Disputa de Cores. Obra de Teatro en Galego. Día da Paz 2020. CPIP Virxe da Cela (Monfero)

1. DISPUTA DE CORES.
OBRA DE TEATRO PARA O DÍA DA PAZ.
VENRES 22 XANEIRO 2020. CPIP VIRXE DA CELA (MONFERO)
PERSONAXES:
 Xuíz
 Azul
 Vermello
 Amarelo
 Verde
 Branco
 Negro
 Flor Azul
 Flor Vermella
 Flor Amarela
 Flor verde
 Flor branca
 Flor Negra
Diante están sentados en medio, un círculo de flores de diferentes
cores. Entran un por un con moita fachenda e miran ás demais cores con
desprezo. NO medio está un XUIZ, como unha estatua encima dun banco.
Todas as cores empezan a dicir a súa propia cor hasta que rematan
berrando a sú cor un ao outro. As flores que están sentadas tapan as súas
orellas
Eu son o mellor…!!!
Non, son eu…!!!
O azul é o mellor… Non, é o verde…

2. XUIZ: Basta…!!! Por qué estades a pelexar?
COR AZUL: Señor xuíz, son a cor azul… a favorita da xente.
COR VERMELLA: Señor xuíz,eu son a cor vermella, o símbolo do amor e da
paixón.
COR AMARELA: Eu son a cor amarela, a cor do trigo e do sol.
COR VERDE: Señor xuíz, eu son o verde, a cor da esperanza, da felicidade
e da prosperidade
COR BRANCO: Eu son branco, o símbolo da paz, o sagrado e o puro.
XUIZ: Pero cal é a razón desta disputa?
COR AZUL: Señor xuíz, a natureza produciu unha grande parte da súa
fermosura coa miña a cor. O ceo e todos os mares e océanos son azuis…
FLOR AZUL:Disculpe… Podería eu dicir algo? Penso que…
COR AZUL: (Apartando á flor azul) As flores azuis xogan un papel moi
importante na beleza dos campos. En resumo, pola miña grande fermosura
son superior ás demais cores.
Séntase a Flor Azul e adiántase a cor vermella.
CÓR VERMELLA: que flores azuis? Non hai flor que poida competir en
fermosura con unha flor vermella…, e os froitos vermellos son os mellores
do xardín!
FLOR VERMELLA: Bueno…, sí… pode ser, pero hai que ver que…
COR VERMELLA: Señor Xuíz, os nenos e as nenas están especialmente
atraídos pola miña cor. Nos seus xoguetes e na súa roupa escóllenme a min
dicindo que eu son a mellor cor do mundo.
COR AMARELA: Escandaloso…! As flores amarelas tamén atraen a bastante
xente.
FLOR AMARELA:… Tamén, pero eu opino que…
COR AMARELA: (Empuxando a un lado á Flor amarela) Excelencia, como xa
dixen, eu son a cor do sol, do trigo e do ouro, cousas que os seres humanos
necesitan e atesouran… (Empuxando a un lado á Flor Amarela).

3. Séntase a Flor Amarela e adiántase a cor Verde.
VERDE: Señor Xuíz, a vexetación que atrae á xente é verde. Non hai xardín
que sexa bonito sen o verde para contrastar coas flores…
Levántase a Flor Verde e achégase á Cor Verde.
FLOR VERDE: Iso é certo, pero pensándoo ben…
VERDE: (Tapando a boca da FLOR VERDE) Eu son a cor da vida… por iso eu
son a favorita de toda a xente…
BRANCO: Honorable señor… eu son a cor máis luminosa, a cor na que se
reflicten todas as demais cores…
Levántase a flor Branca e achégase á cor branca.
FLOR BRANCA: Si me permite… Teño aquí unhas palabras moi bonitas…
BRANCO: (Beliscando o brazo da Flor Branca) A luz da lúa é branca,
cambiando a noite negra en luz brillante. Por iso eu son a mellor das cores.
Séntase a Flor Branca e adiántase a Cor Negra
COR NEGRA:Escóiteme…, sen min, a cor branca nin sequera existiría. Sr
Xuíz: a terra negra, que é a nai de toda a natureza, é da miña cor.
FLOR NEGRA: Pero por qué ninguén nos escoita?
COR NEGRA: (Tirándolle do fociño á Flor Negra)O carbón e o petróleo que
nos traen tanta riqueza son negros… Incluso a noite se viste de negro… Por
iso eu son a mellor cor do mundo.
Séntase a Flor Negra frotando o nariz
COR BLANCO: Mancha mugrosa!
COR NEGRO: (Ao branco) Gotiña de límpido…!
Todas as cores comezan a berrar como ao principio.
XUIZ: Basta…,basta…, basta!!! Estes argumentos e discusións son ridículos!
Cada un de vós é unha manifestación da natureza. Todos sodes necesarios
para crear o mundo de beleza que nos rodea. Realmente gustaríavos ser
todas da mesma cor? A variedade é o que crea beleza. ¿por qué non mirades
al flores? Por qué non as escoitades?

4. FLOR AZUL: Abdu´l Bahá comparou á xente do mundo cun só xardín. El
dixo: “mirade un fermoso xardín cheo de flores, arbustos e árbores. Cada
flor ten un diferente encanto…”
FLOR VERMELLA: O xardín que é agradable aos ollos e que alegra o
corazón é aquel no que medran xuntas flores con matices, formas e
perfumes diferentes…”
FLOR AMARELA: Bahá´u´llá dixo: “Sodes froitos dunha soa árbore e as
follas dunha soa pola. Portádevos un con outro con amor e harmonía, con
amizade e compañeirismo”.
FLOR VERDE: ”A humanidade componse de moitas razas e os seus pobos
son de diferentes cores: branco, negro, amarelo, moreno e vermello; pero
todos forman parte da mesma humanidade”.
FLOR BLANCA: Abdu´l Bahá dixo que “A diversidade na familia humana
debería ser causa de amor e harmonía, como é na música cando se tocan
diferentes notas ao mesmo tempo, logrando un acorde perfecto.”
FLOR NEGRA: ”Nenos e nenas, pensade que sodes flores de distintas cores
medrando no fermoso xardín da humanidade e sentídevos alegres de estar
xuntos aínda que todos sexades diferentes…