2. Խուլիո Կորտասարը (Խուլենս ֆլորենսիո կորտասար) ծնվել է
1914-ին Բրյուսելում` արգենտինացու ընտանիքում: Նրա հայրը
Արգենտինայի դեսպանության ածխատակից էր: Առաջին
տպագրած երկը «Գրավված տունը» պատմվածքն է: «Ես
պատմվածքներ էի գրում և միայն պատմվածքներ և անողոք էի
իմ հանդեպ, քանզի աչքիս առաջ ունեի Բորխեսին, նրա
արտասովոր սեղմությունը»: Բորխեսը միշտ հպարտանում էր,
որ առաջինն է տպագրել Կորտասարին իր «Անալես դե
Բուենոս-Այրես» ամսագրում` 1946-ին: Ռազմական
դիկտատուրան հայրենիքում, ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ում թղթակից ու
թարգմանիչ աշխատելը, որը նրան աշխարհով մեկ շրջելու
հնարավորություն էր տալիս, դրդեցին նրան մնալ Փարիզում,
որի մասին Կորտասարն ասում էր. «Ավելի լավ է լինել ոչինչ մի
քաղաքում, որն ամեն ինչ է, քան հակառակը»:

3. 1949-ին հրատարակել է «Թագավորներ» դրաման:
«Գազանանոց» (1951), «Խաղի վերջը» (1956), «Գաղտնի զենք»
(1959) պատմվածքների ժողովածուներում և «Շահումներ» (1960)
վեպում կան ֆանտաստիկայի տարրեր: «Դասակարգ խաղալ»
(1963) վեպը մի փորձ էր 60-ական թթ. լատինաամերիկյան
գրականության մեջ մտցնելու նեոավանգարդիզմը, որի
սկզբունքները զարգացվեցին «Մեկ օրվա շուրջը 80
աշխարհներում» (1967) գեղարվեստական-
հրապարակախոսական ժողովածուում, «62 մոդել հավաքման
համար» (1967), «Վերջին ռաունդը» (1969) վեպերում:

4. Բացի պատմվածքներից, էսսեներից, վեպերից` նաև մի
քանի բանաստեղծական ժողովածուների հեղինակ է,
որոնցից մեկը գրված է իտալերեն: Խուլիո Կորտասարի
թարգմանությամբ հրապարակվել են բազում
հեղինակներ (Էդգար Պոյի երկհատորյակը`
թարգմանչի առաջաբանով ևծանոթագրություններով,
Մացուո Բասյոյի բանաստեղծությունները և այլն):

5. Կորտասարը իր ժամանակի ամենաինքնատիպ, նորարար
գրողներից է համարվում, կարճ պատմվածքի, արձակ
բանաստեղծության վարպետ, ուշագրավ վեպերի հեղինակ: Նա,
դասական կարծրատիպերը կոտրելով, լատինամերիկյան
գրականության մեջ գրական նոր ձևերի սկիզբն ազդարարեց`
խուսափելով ուղղագիծ պատումից: Կորտասարի հերոսները
լիակատար անկախություն ունեն և օժտված են մինչ այդ չտեսնված
խոր հոգեբանությամբ: Նկատի ունենալով, որ նրա
ստեղծագործություններում ներթափանցվում են իրականը և
երևակայականը, Կորտասարին հաճախ համարում են
սյուրռեալիստ գրող:
Մահացել է 1984-ին Փարիզում: