1. Daisuke
Hamar urte ditut, eta Deisuke izena jarri zidaten, ``dai´´ hitzak
``handia´´ esan nahi baitu. Japoniako etxe gehienak bezala, gurea ere
egurrezkoa da. Sotak eta biok literan egiten dugu lo, eta Akanak futoian,
Japoniako koltxoi tradizional batean.
Nire gustuko prakak txandalak dira. Etxera sartu baino lehen, zapatilak
erazten ditut; kalera irteteko, ordea, lonazko zapatilak janzten ditut.
Gurasoek baserri lanak egiten dituzte. Amak saltzen ditu etxeko
produktuak, eta nik etxeko lanetan laguntzen dut.
Egunero arrautzak saltzen ditugu eta txerriak haragitarako saltzen ditugu
handiak egiten direnean.
Astean sei egunetan joaten naiz eskolara. Eskolara liburu zorra tradizionala
eramaten dugu.
Yasuke da nire lagunik hoberena. Bioi gustatzen zaigu bizikletan ibiltzea,
baina batez ere, bideo jokoak gustatzen zaizkigu.
Japoniar gehienak bezala, jaten dut arraina eta mariskoa. Nire janaririk
gogokoenak txerri saiheskia eta soba izeneko fideok dira. Eta jateko
makiltxoak erabiltzen ditut.
Marmokak zergatik diren bigunak
Neptuno zen erregearen izena eta jauregi miragarri bat zeukan.
Erregea ez zen zoriontsu eta emazte bat hartzea pentsatu zuen. Arrainei
deitu eta emaztegai bat ekartzeko esan zien.
Printzesa liluragarri bat ekarri zioten: Itsasneskarik ederrena zen.

2. Errege-erregina urte pila batez bizi izan ziren zoriontsu. Egun batean hara
non erregina, gaixotasun batek harrapatu eta oso gaizki jarri zen. Erregeak
arrainik jakintsuenari deitu zion, zarboari.
Erregina osa dadin tximino biziaren gibela behar da. Hegoalderantz jota
bada uharte bat tximinoen uhartea esaten diotena.
Erregeak marmokari agindu zion egiteko hura. Tximino bat ekarri behar
didazu eta engainatu egin beharko duzu.
Marmoka, igeri heldu zen tximinoen uhartera.
-Ni marmoka naiz, eta otsein nago Itsasoetako erregearen jauregian.
Oraintxe noa ostera harantz, eta nahi baduzu neuk erakutsiko dizkizut
hango gauza miragarri guztiak – esan zuen marmokak-.
-Pozik ikusiko nuke – erantzun zion tximinoak-.
-Igo neure oskolaren gainera, neuk eramango zaitut – esan zuen marmokak-.
Marmoka tentelak kontatu zion nola zeraman engainatuta, eta heren gibela
behar zutela.
Itzuli ziren uhartera. Heldu bazain laster, tximinoak arinari eman zion, eta
salto batez lehenengo aurkitu zuen arbola gainera igo zen.
-Nire gibela nahi baduzu, honaxe gora etorri beharko duzu bila!Ja, ja, ja, ja!
Marmoka lotsa-lotsa eginda itzuli zen Itsasoetako erregearen jauregira.
Erregeak jakin zuenean gertatua, haserre bizian jarri zen:, esanez:
Ikasbide izango den zigorra merezi du. Izugarrizko jipoia emango dizute
nire soldaduek., hezurrak apartatzerainokoak.
Eta egun hartatik aurrera, marmokak bigun bigunak dira.
Egilea:
Garazi Lertxundi