1. Carmen Cid Manzano
Ciencias para o mundo contemporáneo
I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense. Departamento Bioloxía e Xeoloxía
2. A biotecnoloxía é o uso de organismos vivos ou de
compostos obtidos destes para acadar produtos de valor para
o ser humano.
O descubrimento de que o zume de uva fermentado
convértese en viño, de que o leite pode converterse en queixo
ou iogur, etc., foi o comezo da biotecnoloxía, hai miles de
anos.
Estas aplicacións
constitúen o que se
coñece como
biotecnoloxía tradicional
e baséanse no emprego
dos microorganismos ou
dos produtos que eles
fabrican.
3. A biotecnoloxía moderna, en cambio, xorde na
década dos 80, e baséase en técnicas que permiten a
manipulación do material xenético (ADN).
4. O MATERIAL XENÉTICO
O ADN (ÁCIDO DESOXIRRIBONUCLEICO)
O ácido desoxirribonucleico,
frecuentemente abreviado como ADN
(e tamén DNA, do inglés
DeoxyriboNucleic Acid) é unha
macromolécula que forma parte de
todas as células. Contén a
información xenética usada no
desenvolvemento e o funcionamento
dos organismos, sendo o
responsable da súa transmisión
hereditaria.
Extracción de ADN http://learn.genetics.utah.edu/units/biotech/extraction/
I.E.S. Otero Pedrayo.
ADN
Ourense
5. O MATERIAL XENÉTICO O ADN (ÁCIDO DESOXIRRIBONUCLEICO)
O ADN http://www.youtube.com/watch?v=i-ATJ1FwYps
6. I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense O ADN é a única mólecula nos seres vivos que pode
facer unha copia exacta de se mesma:
REPLICACIÓN
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
7. Os seres humanos somos idénticos no 99,9% do ADN.
O 0,1% distinto é o que explica tódalas diferencias que fan
que non existan dous seres humanos iguais.
As moléculas que nos diferencian son as proteínas. Estas biomoléculas
están formadas por unhas subunidades chamadas aminoácidos. Existen
20 aminoácidos distintos que se poden repetir nunha proteína centos de
veces.
As proteínas diferéncianse unhas das outras na orde dos aminoácidos
(secuencia). A secuencia dos aminoácidos nas proteínas ven determinada
pola secuencia dos nucleótidos do ADN que herdamos dos nosos pais.
8. I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
O ADN transmite a súa información:
TRANSCRICIÓN E TRADUCIÓN
Aminoácidos
Transmisión da información xenética nos seres vivos
10. A TRADUCIÓN OU SÍNTESE DE PROTEÍNAS
A traducción consiste na unión dos AMINOÁCIDOS
mediante enlaces químicos segundo unha secuencia que
lle indican os codóns de ARNm. Ten lugar nos
ribosomas. Aminoácido
Aminoácido
Ribosoma
ARNt
ARNt Codón
Anticodón
I.E.S. Otero Pedrayo. ARNm
Ourense
18. Enxeñería xenética
Carmen Cid Manzano
Ciencias para o mundo contemporáneo
I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense. Departamento Bioloxía e Xeoloxía
19. Enxeñería xenética
Conxunto de técnicas que permiten:
Fragmentar o ADN.
Clonar ADN (PCR Polymerase Chain Reaction)
Analizar os fragmentos de ADN: probas de ADN.
Hibridación de ADN. Biochips
Secuenciar o ADN. Proxecto Xenoma Humano.
Terapia xénica.
Crear organismos modificados xeneticamente
(OMX) ou transxénicos.
Visualización do vídeo: Para que pode servir a Xenética?
http://www.youtube.com/watch?v=dA8BUZPnhbc
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
20. Técnicas de enxeñería xenética
Fragmentar o ADN
Encimas de restrición
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
25. El País 23 de enero de 2013
http://sociedad.elpais.com/sociedad/2013/01/22/actualidad/1358885200_037763.html
26. PCR (Polymerase Chain Reaction)
A reacción en cadea da polimerasa, coñecida
como PCR polas súas siglas en inglés
(Polymerase Chain Reaction), é unha técnica de
bioloxía molecular desenvolvida en 1986 por
Kary Mullis, cuxo obxectivo é obter un gran
número de copias dun fragmento de ADN. A
PCR é unha técnica moi frecuente en
laboratorios de investigación biolóxica e cunha
enorme variedade de aplicacións, entre elas: a
clonación de ADN para a secuenciación, o
diagnóstico de trastornos hereditarios, a
identificación de pegadas xenéticas (usadas en
técnicas forenses e test de paternidade), etc.
Inicialmente a técnica era lenta, hoxe, todo o
proceso da PCR está automatizado mediante un
aparato chamado termociclador.
27. I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense Técnicas de enxeñería xenética
Análise dos fragmentos de ADN: probas de ADN
A técnica da
electroforese permite
obter o patrón de
bandas característico e
exclusivo do ADN dun
organismo (pegada
xenética).
tica
A pegada xenética pode utilizarse para realizar probas de
paternidade, para identificar a persoas (desaparecidas,
autoras dun delito, etc.),… I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
28. A electroforese é unha técnica para a separación de moléculas
segundo a súa mobilidade nun campo eléctrico.
A separación adoita realizarse sobre a superficie hidratada dun soporte,
por exemplo de xel .
Ao poñer a mezcla de moléculas e aplicar un campo eléctrico, estas
moveranse polo xel. As pequenas moveranse máis rapidamente e
avanzarán máis e as máis grandes quedarán cerca do lugar de partida.
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
29. O ADN obtense dun resto da saliva nun cigarro (contén
células da mucosa bucal), dunha mancha de sangue
(leucocitos), dos restos de esperma (espermatozoides),
dun pelo (células do folículo piloso), etc.
Detectives de ADN
http://www.tryscience.org/es/experiments/experiments_dna_onli
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense ne.html
30. Imaxe conseguida despois de
realizar unha electroforese
No centro o ADN do sangue
recollido no lugar do crime. A
ambos lados mostras de ADN
de 7 sospeitosos.
¿Quen é o asasino?
Non hai que “ler” todo o xenoma,
basta con comparar unhas rexións
especialmente variables do ADN
dos humanos.
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
33. Técnicas de enxeñería xenética
Hibridación de ADN
Proceso polo cal se combinan dúas cadeas de ADN de distinta procedencia.
O quentamento O quentamento
separa as separa as
dúas cadeas do ADN dúas cadeas do ADN
ADN especie 1
ADN especie 2
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
34. Hibridación mediante sondas de ADN: Biochips
Biochips: dispositivos de
pequeno tamaño (chip) que
conteñen material biolóxico
(cadea ou sonda de ADN de
secuencia coñecida) e que se
empregan para a obtención
de información xenética.
Estes dispositivos coñécense
tamén como Microarrays de
ADN ou polos nomes das
empresas que os
comercializan (GeneChip,
MassArray).
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
35. Cando as sondas de material
xenético cunha secuencia coñecida
se poñen en contacto cunha mostra
dun paciente ou dun experimento,
só aquelas cadeas complementarias
ás do chip se hibridan e orixinan un
patrón de luz característico, que se
le cun escáner e interprétase cun
computador.
Deste xeito pódense coñecer:
mutacións que o paciente ten nos
seus xenes; detección de xenes dos
cancros; detección de enfermidades
infecciosas, etc.
Ir a páxina:
http://estaticos.elmundo.es/elmundo/2008/gra
ficos/may/s2/test.swf
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
36. Canto máis relacionados
están os ADN, maior
porcentaxe de hibridación se
producirá. Dentro dunha
mesma especie, por
exemplo, haberá maior
proporción de hibridación
cando os individuos estean
emparentados. Cando se
trata de ADN de distintas
especies, haberá maior
hibridación, canto máis
relacionadas evolutivamente
estean.
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
37. As técnicas de hibridación serven para detectar
secuencias de ADN complementarias e así poder, por
exemplo, diagnosticar enfermidades xenéticas que se
producen por alteracións na secuencia do ADN.
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
42. Técnicas de enxeñería xenética
Secuenciar o ADN
Á determinación da orde da A,
T, C e G na molécula de ADN
denomínase secuenciación.
Os primeiros métodos
utilizados para realizala eran
lentos e complicados.
Arestora, desenvólvense
técnicas automatizadas e
informatizadas, o que permite
que a secuenciación sexa
rápida e sinxela.
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
43. I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
Proxecto xenoma humano
O proxecto xenoma supuxo un gran esforzo, realizado
a nivel internacional, cuxo obxectivo foi a secuenciación
completa dos aproximadamente 20 000 - 30 000 xenes que
compoñen o xenoma humano.
Despois de secuenciar o ADN
humano aínda queda por
averiguar que significa toda esa
información: identificar onde
empezan e terminan os xenes
no ADN, descubrir a función
deses xenes, encontrar zonas
que regulen a súa expresión,…
Xenoma humano
http://www.youtube.com/watch?v
=czXseKE4gZA
44. I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
O 6 de abril de 2000 anunciouse
publicamente a terminación do primeiro
borrador do xenoma humano e en
febreiro de 2001, as dúas prestixiosas
revistas científicas Nature e Science,
publicaron os resultados.
O acceso aos datos é totalmente gratuíto
a través da base de datos GenBank: a
información pertence a toda a
humanidade.
Ir ás páxinas:
http://www.elmundo.es/especiales/2001/02/ciencia/geno
ma/portada.html
Historia do Proxecto xenoma
http://www.google.es/search?q=proyecto+genoma+swf&h
l=es&rlz=1T4GGLL_esES320ES320&start=10&sa=N
45. De quen é o ADN que se secuenciou no
proxecto xenoma humano?
A secuencia que hai no GenBank procede de mostras de
distintos donantes anónimos. Hai secuencias mezcladas de
distintos homes e mulleres, o que significa que o xenoma
que podemos ler non se corresponde cunha única persoa,
senón que é unha mezcla que non existe na realidade.
Macip, S. (2008): Inmortales y perfectos. Barcelona: Destino.
46. A secuencia do xenoma
humano
é única para cada individuo
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
47. Non se atoparon diferencias significativas
nos xenomas de humanos pertencentes a
distintas razas. O que deixa sen base
científica as elucubracións concernientes á
“superioridade” dunha raza sobre outra.
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
48. Que repercusión terá na nosa saúde?
O coñecer a secuenciación
do xenoma humano
significou unha nova era na
medicina.
Aínda que na actualidade a
repercusión é relativamente
reducida, a medida que se
vaian coñecéndo xenes
asociados a enfermidades
poderemos mellorar a súa
prevención e tratamento.
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
49. Sen embargo, non podemos olvidar que a maioría das
enfermidades veñen definidas por un grupo inmenso de
factores ambientais e xenéticos.
A presencia de determinados marcadores xenéticos
(variación na secuencia de ADN dun xene que aparece con
frecuencia asociado a unha enfermidade) só nos vai indicar a
probabilidade que hai de padecer dita enfermidade.
Ademais serve de pouco predecir a probabilidade de padecer
unha enfermidade para a que aínda non se coñece cura,
como pasa en moitos casos.
http://www.elpais.com/articulo/sociedad/Quiero/saber/voy/morir/elpepisoc/20080516elpepisoc_1/Tes
50. PROXECTO ENCODE
ENCODE é o acrónimo de ENcyclopedia Of DNA Elements,
e trátase dun proxecto de análise do xenoma humano.
ENCODE 2012 indican que os xenes son máis complexos
do que se pensaba ata agora.
A principal consecuencia dos estudos de ENCODE é que
non existe ADN lixo.
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
51. Os científicos estudaron a relación entre as enfermidades e o
xenoma, descubriron unha longa lista de variantes na
secuencia de nucleótidos do DNA que correlacionan co risco
de padecer distintas enfermidades. Resulta que a abafadora
maioría destas variacións non se atopan nos xenes senón
nas novas rexións do xenoma non codificantes, o mal
chamado ADN lixo. Pero buscar as causas xenéticas dunha
enfermidade é un proceso moi complexo. Poucas son as
chamadas monogenéticas, as causadas por un só xene. A
maioría das enfermidades involucran a varios xenes.
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
56. I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
http://www.elpais.com/articulo/sociedad/Evolucion/humana/carta/elpepusoc/20080816elpepisoc_1/Tes
Estamos a punto de pasar de ler o noso código
xenético a ser capaces de escribilo.
Craig Venter, The Guardian, 2007
57.
58.
59. Técnicas de enxeñería xenética
Terapia xénica
A grandes trazos consiste en reemprazar nas células un
xene defectuoso, causante dunha enfermidade, por un xene
normal.
Unha boa técnica de terapia xénica debe:
- Identificar e secuenciar o xene alterado e o xene normal.
- Clonar ou sintetizar o xene normal.
- Introducir o xene desexado mediante vectores nas células
defectuosas.
- Lograr que os xenes cheguen en condicións ó seu
obxectivo e que se expresen correctamente.
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
70. CÉLULAS NAI
Carmen Cid Manzano
Ciencias para o mundo contemporáneo
I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense. Departamento Bioloxía e Xeoloxía
71. Células nai (stem células)
As células nai son as que poden dan lugar ó resto de células
dun organismo. Por iso son máis abundantes en embrións,
aínda que tamén se poden encontrar algunhas en adultos.
No caso dos embrións a
medida que se
desenvolven,as súas células
van perdendo o seu
potencial orixinal de dar
lugar ó resto de células do
organismo.
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
73. Fecundación Día 7
Zigoto
Día 3
Mórula Blastocisto
(óvulo fecundado) (varios Blastómeros) (masa celular interna)
Previo á implantación
Trompas Trompas
Masa
celular que
dará lugar ó
embrión
Única Conxunto de Masa Celular
Célula células
Pluripotentes
Totipotente Totipotentes
Capaces de dar lugar ó Poden producir calquera
organismo completo. dos tecidos que forman un
individuo.
I.E.S. Otero Pedrayo. Células nai: http://www.youtube.com/watch?v=LHgllDAzZLQ
Ourense
74. Máis tarde o embrión implántase no útero materno e
prosegue o seu desenvolvemento, ó longo do cal as células
ven restrinxidas a súa potencialidade. Atopámonos,
finalmente, ante células multipotentes: só poden orixinar
os tipos celulares propios dun tecido determinado.
Nun individuo adulto, nalgúns tecidos mantéñense
pequenas poboacións de células nai multipotentes que
permiten o reemprazo das células que se perden por
desgaste normal ou por enfermidade. Identificáronse na
medula ósea, pel, músculo esquelético, fígado, páncreas e
mesmo no cerebro.
Un dos avances recentes máis espectaculares foi a
conversión de células adultas, xa especializadas, en
pluripotentes: células pluripotentes inducidas (IPS).
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
75. Le o seguinte artigo: Las células
madres. La promesa de crear
órganos humanos a la carta.
http://www.cmrb.eu/media/upload/
secretos_vida/3_Celulas%20Madr
e.pdf
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
76. Tipos de CÉLULAS NAI
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
Células totipotentes: capaces de dar lugar ó
organismo completo.
Células nai
embrionarias
Células pluripotentes: poden producir
calquera dos tecidos que forman un
individuo.
Células multipotentes: só crean os
tipos celulares dun tecido determinado.
Células nai de
adulto Células pluripotentes inducidas (IPS):
conversión de células adultas xa
especializadas en pluripotentes.
Células nais http://www.elmundo.es/elmundosalud/especiales/2002/11/celulasmadre/index.html
78. En xullo de 2006 o equipo de Shinya Yamanaka publicou na revista
'Cell' os primeiros resultados dunha investigación na que inserindo
catro xenes nas células da pel de ratos convértense en células nai
como as embrionarias, son as chamadas células iPS.
Shinya Yamanaka será pronto premio Nobel? (2012)
83. Os problemas éticos de traballar con células nais
Os problemas veñen plantexados pola orixe das células
nai.
De onde se obteñen as células nai?
As células nai embrionarias, as mellores ata o momento,
proveñen dos embrións sobrantes da fertilización in vitro e
dos fetos de abortos. Estas son as que pantexan os
problemas éticos para determinadas persoas.
As células nai de adultos, as células iPS e do cordón
umbilical non presentan problemas éticos.
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
89. Bancos de células madre: cordón umbilical
http://www.publico.es/ciencias/257017/izpisua-encuentra-un-nuevo-filon-en-las-celulas-madr
e
Células nai do cordón umbilical:
http://www.elmundo.es/elmundo/2006/graficos/feb/s4/celulas_cordon.html
91. A reprogramación celular: Descubrimento científico de 2008 segundo a
revista Science.
http://www.cmrbarcelona.eu/es_news/view.php?ID=125&CATEGORY2=64
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
97. Clonación
Clonación
Clonación
Clonación
Clonación
Carmen Cid Manzano
Ciencias para o mundo contemporáneo
I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense. Departamento Bioloxía e Xeoloxía
98. Clonación
Proceso encamiñado á obtención dun conxunto de
elementos xeneticamente iguais. Os elementos dun clon
poden ser moléculas, células ou organismos completos.
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
99. Clonación de moléculas: ADN
REACCIÓN EN CADEA DA POLIMERASA (PCR)
Consiste en clonar segmentos de ADN no laboratorio.
Realízase de forma automática
nun aparato como o da
fotografía. Prodúcese unha
clonación cada 4 ou 5 minutos,
o que supón aproximadamente
uns 100 000 millóns de copias
nunha soa tarde.
Clonación: http://www.andaluciainvestiga.com/espanol/cienciaAnimada/sites/Parque%20clonacion.swf
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
100. Clonación de organismos: plantas
A clonación de plantas é moi sinxela, lévase a cabo en agricultura e
xardinería desde hai moito tempo.
Isto é posible porque as plantas
manteñen durante toda a súa vida
adulta células indiferenciadas
totipotentes (equivalentes ás células nai
embrionarias) coa capacidade de
multiplicarse, diferenciarse e xerar un
novo individuo idéntico ao orixinal.
A planta obtida a partir dun gallo será
idéntica xeneticamente á planta da
que se sacou, é dicir, será un clon.
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
101. Tipos de clonación en animais
- Clonación reprodutiva: creación dun individuo
xeneticamente idéntico a outro. No proceso obtéñense
embrións que se implantan nun útero ata conseguir un novo
individuo. Conseguiuse en animais, pero non en humanos.
- Clonación non reprodutiva: o embrión non se implanta
nun útero. Dentro da clonación non reprodutiva atópase a
clonación terapéutica que consiste na creación de células
nai xeneticamente idénticas ás células dun paciente, co
obxectivo de utilizalas no tratamento ou cura dunha
enfermidade sen que se produza ningún rexeitamento.
Aínda non se levou a cabo en humanos, pero hai algúns
resultados positivos en animais.
Clonación terapeútica
http://www.elmundo.es/elmundo/2001/graficos/noviembre/semana4/clon/clonacion.swf
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
102. Le o seguinte artigo:
http://www.cmrb.eu/media/upload/secretos_vida/4_Clonacion.pdf
104. Clonación
reproductiva
1997 primeira
clonación dun mamífero:
Dolly.
Dolly carece de pai e é
producto de 3 “nais”:
- Unha 1ª ovella que
dona o núcleo.
- Unha segunda ovella
día que se extrae un óvulo.
- Outra ovella onde se
implanta o embrión.
A porcentaxe de éxito da clonación
é moi pequena: 1 éxito de cada
100-500 intentos.
111. I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
http://www.elpais.com/articulo/sociedad/Hwang/falsifico/datos/clonacion/elpporso
c/20051224elpepisoc_2/Tes
Le o artigo: Científicos tramposos
http://www.elpais.com/articulo/futuro/Cientificos/tramposos/elpepusocfut/20080702
elpepifut_1/Tes
112. Fins da clonación reprodutiva en animais
- Investigación. Dispoñer de animais de laboratorio idénticos
que poidan utilizarse para o estudo de enfermidades
humanas.
- Mellora da produción gandeira. Permitirá obter numerosos
exemplares dos animais de maior valor produtivo: maior
produción de leite, mellor calidade de carne,…
- Clonación de animais transxénicos: produtores de
medicamentos, vacinas...; para xenotransplantes (porcos,
cuxos órganos non provoquen rexeitamento nos transplantes).
- Clonación de especies en perigo de extinción.
- Clonación de animais de compañía.
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
114. Clonación terapéutica
Células nai
(stem células)
Cultivo in vitro
Blastocisto
Pel Óso
Diferenciación do
Nervioso Músculo cultivo in vitro
Tecidos
Células nai embrionarias
http://estaticos03.cache.el-mundo.net/elmundo/2002/graficos/salud/oct/cmembrionarias.swf
117. Para que serven as células nai e a clonación
terapéutica
- Coñecer os mecanismos do desenvolvemento
embrionario que fan que as células nai se especialicen e
xeren, por exemplo, os 220 tipos de células distintas que
temos os humanos.
- Investigación e desenvolvemento de novos medicamentos.
- Obtención de tratamentos personalizados.
- Curación do cancro.
- Frear o envellecemento…
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense www.intramed.net/.../celulas.madre.video.jpg
118. Le o artigo:
http://noticias.ont.es/ficheros/37558437.pdf I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
124. Organismos modificados
xenéticamente (OMX)
ou transxénicos
Carmen Cid Manzano e Emilia Nogueiras Hermida
Ciencias para o mundo contemporáneo
I.E.S. Otero Pedrayo. Ourense. Departamento Bioloxía e Xeoloxía
125. Un transxénico (Organismo Modificado Xeneticamente, OMX)
é un organismo vivo que foi creado artificialmente
manipulando os seus xenes.
As técnicas de enxeñería
xenética permiten illar
segmentos do ADN dun
ser vivo (virus, bacteria,
vexetal, animal e ata
humano) para introducilos
no material xenético
doutro.
Especiais Fecyt Os transxénicos: http://www.fecyt.es/especiales/transgenicos/index.htm
Como se fai un transxénico: http://www.youtube.com/watch?v=jYYpeybpmvc
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
126. Obtención dun OMX de interese para obter insulina humana
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
130. ¿A favor ou en contra dos
transxénicos?
Nas seguintes
diapositivas
contémplanse
argumentos a favor e
en contra dos
transxénicos. En
pequeno grupo realiza
un informe onde se
recollan as vosas
conclusións.
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
131. Beneficios dos transxénicos
Resistencia fronte ás pragas e redución polo tanto do uso de
praguicidas.
Retraso na maduración e polo tanto aumento da durabilidade dos
alimentos.
Maior tolerancia a temperaturas extremas.
Maior tolerancia aos herbicidas.
Diminución dos labores de labranza tradicional.
Menor necesidade de auga e, polo tanto, maior resistencia á seca.
Beneficios nutricionais.
Aumento da produtividade.
Obtención de medicamentos e de alimentos-medicamentos
Redución de custos na produción (menos praguicidas, fertilizantes,
etc).
Mellora da calidade dos vexetais (cor, sabor, textura, etc).
Uso agrícola de terras marxinais.
… I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
132. Beneficios dos transxénicos
Resistencia a pragas e menor uso de praguicidas
O millo transxénico denominado
Bt é resistente ó taladro. Para
A nivel mundial pérdense anualmente lograr a resistencia utilízanse
40 millóns de toneladas de millo por algúns xenes de Bacillus
mor de pragas, como a da larva do thuringiensis que producen
taladro, que recén saído do ovo unha proteína (toxina Bt)
penetra no talo da planta e come todo daniña para as larvas dalgúns
o seu interior. insectos.
133. Beneficios dos transxénicos
Retraso na maduración e aumento da
durabilidade dos alimentos.
A primeira planta transxénica comercial
foi o tomate FLAVR SAVR (1994) ó que
se lle inhibiu un xene que intervén no
proceso de maduración, facéndoo máis
resistente á putrefacción.
Por iso podíanse recoller cando xa
estaban maduros sen medo a que se
pudriran.
Pero os tomates maduros son máis
difíciles de transportar e moitos
chegaban dañados ás tendas.
A compañía que os comercializaba non
puido obter os beneficios que esperaba.
I.E.S. Otero Pedrayo.
Flash: Qué é e como se obtén un transxénico Ourense
134. Beneficios dos transxénicos
Plantas resistentes ó frío
Fresas resistentes ás baixas temperaturas. Para lograr isto introducíronse
xenes que son os responsables da síntese de proteínas anticonxelantes,
que proveñen dunha especie que está habituada a temperaturas moi
baixas, como é o caso dun peixe do Ártico chamado Platija ártica.
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
135. Beneficios dos transxénicos
Plantas resistentes ós herbicidas
A colza transxénica obtense por inserción no seu xenoma dun xene
procedente dunha bacteria. O xene evita que o herbicida teña efectos
tóxicos sobre a planta da colza.
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
136. Beneficios dos transxénicos
Diminución dos labores de labranza tradicional
As variedades resistentes aos herbicidas facilítanlle moito o traballo ao
agricultor. Permítenlle reducir as malezas nos seus terreos dunha forma
moi sinxela. I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
137. Beneficios dos transxénicos
Maior resistencia á seca
• Plantas tolerantes á sequia
http://www.fundacion-antama.org/noticia/los-cultivos-transg-nicos-tolerantes-la-sequ-ver-n-la-
luz-en-la-pr-xima-d-cada
138. Beneficios dos transxénicos
Alimentos con determinados nutrientes
Arroz convencional e arroz transxénico (dourado) rico en beta-caroteno,
precursor da vitamina A. Cando sexa comercializado servirá para combater
déficits alimentarios.
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
139. Beneficios dos transxénicos
Aumento da produtividade
Un salmón do Atlántico normal (inferior) e un transxénico da mesma
idade (superior).
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
140. Beneficios dos transxénicos:
nicos
Obtención de medicamentos.
Obtención de alimentos-medicamentos.
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
142. Riscos dos transxénicos sobre o medio ambiente
Os impactos dos transxénicos na natureza son irreversibles, unha vez
liberados nela non é posible desfacer os impactos nos ecosistemas ou
controlar os procesos de transxénese espontánea que poden ocorrer,
porque é imposible retirar da natureza os xenes que foron artificialmente
introducidos nunha planta.
Cultivos resistentes a herbicidas.
Os cultivos e a gandería tradicionais
poden entrar en desuso e acelerar a
erosión xenética.
Efectos colaterais sobre outras especies.
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
143. Non se garante o control para evitar que os cultivos transxénicos
sementados en campo aberto acaben cruzándose con outras
variedades silvestres. Esto provoca desequilibrios ao desprazar a
outras variedades do ecosistema, reflectíndose nunha diminución da
biodiversidade.
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
144. Riscos dos transxénicos sobre a saúde
Aparición de alerxias a
proteínas estrañas.
Aceleración do
desenvolvemento de
resistencia aos antibióticos,
debido ao uso de xenes
resistentes na produción de
transxénicos.
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
145. Riscos dos transxénicos sobre a economía
Unhas poucas multinacionais poden monopolizar a produción de
sementes, facendo aos agricultores dependentes dos seus intereses.
Monsanto, Novartis, Pioneer e Agrevo teñen a patente da gran maioría das
sementes transxénicas no mundo.
Se estas variedades
substitúen ás tradicionais e ás
convencionalmente
melloradas, estaremos
subordinados aos intereses
destas empresas.
Ademais poden utilizar a
tecnoloxía "Terminator" (crea
sementes estériles), ou a
tecnoloxía "Traitor" (crea
sementes que se volven
fértiles previa a aplicación dun
insumo vendido pola mesma
empresas).
I.E.S. Otero Pedrayo.
Ourense
