การกำหนดค่าเผื่อและการคำนวณเวลามาตรฐาน

1. DETERMINING ALLOWANCES AND STANDARD
TIME
1อ.ธีทัต ตรีศิริโชติ

2. อ.ธีทัต ตรีศิริโชติ 2

3. ค่าเผื่อเหล่านี้แบ่งออกเป็ นสามส่วนคือ
• เวลาเผื่อสาหรับส่วนบุคคล (Personal Allowance)
• เวลาเผื่อสาหรับความเครียด (Fatigue Allowance)
• เวลาเผื่อสาหรับความล่าช้า (Delay Allowance)
อ.ธีทัต ตรีศิริโชติ 3

4. • เป็นเวลาเผื่อเพื่อให้พนักงานทากิจส่วนตัว
• โดยทั่วไปแล้วจะอยู่ระหว่าง 4.5% – 6.5% แต่ในอุตสาหกรรมทั่วไปมักกาหนดไว้ที่
5% ของเวลาทางานทั้งหมด
• Mundel[1] ให้ค่าเผื่อขึ้นกับสภาพแวดล้อมไว้ดังนี้
Comfortable condition 23 นาที/วัน
Warm condition 30 นาที/วัน
Hot, dusty, noisy 50 นาที/วัน
[1] Marvin E. Mundel, David L. Danner, “ Motion and Time Study, Improving Productivity” Prentice Hall
International Editions, seventh edition, 1994, p. 471
อ.ธีทัต ตรีศิริโชติ 4

5. คือ เวลาเผื่อสาหรับความเหนื่อยล้าเนื่องจากการทางาน แบ่งออกเป็นสองส่วนดังนี้
• ค่าเผื่อความเครียดพื้นฐาน (Basic Fatigue Allowance) องค์การแรงงานระหว่าง
ประเทศหรือ ILO ได้กาหนดไว้ที่ 4 เปอร์เซ็นต์
• ค่าเผื่อความเครียดแปรผัน (Variable Fatigue Allowances) ซึ่งจะแปรผันตาม
ลักษณะงาน สามารถดูได้จากตารางเวลาเผื่อตามการศึกษาของ ILO โดยคิด
เป็น % ของ Normal time
อ.ธีทัต ตรีศิริโชติ 5

6. อ.ธีทัต ตรีศิริโชติ 6

7. สาเหตุความล่าช้า
• เกิดการเสียของเครื่องมือเครื่องจักรอย่างกะทันหัน
• เกิดความล่าช้าเนื่องจากต้องคอยงานที่จะมาป้ อน หรือ คอยวัสดุ
• คอยคาสั่งจากหัวหน้างาน
• การเตรียมงานและการทาความสะอาด
• ขาดการดูแลรักษาเครื่องมืออย่างสม่าเสมอ
วิธีการกาหนดค่าเผื่อสาหรับความล่าช้า
• การศึกษากระบวนการผลิต (Production Study)
• ใช้วิธีการสุ่มงาน (Work Sampling)
อ.ธีทัต ตรีศิริโชติ 7

8. • เมื่อค่าเผื่อกาหนดเป็นนาที/กะ
สมมติให้ข้อมูลจากการศึกษาเวลาของงานหนึ่งได้ค่าดังนี้
เวลาปกติของงาน = 2.00 นาที
กาหนดให้เวลาเผื่อทั้งหมด = 72 นาที/วัน
วิธีที่1 เวลามาตรฐาน = เวลาทั้งหมดใน 1 วัน/ผลผลิตมาตรฐานต่อวัน
เวลาทางานจริง = (8x60)-72 = 408 นาที
ผลผลิต/กะ =408/2 =204 ชิ้น
เวลามาตรฐาน = 480/204 =2.353 นาที/ชิ้น
อ.ธีทัต ตรีศิริโชติ 8

9. วิธีที่2 จาก
เวลามาตรฐานของงาน = เวลาปกติx100%
100-%AF
AF = (72/480)x100 = 15 %
Std.T. = 480x100/(100-15)
= 2.353 นาที /ชิ้น
อ.ธีทัต ตรีศิริโชติ 9

10. • เมื่อค่าเผื่อกาหนดเป็น % ของเวลาปกติ
เวลาปกติของงานหนึ่ง = 2.00 นาที
กาหนดให้เวลาเผื่อทั้งหมด = 15% ของเวลาปกติ
Std. T. = NT + {(%AF/100)xNT}
= 2+{(15/100)x2)
= 2.3 นาที/ ชิ้น
อ.ธีทัต ตรีศิริโชติ 10

11. จากการศึกษางานแห่งหนึ่ง ซึ่งแบ่งการปฏิบัติงานออกเป็นงานย่อย 3 งาน
โดยมีงานย่อย B เป็นงานซึ่งทาโดยเครื่องจักรใช้วิธี Snap-back Timing หน่วย
ของเวลาเป็นทศนิยมของนาที อัตราความเร็วใช้เสกล 100-133 ได้ข้อมูลเวลาดัง
แสดงในตารางข้างล่าง
อ.ธีทัต ตรีศิริโชติ 11

12. ได้กาหนดเวลาเผื่อต่าง ๆ เป็นนาที/กะ ไว้ดังนี้
ค่าเผื่อสาหรับส่วนบุคคล = 24 นาที
เตรียมงานและเก็บงาน = 4 นาที
พักทานกาแฟ = 10 นาที
ซ่อมบารุงเครื่องจักร = 20 นาที
รับใบสั่งงาน = 5 นาที
รวมค่าเผื่อ = 63 นาทีต่อกะ
จงคานวณหาเวลามาตรฐานต่อชิ้น และผลผลิตมาตรฐานต่อวัน
อ.ธีทัต ตรีศิริโชติ 12

13. วิธีทา
1. คานวณหาค่าเฉลี่ยของงานย่อยต่างๆ
2. หาค่าเวลาปกติจากสูตร
NT = Representative Time x Rating Factor
แต่งานย่อย D และ E เป็นงานย่อยไม่ประจาซึ่งจะเกิดทุก 5 รอบและ 20
รอบ ดังนั้นสาหรับงานย่อย D และ E เพื่อให้ได้เวลาปกติต่อชิ้นต่อรอบ
จึงต้องนาไปคูณด้วยค่าความถี่
อ.ธีทัต ตรีศิริโชติ 13

14. อ.ธีทัต ตรีศิริโชติ 14

15. 3. คานวณหาเวลามาตรฐาน
เวลาทางานจริง/กะ = 480 - 63 = 417 นาที
ผลผลิตมาตรฐาน = 417 / 0.664 = 628 ชิ้น/กะ
เวลามาตรฐาน/ชิ้นงาน = 480 / 628 = 0.764 นาที/ชิ้น
จากตัวอย่างข้างต้นหากงานย่อย B เป็นงานย่อยของเครื่องจักรถ้าต้องการให้พนักงาน
ผลผลิตโดยทางาน เร็วขึ้นเป็น125% จะสามารถคานวณผลผลิตที่เพิ่มขึ้นได้ดังนี้
เวลาปกติของงานส่วนที่ควบคุมด้วยพนักงาน = 0.664 - 0.248 นาที = 0.416 นาที
เมื่อพนักงานเพิ่มประสิทธิภาพเป็น 125%
∴ งานส่วนที่ควบคุมด้วยพนักงานเมื่อปรับปรุงแล้ว (0.416/125)*100 = 0 .333 นาที
∴ เวลารวมปกติของงานหลังปรับปรุงแล้ว = 0.333 + 0.248 = 0.581 นาที
∴ ผลผลิตหลังปรับปรุง = 826 ชิ้น/กะ
อ.ธีทัต ตรีศิริโชติ 15

16. Machine Controlled Time – เวลาที่ควบคุมโดยเครื่อง หรือเวลาที่เครื่องเดิน
Outside Work – งานย่อยที่ทาโดยพนักงานนอกเวลาที่ควบคุมโดยเครื่อง หรือทา
เมื่อเครื่องจักรหยุดเดิน
Inside Work – งานย่อยที่ทาโดยพนักงานในระหว่างเวลาที่ควบคุมโดยเครื่อง หรือ
ทาขณะเครื่องกาลัง เดินอยู่จาก
อ.ธีทัต ตรีศิริโชติ 16

17. อ.ธีทัต ตรีศิริโชติ 17

18. • อัตราการทางานที่แท้จริงของคนงานแตกต่างจากมาตรฐานที่กาหนดไว้เพียงใด
• ทาการศึกษาอย่างละเอียด เพื่อดูความล่าช้าที่เกิดขึ้นจริงในสายการผลิต
• ใช้หลักการของการศึกษางานแบบสุ่มตัวอย่างเข้าช่วย เพื่อลดค่าใช้จ่ายและเวลาใน
การต้องติดตามงานเป็นระยะเวลานาน
อ.ธีทัต ตรีศิริโชติ 18