1. Mesazhi i Liderit suprem të Revolucionit islamik të Iranit, me rastin e ceremonisë së Haxhit
Në emër të Zotit, Mëshiruesit, Mëshirëbërësit!
Valhamdolillahi Rabbil,aalamin vassalato vassalamo alaa sajjedel,anbjaae valmorsalin va alaa
aalehettajjebin va sahbehelmontaxhabin
Ardhjen e Kongresit madhështor të Haxhit duhet ta konsiderojmë si një festë të madhe të
Ummetit islamik. Ky është një rast i shënuar që ofrojnë këto ditë të çmuara për të gjithë
myslimanët e botës, është një moment i mrekullueshëm që po t’ia dimë vlerën dhe ta
shfrytëzojmë siç duhet, do të zgjidhen shumë probleme nga të cilat vuan bota islame.
Haxhi është burim i kulluar i mirësisë hyjnore. Secili nga ju haxhinj të dashur, keni fituar
mirësinë e madhe që në këtë ritual të shenjtë e të mbushur me kënaqësi dhe spiritualitet, të
pastroni zemrën dhe shpirtin tuaj dhe për gjithë jetën tuaj të përfitoni nga ky burim i mëshirës,
madhështisë dhe fuqisë. Përulja dhe dorëzimi përballë Zotit të Gjithëmëshirshëm, angazhimi
ndaj obligimeve që rëndojnë mbi supet e myslimanëve, dinamika dhe veprimi aktiv në punët e
fesë dhe të botës, mëshira dhe falja në marrëdhëniet me vëllezërit, qëndresa dhe vetëbesimi
përballë vështirësive, shpresa tek ndihma e Zotit në çdo vend dhe në çdo çështje, modestia dhe
qëndrimi human në çdo veprim të myslimanëve, mund të mësohen në këtë arenë hyjnore të
mësimit dhe edukimit dhe këto mësime të vyera t’ua dhuroni vendeve tuaja dhe popujve tuaj dhe
në radhë të parë Ummetit islamik.
Sot, Ummeti islamik më shumë se çdo gjë ka nevojë për njerëz, të cilët mendimin dhe
veprimin e përshtatin me devotshmërinë dhe besimin dhe qëndresën përballë armiqve të urryer, e
shoqërojnë me përsosjen shpirtërore. Kjo është e vetmja rrugë e shpëtimit të bashkësisë së madhe
të myslimanëve nga problemet të cilat ose në mënyrë të hapur janë imponuar nga armiqtë, ose
janë pasojë e dobësisë së vendosmërisë, besimit dhe largpamësisë që nga kohët e largëta e deri
më sot.
Padyshim, epoka aktuale është epoka e zgjimit dhe e rikthimit të myslimanëve në identitet
dhe kjo e vërtetë vërehet qartë në problemet dhe vështirësitë me të cilat po përballen vendet
myslimane. Pikërisht në këto kushte, vendosmëria dhe vullneti të bazuara në besim, vigjilencë
dhe largpamësi, mund t’i çojë drejt fitores, krenarisë, dinjitetit dhe madhështisë popujt
myslimanë të cilët po përballen me këto vështirësi. Fronti i kundërt, i cili kundërshton zgjimin
dhe madhështinë e myslimanëve, ka hyrë në mejdan me të gjitha forcat dhe po shfrytëzon të
gjitha mjetet ushtarake, ekonomike, psikologjike, propagandistike dhe të sigurisë për të devijuar
dhe shtypur myslimanët dhe për t’i hedhur ata kundër njëri-tjetrit. Një vështrim mbi gjendjen e
vendeve në perëndim të Azisë, nga Pakistani dhe Afganistani deri në Siri, Irak, Palestinë dhe në
vendet e Gjirit Persik, si dhe në vendet e Afrikës veriore nga Libia, Egjipti, Tunizia e deri tek
Sudani e disa vende tjera, sqaron shumë të vërteta. Luftërat e brendshme, urrejtjet e verbëra
fetare dhe sektare, destabilitetet politike, zgjerimi i terrorizmit gjakatar, krijimi i grupeve dhe
rrymave ekstremiste të cilat me format më barbare të historisë shqyejnë gjoksin e njerëzve dhe
hanë zemrat e tyre, njerëz të pashpirt që vrasin gra dhe fëmijë, presin kokat e burrave si dhe
përdhosin nderin e tyre dhe madje në disa raste këto krime të turpshme dhe barbare, kryhen nën
emrin dhe flamurin e fesë, por që të gjitha janë produkte të planeve djallëzore dhe kolonialiste të
shërbimeve agjenturore të huaja dhe të qeverive aleate të tyre në rajon, të cilat kanë destabilizuar
situatën në vendet e rajonit dhe kanë nxirë jetën e popujve. Sigurisht në këtë situatë është e
pamundur që vendet myslimane të zgjidhin problemet e tyre materiale dhe shpirtërore dhe të
arrijnë sigurinë, mirëqenien dhe progresin shkencor si dhe forcën ndërkombëtare në sajë të
zgjimit dhe gjetjes së identitetit. Kjo situatë tepër e rëndë mund të dëmtojë rëndë zgjimin islamik

2. dhe përpjekjet për ringjalljen shpirtërore në botën islame dhe ka mundësi që për vite të gjata, t’i
çojë popujt myslimanë drejt rënies dhe denigrimit dhe t’i lërë në harresë çështjet e rëndësishme
dhe themelore të tyre si shpëtimi i Palestinës dhe i popujve myslimanë nga zgjedha e Amerikës
dhe sionizmit.
Zgjidhjen themelore të kësaj çështje mund ta përmbledhim në dy fjali kyçe, të cilat janë nga
mësimet më të qarta të Haxhit:
Së pari: Uniteti dhe vëllazëria e myslimanëve nën flamurin e teuhidit (monoteizmit).
Së dyti: Njohja e armikut dhe përballja me planet dhe metodat e tij.
Forcimi i shpirtit të vëllazërisë dhe solidaritetit, është mësim i madh i Haxhit. Në Haxh është i
ndaluar debati dhe fjalimi me prepotencë me të tjerët. Veshja e njëjtë, veprimi i njëjtë, lëvizja e
njëjtë dhe sjellja dashamirëse gjatë Haxhit, nënkuptojnë vëllazëri dhe barazi mes të gjithë
njerëzve që janë tubuar në këtë qendër të madhe të monoteizmit. Kjo është përgjigja e qartë e
Islamit ndaj çdo mendimi, ftese dhe akideje, që një grup të myslimanëve duan ta dëbojnë nga
rrethi i Islamit. Elementët takfiristë të cilët sot janë bërë vegla të politikës së sionistëve dhe të
përkrahësve të tyre perëndimorë dhe kryejnë krime monstruoze dhe derdhin gjakun e
muslimanëve dhe njerëzve të pafajshëm si dhe ata të cilët pretendojnë se janë prijës fetarë dhe
me veshjen e klerikut ndezin zjarrin e mosmarrëveshjeve mes shiitëve dhe sunitëve, duhet ta dinë
se fryma e ceremonisë së Haxhit i shkatërron pretendimet e tyre.
Unë, ashtu si shumë dijetarë islamikë që u dhemb zemra për Ummetin islamik, edhe një
herë deklaroj se çdo fjalë dhe veprim që bëhet shkak për ndezjen e zjarrit të mosmarrëveshjeve
mes muslimanëve, çdo ofezë ndaj shenjtërive të çdo grupi të muslimanëve apo shpallja qafir e
njërit prej sekteve islamike është shërbim ndaj kampit të jobesimtarëve, është idhujtari dhe
tradhti ndaj Islamit dhe nga aspekti i ligjit islam është haram.
Njohja e armikut dhe e taktikave të tij është tjetër faktor i rëndësishëm. Së pari, nuk duhet
të lihet në harresë ekzistenca e armikut të urryer dhe kjo theksohet qartë edhe gjatë riteve të
Haxhit, siç është gjuajtja me gurë e statujës së djallit. Së dyti, në njohjen e armikut kryesor që sot
është fronti i arrogancës botërore dhe rrjeti kriminel i sionizmit, nuk duhet gabuar dhe së treti,
duhen dalluar qartë metodat e këtij armiku që janë nxitja e përçarjes mes muslimanëve, kultivimi
i korrupsionit politik dhe moral, kërcënimi dhe shtimi i lakmisë së Intelektualëve, presioni
ekonomik ndaj popujve dhe krijimi i dyshimit mbi besimin Islam. Ata që me dashje apo padashje
janë vënë në shërbim të këtij armiku të përbetuar duhet të identifikohen.
Fuqitë arrogante me në krye Amerikën, me ndihmën e mjeteve të gjera dhe të sofistikuara
mediatike e fshehin imazhin e tyre të vërtetë dhe me pretendimin për mbrojtjen e të drejtave të
njeriut dhe demokracisë, mbajnë qëndrime hipokrite përballë opinionit publik të popujve. Ata
flasin për të drejtat e popujve në një kohë kur popujt muslimanë çdo ditë e më shumë e ndjejnë
me trupin dhe shpirtin e tyre zjarrin e armiqësisë së tyre. Me një vështrim mbi popullin e
përvuajtur palestinez që për dhjetëra vite çdo ditë gjakoset nga krimet e regjimit sionist dhe
përkrahësve të këtij regjimi, me një vështrim mbi Afganistanin, Pakistanin dhe Irakun ku
terrorizmi i krijuar nga fuqitë arrogante dhe shërbëtorët e tyre në rajon, e ka hidhëruar jetën e
popujve, me një vështrim mbi Sirinë e cila për shkak të përkrahjes së frontit të rezistencës antisioniste është bërë objekt i komploteve dhe armiqësisë së thellë të sundimtarëve botërorë dhe të
shërbëtorëve të tyre rajonalë dhe është shkatërruar nga një luftë e përgjakshme, me një vështrim
mbi Bahreinin dhe Mianmarin ku muslimanët dënohen dhe armiqtë e tyre përkrahen, apo me një
vështrim mbi popujt e tjerë të cilët vazhdimisht kërcënohen nga Amerika dhe aleatët e saj me
sanksione ekonomike dhe agresione ushtarake, mund të vërehet qartë fytyra e vërtetë e krerëve të
sistemit sundues në botën e sotme.

3. Intelektualët politikë, kulturorë dhe fetarë në çdo vend të Botës islame duhet ta konsiderojnë
veten të angazhuar për publikimin e kësaj të vërtete. Ky është obligim moral dhe fetar për të
gjithë ne. Vendet e Afrikës veriore, të cilët për fat të keq, sot kërcënohen nga mosmarrëveshjet e
thella të brendshme, më shumë se të gjithë duhet të kenë parasysh përgjegjësinë e madhe për
njohjen e armikut dhe të metodave të tij. Vazhdimi i mosmarrëveshjeve mes lëvizjeve kombëtare
dhe neglizhenca ndaj rrezikut të një lufte të brendshme në këto vende përbën një rrezik të madh
që mund të shkaktojë dëme të pariparueshme për Ummetin islam.
Sigurisht, ne nuk kemi dyshim se popujt e atij rajoni të cilët u ngritën dhe mishëruan
zgjimin islamik, me vullnetin dhe ndihmën e Zotit nuk do të lejojnë që koha të kthehet prapa dhe
të përsëritet periudha e sundimtarëve të korruptuar, të varur dhe diktatorë, por neglizhenca ndaj
rolit të fuqive arrogante në nxitjen e trazirave dhe ndërhyrjet e tyre shkatërrimtare, do ta
vështirësojë punën e këtyre popujve dhe do të vonojë epokën e madhështisë, sigurisë dhe
mirëqenies së tyre. Ne nga thellësia e zemrës besojmë në aftësinë e popujve dhe në fuqinë që
Zoti i Madhërishëm ka rrënjosur në vullnetin, besimin dhe largpamësinë e shtresave të popullit
dhe këto për më shumë se tre dekada i kemi parë dhe përjetuar nga afër në Republikën Islamike
të Iranit. Vullneti ynë është një ftesë për të gjithë popujt muslimanë për këtë përvojë të
vëllezërve të tyre në këtë shtet krenar dhe të palodhur.
Nga Zoti i Madhërishëm dëshiroj më të mirën për të gjithë muslimanët dhe shkatërrimin e
komploteve të armiqve. Uroj që Haxhi juaj të pranohet, uroj shëndetin e trupit dhe shpirtit tuaj
dhe përfitim sa më të madh shpirtëror për të gjithë ju haxhinj të Shtëpisë së Zotit.
VasSelamo Alejkum ve Rahmetullah
Sejjed Ali Khamenei
5 Dhilhaxhe 1434 – 19 Mehr 1392