixiosos Representan un rito necesario para manter as boas relacións desexadas entre os deuses e a cidade. Espectáculos de diferentes clases desempeñaron un importante papel na actividade cotiá da sociedade romana : Ludi scaenici (representacións teatrais ) , munera gladiatorum (combates de gladiadores) , ludi circenses , (xogos de circo), loitas de atletas ( athletas ) e naumachiae ( batallas navais) .
4. A morte como espectáculo Celebración para honrar ou aplacar a ira dos deuses ( munus ) ou festexar unha victoria militar
5. “ Tito, chamado amor e delicia do xénero humano, fixo construír en Roma un anfiteatro e coa ocasión da súa inauguración sacrificáronse 5.000 feras”. Eutropio
6.
7. Niveis 1 e 2 Fases da construcción do Coliseo/ Anfiteatro Flavio Elevación niveis 1 e 2 Nivel 1: Dórico (Toscano) Nivel 2: Xónico Nivel cero: Foxo de galerías debaixo da arena
8. Niveis 3 e 4 Nivel 3: Corintio Nivel 4: Pilastras corintias e no interior pórtico e velarium
9. Corredores 1 e 2: galerías circulares, bóvedas de canón cilíndrico, bóvedas de aristas. Corredor es3 e 5 : corredores radiais de acceso, bóvedas cilíndricas truncadas e xeneratriz Inclinada. Corredores 4 e 6 : galerías circulares, bóvedas de canón baixo .
11. Gaiola aberta para permitir aos leóns trepar ata o zapón Escravo accionando as guindastres que izaban as gaiolas Baixo o chan do anfiteatro había unha rede de pasadizos, celdas e maquinaria, feras nas súas gaiolas. Á hora de pelexar, subían as gaiolas e os animais accedían á pista por unha rampla.
12. Cacería ou exhibición de animais salvaxes realizada durante os xogos de gladiadores, na que os bestiarii se enfrontan a animais salvaxes na arena por diversión. Participan criminais condenados a pena de morte para cumprir a súa condena. Espectáculo moi popular
13. Ave, Caesar, morituri te salutant ¡ Os espectáculos comezaban cunha entrada festiva. Os gladiadores ían acompañados de danzantes, músicos, artistas e sacerdotes
14. A penas a primeira parella de gladiadores comezaba a probarse, unha febre, semellante á que se apoderaba da multitude nas carreiras, enchía o anfiteatro. Os espectadores acoraban de inquietude e esperanza, uns animaban ós parmulari e outros ós scutari . Facíanse apostas ( sponsiones ). Os espectadores incitaban o ardor homicida dos gladiadores: “¡verbera, iugula, ure!”, (pégalle, dególao, esfólao). A cada ferida o público reaccionaba con paixón e non demostraba alegría hasta que vían o adversario caer morto.
15.
16. Os gladiadores introducían na vida romana unha dose de pracer sádico plenamente admitida: o contemplar os cadáveres e ver morrer a un home.
17.
18.
19.
20. A maioría das veces o vencido non era golpeado mortalmente, deixaba as armas, tendíase de costas, e erguía o brazo esquerdo pedindo clemencia. Correspondía ó vencedor concederlla ou negarlla. Ante a presenza do emperador o vencedor cedíalle o dereito, e este, en vez de exercelo ó seu antollo, consultaba ós espectadores. Os espectadores, se o vencido se defendera con valor, axitaban panos, poñían o polgar cara arriba e gritaban: “mitte!” (sóltao). Se o emperador condescendía tamén marcaba co polgar cara ó ceo e o vencido era perdoado.
21. O gladiador victorioso era obsequiado con pratos de prata cheos de moedas de ouro e ricos regalos e con eles nas mans percorría a arena baixo a aclamación da cavea . Desde ese momento era rico e colmábaselle de honores. De escravo, condenado a morte, cidadán desposeido pasaba a disfrutar dun recoñecemento social como os aurigas.
27. O primeiro pracer dun romano é atopar os amigos no foro, no Campo de Marte, baixo os pórticos das prazas públicas, nas termas, e na súa casa –se é rico e dadivoso-, dándose pola noite a ceas interminables seguidas de borracheiras prolongadas ata altas horas da madrugada. Se a súa condición non lle permite o luxo, quere pasalo ben polo menos na taberna. Pierre Grimal . La Civilización Romana . Cap. IX, Los placeres de la ciudad
28. Co tempo, cada un destes espectáculos dispuxeron dun marco arquitectónico axeitado, de modo que teatros, anfiteatros, circos e estadios, se difundiron ampliamente polas distintas provincias do Imperio, cuns modelos ben determinados aínda que moitos deles acabaron por acoller representacións distintas daquelas para as que foran proxectados. Había peculiaridades que individualizaban cada un destes edificios.