1. ΟΔΥΣΣΕΑ ΕΛΥΤΗ« ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ»
1.Ποια μπορεί να είναι θ ςθμαςία του τίτλου ‘Μονόγραμμα’ ;
Μονόγραμμα είναι ζνα γράμμα ι ο ςυνδυαςμόσ δφο ι περιςςότερων
γραμμάτων,ςυνικωσ τα αρχικά του ονόματοσ,για τθ δθμιουργία μιασ
ςφραγίδασ.Οπότε μποροφμε να ποφμε ότι το μονόγραμμα για τον
ποιθτι ςθμαίνει τα αρχικά τθσ αγαπθμζνθσ του ι το ςυνδυαςμό των
αρχικϊν γραμμάτων από τα ονόματά τουσ ςε μια ςφραγίδα που φτιάχνει
ο ζρωτασ.
2.Ποιο είναι το κεντρικό θζμα των ποιθτικϊν αποςπαςμάτων; Σε ποιον
απευθφνεται το ποιθτικό υποκείμενο;
Κεντρικό κζμα των ποιθτικϊν αποςπαςμάτων είναι ο απόλυτοσ ζρωτασ
του ποιθτι για τθν αγαπθμζνθ του. Είναι όμωσ και ζνασ κρινοσ για τθν
ιδανικι αγάπθ ,για ζναν ζρωτα που όμοιοσ του δεν υπιρχε ποτζ πριν για
τον ποιθτι.Απευκφνει ςτθν αγαπθμζνθ του γυναίκα μια ερωτικι
εξομολόγθςθ ακόμα και αν δεν υπάρχει ανταπόκριςθ. Έχει το χαρακτιρα
ενόσ κρθνθτικοφ μονόλογου και ο ποιθτισ μιλά για τον ερωτά του, όπωσ
κα μιλοφςε αν ηοφςε θ αγαπθμζνθ του.
3.Εμφανίηεται το θζμα του θανάτου ; Σε ποια ςθμεία ;
Ναι.Εμφανίηεται ςτουσ ςτίχουσ: «Αποκοιμιςμενθ… ςτοζσ», «ςτον
παράδειςο…καλαςςα», « να ςε βλεπω…παραδειςο» , «που πια … τιποτε
άλλο»
4.Στθ ςτροφθ «παντα εςυ…εξαργυρωνει…» , τι παρατθρείται ωσ προσ
τα εκφραςτικά μζςα;
Εχουμε πολλζσ εικόνεσ με τισ οποίεσ περιγράφει τον ζρωτά τουσ. Η
ζννοια τθσ αλλθλοςυμπλιρωςθσ( πλαςμζνοι ο ζνασ για τον άλλο) είναι
εμφανισ ςτθ ςτροφθ και μασ δείχνουν πόςο αναγκαία είναι θ
ςυνφπαρξθ των δφο ερωτευμζνων. Θζλουν να υπάρχουν για πάντα μαηί
με τθν ίδια φυςικότθτα που ςυνυπάρχουν διάφορα πράγματα τθσ
κακθμερινότθτασ (ςπίτι με αναρριχϊμενα φυτά,τριαντάφυλλανερό,λιμάνι-φανάρι,παντηοφρι-αζρασ,άγαλμα-ςκιά). Υπάρχει επίςθσ
επανάλθψθ του «ς’αγαπϊ» κζλοντασ να τονίςει τθν ζνταςθ του

2. ςυναιςκιματοσ του ποιθτι. Η φράςθ «πάντα εςφ το νόμιςμα και εγϊ θ
λατρεία που το εξαργυρϊνει» είναι χαρακτθριςτικι και με τθν λεξθ
«νόμιςμα» κεωρεί τθ γυναίκα αυτι τθν απόλυτθ αξία τθσ ηωισ του.
6.Περιγράψτε τισ ςκεψεισ και τα ςυναιςθθματα που ςασ δθμιοφργθςαν τα αποςπάςματα.
Ο ποιθτισ αρνείται τθν πραγματικότθτα ,τθν απϊλεια τθσ αγαπθμζνθσ
του και μιλά για τον ζρωτά του ςαν να είναι μαηί του εκείνθ.Ηαγάπθ του
τοφ δίνει μια αίςκθςθ παντοδυναμίασ , κζλει να ξεπεράςει τα
ανκρϊπινα όρια, να τισ προςφζρει μοναδικεσ εμπειρίεσ. Οι δυο τουσ κα
υπάρχουν για πάντα ,να ςυμπλθρϊνει ο ζνασ τον άλλο.Για αυτόν είναι το
ό,τι πολυτιμότερο ζχει ςτθ ηωι {‘ηο νόμιζμα’}.Ο ποιηηής παραδίδεηαι
πλήρως ζηην αγαπημένη ηοσ , ο έρωηάς ηοσ είναι πολύ διαθορεηικος
από ηων άλλων.Σηο ηέλος δίνει μια σπόζτεζη για μια ζσνάνηηζη ζηον
παράδειζο ,εκεί όποσ έτει βρει ο ποιηηης ένα νηζί όμοιο με ηη
αγαπημένη ηοσ.
Τα ςυναιςκιματα που μάσ δθμιουργεί το απόςπαςμα είναι καυμαςμόσ
για τον απόλυτο ζρωτα που εχει βιϊςει ο ποιθτισ αλλά και ςυμπόνια ,
αλλθλεγγφθ για τον πόνο που ζχει υποςτεί από τθν απϊλεια τθσ
αγαπθμζνθσ του.Ειναι ζνα από τα ωραιότερα ποιθματα, ζνασ φμνοσ ςτον
ζρωτα και το ερωτικό αίςκθμα.
Εργαςία των μακθτϊν:
Αγγελισ Γιϊργοσ
Ατματςίδου Σοφία
Κάρλοβιτσ Ιωάννα
Κατςαγκόλθ Λυδία