Presentación empregada no obradoiro "O cinema dos 30 e 40" do Fórum Metropolitano.

1. A Segunda
Guerra
Mundial: un
final e un
principio

2. A Segunda Guerra Mundial provocou
unha mobilización sen precedentes da
industria de Hollywood. Dunha banda,
varios grandes cineastas dedicaron os
seus esforzos á causa da guerra desde o
documental. John Ford filma para o
exército dos EEUU The Battle of
Midway (1942) ou December 7th
(1943), as dúas gañadoras do Oscar á
mellor curtametraxe documental, mais
tamén un filme dirixido á educación
sexual dos soldados, Sex Hygiene
(1942); Frank Capra, pola súa banda,
dirixe a serie Why We Fight.

3. A ficción contribuíu decisivamente a xerar un
estado de opinión favorábel á intervención
na guerra e de horror (xustificado) ao
nazismo. Do heroísmo do día a día na
Inglaterra en guerra de Mrs Miniver (William
Wyler, 1942) ao multicultural antifascismo
de Casablanca (Michael Curtiz, 1943),
Hollywood serviu de valiosa arma cultural.
E os artistas que non estaban en primeira
liña de batalla axudaban na retagarda, aínda
que fose entretendo os soldados en
experiencias tan curiosas como Stage Door
Canteen (Frank Borzage, 1943).

4. Hoxe chaman aínda máis a atención os filmes
feitos para promover a simpatía polo pobo
soviético, nesa altura aliado contra os
inimigos comúns. É o caso da fascinante
Mission to Moscow, dirixida en 1943 por
Michael Curtiz para a Warner Bros.
Adaptación das memorias do embaixador dos
EEUU en Moscú Joseph E. Davies, encarnado
no filme por Walter Huston, contou co apoio
expreso de Roosevelt.
Outros filmes pro­soviéticos desa época son
The North Star (Lewis Milestone, 1943,
produción de Samuel Goldwyn), Song of
Russia (Gregory Ratoff, 1944, MGM), Three
Russian Girls (Fedor Ozep e Henry S. Kesler,
1943, United Artists) ou The Boy from
Stalingrad (Sidney Salkow, 1943, Columbia).

5. Todos os países empregaron o
cinema como propaganda. E así
foi tamén na Alemaña nazi, que
tivo no cinema unha ferramenta
esencial para a glorificación de
Hitler e do ideario nazi, tanto na
ficción como no documental.
Leni Riefenstahl (1902­2003) é
un exemplo paradigmático de
talento entregado ao servizo do
nazismo.

6. A Segunda Guerra Mundial
marca un claro antes e
despois na historia do século
XX. E iso vale tamén para o
cinema.

7. Fonte: The Decline in Average Weekly Cinema Attendance: 1930 ­2000 Michelle Pautz, Elon Universit
Despois da II Guerra Mundial cambiaron os hábitos de lecer: o cinema deixou de
ser a actividade principal. Empezaba a invasión do espazo doméstico por parte da
televisión.

8. En aplicación das leis anti­trust,
diminuíu o poder absoluto dos grandes
estudios, que controlaban as redes de
exhibición e sometían aos artistas a
contratos leoninos.
A competencia da televisión e a caída de
espectadores inducirá a produción de
menos películas con orzamentos medios
máis altos. Ás veces, moi altos: a
industria aposta pola espectacularidade
para ofrecer desde as salas o que a
pantalla pequena non é capaz de dar.

9. En paralelo, prodúcese un cambio
artístico: fronte á vella lóxica dos
grandes estudios xorden produtoras
independentes, máis pequenas e flexíbeis
e a miúdo tamén máis pegadas á vida
real dos cidadáns. E no resto do mundo
agroman grandes revolucións, no fondo
e na forma...