.

1. O CEMITERIO
Mateo, un neno de once anos, saía da escolapara dirixirse a súa casa para merendar como de
costume.
Ía todo tranquilo ata que pasou polo cemiterio e escoitou unssons detrás dunha das lápidas.
A curiosidade deste rapaz fixo que se achegara, non podía marchar sen ver o que acontecía!
Non podía ser certo!! Era unha pantasma entablando amizade cun zombi e invitándoo a saír.
Mateo quedouse totalmente paralizado, non podía articular palabra...Nunca vira nada así!
Cando veu que podía votar a correr sen ser visto, no pensou dúas veces...correu como se
dunha competición se tratara...ía poñer todo o empeñeo como se a vida se lle fora niso.
Endexamáis correra desa maneira!
Que medo pasou!!!!
Cando, por fin, chegou a súa casa, contoullo aos seus pais pero non o creron.pensaron que
era outra das moitas fantasías do seu fillo Mateo. A Mateo isto doeulle moito pero ...tería que
pasalo só, sen axuda...
Ao día seguinte Mateo voltou ao colexio, a carón do cemiterio. Alí estabn outra vez pero
cunha conversa moi animada.
-Que facedes aquí? preguntou Mateo
-Uuuuuuuuu! Contarlle o meu plan aos zombís deste cemiterio, tento espertalos a todos e a
todas! Sacalos das súas tumbas e que estiren as pernas!! Levan moito tempo na mesma
postura- contestou o pantasma
-Axúdovos eu! Antes de nada dicirvos que me chamo Mateo e vos?
-Eu Albert- contestou o pantasma.
Cando rematou a escola e volveu para a casa , comentoullo de novo aos seus pais, que
seguiron na actitude de non facerlle caso polo que Mateo enfadouse moitísimo.
Ao día seguinte, era sábado, ergueuse cedo para ir ao cemiterio a ver aos seus novos amigos.
falou dos seus apis, de como reccionaron ao contarlles a noticia que viviu...
-Non me fan caso ningún. Gustaríame que me axudases a darlles un escarmento, necesito
que me teñan en conta e me crean.
-Listo todo para empezar!!! berraron os tres para comenzar coa venganza.
Sairon todos e todas as zombíes dos nichos en desfile, coma se fosen modelos, dirección
onde eles estaban no cemiterio.
Lucía Rial
6ºB