1. Είμαι Ο Απόλλωνας ο Μέγας θεός του
Ελληνικού Πανθέου (Απλών στη θεσσαλική
διάλεκτο), με γύρω στις 350 επικλήσεις,
προσωνύμια και τοπικές λατρείες μου,
θεραπευτής, μάντης και ηλιακός («Φοίβος»).
Πιθανότατα να αποτέλώ έμπνευση για το θεό
Απλού στην ετρουσκική μυθολογία.
Γεννήθηκα από το θεό Δία (που στις επικλήσεις
του αίθριος, ανέφελος, υψινεφής, αλληγορείται
σε αέρα και ουρανό) και τη θεομητρική
θεότητα Λητώ (που αλληγορείται στο
αστροφώτιστο νυκτερινό στερέωμα). Η
επίκλησή μου «Δήλιος» σημαίνει φυσικά όχι
μόνον τον γεννηθέντα στη νήσο Δήλο, αλλά και
τον Θεό που κάνει δήλα και ορατά τα πάντα,
αλλά και τα πάντα ορατά («πανδερκές έχων
φαεσίμβροτον όμμα» σύμφωνα με τον 34ο
Ορφικό Ύμνο, δηλαδή ως ο θεός που η ματιά
μου φωτίζει τους θνητούς και παρατηρεί τα
πάντα).
2. •Το όνομα μου προέρχεται από το ρήμα
«απόλλυμι» «απολλύειν» και
«απόλλειν», δηλ. «σκοτώνω»,
«καταστρέφω»! [2] Ο «Απολλύων»
της Αποκάλυψης. «…ως και ο Απόλλων
δοκεί τισίν εκ του απόλλειν δια το
φοβερώτερον ονομάζεσθαι.» [3]
Λίγοι το παραδέχονται σήμερα, γιατί
χαλάει την ιδεώδη εικόνα ενός θεού που
στην πραγματικότητα είμαι
εξολοθρευτής και προξενώ απώλειες...
Στην αρχαιότητα, όμως, λίγοι το
ερμήνευαν αλλιώς, και αυτοί από
σεβασμό προς τον Φοίβο, όχι στην
Αλήθεια. Πολλοί Έλληνες φοβόταν ακόμα
και να προφέρουν το φριχτό όνομα μου
«αντιπροσωπευτικού» μας θεού…
3. Είμαι υπεύθυνος άμεσα ή έμμεσα, για το θάνατο πολλών
αθώων πλασμάτων στη Μυθολογία, του Υάκινθου, της
Δάφνης, του Μαρσύα, των μικρών παιδιών της Νιόβης, της
Κορωνίδας, της Βολίνης, της Κασταλίας, της Χιόνης, της
Θρύας, του Λευκάτα, του Κυπάρισσου, του Κινύρα, του
Λεύκιππου, του Λίνου, κλπ. Μερικούς τους καθάρισα γιατί
έλεγαν πως ήταν καλύτεροι…
μουσικοί, αν και οι Δελφοί προστάτευαν τους ποιητές και
τους μουσικούς, γιατί θεωρούταν υπηρέτες και όργανα των
Μουσών. Σκότωσα και τον τοξότη Εύρυτο, γιατί τόλμησε
να τον προκαλέσει σε.. αγώνα τοξοβολίας! (είναι το πνεύμα
των… Ολυμπιακών αγώνων) Η αγαπημένη μου προφήτισσα,
η Σίβυλλα, σκοτώθηκα από το θεό, όπως είχα η ίδια
προβλέψει!