1. „…przy Sercu Jezusowym serce człowieka uczy się poznawać, jaki
jest prawdziwy i jedyny sens jego życia i jego przeznaczenie: przy
Sercu Jezusowym serce człowieka nabiera zdolności miłowania”.
(Jan Paweł II)
Czerwiec - miesiąc szczególnego kultu Serca
Bożego i Tajemnicy Eucharystii
2. Boże Ciało ma charakter ruchomy i obchodzone jest
każdego roku w czwartek po Uroczystości Trójcy Świętej.
Ważny elementem uroczystości jest procesja
eucharystyczna, która zatrzymuje się przy czterech
ołtarzach polowych, przy każdym z nich czytane są
fragmenty Ewangelii. W Mirowie centralne uroczystości
rozpoczęły się o godzinie 9:30 mszą świętą w kościele pw.
MB Częstochowskiej.
3. Serce Pana Jezusa
Jest miesiąc czerwiec- w Kościele Katolickim czcimy Serce
Jezusa.
„Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni
jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie Moje jarzmo na siebie i
uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem, a
znajdziecie ukojenie dla dusz waszych”- mówi o sobie Jezus
(Ewangelia św. Mateusza 11, 28 -29) ale też Biblia pokazuje
jeszcze bardziej to otwarcie się Jego Serca na nas ludzi.
4. Nabożeństwo czerwcowe ma swoją bogatą historie. Osobą która
zaproponowała by miesiąc czerwiec był poświęcony czci Serca
Jezusowego była wychowanka jednego z paryskich klasztorów.
Nazywała się Aniela de Sainte-Croix. Pewnego dnia
dziewczynka ta, po przyjęciu Komunii świętej, pomyślała sobie,
że skoro miesiąc maj poświęcony jest Matce Bożej, to dobrze
będzie, gdy miesiąc czerwiec zostanie ofiarowany Sercu
Jezusowemu. Podzieliła się swym pomysłem z
wychowawczynią i swymi koleżankami, którym pomysł ten
bardzo się spodobał. Przychylnie byli nastawieni do niego
również przełożona klasztoru oraz biskup paryski.
5. Wielkie objawienia Serca Jezusowego
Wyjątkową rolę w życiu św. Małgorzaty Marii odegrały cztery
objawienia zwane wielkimi. Jezus ukazywał się jej już
wcześniej, lecz w latach 1673-1675 w zakonie Sióstr
Nawiedzenia w Paray-le-Monial czterokrotnie objawił się z
zamiarem przybliżenia istoty kultu swego Serca. Zbawiciel
życzył sobie, by czczono Je jako symbol Jego nieskończonej
miłości do ludzi. Apostołce powierzył specjalną misję. Miała
mówić ludziom o wielkim skarbcu miłości, jakim jest Serce
Jezusa. Jej zadanie polegało na uświadomieniu ludziom
konieczności zadośćuczynienia i wynagradzania Jezusowi za
nasze grzechy
6. Główna zasługa w rozpowszechnianiu się nabożeństwa do
Najświętszego Serca Pana Jezusa przypada skromnej zakonnicy,
św. Małgorzacie Marii Alacoque (1647-1690). W grudniu 1673
roku św. Małgorzata dopuszczona została do tego, by spoczęła
na Sercu Jezusowym. Pan Jezus pokazując jej swoje Serce pełne
ognia, rzekł do niej: “Moje Boskie Serce tak płonie miłością ku
ludziom, że nie może dłużej utrzymać tych płomieni gorejących,
zamkniętych w moim łonie. Ono pragnie rozlać je za twoim
pośrednictwem i pragnie wzbogacić ludzi swoimi Bożymi
skarbami”.
8. Obietnice Serca Jezusowego
ca przez dziewięć miesięcy z rzędu w intencji wynagrodzenia, że miłość moja udzieli łaskę pokuty, iż
9. Jezus Miłosierny
Serce Jezusa zostaje przebite włócznią.
Zostaje ono otwarte i staje się
źródłem: woda i krew, jakie z niego
wypływają jak bardzo symboliczne,
odsyłają nas do dwóch podstawowych
sakramentów, dzięki którym Kościół
żyje: Chrzest i Eucharystia. Z
przebitego boku Pana, z Jego
otwartego serca wypływa żywe źródło,
które spływa poprzez wieki i które
buduje Kościół. Otwarte Serce jest
źródłem nowej życiodajnej rzeki. Sam
Jezus jest tą nową świątynią i Jego
otwarte Serce jest źródłem, z którego
wypływa rzeka nowego życia, która
udziela się nam w Chrzcie św. i w
Eucharystii.
10. Nasza odpowiedź na miłość Serca Jezusowego
Czasem stawiamy sobie pytanie: Co możemy uczynić dla Serca
Jezusowego, jak odpowiedzieć na Jego miłość?
Ojciec Święty Benedykt XVI w trakcie audiencji środowej w dniu 7
czerwca 2006 roku mówił do Polaków: „To Serce jest symbolem
miłości Jezusa do Ojca i do każdego z nas. Niech wasza modlitwa
wynagradza Chrystusowi ludzkie zaniedbania i grzechy. Niech
uprasza nawrócenie serc i pokój na świecie”.
12. Sama uroczystość Ciała i Krwi Pańskiej ma głęboki sens. Ona
uwrażliwia nas na tę obecność, której czasem nie doceniamy, i
zaprasza nas do adoracji Jezusa w tym znaku, w którym pozostał z
nami z miłości i pozwala się nieomylnie odnaleźć. Wdzięczność i
uwielbienie Boga to najwłaściwsze postawy, jakie w tym dniu winny
nam towarzyszyć.
Wychodzenie w uroczystych procesjach na ulice to zaproszenie
Jezusa, by wkroczył w naszą codzienność: do naszych domów,
rodzin, szkół, miejsc pracy i odpoczynku. To także wyznanie Jego
panowania nad światem i prawa do obecności w życiu publicznym.
13. Nie możemy jednak zapominać, że największym pragnieniem Jezusa
jest to, żebyśmy nie tylko Go „oglądali” i „podziwiali”, ale żebyśmy
Nim się karmili. „Kto spożywa moje Ciało, ma życie wieczne!”. W
epoce lęku przed Komunią Świętą, gdy bardzo mocno podkreślano
grzeszność i niegodność każdego przeciętnego człowieka,
wytworzyła się pobożność polegająca na postrzeganiu wzrokowym i
utrwaliło się przekonanie, że święta Hostia jest „chlebem dla
aniołów”, a nie dla zwykłych grzesznych ludzi.
14. Jeśli zatem chcemy naprawdę dobrze przeżyć Uroczystość
Bożego Ciała, nie ograniczajmy się tylko do jej formy
zewnętrznej, nawet bardzo uroczystej. Właściwie uczcić Jezusa
Eucharystycznego to zjednoczyć się z Nim w Komunii Świętej.
A gdy przejmiemy Jezusa do swego serca, naszym zadaniem
jest żyć Eucharystią, być drugim Jezusem, zanosić Go w
monstrancji naszych serc do naszych środowisk życia, dając
świadectwo nadziei, gotowej do poświęceń służby i
miłosierdzia, do wspólnoty stołu z ubogimi na całym świecie,
jak również do walki o godną przyszłość dla wszystkich
narodów.
