1. José Antonio Pagola
11 de marzo de 2012
3º Coresma (B)
Red evangelizadora BUENAS Xoán 2,13-25
NOTICIAS
Axuda a construír a Casa do Pai. Pásao.
Música:Mahier-Adagio;present: B. Areskurrinaga HC; euskaraz: D. Amundarain

2. Acompañado dos seus
discípulos, Xesús sobe por
primeira vez a Xerusalén para
celebrar as festas da Pascua.

3. Ao asomarse ao
recinto que rodea o
Templo, encóntrase
cun espectáculo
inesperado.
Vendedores de bois,
ovellas e pombas
ofrecendo aos
peregrinos os
animales que
necesitan para
sacrificalos en honra
de Deus.

4. Cambiadores instalados nas súas
mesas traficando co cambio de
moedas pagás pola única moeda
oficial aceptada polos sacerdotes.

5. Xesús énchese de
indignación.
O narrador describe
a súa reacción de
maneira moi gráfica:
cun látego saca do
recinto sagrado os
animais, envorca as
mesas dos
cambiadores
botando por terra as
súas moedas, e
grita:
«Non convertades
nun mercado a casa
de meu Pai».

6. Xesús séntese como un estraño
naquel lugar.
O que ven os seus ollos nada ten que ver co verdadeiro
culto a seu Pai.
A relixión do Templo converteuse nun negocio onde os
sacerdotes buscan bos ingresos, e onde os peregrinos
tratan de “mercar" a Deus coas súas ofrendas.

7. Xesús lembra
seguramente
unhas palabras
do profeta Oseas
que repetirá
máis dunha vez
ao longo da súa
vida:
«Así di Deus:
Eu quero amor
e non
sacrificios».

8. Aquel Templo non é a casa dun Deus Pai
na que todos se acollen mutuamente
coma irmáns e irmás.
Xesús non pode ver alí
esa "familia de Deus“
que quere ir formando cos seus seguidores.
Aquilo non é senón un mercado onde
cada un busca o seu negocio.

9. Non pensemos que Xesús está condenando
unha relixión primitiva, pouco evolucionada.
A súa crítica é máis profunda.
Deus non pode ser o protector e encubridor
dunha relixión tecida de intereses e
egoísmos.

10. Deus é un Pai ao que
só se pode dar culto
traballando por unha
comunidade humana
máis solidaria e
fraterna.

11. Case sen darnos conta, todos nos podemos converter
hoxe en "vendedores e cambiadores" que non saben vivir
senón buscando só o seu propio interese.
Estamos convertendo o mundo nun gran mercado onde
todo se merca e se vende, e corremos o risco de vivir
incluso a relación co Misterio de Deus de maneira
mercantil.

12. Temos que facer das nosas
comunidades cristiás un espazo onde
todos nos poidamos sentir na «casa do
Pai».
Unha casa acolledora e cálida onde a
ninguén se lle pechen as portas, onde
non se exclúe nin discrimina a ninguén.

13. Unha casa onde aprendemos a escoitar o
sufrimento dos fillos máis desvalidos de
Deus e non só o noso propio interese.
s
r a Deu
voca
m os in s seus
e pode ntimos o s.
as a ond e
nos s oma irmá
n
U nha c i porque c
P a vivir
c omo c amos
e bus
fillos

14. A INDIGNACIÓN DE XESÚS
Acompañado dos seus discípulos, Xesús sobe por primeira vez a Xerusalén para celebrar as festas da
Pascua. Ao asomarse ao recinto que rodea o Templo, encóntrase cun espectáculo inesperado. Vendedores de bois,
ovellas e pombas ofrecendo aos peregrinos os animais que necesitan para sacrificalos en honra de Deus. Cambiadores
instalados nas súas mesas traficando co cambio de moedas pagás pola única moeda oficial aceptada polos
sacerdotes.
Xesús énchese de indignación. O narrador describe a súa reacción de maneira moi gráfica: cun látego
saca do recinto sagrado os animais, envorca as mesas de os cambiadores botando por terra as súas moedas, grita:
«Non convertades nun mercado a casa de meu Pai».
Xesús séntese como un estraño naquel lugar. O que ven os seus ollos nada ten que ver co verdadeiro
culto a seu Pai. A relixión do Templo converteuse nun negocio onde os sacerdotes buscan bos ingresos, e onde os
peregrinos tratan de “mercar" a Deus coas súas ofrendas. Xesús lembra seguramente unhas palabras do profeta
Oseas que repetirá máis dunha vez ao longo da súa vida: «Así di Deus: Eu quero amor e non sacrificios».
Aquel Templo non é a casa dun Deus Pai na que todos se acollen mutuamente coma irmáns e irmás.
Xesús non pode ver alí esa "familia de Deus" que quere ir formando cos seus seguidores. Aquilo non é senón un
mercado onde cada un busca o seu negocio.
Non pensemos que Xesús está condenando unha relixión primitiva, pouco evolucionada. A súa crítica é
máis profunda. Deus non pode ser o protector e encubridor dunha relixión tecida de intereses e egoísmos. Deus é un
Pai ao que só se pode dar culto traballando por unha comunidade humana máis solidaria e fraterna.
Case sen darnos conta, todos nos podemos converter hoxe en "vendedores e cambiadores" que non saben
vivir senón buscando só o seu propio interese. Estamos convertendo o mundo nun gran mercado onde todo se merca
e se vende, e corremos o risco de vivir incluso a relación co Misterio de Deus de maneira mercantil.
Temos que facer das nosas comunidades cristiás un espazo onde todos nos poidamos sentir na «casa do
Pai». unha casa acolledora e cálida onde a ninguén se lle pechan as portas, onde non se exclúe nin discrimina a
ninguén. Unha casa onde aprendemos a escoitar o sufrimento dos fillos máis desvalidos de Deus e non só o noso
propio interese. Unha casa onde podemos invocar a Deus como Pai porque nos sentimos os seus fillos e buscamos
vivir coma irmáns.
José Antonio Pagola