17dimagr

1. Η Γιορτή για την Επέτειο του Πολυτεχνείου του
σχολείου μας από τους μαθητές και τις μαθήτριες
της Ε ΄τάξης.
Υπεύθυνοι Εκπαιδευτικοί Μπλιασκούνη Στέλλα
Μπουτσιάδου Αθανασία

2. Αχ! τι να πω και τι να κάνω.
Παγώνει ο πόνος την καρδιά…
Εδώ Πολυτεχνείο..
Εδώ Πολυτεχνείο…

3. Οι φωνές αντίδρασης όλο και πληθαίνουν.
Καλλιτέχνες, μουσικοί ποιητές, απλοί πολίτες.

4. Τα πολυβόλα σώπασαν.
Οι πόλεις άδειασαν και κλείσαν.
Ένας βοριάς παγωμένος
Σαρώνει την γη

5. Ο
ραδιοφωνικός
Σταθμός των
ελεύθερων
αγωνιζόμενων
φοιτητών και
των ελεύθερων
αγωνιζόμενων
πολιτών
μεταδίδει
“Λαέ … Σε
γνωρίζω από
την κόψη του
σπαθιού την
τρομερη…”
…και μετά
σιωπή…

6. … η μνήμη να
διδάξει σε
όλους πόσο
μεγάλο είναι
το αγαθό της
ελευθερίας και
της
δημοκρατίας…
…Ενότητα… Αποφασιστικότητα… Θάρρος…

7. ¨Είμαι πουλί αγέρωχο,
περήφανο, ελεύθερο.¨
Θεατρικό με μηνύματα
θάρρους, αυταπάρνησης
και αυτοθυσίας.

8. Η μεγαλύτερη μέρα της ζωής μου!
Θεατρικό μέσα από το οποίο οι μαθητές μας διδάσκουν ότι πολλές φορές
χρειάζεται να απαρνηθούμε ακόμα και τα μεγαλύτερα όνειρα μας για το
κοινό συμφέρον.

9. Στις φλέβες του το
αίμα σταματημένο
και πικρό...
Για να έχω εγώ τον
άσπρο μου ύπνο…
Για να έχουν τα
παιδιά μας τον δικό
τους ήλιο…

10. Γλυκέ μου εσύ δεν
χάθηκες, μέσα στις
φλέβες μου είσαι.
Γιε μου, στις φλέβες
ολουνών έμπα βαθιά
και ζήσε…
Αν θέλεις να λέγεσαι
άνθρωπος,
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή
ν’αγωνίζεσαι
για την ειρήνη και για το
δίκιο!

11. Αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται με
λιγότερο ουρανό
Αυτά τα πρόσωπα δεν βολεύονται
παρά μόνο στον ήλιο
Αυτές οι καρδιές δεν βολεύονται
παρα μόνο στο δίκιο.
(Ρίτσος.)