Μια εργασία για τη μυκηναϊκή περίοδο στο νησί της Ρόδου αλλά και με πληροφορίες γενικότερα για το μυκηναϊκό πολιτισμό.

1. ΜΥΚΗΝΑΪΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
με τον όρο μυκηναϊκός πολιτισμός χαρακτηρίζεται από
Ύστερη Εποχή του Χαλκού
Αναπτύχθηκε την περίοδο 1600-1100 π.χ. κυρίως στην
κεντρική και νότια ηπειρωτική ελλάδα.το επίθετο
«μυκηναϊκός» προέρχεται από την πρώτη αρχαιολογική θέση
στην οποία εντοπίστηκε, τις Μυκήνες, που αποτελούν και
ένα από τα σημαντικότερα κέντρα του. κατά την περίοδο
ακμής του εξαπλώθηκε και στην κρήτη, στα νησιά του
αιγαίου και στην ανατολική μεσόγειο. ο μυκηναϊκός
πολιτισμός ταυτίζεται με την τελευταία περίοδο
του Ελλαδικού Πολιτισμού, τον υστεροελλαδικό πολιτισμό.
ταξινομείται παραδοσιακά ως προϊστορικός.
.
Συγγραφείς : Ιωάννα Ν. Γ2

3. Μηκηναϊκή Αρχιτεκτονική
Από τη μυκηναϊκή αρχιτεκτονική είναι γνωστές οχυρές ακροπόλεις,
που περιλαμβάνουν ανάκτορα, και ταφικά μνημεία. Τειχισμένες
ακροπόλεις έχουν βρεθεί στηνΤίρυνθα, τις Μυκήνες και
τη Μιδέα της Αργολίδας, στη Λάρισα του Άργους,
στον Γλα της Βοιωτίας, καθώς και στην Αθήνα, στη θέση της
μεταγενέστερης Ακρόπολης. Οι Έλληνες της πρώτης χιλιετίας
αισθάνονταν δέος βλέποντας τα ερείπια των μυκηναϊκών
ακροπόλεων και απέδιδαν την κατασκευή τους στους Κύκλωπες.
Από εκεί προήλθε ο χαρακτηρισμός των μυκηναϊκών τειχών
ως «κυκλώπειων».
 Στην ταφική αρχιτεκτονική κυριαρχούν τρεις τύποι τάφων: ο
λακκοειδής, ο λαξευτός θαλαμοειδής ή θαλαμωτός και ο θολωτός.
Οι θολωτοί τάφοι συγκαταλέγονται χωρίς αμφιβολία στα πιο
λαμπρά και εντυπωσιακά αρχιτεκτονήματα του Μυκηναϊκού
Πολιτισμού.

5. Αρχαιολογικό Μουσείο Ρόδου
Η μόνιμη συλλογή του Αρχαιολογικού Μουσείου της
Ρόδου αποτελείται από ευρήματα ανασκαφών της
ιταλοκρατίας κυρίως, στη Ρόδο και τα υπόλοιπα
Δωδεκάνησα. Μυκηναϊκά κοσμήματα, αγγεία και
μικροαντικείμενα από ταφικά σύνολα της Ιαλυσίας και
της Καμίρου από τη Γεωμετρική ως την Κλασική
περίοδο (9ος-4ος αιώνας π.Χ.), γλυπτά Κλασικής και
Ελληνιστικής περιόδου και ροδιακά νομίσματα
Ελληνιστικών χρόνων αποτελούν τα κύρια εκθέματα
του Μουσείου. Στόχος της έκθεσης είναι η ανάδειξη
των σημαντικότερων ευρημάτων από τη Ρόδο που
βοηθούν στην πληρέστερη κατανόηση της αρχαίας
ιστορίας του τόπου.

7. Τοποθεσία – Κοινότητες Ρόδου
Η Δημοτική Ενότητα Νότιας Ρόδου είναι η μεγαλύτερη σε έκταση του
νησιού της Ρόδου. Έχει έκταση 379 τετρ. Χλμ. Με πληθυσμό 4.315
κατοίκων, η Νότια Ρόδος αντιπροσωπεύει το 3,7% του συνολικού
πληθυσμού του νησιού. Η πυκνότητα πληθυσμού είναι ιδιαίτερα
χαμηλή (11,4 κατοίκους ανά τετρ. χλμ, σε σχέση με 83,7 σύνολο
του νησιού της Ρόδου). Παραδόξως αυτό αποτελεί και ένα από τα
σημαντικότερα τουριστικά πλεονεκτήματα της περιοχής σε
σύγκριση με άλλους Ευρωπαϊκούς προορισμούς. Το ποσοστό
απασχόλησης στο σύνολο του οικονομικά ενεργού πληθυσμού
ανέρχεται σε 90,4%, σε σχέση με 80,7% για τη νήσο Ρόδο., που
αντιπροσωπεύει το 27% της συνολικής έκτασης του νησιού.
Συνεπώς ένα από τα συγκριτικά του πλεονεκτήματα είναι ότι
διαθέτει μεγάλο απόθεμα διαθέσιμης γης προς αξιοποίηση, και
ειδικότερα δημόσιας γης η οποία είναι διαθέσιμη για την
ανάπτυξη της περιοχής, μέσα από αξιόπιστες προτάσεις επενδυτών

8. ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΡΟΔΟΥ
Η ιστορία αρχίζει από την εποχή όπου ο μύθος μπερδεύεται με τη
πραγματικότητα. Όταν οι θεοί μοίραζαν τον κόσμο, ο Ήλιος
έλειπε στο καθημερινό του ταξίδι. Τότε – όπως ψάλλει ο Πίνδαρος
– ο Δίας έδωσε όρκο, πως άμα φανεί η νέα χώρα από τα βάθη του
πόντου, θα είναι κλήρος του Ήλιου. Ξεπρόβαλε τότε από την άλμη
της θάλασσας το όμορφο νησί, απλώνοντας τα στέρνα του στους
ζωοδότες ανέμους και στη διαυγέστερη ατμόσφαιρα της υφηλίου
και το ‘δωσαν στο θεό που στέλνει τις ακτίνες του στο κόσμο
οδηγώντας τα φτερωτά άλογα. Ο μύθος είναι χαριτωμένος σαν
φαντασία του λαού, αλλά και τα θαλάσσια απολιθώματα στα
βουνά, μαρτυρούν τη διαμόρφωση των πετρωμάτων τους σε
πανάρχαιους βυθούς.

9. Πρώτοι κάτοικοι θεωρούνται οι Τελχίνες που ήταν στη καταγωγή
Κάρες και Φοίνικες, απ’ όπου το νησί ονομάστηκε και Τελχινίς.
Μια παράξενη φυλή προικισμένη με μαγικές ικανότητες.
Κατασκεύασαν την «άρπα», το τρομερό δρεπανοτό ξίφος του
Κρόνου και την τρίαινα του Ποσειδώνα. Μπορούσαν δε, να
προκαλούν βροχή όποτε αυτοί ήθελαν. Στο ναό της Λινδίας
Αθηνάς σύμφωνα με το «χρονικό της Λίνδου», υπήρχε ένα
αφιέρωμα από τους Τελχίνες «κουρσός» που κανένας δεν ήξερε
από τι ήταν καμωμένος. Ακολούθησαν Μινωίτες από την Μινωική
Κρήτη, μετά από τη καταστροφή του Μινωικού πολιτισμού από
την έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας. Αργότερα έφθασαν οι
Ηλιάδες, γιοι του Ήλιου απ’ όπου το νησί ονομάστηκε και
Ηλιούσα, και της νύμφης Ρόδου απ’ όπου το νησί πήρε το
σημερινό του όνομα. Οι Ηλιάδες λέγεται ότι ήταν αστρολόγοι.

11. ΓΕΩΜΕΤΡΙΚΗ ΚΑΙ ΑΡΧΑΪΚΗ
ΠΕΡΙΟΔΟΣ
Γύρω στα 1200 π.χ. έφθασαν στο νησί οι Δωριείς. Το 1100 π.χ.
διαμορφώθηκαν οι τρεις πόλεις κράτη, η Ιαλυσός, η Κάμειρος και
η Λίνδος, που η κάθε μια είχε δική της ανεξάρτητη πολιτική. Η
περιοχή του Δήμου Νότιας Ρόδου ανήκε στο κράτος της Λίνδου
και η ιστορία της περιοχής σχετίζεται με τη ιστορία της. Στην
περιοχή υπήρχαν οι εξής αρχαίοι Δήμοι:
Ο Δήμος Πεδιέων που τοποθετείται ανάμεσα στο Γεννάδι και τη
Λαχανιά και ήταν ένας από τους δυνατούς παράκτιους Δήμους
του νησιού.Μετά το δήμο Πεδιέων βρίσκεται το Πλημμύρι, όπου
υπήρξε σημαντικός οικισμός της Λινδίας που αντιστοιχεί πιθανός
με την Ιξία που αναφέρει ο Στράβωνας στα Γεωγραφικά του. Στον
οικισμό πρέπει να υπήρχε ιερό του «Ιξίου Απόλλωνα», στη θέση
που βρίσκεται σήμερα η εκκλησία της Ζωοδόχου πηγής.

12. Ο Δήμος Αργείων ή Βουλιδών περιλαμβάνει τη περιοχή του
Κιοταριού και την ευρύτερη περιοχή του Ασκληπιείου.
 Ο Δήμος Καμυνδέων ταυτίζεται με τα χωριά Προφύλια και Βάτι,
όπου βρέθηκαν σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα και τάφοι
της γεωμετρικής, της Αρχαϊκής και της Κλασικής περιόδου.
 Ο Δήμος Νεττδών στη θέση των χωριών Αρνίθα και Απολακκιά
όπου βρέθηκαν Μυκηναϊκοί τάφοι και σημαντικά αρχαιολογικά
ευρήματα της Ελληνιστικής περιόδου. Επίσης στη θέση της μονής
του Αϊ Φιλήμονα Αρνίθας, πιθανών να υπήρχε αρχαίος ναός
αφιερωμένος στο θεό Απόλλωνα με Ιερέα τον Άρνο, απ’ όπου και
πήρε το όνομά του το χωριό.
 Ο Δήμος Βρασίων ανάμεσα στα χωριά Ίστριος, Μονόλιθος και
Άγιος Ισίδωρος. Στο χωριό Ίστριος βρέθηκαν Τάφοι της
Κλασικής περιόδου, καθώς και σημαντικά ευρήματα της
Ελληνιστικής περιόδου.
 Ο Δήμος Κατταβέων βρισκόταν στη θέση του χωριού Κατταβιά.
Κοντά στη Κατταβιά, απέναντι από το Πρασονήσι, βρίσκεται ο
αρχαιολογικός χώρος της «Βρουλιάς»