ვლაპარაკობ ენის წარმოშობაზე. პრეზენტაცია მეშვიდე კლასისთვის.

1. რეზიუმე-ენის წარმოშობა
კაცობრიობა უხსოვარი დროიდან არის დაინტერესებული, როდის და რა პირობებში გაჩნდა ენა,
რით აიხსნება მსოფლიო ენის სიმრავლე, თავდაპირველად რომელი ენა ჩაისახა — აი, კითხვები,
რომლებიც ჯერ კიდევ უძველესი დროიდან აღეძრა ადამიანს.
ერთი ესტონური ზღაპარი მოგვითხრობს, რომ იყო ბრძენი ბერიკაცი, რომელმაც წყლით სავსე
ქვაბი ცეცხლზე დადგე. წყალი წამოდუღდა და დაიწყო ჩუხჩუხი, სისინი და შიშინი. ბრძენმა
მოუხლი დედამიწის ხალხებს. ვინც წყლის ჩუხჩუხის დრორ მოვიდა იმან რაკრაკა ბგერებით
დაიწყო საუბარი, ვინც სისინის დროს — სისინა ბგერებით ხოლო ვინც შიშინის დროს მოვიდა
მან— შიშინა ბგერებით დაიწყო საუბარი.
ენის წარმოშობის თაობაზე ბიბლიაშიც არის ლაპარაკი.ამ წიგნის მეორე ნაწილში ვგებულობთ
რომ როდესაც პირველი ადამიანი გაჩნდა ღმერთმა მას გააცნი ყველა არსება და საგანი ხოლო
ადამიანმა მათ სახელი გამოუგონა.
ენათა სიმრავლე კი იმით აიხსნება რომ: ადამიანებს თურმე გადაუწყვეტიათ რომ აეგოდ
ბაბილონის გოდოლი. ღმესთს ამ განზრახვისთვის ხელი შეუშლია და მშენებლებისთვის ენა
აურევია, რომ ერთმანეთისა არაფერი გაეგოთ. ამის გამო კოშკის მშენებლობა ჩაფუშულა. შემდეგ
ეს ადამიანები ღმერთისავე სურვილით დედამიწის ზურგზე გაიფანტნენ და, ასე ამგვარად ,
სათავე დაედი მრავალენიანობას.
ენის საკითხებს ბრძენი ფილოსოფოსები აყენებდნენ აზროვნების საკითხთან დაკავშირებით.
სახელდობრ , მათი მიზანი იყო გაერკვიათ, რა დამოკიდებულება არსებობს საგანსა და მის
სახელს შორის,ესე იგი როგორ დაერქვა საგანს ესა თუ ის სახელი; საგნის ბუნებიდან
გამომდინარეობს მისი სახელი თუ ადამიანები შეთანხმდნენ— ამა და ამ საგანს ესა და ეს
სახელები დავარვათო? განსაკუთრებით აღელვებდათ ეს საკითხი ძველ საბერძნეთში
მჭერმეტყველების მასწავლებლებს, რომლებსაც სოფისტებს ეძახდნენ.სოფისტების მამამთავარი
იყო პროტაგორა,რომელმაც დააყენა ზემოხსენებული კითხვა. სოფისტების შორის დავა ატყდა,
რის შედეგადაც ორი მიმართულება ჩამოყალიბდა: ერთნი ამტკიცებდნენ, რომ საგნის სახელი
განსაზღვაო, მეორენი ირწმუნებოდნენ— საგნის სახელი ადამიანთა ნებასურვილის შედეგიაო.