1. ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΣ - OLYMPISMOS<br />( Η ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ ).<br />ΓΙΑΤΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΛΛΑΞΩ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ<br />Ο ΑΙΩΝΑΣ ΤΟΥ ΟΛΥΝΠΙΣΜΟΥ ΑΡΧΙΣΕ, ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ 20ου Μ.Χ. ΑΙΩΝΑ, ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΗΔΗ ΔΙΑΝΥΟΥΜΕ ΤΟ 09 ΕΤΟΣ ΤΟΥ Α' ΑΙΩΝΑ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ.<br />ΑΠΟ ΤOΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ KAI ANABIΩTH TOY AΡXAIOY EΛΛHNIΣMOY - OΛYMΠIΣMOY<br />ΖΩΗ ΓΕΩΡΓΙΟ<br />Δεν είμαι Πολίτης των Αθηνών και της Ελλάδος μόνο, είμαι Πολίτης του Κόσμου ολόκληρου.quot;
Σωκράτηςquot;
.<br />Επικράτηση Ειρήνης: Όταν η νέοι καλλιεργηθούν, από τα Ιδεώδη του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ, (Πνεύμα, Σώμα και Ψυχή) και όταν των Οπλιτών οι Στρατώνες καταστούν των Ολυμπιονικών Ξενώνες.quot;
Ζώης Γεώργιοςquot;
<br />Παγκοσμιότητα Ολυμπισμού: α. Όταν οι Λαοί Αναβαπτιστούν στη Κολυμβήθρα των Ιδεωδών του Ολυμπισμού. β' Όταν οι Πολιτικές Εξουσίες και η Παιδεία, απαλλαγούν, από την καθεστωτική παρουσία των Θρησκειών και των Ιερατείων των και γ. Όταν Επικρατήσει μια ΟΜΟΣΠΟΝΔΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ του ΟΛΥΠΙΣΜΟΥ, στη θέση του σημερινού αδύναμου και αναποτελεσματικού Ο.Η.Ε. quot;
Ζώης Γεώργιοςquot;
.<br /> Tο έργο μου: Η ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑ του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ του Α΄ ΑΙΩΝΑ του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ (Σήμερα διανύουμε το 9ο έτος του, μετά το τέλος του 20ου αιώνα μ.χ.), δομήθηκε, με βάσει τα Ιδεώδη του Αρχαίου ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ - ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ, τους Δημοκρατικούς μας Θεσμούς, τις ανά των Αιώνων Παγκόσμιες Αρχές, Ιδέες και Δομές, τα Μηνύματα των καιρών και τις εκάστοτε προσδοκίες των Πολιτών του Κόσμου ολόκληρου και προπάντων τον θαυμασμό όλων των Λαών της Γης, προς το Αρχαίο Αθάνατο Ελληνικό Πνεύμα, το οποίο κατά κοινή ομολογία ένωνε απόλυτα τους Πολιτιστικούς, Πολιτικούς, Κοινωνικούς, Οικονομικούς, Περιβαλλοντικούς, Υπαρξιακούς, Αθλητικούς, αλλά και Θρησκευτικούς Φορείς, οπότε υπήρχε απόλυτη αρμονία μεταξύ των, σε αντίθεση των μετέπειτα εποχών των 2000 μ.χ. χρόνων Χριστιανισμού και άλλων Θρησκειών, όπου βρίσκονται σε λανθασμένη και αναληθή πορεία, αλλά και σε δυσαρμονία μεταξύ των, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται ναυάγια στις Αρχές, Ιδέες και Δομές και κατά προέκταση στους ανθρώπους, είτε αυτοί είναι Αυτοκράτορες, Βασιλείς, είτε Στρατηγοί και Πολιτικοί, είτε Δικαστικοί και Σοφοί, είτε Αθλητικοί, Θρησκευτικοί και Πολιτιστικοί φορείς και Παράγοντες και προπάντων συνεχόμενα ναυάγια, από τους ακατανόητους πολέμους, την υποβάθμιση του Πνεύματος και της ανεπάρκειας, όσον αφορά την καλλιέργεια της Παιδείας και τούτο λόγω της αδικαιολόγητης σύμπραξης και συμπόρευσης των Πολιτικών Εξουσιών, Βασιλειάδων - Αυτοκρατόρων, μετά των Μονοθεϊστικων Ανατολίτικων Θρησκειών και των Ιερατείων των, με αποτέλεσμα να επεμβαίνουν καθεστωτικά στους Λαούς και τη Παιδεία, σε αντίθεση της εποχής του Αρχαίου Ελληνισμού, όπου η Θρησκεία του Πολυθεϊσμού δεν είχε δημιουργήσει προβλήματα στην Κοινωνία, καθόσον οι Θεοί εξέφραζαν Ανθρώπινες πτυχές της ζωής των και προπάντων ήσαν φιλικοί προς τον Άνθρωπο γενικότερα.<br /> Σήμερα όμως που η Επιστήμη και η Τεχνολογία προχώρησε στο έπακρον, δεν θα πρέπει ο Άνθρωπος του Α' Αιώνα του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ, να συνεχίζει τον συρμό των 2000 μ.χ. χρόνων και να επαφίεται στις ευχές τις προσευχές και τις παρακλήσεις, προς τους κατασκευασμένους Αγίους και Θεούς, από τους επιτηδείους των Θρησκειών και Ιερατεία, καθόσον το ορθό και το αληθές είναι να πιστεύουμε στη κοινή μοίρα και τύχη του Ανθρώπου, τουτέστιν στο Πεπρωμένο, με παράλληλη εξάρτηση, από την Πνευματική Καλλιέργεια εκάστου Ανθρώπου, αλλά και την παρέμβαση του Πλάτωνα, ο οποίος μας λέει ότι μπορούμε όλα τα πράγματα να τα κάνουμε όπως θέλουμε. Ιδού και η παρέμβαση του Αρχαίου Έλληνα Επίκουρου, ο οποίος παρότρυνε τους Ανθρώπους να ακολουθήσουν τον δρόμο των, χωρίς εξαρτήσεις, από τις ιδιοτροπίες των Θεών και χωρίς να θυσιάσουν την ελεύθερη βούλησή των, οπότε συνέταξε και το Ευαγγέλιο προς τον Άνθρωπο, με τέσσερα Αξιώματα: α. Δεν πρέπει να φοβόμαστε οποιονδήποτε Θεό. β. Ο θάνατος δεν είναι τίποτε δια τον Άνθρωπο. γ. Το αγαθό και το καλό, μπορούμε και μόνοι μας να το αποκτήσουμε και δ. Κάθε πράγμα που μας τρομάζει, όπως είναι η κόπωση, ο φόβος και η ταραχή της Ψυχής, μπορούμε να τα υποφέρουμε, αλλά και ακόμη να τa υπερνικήσουμε. Όλες αυτές οι παρεμβάσεις της Αρχαίας Ελληνικής σκέψης, όπου βίαια ανεκόπησαν, από τον Εβραϊσμό, Χριστιανισμό και τη Ρωμαϊκή – Βυζαντινή Αυτοκρατορία, έρχονταν σε αντίθεση της Εβραϊκής και Χριστιανικής σκέψης, καθόσον οι μεν Εβραίοι παρότρυναν τους Ανθρώπους σε υποταγή στην υπηρεσία του ενός Θεού, που κυβερνά ουρανό και γη και μετέπειτα ο Απόστολος Παύλος, παρότρυνε τους Ανθρώπους, να υποτάσσονται στην Πολιτική Εξουσία και τον Θεό, προκειμένου να υπάρχει απόλυτη σύμπνοια, σύμπραξη και συμπόρευση, της Πολιτικής Εξουσίας, μετά της Θρησκείας και των Ιερατείων της. Οπότε ο Άνθρωπος του Ολυμπισμού, έχει να επιλέξει τη συνέχιση της Εβραϊκής και Χριστιανικής σκέψης, ή την Φιλοσοφική, Ορθολογιστική και Αληθινή Επιστημονική σκέψη των Μεγάλων Αρχαίων Ελλήνων Φιλοσόφων και του σημερινού Επιστημονικού Κόσμου, όπου μας δίνουν νέο χρωματισμό, νέο Πνεύμα και νέα κατεύθυνση των Ανθρωπίνων πραγμάτων, για μια Παγκόσμια Επιστήμη, μια Παγκόσμια Δικαιοσύνη και μια Παγκόσμια Πολιτική. Όσον αφορά για τις Ανθρώπινες πεποιθήσεις, περί των Θεών και μάλιστα από υπάρξεώς των, διαπιστώνεται ότι οι Θεοί έρχονται και χάνονται, μετά από χρόνια ή Αιώνες, όπως οι Θεοί Φαραώ και Θεοί άλλων Θρησκειών, ανά τον Κόσμο. Είναι γεγονός επίσης ότι, οι πεποιθήσεις των Ανθρώπων περί Θεών, διαμορφώθηκαν σύμφωνα και με την δύναμη των Ιερατείων, που ασκούσαν στους Λαούς, καθυποτάσσοντάς τους με τους μυστηριώδεις φόβους και ελπίδες, αλλά και με τους Πολιτειακούς Θεσμούς των, που ήσαν επηρεασμένοι, από την σύμπραξή τους, με τις Θρησκείες και τα Ιερατεία των, όπως συμβαίνει και με τα 2000 μ.χ. χρόνια Χριστιανισμού και τόσων άλλων Θρησκειών, οπότε ας αφεθούν ελεύθεροι οι Άνθρωποι πιστεύοντας στους Θεούς των, είτε στον Ιεχωβά, είτε στον Δία, είτε στον Κύριο κ.λ., μέχρις ότου κατανοήσουν πλήρως τον ορθόν δρόμο, που θα πρέπει να ακολουθήσουν, μέσα από την επικράτηση του Πολιτειακού Παγκόσμιου Θεσμού, της ΟΜΟΣΠΟΝΔΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ, από τις αρχές του Α΄ ΑΙΩΝΑ του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ, ο οποίος ήδη μετρά, αμέσως μετά το τέλος του 20ου μ.χ. Αιώνα και ήδη ευρισκόμεθα στο 07 έτος του Α΄ ΑΙΩΝΑ του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ, κατά τον οποίο, η Ολυμπιακή Εκπαίδευση της Παιδείας θα είναι καθολική και ολοκληρωμένη, με την Καλλιέργεια των της Νέας Γενιάς στο Πνεύμα, στο Σώμα και την Ψυχή, αλλά και με την παράλληλη διδασκαλεία στα Σχολεία, όσον αφορά την Ελεύθερη Σκέψη, την Ελεύθερη Διανόηση, τον Ελεύθερο Λόγο, που κληροδοτήσαμε από τους Αρχαίους Προγόνους μας, αλλά και των μέχρι σήμερα προκυψάντων Αληθειών, από την Παγκόσμια Επιστήμη και μάλιστα με Αποδείξεις. <br /> Ιδού γιατί στην Αρχαία Ελλάδα τα Ιδεώδη του Ελληνισμού-Ολυμπισμού διαμόρφωναν τους ανθρώπους κατά την εικόνα των, με αποτέλεσμα να προέλθει το Αρχαίο Αθάνατο Ελληνικό Πνεύμα και ο Αρχαίος Ελληνικός Βίος να καταστεί και αυτός Παγκόσμιος βίος, αλλά και οι Ελληνικές Λέξεις να λάμψουν και αυτές σαν φωτεινές Αψίδες στο Παγκόσμιο Στερέωμα. Ακόμη στην Αρχαία Ελλάδα και προπάντων την εποχή του Πλάτωνα και του Πραξιτέλη, με την Φιλοσοφική διείσδυση και την αξιολόγηση του Εγώ και του Σύμπαντος, αλλά και με τις αποκαλύψεις του απολύτου κάλλους, Θεοποιήθηκε ο Άνθρωπος και παράλληλα με την Καλλιέργεια του Πνεύματος της Ψυχής και του Σώματος, προήλθε και η τελειότητα, η λαμπρότητα, το μεγαλείο και η αιώνια αξία του Ανθρώπινου Γένους, αλλά και η επικράτηση της Ιδέας εκείνης της Παγκοσμιότητας, δια της ενότητας των ανθρωπίνων πραγμάτων, σε μια Παγκόσμια Πολιτική, όπως την είχε συλλάβει και εφαρμόσει, εκπολιτίζοντας τους τότε Λαούς, ο Οραματιστής μιας Παγκόσμιας Κυβέρνησης ΜEΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ. Σήμερα, με την αυγή του Α' Αιώνα του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ, υλοποιείται και πάλι η επικράτηση της Ιδέας της Παγκοσμιότητας, ώστε να λάβει σάρκα και οστά, με βάσει το έργο μου ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΣ, προκειμένου να εγκαθιδρυθεί η Ιδεώδης ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑ του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ, με κατάληξη μιας ΟΜΟΣΠΟΝΔΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ, προς χάριν της σωτηρίας του Ανθρώπινου Γένους και του Σύμπαντος Κόσμου, από τη καταστροφική αλαζονεία του σημερινού Παγκόσμιου σκηνικού, που προέρχεται κατά βάση, από τις υπάρχουσες εισέτι Κοσμοθεωρίες, τα Πολιτικά Συστήματα και τις Θρησκείες, ήτοι Θεσμοί, Φορείς και Δοξασίες του Διαίρει και Βασίλευε των Λαών του Πλανήτη Γη. Ιδού και η παρουσιαζόμενη Αγωνιώδης φωνή, αλλά και η επιτακτική Ανάγκη των Ανθρώπων και Λαών, του Α΄ ΑΙΩΝΑ του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ, για την Αλλαγή του αναληθούς Μετά Χριστού Κόσμου, των 2000 χρόνων, με την Ειρηνική Μετάβασή του, στον Αληθινό Κόσμο, τον Κόσμο του Αγαθού, του Καλού και της Αγάπης, τον Κόσμο του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ.<br /> Ιδού γιατί θα πρέπει να δρομολογηθούν και οι μεθοδεύσεις εκείνες που θα δύνανται να βάλουν τις βάσεις, για την ανεύρεση της Αλήθειας περί της Γένεσης του Κόσμου, έτσι ώστε συγκροτημένοι, καλλιεργημένοι και ενωμένοι οι Λαοί και οι άνθρωποι του Α' ΑΙΩΝΑ, του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ, να συμβάλλουν για την προσπάθεια αυτή, περί του Αληθινού Κόσμου και τολμώ να πω την επανίδρυση του Κόσμου. Αλλά και ιδού γιατί εδώ και τώρα και με καθοριστική ημερομηνία την Ολυμπιάδα του 012, έτος του Α' ΑΙΩΝΑ του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ, θα πρέπει να λάβει σάρκα και οστά η εφαρμογή της ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑΣ του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ, καταργουμένων των υπαρχόντων και σήμερα αναχρονιστικών Κοσμοθεωριών και Πολιτικών Συστημάτων, όπως και των Μονοθεϊστικων Θρησκειών, αφού από της υπάρξεώς των, των Κοσμοθεωριών αυτών και Θρησκειών, ο σκοπός και στόχος των ήταν να διαιρούν και φανατίζουν τους Λαούς, τουτέστιν να συντελούν στην επικράτηση των πολέμων, του μίσους, του ψεύδους και του Αναρχισμού, τον οποίο και συντηρούσαν, αλλά και συνεχίζουν και σήμερα να συντηρούν, προκειμένου και πάλι, με το συνεχιζόμενο quot;
Διαίρει και Βασίλευεquot;
, να ελέγχουν και καταπιέζουν τον σημερινό Κόσμο. Δέον να σημειωθεί ότι, με την αναβίωση των Ιδεωδών του Αρχαίου Ολυμπισμού, αλλά και με την παράλληλη επικράτηση της Κοσμοθεωρίας του Ολυμπισμού, ο σημερινός Αναρχισμός δεν θα έχει θέση, αλλά και δεν θα φοβίζει τον κόσμο και μάλιστα όταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες θα πραγματοποιούνται μόνιμα στα Ιστορικά και Ιερά Εδάφη, που τους γέννησαν, καθόσον ο Αρχαίος Ελληνισμός-Ολυμπισμός με τα Ιδεώδη τους, σαν σκοπό και στόχο είχαν και συνεχίζουν να έχουν να ενώνουν και εκπολιτίζουν τους Λαούς και τις Χώρες και προπάντων να μη δημιουργούν εστίες Αναρχισμού, Πολέμων και Θρησκευτικών παθών και οσάκις θα υπάρξουν, αμέσως θα προλαμβάνονται δια των Εκεχειριών. Ιδού και η αποστολή των σημερινών και αυριανών Πολιτικών Ηγητόρων, των Πνευματικών και Αθλητικών Φορέων του Ιστορικού αυτού Τόπου και του Κόσμου ολοκλήρου, να κρατούν την μία και μόνη Αληθινή Ιερή Δάδα του Φωτός, την Δάδα που ανάβει από το Φως, το εκπορευόμενο, από την Πηγή του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ την ΟΛΥΜΠΙΑ, την Δάδα του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ, ώστε ενωμένοι όλοι οι Λαοί, του Πλανήτη ΓΗ, να διαμορφώσουν τον αυριανό Αληθινό Κόσμο, τον Κόσμο του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ.<br /> Ως Δημιουργός του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ, με την 30χρονη διαδρομή στις Ένοπλες Δυνάμεις, τις Πανεπιστημιακές μου Σπουδές, αλλά και την 20ετή Πολιτιστική και Πολιτική παρουσία μου, ( Ιδρυτής-Πρόεδρος της Πολιτιστικής-Πολιτικής Κίνησης ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΣ), παραθέτω σε τρείς ενότητες το Έργο, ( Η ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑ του Α΄ ΑΙΩΝΑ του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ ):<br />α. Την Αναβίωση του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ και κατά την Καλλιέργεια του Πνεύματος, έτσι ώστε ο ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΣ να εορτάζεται και κατά την Καλλιέργεια του Πνεύματος και της Ψυχής, πέρα από την σημερινή Καλλιέργεια του Σώματος μόνο και μάλιστα, επί 15νθήμερον και ακριβώς 15 ημέρες προ των Αγώνων της Καλλιέργειας του Σώματος, ώστε η Δάδα να μεταλαμπαδεύεται, από τα χέρια των ανθρώπων του Πνεύματος στα χέρια των Νέων, προκειμένου να υπάρχει απόλυτη αρμονία στο Πνεύμα, τη Ψυχή και το Σώμα. Προτείνεται ακόμη, όπως σε κάθε αλλαγή Αιώνα, οι Ολυμπιακοί Αγώνες, με τη Καλλιέργεια πλέον του Πνεύματος, του Σώματος και της Ψυχής να πραγματοποιούνται στη Γενέτειρά των την Ελλάδα και χωρίς τη διαδικασία της ψηφοφορίας και τούτο μέχρις ότου υπάρξουν οι προϋποθέσεις, για μόνιμη διεξαγωγή των, στη Γενέτειρά των, την Ελλάδα, αλλά και οι προϋποθέσεις, για μια Ολυμπιακή προετοιμασία της Παιδείας, της Νέας Γενιάς της Ελλάδος και του Κόσμου ολοκλήρου. Η Ολυμπιακή προετοιμασία, για μια Ιδεώδη Εκπαίδευση, θα προέλθει πρωτίστως, με την απαλλαγή των Νέων, από την σημερινή καθεστωτική παρέμβαση της Εκκλησίας και του κάθε Ιερατείου της, στην εκπαίδευση της Νέας Γενιάς. Αλήθεια, είναι δυνατόν σήμερα να διαμορφώσουμε τους Νέους μας, με Ιδεώδη αντάξια του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ, όταν με το ξεκίνημα της ημέρας, της μάθησής των, τους σερβίρουμε Προσευχές αναληθείς και προπάντων εξωπραγματικές, από την Ανθρώπινη διανόηση και νοημοσύνη, που δεν δύνανται να τις κατανοήσουν, αλλά και ούτε να τις παρακολουθήσουν, παρά μόνον παντελώς μηχανικά, αδιάφοροι και εξαναγκαστικά, κάνουν το σταυρό τους και στη συνέχεια τις αντιπαρέρχονται, όπως αντιπαρέρχονται και την ηχορύπανση που προκαλείται από τις καμπάνες, τα μεγάφωνα έξω από τις Εκκλησιές, τους ακατανόητους Ψαλμούς, αλλά και τις άμορφες φωνές των Παπάδων, όπου όλα μαζί, υποτιμούν τον Άνθρωπο του Α' ΑΙΩΝΑ του ΛΥΜΠΙΣΜΟΥ και προπάντων καθηλώνουν το Ανθρώπινο Πνεύμα; Αλήθεια ποιος είναι υπεύθυνος, δια την κατά μάζες προσέλευση του Λαού, σε τοιούτου είδους εξωπραγματικούς εορτασμούς, αλλά και της παρακολούθησης, ακολουθιών, ψαλμών, προσκυνημάτων, προσευχών, εικόνων κ.λ; Ασφαλώς οι εκάστοτε Εξουσιαστές, που δίδουν το παράδειγμα, καίτοι γνωρίζουν ότι υποκρίνονται και στη συνέχεια εκμεταλλεύονται τον Ανθρώπινο πόνο και ανάγκη, προκειμένου οι ίδιοι να αποφύγουν την ανάμιξή των στη θεραπεία αυτών των αναγκών του Ανθρώπου και κάθε Λαού.<br />β. Στην εφαρμογή και επικράτηση της ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑΣ του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ, ως την ενιαία, αλλά και Κραταιά Κοσμοθεωρία του Κόσμου, καταργουμένων των ήδη υπαρχόντων Κοσμοθεωριών, καθόσον, σαν σκοπό και στόχο είχαν και συνεχίζουν να έχουν την διαίρεση των Ανθρώπων των Λαών και των Κρατών, όπως συμβαίνει και με τις Θρησκείες και τα Ιερατεία των. Μόνο έτσι θα υλοποιηθεί και η σημερινή φωνή των Λαών, όπου επιζητούν και απαιτούν έναν Αληθινό Κόσμο με στοιχείο αυτής της ενότητας και της Δημοκρατίας, γκρεμίζοντας τα σύνορα και καταργώντας τους εξοπλισμούς, τους πολέμους, και προπάντων τις τυραννίες και δεσποτείες, που προέρχονται από τις εκάστοτε συμπράξεις των Πολιτικών Εξουσιών, μετά των Θρησκειών και Ιερατείων των. Στην Αρχαία Ελλάδα, οι Προγονοί μας οργάνωναν τους Ολυμπιακούς Αγώνες, για να Καλλιεργήσουν τον Άνθρωπο Πνεύμα Σώμα και Ψυχή και δια των Εκεχειριών να επιβάλλουν την Ειρήνη, προκειμένου να ενώσουν, σε μόνιμη βάση τους Έλληνες και τους πέριξ αυτών Λαούς, αλλά και όλους τους Ανθρώπους και Λαούς του τότε γνωστού Κόσμου του Πλανήτη Γη. Προς τον σκοπό αυτόν οι Αρχαίοι Έλληνες, καθιέρωναν Παναθηναϊκές και Πανελλήνιες Εορτές, που αντιπροσώπευαν την Αληθινή Ανθρώπινη παρουσία, στη Φύση, στις Εποχές, στην Επιστήμη, στον Έρωτα, στην Αγάπη και στην Ολυμπιακή Καλλιέργεια του Ανθρώπου, έτσι ώστε να μην υπάρχουν εορτές, που να επιβάλλονται, από τις Θρησκευτικές Δοξασίες, με σκοπό την διαίρεση και φανατισμού των Λαών, όπως συμβαίνει με τα 2000 μ.χ. έτη, αλλά και σήμερα ακόμη να συνεχίζονται, με αποτέλεσμα να αποπροσανατολίζεται ο Ανθρώπινος νους, από τον Αληθινό Κόσμο και τα Αληθινά Δημιουργήματα του Ανθρώπου, της Επιστήμης, της Τεχνολογίας και της Φύσης. Ιδού γιατί απαιτείται εδώ και τώρα η Αλλαγή του Μετά Χριστού Κόσμου των 2000 χρόνων, προκειμένου Ειρηνικά και ομαλά να μεταβούμε στον Αληθινό Κόσμο του Α΄ ΑΙΩΝΑ του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ. Οπότε, με την Παγκόσμια επικράτηση του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ, δια του οποίου θα προέλθει και η κατάργηση των νυν υπαρχόντων Κοσμοθεωριών και ο διαχωρισμός των Πολιτικών Εξουσιών των Λαών και της Παιδείας, από τις Θρησκείες και τα Ιερατεία, αλλά και η δρομολόγηση, όσον αφορά την υπαγωγή των Εκκλησιών και Ναών στους Δήμους, με παράλληλη παραμονή των Ιερατείων στους τόπους των τα Μοναστήρια, ώστε να ευρίσκονται κοντά στους Θεούς των, καθόσον ο Καλλιεργούμενος Άνθρωπος, από τον ΟΛΥΜΠΙΣΜΟ, δεν θα έχει πλέον την ανάγκη των κατασκευασμένων Θεών των, αφού ο Άνθρωπος θα καταστεί, από τον Α' ΑΙΩΝΑ του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ και το Ανώτατο και Κυρίαρχο ΟΝ του Πλανήτη Γη. Πέραν αυτού απαιτείται και η άμεση κατάργηση της περαιτέρω παραγωγής όπλων, όπως Πυραύλων, Κανονιών, Πολυβόλων κλ, γιατί δεν είναι δυνατόν σήμερα να σκοτώνονται Άνθρωποι, για οποιονδήποτε σκοπό και λόγο, οπότε με την αντικατάστασή των, με όπλα που δεν θα είναι απαραίτητο να αφαιρούν ζωές και τούτο είναι δυνατόν να γίνει, με την σημερινή Τεχνογνωσία και Τεχνολογία, αφού οι μέχρι σήμερα Θεοί του Κόσμου ολοκλήρου, δεν κατόρθωσαν να το επινοήσουν, παραμένουν εισέτι στην ίδια παραμυθία των. Ιδού πως θα είναι και δυνατόν να αναμένεται αύριο να προχωρήσουμε και στην αντικατάσταση της σημερινής επιστράτευσης των νέων στους Στρατούς, με την ειρηνική επιστράτευσή των στα Διδασκαλεία, στους στίβους και τις παλαίστρες, έτσι ώστε: «Των οπλιτών οι στρατώνες να καταστούν των Ολυμπιονικών Ξενώνες», καθόσον μια οργανωμένη Αστυνομία στην Ξηρά και του Λιμενικού Σώματος στη Θάλασσα, αλλά και των δύο μαζί στον Αέρα, είναι Ικανές Δυνάμεις, να παρέχουν τη Πρόληψη, την Καταστολή και την Ασφάλεια, σε κάθε Άνθρωπο, Λαό και Κράτος και συνολικά στον Κόσμο ολόκληρο, από την επικράτηση της ΟΜΟΣΠΟΝΔΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ, αντί του σημερινού αδύναμου ΟΗΕ.<br />γ. Στην εγκαθίδρυση μιας ΟΜΟΣΠΟΝΔΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ, στη θέση του ολονέν φθίνοντος σημερινού Ο.Η.Ε. και από τα πρώτα χρόνια του Α' ΑΙΩΝΑ του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ, γιατί η σημερινή διαμόρφωση της Διεθνούς Κοινότητας δεν πραγματοποιήθηκε πάνω σε ορθολογιστική βάση, παραμένει στην ίδια πρωτόγονή της κατάσταση. Άλλαξε το δυναμικό της ισχύος και της βίας, δεν άλλαξε όμως η φύση τους και προπάντων η αναδιοργάνωση των Κρατών, αλλά και του Κόσμου, με αποτέλεσμα οι Λαοί σήμερα να απαιτούν έναν Ομόσπονδο Παγκόσμιο Οργανισμό, ικανό να ανταποκρίνεται στις σημερινές και μελλοντικές ανάγκες και απαιτήσεις των Λαών και των καιρών, τουτέστιν στην ανάπτυξη μιας Διεθνούς κοινής γνώμης, ώστε να μπορεί να ελέγχει τη βία, να προλαμβάνει και σταματά τους Πολέμους, δια των Εκεχειριών και μάλιστα να θέτει τα θεμέλια μιας Οικουμενικής Κοινότητας, που θα ελέγχει σε μόνιμη βάση, τις Περιβαλλοντικές και Κλιματολογικές επιπτώσεις, καθόσον σύντομα αναμένονται να προκύψουν πόλεμοι νερού, μετακινήσεις πληθυσμών, λόγω ανύψωσης της στάθμης των θαλασσών, αλλά και αυτής της μετοίκησης πληθυσμών σε άλλους Πλανήτες.<br /> Προτού προχωρήσω στην ανάπτυξη της Πρότασής μου: (Η ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑ του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ), θα ήθελα να αναφερθώ, για ολίγον στη διαδρομή του Ανθρώπου, από της παρουσίας του στον Πλανήτη ΓΗ, μέχρι σήμερα, προκειμένου να γίνουν από τον αναγνώστη οι σχετικές κριτικές και συγκρίσεις, με την τότε πρωτόγονη εποχή και την σημερινή:<br /> Ο πρωτόγονος Άνθρωπος, βρέθηκε ξαφνικά στον Πλανήτη ΓΗ, ανάμεσα στα στοιχεία της φύσης, το άγνωστο ζωικό και φυσικό βασίλειο και μάλιστα χωρίς καθοδήγηση. Στην προσπάθειά του να προσαρμοστεί και μάλιστα με πολλές δυσκολίες, άρχισε να διακατέχεται, από την πρωτόγονη επιθυμία του, να αποκτήσει γνώσεις, για να δώσει λύσεις στα παρουσιαζόμενα μυστήρια και φαινόμενα, που έβλεπε δίπλα του, χωρίς όμως να μπορεί να το κατορθώσει. Έδιδε όμως διάφορες ερμηνείες, όπως για τον Ήλιο, το Φεγγάρι, τα Άστρα, τα ψηλά βουνά, τους Ιπποπόταμους, τις Αγελάδες κλ, λέγοντας ότι είναι υπεράνω αυτού, με αποτέλεσμα να τα επικαλείται στις δύσκολες στιγμές του. Στην δύσκολη αυτή περίοδο της ζωής του, ο Άνθρωπος άρχισε να βγαίνει από τις σπηλιές και να οργανώνεται σε ομάδες, χωριά, φυλές, να φτιάχνει τις πρώτες καλύβες του, χώροι προστασίας του κλ. Μερικοί από τους Ανθρώπους, άρχισαν να διακρίνονται, σαν πιο καλοβαλμένοι από την μάζα, με συμπεριφορές και τρόπους ζωής καλύτερη, από τους πολλούς, οπότε άρχισαν να τους προσεγγίζουν, νομίζοντας έτσι ότι θα μάθουν κάτι περισσότερο, από αυτούς. Βλέποντας αυτοί ότι συνεχώς και όλο περισσότεροι άνθρωποι τους πλησιάζουν, τότε άρχισαν να δημιουργούν μεγαλύτερους χώρους, τους οποίους ονόμασαν Ναούς και οι ίδιοι ονομάσθηκαν Μάγοι, Ιερείς και οι οργανωμένοι σε ομάδες Ιερατεία, οπότε άρχισε και η εκμετάλλευση των Ανθρώπων, με διάφορους τρόπους, περιγράφοντας ότι αυτοί είναι απεσταλμένοι από τον Θεό, για να μεσολαβούν μεταξύ του Θεού και των Ανθρώπων και στη συνέχεια να προβάλουν διάφορες φοβίες, περί την σωτηρία τους από το Θεό και μόνο, για τον θάνατο, για την κόλαση, για τον παράδεισο, κλ, με αποτέλεσμα να γίνει επάγγελμά τους και έτσι να απομυζούν πολλά αγαθά και περιουσίες ολόκληρες, από την εκμετάλλευση των Ανθρώπων. Συνήθως έξω από τους Ναούς συγκεντρωνόταν Άνθρωποι κυρίως πτωχοί, ανήμποροι, ανίκανοι, αγράμματοι, με αδυναμίες στις προβαλλόμενες φοβίες προς τον Θεό και την σωτηρία των. Οι Ναοί σιγά-σιγά έγιναν και χώροι συγκέντρωσης για μάθηση, για προσκύνημα, αλλά και χώροι εμπλουτισμού των, χώροι για να θησαυρίζουν τα Ιερατεία, με αποτέλεσμα πολλοί συγγραφείς να τους ονομάσουν αγύρτες και εκμεταλλευτές του πόνου και αδυναμιών των Ανθρώπων. Όταν με το πέρασμα των χρόνων, άρχισαν οι Άνθρωποι και Λαοί, να οργανώνονται σε Χωριά, Πόλεις, σε χωριστές Κοινότητες και Κράτη, σαν καθοδηγητές και Ηγέτες αυτών δεν ήταν άλλοι από αυτούς τους ιδίους Ιερείς και Ιερατεία, οπότε άρχισαν να αποκτούν και δύναμη στην Κοινωνική Οργάνωση. Όμως η κάθε ομάδα από αυτούς τους Ιερείς και τα Ιερατεία των, με τις επί μέρους Θρησκείες των και Θεούς των, προσπαθούσε να προβάλει τον ιδικό τους Ναό και Θεό, χωρίς να τους ενδιαφέρει, για τον Ναό και Θεό του διπλανού, του άλλου Χωριού ή άλλου Κράτους, με αποτέλεσμα να αρχίσουν οι έριδες, οι Πόλεμοι, οι καταστροφές και σφαγές, καθόσον ποτέ δεν ήθελαν να ενωθούν, ώστε να αποφεύγονται τα δεινά στους Ανθρώπους. Στη συνέχεια της διαδρομής της Ανθρωπότητας, παρουσιάζεται και το δίπτυχο της Εξουσίας του Θεού και Βασιλέως ή Αυτοκράτορα, μορφή του Ναού και Ανακτόρου, πάντα όμως υπερτερούσε ο Θεός, με τους Ιερείς και τα Ιερατεία του, οπότε βλέπουμε να παρουσιάζονται στην Ανατολή και οι πρώτοι Θεοί-Βασιλείς, όπως ήταν οι Θεοί Φαραώ, όπου συγκέντρωναν όλες τις Εξουσίες και Δυνάμεις επάνω τους. Όμως και αυτοί οι Θεοί, μετά από 2.000 χρόνια έσβησαν και εξαφανίστηκαν, από προσώπου Γης. Τώρα πως εξαφανίστηκαν αυτοί οι Θεοί και πως εμφανίστηκαν άλλοι Θεοί και μάλιστα με την πλαισίωση των ιδίων αυτών Ιερέων και Ιερατείων, είναι πρόβλημα που μπορεί να δώσει λύση και ο ποιο αγράμματος Άνθρωπος, καθόσον, για τους πολλούς της σημερινής εποχής, είναι κατανοητό, ότι είναι επινοήσεις και κατασκευάσματα, τόσον οι Ναοί και Θρησκείες, όσον και οι Θεοί των. Μετά τα ανωτέρω, παρουσιάζονται συλλογές Αρχαίων γραπτών και μαρτυριών, που προέρχονται, από την Εβραϊκή Φυλή, όπως είναι η Παλαιά Διαθήκη. Εκεί αναφέρονται σαν μύθοι, τα περί γενέσεως του Ανθρώπου και πολέμους μεταξύ Αιγυπτίων και Ασσυρίων, πόλεμοι για το ποιος Λαός θα κυριαρχήσει τον Κόσμο, αλλά και ποιος, από τους Θεούς των θα επικρατήσει έναντι του άλλου. Στην Πεντάτευχο αναφέρεται κυρίως η δημιουργία του Κόσμου και η επακολουθήσασα μεγάλη καταστροφή, από τον κατακλυσμό. Βάσει της περιγραφής αυτής, οι Εβραίοι μαθαίνουν για πρώτη φορά τους πατέρες και Ιδρυτές του Εβραϊκού Έθνους, τον Αβραάμ, τον Ισαάκ και Ιακώβ, οι οποίοι ήσαν Βεδουίνοι Φίλαρχοι της εποχής εκείνης. Ακόμη περιγράφονται και οι πόλεμοι μεταξύ των Εβραίων και των Φιλισταίων και για να εμψυχώσουν τους Στρατιώτες οι Εβραίοι, τους παρουσίαζαν σαν Ιερό σύμβολο την Κιβωτό, την Διαθήκη του Θεού των, οπότε με αλαλαγμούς όλοι την αποδεχόντουσαν, αφού προηγουμένως είχαν σκοτωθεί χιλιάδες Στρατιώτες στη μάχη. Ιδού το οξύμωρο, για σχετικό σχολιασμό. Επίσης αποδέχθηκαν και την έννοια των Προφητών, που προφήτευαν ότι ένας είναι ο Θεός και αυτός θα παρουσιαστεί μόνο στο Λαό των Εβραίων, όπως και άλλοι πολλοί Προφήτες τότε, προφήτευαν περί της ελεύσεως του υιού του Θεού, με αποτέλεσμα να δρομολογηθεί η όλη πορεία της ζωής του Ιησού και να αναγκαστεί πλέον να αναλάβει όλο το βάρος της αποστολής αυτών των Προφητειών και στη συνέχεια να θυσιαστεί, δια της σταύρωσης. Τότε οι Απόστολοι και κυρίως ο Απόστολος Παύλος προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν την όλη δημιουργημένη κατάσταση και προπάντων την συμπαράσταση της μητρός του άφρονα μονάρχη και Αυτοκράτορα του Βυζαντίου Κωνσταντίνου του Μέγα, κατά τον Χριστιανισμό, αλλά και αυτού του ιδίου, (λεπτομερέστερα θα αναφερθώ στη συνέχεια), με αποτέλεσμα να προσπεράσουν τους Εβραίους και επιτυχώς να κτίσουν την ιδική τους Θρησκεία την Χριστιανική τους Εκκλησία, με πολλά σημεία και στοιχεία της πρώτης Εκκλησίας του Μίθρα. Ήλθε στη συνέχεια ο Προφήτης και Θεός Μωάμεθ και ίδρυσε το Ισλάμ. Όλοι οι ανωτέρω Θεοί των Μονοθεϊστικων Ανατολίτικων Θρησκειών και τόσοι άλλοι Θεοί του Κόσμου ολοκλήρου, είναι μεν υπέρ της ενώσεως της Ανθρωπότητας, όμως η κάθε μία Θρησκεία, μετά των Ιερατείων της, επιδιώκει να επικρατήσει ο ιδικός τους Θεός και όχι ο Θεός της άλλης Θρησκείας, με αποτέλεσμα να αρχίζουν μεταξύ των και πάλι οι έριδες, οι σφαγές, οι καταστροφές, οι βανδαλισμοί, οι πόλεμοι, οι αιματηρές σταυροφορίες, με άλλα λόγια το διαίρει και βασίλευε των Λαών και των Κρατών, όπως ακριβώς συμβαίνει, με τις εισέτι υπάρχουσες Κοσμοθεωρίες και πολλές Θρησκείες.<br /> Kαι πάλι, προτού προχωρήσω στην πλήρη ανάπτυξη της Μελέτης-Πρότασής μου, θα ήθελα να αναφερθώ, πολύ περιληπτικά στους Αρχαίους Έλληνες Φιλόσοφους, το Αρχαίο Αθάνατο Ελληνικό Πνεύμα, την Θρησκεία του Πολυθεϊσμού, σε αντιπαράθεση με τις Μονοθεϊστικες Ανατολίτικες Θρησκείες, αλλά και άλλων του Κόσμου Θρησκειών, την Αθηναϊκή Δημοκρατία, την Ελεύθερη Σκέψη και Διανόηση, τον Ελεύθερο Λόγο και τον Δημόσιο Χώρο, που αποτελούν και το αναπόσπαστο κομμάτι της Δημοκρατίας. Το πράττω αυτό, προκειμένου να δώσω έμφαση στην όλη προσπάθειά μου, της παρουσίασης του μεγάλου Έργου μου, διά του οποίου προσδοκώ στην αυριανή Αλλαγή του Αναληθούς Κόσμου, που δημιουργήθηκε στα 2000 μ.χ. χρόνια, με την ειρηνική και ομαλή επικράτηση του Αληθινού Κόσμου, του Κόσμου του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ, που θα δημιουργηθεί, με την επικράτηση της ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑΣ του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ, στον Α' ΑΙΩΝΑ του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ, του οποίου διανύουμε το 07 έτος του:<br /> Είναι γνωστό ότι η Παλαιά Διαθήκη αποτελεί την κοινή ρίζα των Μονοθεϊστικων Θρησκειών, του Ιουδαϊσμού, του Χριστιανισμού και του Ισλάμ. Είναι επίσης γεγονός ότι υπάρχει μεγάλη αντίθεση, μεταξύ της Μονοθεϊστικης παράδοσης, σαν ετερονομίας και της καθαυτό Ελληνικής Δημοκρατικής παράδοσης, ως αυτονομίας, καθόσον το στοιχείο της σύλληψης του Κόσμου, ως οντότητας της Ανθρώπινης ύπαρξης, μέσα στον Κόσμο, έγινε από τους Αρχαίους Έλληνες. Ως αντίθεση προς την παράδοση, η Ιστορία διασώζει, από τη λήθη τις πολλαπλές πηγές, που συνθέτουν το παρελθόν, αποτελεί απελευθέρωση του παρόντος και άνοιγμα προς το μέλλον. Ο Husserl έλεγε: quot;
Κάθε παράδοση είναι λήθη των πηγώνquot;
. Επίσης η απόρριψη της παράδοσης είναι ρητή, κατά τον Μάρκο Αυρήλιο. Ο Ηράκλειτος λέει πως δεν πρέπει κανείς να σκέπτεται και να πράττει σαν παιδί των γονιών του, για να βρει τον σωστό δρόμο δράσης. Τα μάτια μας είναι καλύτεροι μάρτυρες από τα αυτιά., καθόσον όλοι μας ακούσαμε να διηγούνται διάφορες ιστορίες ήδη από την παιδική μας ηλικία. Θα τις θεωρήσουμε σωστές; Όχι, θα πρέπει να τις εξετάσουμε και να τις ελέγξουμε οι ίδιοι. Είναι γεγονός ότι, πραγματική Ιστορία, ως ρητή συλλογή μνήμης και καταγραμμένη, είναι αυτή της εποχής της Αρχαίας Ελλάδας και αυτή των νεότερων χρόνων, του μετά του 18ου Αιώνα, ενώ στις υπόλοιπες εποχές, απλώς υπήρχαν χρονογράφοι, λίγο ή πολύ ευφυείς ή επιδέξιοι. Οπότε βλέπουμε ότι στις δύο αυτές εποχές συγκροτήθηκε και αναπτύχθηκε η γνώση. Εξάλλου ρητή Ιστορία, μόνο στην Δημοκρατία μπορεί να υπάρξει, καθόσον η Δημοκρατία δημιουργεί ταυτόχρονα την δυνατότητα και την ανάγκη μιας τέτοιας Ιστορίας. Στις άλλες Εποχές και Κοινωνίες, εκτός των δύο ανωτέρω αναφερομένων, υπάρχει είτε ανιστόρητη παράδοση, είτε χρονικό που συντάσσεται μυστικά από τους γραφείς, τα Ιερατεία, ή τους Μοναχούς, προς αποκλειστική χρήση της Δεσποτικής ή Θεοκρατικής των γραφειοκρατίας. Γενικότερα αυτές οι ψευδοϊστορίες και τα χρονικά είναι απλώς γενεαλογίες δυναστειών, πριγκίπων και χαλίφηδων, βασιλικών ή Ιερατικών προυχόντων, καθώς και του κυριάρχου κύκλου των, που τους πλαισιώνει. Αυτοί είναι εκείνοι που κατασκευάζουν τις Θρησκείες, τους Θεούς, τους Αγίους, τα θαύματα, τα λείψανα, τα μυστήρια, τις δήθεν δακρυσμένες εικόνες και αναβρισκόμενες εικόνες. Ιδού και το αποτέλεσμα και η αποκάλυψη των 2000 μ.χ. χρόνων, όπου μας δίδει το δικαίωμα να πιστεύουμε ότι, εάν ο Θεός, ο κάθε προβαλλόμενος Θεός, αλλά και ο κάθε Άγιος ενδιαφερόταν προσωπικά για τα Ανθρώπινα, θα είχε γίνει γνωστό εδώ και Αιώνες τώρα. Τούτο υποστηρίχθηκε με φανατισμό και με επιχειρήματα, κατά την διάρκεια του 19ου Αιώνα, από τον Ελληνιστή Γάλλο Συγγραφέα Louis Menard. Γενικότερα ήθελα εδώ να αναφερθώ συμπερασματικά, για την Θρησκεία των Αρχαίων Ελλήνων του πολυθεϊσμού και των μετέπειτα Μονοθεϊστικων Ανατολίτικων Θρησκειών. Η Ελληνική Θρησκεία δεν είναι εξ αποκαλύψεως Θρησκεία, δεν δίνει κανένα πλεονέκτημα στην Ανθρωπογονία, στη δημιουργία του Ανθρώπινου όντος. Επίσης δεν υπάρχει ούτε υπόσχεση ούτε ελπίδα και ακόμη, οι Θεοί των Ελλήνων δεν έχουν εθνικό χαρακτήρα, έχουν θέση Οικουμενική, καθόσον, για τους Έλληνες οι Θεοί δεν είναι οι Θεοί των Ελλήνων, αλλά απλώς οι Θεοί μιας πολιτικής Θρησκείας, της Θρησκείας της Πόλεως. Η πολιτική λατρεία αφορά την Πόλη, η οποία την επωμίζεται, την οργανώνει, τη ρυθμίζει και επικυρώνει την τήρησή της. Αυτοί που αναλαμβάνουν κάποιες Ιεροτελεστίες δεν ανήκουν σε Σώμα Κληρικών, διορίζονται από την Πόλη. Και προπάντων οι Θεοί των Ελλήνων δεν είναι οι Θεοί μιας Πόλης, είναι απλώς οι Θεοί, οι Θεοί όλου του Κόσμου, άρα η Θρησκεία των Αρχαίων Ελλήνων είναι Οικουμενικοί. Εδώ παρεμβαίνει και ο Finley, όπου υποστηρίζει ότι το βασικό γνώρισμα των Ολύμπιων Θεών είναι ο Ανθρωπομορφικός χαρακτήρας τους. Για τον λόγο αυτόν οι Έλληνες δεν θεωρούν τον εαυτόν τους ανάξιο έναντι των Θεών, σε αντίθεση των άλλων Θρησκειών του Χριστιανισμού, του Εβραϊσμού, του Ισλάμ, όπου ακούμε να λέγουν: quot;
Θεέ μου είμαι ανάξιός σου, είμαι ένα σκουλήκι κ.λ.π. Άλλο σημαντικό στοιχείο των Θρησκειών αυτών είναι η σχέση Αγάπης των Ανθρώπων προς τον Θεό: Αγαπάμε, οφείλουμε να αγαπάμε τον Θεό. Αγάπη όμως που δεν αποκλείει τον φόβο και τον εξαναγκασμό. Και το παράδοξο βρίσκεται στο ερώτημα: Πως είναι δυνατό ένα συναίσθημα να αποτελέσει αντικείμενο προσταγής; Ιδού το κεντρικό λάθος. Ο Χριστιανός οφείλει να αγαπά τον Θεό, ειλικρινά, αυθόρμητα, πείθοντας τον εαυτόν του ότι έτσι πρέπει να κάνει. Θέτοντας σε δράση το: quot;
Πίστευε και μη ερεύναquot;
. Από την άλλη πλευρά και ο Θεός σας αγαπά , όμως υπό ορισμένους όρους. Επίσης στον Χριστιανισμό υπάρχει και το πολύ χυδαίο δόγμα περί της αναστάσεως των σωμάτων. Και ερωτάτε: Σε ποιά ηλικία θα αναστηθούν το γεννημένο νεκρό βρέφος, ο γέρο-παραλυμένος, ή ο ανάπηρος στρατιώτης; Με ποιό σώμα; Δεν ξέρουμε. Πρόκειται για μυστήρια της πίστης που δεν μπορούμε να προσεγγίσουμε με την σκέψη, αλλά και τη λογική. Ακόμη στον Χριστιανισμό προβάλλεται και αυτό το αμάρτημα, με άλλα λόγια όταν οφείλουμε να πράξουμε κάτι, για το οποίο ίσος δεν είμαστε ικανοί, αποτελεί σφάλμα και ο Άνθρωπος σαν αμαρτωλός, συγκρούεται συνεχώς, όχι με τον θάνατο, αλλά με την ιδική του ανανεούμενη κατάπτωση, με την αδυναμία του να αποδειχθεί άξιος του κανόνα που δίνει το νόημα στη ζωή του, οπότε παραμένει αναγκαστικά και πάντα στην αθλιότητά του. Δυστυχώς έτσι είναι οι μεγάλες Μονοθεϊστικες Ανατολίτικες Θρησκείες. Για τους Αρχαίους Έλληνες όμως, αυτές οι ιδέες είναι παράλογες και ασύλληπτες. Ιδού γιατί σήμερα προβληματιζόμαστε όταν βλέπουμε ότι μέσα σε έναν Κόσμο, δεν υπάρχει έστω και ένας Θεός, από τους πολλούς κατασκευασμένους Θεούς, σε ολόκληρο τον Κόσμο, που να λέει την Αλήθεια, αλλά και να πράττει το ορθόν, το λελογισμένο. Η Αλήθεια κατόπιν τούτου βλέπουμε να είναι το αποτέλεσμα της κάθε Ανθρώπινης λελογισμένης προσπάθειας, πράγμα που βλέπουμε ήδη στην Ιλιάδα, όταν ο Διομήδης λέει στον Αγαμέμνονα, τον Βασιλέα των Βασιλέων: quot;
Ναι, μπορεί να είσαι ο Βασιλιάς, να κρατάς το σκήπτρο, αλλά στην πραγματικότητα δεν αξίζεις τίποταquot;
. Ιδού μια προϋπόθεση που επιτρέπει την σημερινή ανάδυση της ελεύθερης έρευνας και σκέψης, μέσα, από μια Δημοκρατική Κοινωνία. Και συνεχίζω: Η Κοινωνία μπορεί να γίνει νοητή, μόνον όταν είναι δημιούργημα του εαυτού της, με άλλα λόγια, με την συγκυριακή ανάδυση του Ανθρώπινου είδους και με τις φοβερές του βιολογικές ιδιαιτερότητες, δίδοντας στη ψυχή του, πάντα ένα νόημα. Όταν το νόημα αυτό, παρουσιάζεται και επιβάλλεται ως αδιαμφισβήτητο, αλλά και ως αδιαπραγμάτευτο, τότε η Κοινωνία θεσπίζεται ως ετερώνυμη. Και συμβαίνει παντού και πάντα, η Κοινωνία να δημιουργείται ως ετερώνυμη, δηλαδή ως Θρησκευτική, Θεοκρατική Κοινωνία. Ιδού γιατί πάντα στην Αρχαία Ελλάδα υπάρχει η ταύτιση της Δημοκρατίας και της Φιλοσοφίας και ο λόγος έχει πάντα τον πρωτεύοντα ρόλο σε μια Πόλη, καθόσον διαμορφώνεται μέσα στην Πόλη και ως κοινή Αλήθεια, αλλά και ως ανάπτυξη της Αλήθειας, οπότε και αποτελεί την πραγματική Αλήθεια και δεν παίρνει τη θέση ως κατοχή μιας δεδομένης Αλήθειας. Ιδού γιατί στην Αρχαία Ελλάδα η Δημοκρατία είναι το Πολίτευμα, που έχει να φοβηθεί, μόνον τα ίδια του τα λάθη, οπότε μπορεί να κινδυνεύσει από τις ίδιες του τις πράξεις. Ο Περικλής έλεγε: Φοβάμαι πολύ περισσότερο τα δικά μας λάθη, από τα τεχνάσματα των εχθρών μας. Και ιδού γιατί η Δημοκρατία που γέννησε η Αρχαία Ελλάδα, θεωρείται και το μοναδικό Πολίτευμα, στο οποίο υπάρχει και Δημόσιος Χώρος, για την ανάπτυξη του λόγου της Αλήθειας. Ο Δημόσιος Χώρος, η Αγορά όπως λειτουργούσε στην Αθήνα, στηριζόταν στο ενεργό ενδιαφέρον των Πολιτών, ενδιαφέρον αναπόσπαστο από τις αποφάσεις που θα έπαιρναν την επόμενη ημέρα, για την ψήφιση του τάδε Νόμου κλ. Οπότε βλέπουμε την ενεργό συμμετοχή των Πολιτών στα δρώμενα της Πόλης, καθόσον όταν μένετε έγκλειστοι σε κάτι που ήδη πιστεύετε, θα είστε όπως ο Άνθρωπος που κοιμάται, έλεγε ο Ηράκλειτος και συνέχιζε: quot;
Ο καθένας όταν κοιμάται ζει σ' έναν δικό του Κόσμο και αυτός που ζει στο δικό του Κόσμο κοιμάται, ενώ για του ξυπνητούς υπάρχει ένας Κόσμος μοναδικός και κοινός, από την άποψη του λόγου που τον διαπερνά και στον οποίο οι Άνθρωποι συμμετέχουνquot;
. Ακόμη ο Ηράκλειτος έλεγε ότι: quot;
Ο Λαός οφείλει να μάχεται, για τον Νόμο, όπως και για τα ίδια τα τείχη τουquot;
. Ιδού και μια κριτική, άμεση ή υπαινικτική, του Ανθρωπομορφισμού, από τον Φιλόσοφο Ηράκλειτο: quot;
Οι γάιδαροι, λέει περιφρονητικά ενδιαφέρονται περισσότερο για το σανό, παρά για τον χρυσόquot;
. Γάιδαροι εννοεί τους Ανθρώπους, που δεν γνωρίζουν την αληθινή αξία των πραγμάτων. Νομίζουν ότι κάποια είναι δίκαια και κάποια είναι άδικα, ενώ για τους Θεούς πιστεύουν ότι όλα είναι δίκαια και ωραία. Και συνέχιζε: quot;
Οι Ανθρώπινες δοξασίες είναι σαν κουδουνίστρες, σαν παιδικά παιχνίδιαquot;
. Υπάρχουν και άλλες πολλές αναφορές του, όσον αφορά τους Θεούς και μάλιστα πολλές φορές σαν ανέκδοτα. Και ιδού ένα από αυτά: Όταν συνάντησε ο Ηράκλειτος τους Αιγύπτιους τους είδε να κλαίνε, σε επιμνημόσυνη τελετή του θανάτου του Όσιρι. Τότε τους είπε: Αφού είναι Θεός γιατί τον κλαίτε; Αν τον κλαίτε, σημαίνει ότι δεν τον θεωρείται Θεόquot;
. Κλείνοντας με τα λίγα αυτά, για τον Ηράκλειτο, δεν μπορώ να μην αναφερθώ και στην αναφορά του Κορνήλιου Καστοριάδη, για τον Ηράκλειτο: Δεν γνωρίζουμε τι ψήφιζε στις εκλογές ο Ηράκλειτος, γνωρίζουμε αντιθέτως τι είπε ο Φιλόσοφος αυτός: Ότι η δυνατότητα της Αλήθειας, ανήκει σε όλους τους Ανθρώπους. Και συνεχίζει ο Κορνήλιος διά τον Ηράκλειτο: Στον Ηράκλειτο θα βρούμε, πρώτη φορά στην Ιστορία της Ανθρωπότητας, την διαβεβαίωση της Οικουμενικής ικανότητας όλων των Ανθρώπινων όντων να φθάσουν στην Αλήθεια, όποια και αν είναι, χωρίς περιορισμό. Βρίσκουμε λοιπόν εδώ μια αναζήτηση του αληθούς, μια διαβεβαίωση της Οικουμενικής δυνατότητας των Ανθρώπινων όντων να φθάσουν στην Αλήθεια. Και συνεχίζει ο Κορνήλιος: Έτυχε να διαβάσω στο times Literary Supplement, την παρουσίαση ενός βιβλίου, για το συγκεκριμένο θέμα, τους Αρχαίους Έλληνες Φιλόσοφους, που δημιούργησαν το Αρχαίο Αθάνατο Ελληνικό Πνεύμα, όπου ο συγγραφέας ομολογούσε ότι δεν καταλάβαινε, πως ένας Λαός που δημιούργησε τη Φιλοσοφία, τη Γεωμετρία, την Τραγωδία, μπόρεσε να μείνει δέσμιος τέτοιων παράλογων και παιδιάστικων εξωφρενικών πεποιθήσεων, σε όλη αυτή τη ιστορική διαδρομή των 2000 μ.χ. χρόνων, αποδεχόμενος ακόμη και την άμωμο σύλληψη, από μία αγία παρθένο, ένα ον που είναι συγχρόνως Θεός και Άνθρωπος, που ανεβαίνει στους ουρανούς και επανέρχεται- εν ολίγοις όλες αυτές τις απίθανες ιστορίες, που δεν είναι ούτε περισσότερο, ούτε λιγότερο παράλογες, από την Αρχαία Ελληνική Θρησκεία, ή από οποιαδήποτε άλλη Θρησκεία και πίστη. Τέτοιες θέσεις προδίδουν απλώς παντελή άγνοια του τι εστί Θρησκεία και πίστη.<br /> Εξάλλου γνωρίζουμε ότι η Δημοκρατία στην Αρχαία Ελλάδα δημιουργήθηκε, αλλά και άνθησε και μεγαλούργησε, με αυτή την Θρησκεία του πολυθεϊσμού, όπως αναλυτικότερα θα αναφερθώ στη συνέχεια της Μελέτης μου. Η δημιουργία της Δημοκρατίας στην Αρχαία Ελλάδα, αποτελεί από Φιλοσοφική σκοπιά, απάντηση στην άνευ νοήματος τάξη του Κόσμου και έξοδο από τον κύκλο της ανυπαρξίας. Και τούτο διότι περιέχει, ταυτόχρονα και ομοούσια, την αναγνώριση του γεγονότος, ότι καμία άλλη δύναμης, ή παράδοση, ή θεία προσταγή δεν μπορεί να ρυθμίσει τις Ανθρώπινες υποθέσεις. Στην Αρχαία Ελλάδα η Πόλη θέτει και δημιουργεί το Νόμο της, αναγνωρίζοντας και επιβεβαιώνοντας εμπράκτως τον συγκυριακό του χαρακτήρα, καθόσον ο Νόμος είναι αποτέλεσμα διαβουλεύσεων και υπόκειται πάντοτε σε συζήτηση και σε τροποποίηση ή σε κατάργηση. Ο λόγος που διαμορφώνεται στη Πόλη είναι η πραγματική Αλήθεια, η κοινή Αλήθεια και επίσης η ανάπτυξη της Αλήθειας και όχι η κατοχή μιας άπαξ διά παντός δεδομένης Αλήθειας, όπως συμβαίνει στα 2000μ.χ. χρόνια του Χριστιανισμού. Εδώ βρίσκεται χωρίς αμφιβολία ο πυρήνας της ρήξης, ο χαρακτήρας της αιώνιας Αλήθειας και η ανακάλυψη, αλλά και ο φωτισμός της Αβύσσου, καθόσον για μας τους Έλληνες η Άβυσσος μίλησε, μας μίλησε, επομένως δεν είναι πλέον Άβυσσος, όπως συμβαίνει να είναι ακόμη στο Χριστιανισμό. Με την Ελληνική Φιλοσοφία, την Ιστορία και την Δημοκρατία, η Ανθρωπότητα θα πρέπει να ανεβεί, με τους ίδιους της τους ώμους, για να δει πέρα από τον εαυτό της και για να κοιταχθεί η ίδια, για να διαπιστώσει την ανυπαρξία της και να στρωθεί στη δουλειά για να δημιουργήσει, αλλά και για να δημιουργηθεί. Αυτό ίσως είναι μια κοινοτοπία, όμως πάντοτε όλοι μας πρέπει να την υπενθυμίζουμε και μάλιστα επίμονα, διότι συχνά ξεχνιέται και συγκαλύπτεται. Η Δημοκρατία είναι σαν να λέμε, ότι η Θέσμιση της Κοινωνίας είναι πάντα αυτόθέσμιση, ότι ο Νόμος δεν μας έχει δοθεί από κανένα, ότι έχει γίνει από εμάς. Πρόκειται για ρητή αυτοθέσμιση, αφού τίποτε δεν περιορίζει την Νομοθετική Εξουσία του Λαού και κάθε όριο που θα επιβαλλόταν στην Εξουσία αυτή, καθόσον θα προερχόταν και πάλι από την δική της πράξη. Στη Δημοκρατία γνωρίζουμε όλοι μας, ότι απαιτείται Δημόσιος Χώρος, καθόσον ισοδυναμεί με την ίδια την Δημοκρατία και δεν θεωρείται ως ιδιαίτερος Θεσμός. Ιδού γιατί η Δημοκρατία είναι το μοναδικό Πολίτευμα στο οποίο υπάρχει Δημόσιος Χώρος. Μόνο μέσω ενός τέτοιου μη αυθαίρετου Δημόσιου Χώρου, οι διαδικασίες διαλόγου, αντιπαράθεσης, ελέγχου και τελικά διαβούλευσης αποκτούν νόημα. Συζητούν οι Πολίτες με πάθος τα Δημόσια πράγματα και επειδή αυτοί οι ίδιοι θα λάβουν τις σχετικές αποφάσεις, τότε αποτελεί για την Πόλη ο Δημόσιος αυτός Χώρος δημιουργία. Είναι ακόμη γνωστό ότι ο Παγκόσμιος Φιλόσοφος Σωκράτης συμμετείχε στη ζωή της Πόλης και αυτό φαίνεται από την ίδια τη μορφή της δραστηριότητάς του, καθόσον πίστευε ότι οι Πολίτες είναι σε θέση να προσχωρήσουν στην Αλήθεια, διά μέσου του λόγου και της αντιπαράθεσης, αλλά και για να μάθουν περισσότερα, όχι όμως και περισσότερα από αυτόν, καίτοι ο ίδιος έλεγε: quot;
Εν οίδα ότι ουδέν οίδαquot;
, όπως και το άλλο: quot;
Δεν είμαι Πολίτης της Αθήνας και της Ελλάδος μόνο, είμαι Πολίτης του Κόσμου ολοκλήρουquot;
.<br /> Ιδού γιατί οι Αρχαίοι Έλληνες Πρόγονοί μας, όπως είναι γνωστό, περισσότερο από κάθε άλλον Λαό της εποχής των, επιδίδονταν στη Καλλιέργεια των Νέων, στο Πνεύμα, στο Σώμα και τη Ψυχή, προκειμένου να είναι πάντοτε ασφαλείς, για την συνέχιση του Πνευματικού τους έργου, όπως είναι μεταξύ των άλλων, το έργο του Πλάτωνα και του Πραξιτέλη, όπου με την Φιλοσοφική διείσδυση και την αξιολόγηση του Εγώ και του Σύμπαντος, αλλά και με τις αποκαλύψεις του απολύτου κάλλους, είχαν Θεοποιήσει τον Άνθρωπο πάνω στον Πλανήτη Γη, με αποτέλεσμα να προέλθει, η τελειότητα, η λαμπρότητα και το μεγαλείο, αλλά και αυτή η αιώνια αξία του Ανθρώπινου Γένους. Στη συνέχεια οι Πρόγονοί μας, βλέποντας ότι ο Βίος των, γίνεται Παγκόσμιος βίος, αλλά και οι Ελληνικές Λέξεις, είχαν αρχίσει να λάμπουν και αυτές, σαν φωτεινές Αψίδες, στο Παγκόσμιο Στερέωμα, άρχισαν να προβληματίζονται, για τους πέριξ αυτών Λαούς και Κράτη, που θα αποτελούσαν και το πιθανό αυριανό κίνδυνο, όσον αφορά την ασφαλή συνέχιση του Δημιουργικού τους έργου, αλλά και την εξασφάλιση της ειρηνικής διαβίωσής των. Κατόπιν όλων τούτων έκριναν και απεφάσισαν, ότι με τις συνεχείς ανταλλαγές επισκέψεων, με όλους τους γείτονές τους, αλλά και τον τότε γνωστόν τους Κόσμο, θα μπορούσαν να μεθοδεύσουν και τις προϋποθέσεις εκείνες, ώστε να υπάρχουν μόνιμες και Καλλιεργημένες σχέσεις, αλλά και ανταλλαγή επισκέψεων, στην Πνευματική, Επιστημονική, Πολιτιστική, Περιβαλλοντική και Πολιτική ζωή και προπάντων στην Ιδεώδη Ολυμπιακή εκπαίδευση και Καλλιέργεια της Παιδείας. Επίσης για την κάθε αποφυγή των επιδρομών και καταστολή των πολέμων, οι Προγονοί μας, καθιέρωσαν και επέβαλλαν τον Θεσμό των Εκεχειριών. Με όλες τις ανωτέρω ενέργειές των, οι Αρχαίοι Έλληνες, κατέβαλαν τη κάθε δυνατή προσπάθεια, για να ενώσουν, όσο το δυνατό περισσότερο, τους Έλληνες και τους πέριξ αυτών Λαούς, αλλά και όλους τους άλλους Λαούς, γι' αυτό και τους καλούσαν πάντα να συμμετέχουν και στις Εορτές των Ολυμπιακών Αγώνων. Με τη προσπάθεια αυτή, προήλθε και επικράτησε και αυτή η Ιδέα της Παγκοσμιότητας, ήτοι της Ενότητας όλων των Λαών και Κρατών, αλλά και αυτών των ανθρώπινων πραγμάτων γενικότερα, με αποτέλεσμα την εποχή εκείνη να προέλθει μια Παγκόσμια Πολιτική, όπως την είχε οραματιστεί και εφαρμόσει ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, εκπολιτίζοντας όλους τους τότε Λαούς, με τα Ιδεώδη του Αρχαίου Ελληνισμού - Ολυμπισμού. Ιδού γιατί, με την Ολυμπιακή Εκπαίδευση των Νέων, στο Πνεύμα, στο Σώμα και την Ψυχή, αλλά και την επικράτηση της Ελεύθερης Σκέψης και Διανόησης των Αρχαίων Ελλήνων, προέκυψε και ο Υπεράνθρωπος του Αρχαίου Κόσμου, ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ, οπότε μας δίνεται και το δικαίωμα να πιστεύουμε ότι, ο ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΣ, με την έννοια της έκφρασή του, του Όλου και της Δύναμης, αλλά και με την πλήρη επικράτησή του, στον σημερινό Κόσμο, όπως τον παρουσιάζω στο έργο μου: quot;
Η Κοσμοθεωρία του Ολυμπισμούquot;
, θα καταστεί και η Υπέρτατη του Κόσμου ολοκλήρου Δύναμης, μετά από αυτή των Φυσικών Φαινομένων. Φευ! Ήλθε όμως ο θάνατός του στα 33 του χρόνια και το μεγαλειώδες αυτό Έργο, της Ένωσης της Ανθρωπότητας σταμάτησε, με αποτέλεσμα, στη συνέχεια να κυριαρχηθεί ο Κόσμος, από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και διαφόρους άλλους Μονάρχες της Ανατολής. Από εκεί και πέρα, άρχισαν και οι διενέξεις της ισχυρής τότε Φυλής των Ιουδαίων, μετά των Αυτοκρατόρων της εποχής εκείνης, με αποτέλεσμα τα Ιερατεία των Εβραίων και διάφοροι Προφήτες, προκειμένου να απαλλαγούν από αυτούς και προπάντων από τους συχνούς διωγμούς, άρχισαν να μηχανεύονται μεθόδους, όπως και διάφορες Προφητείες, που θα τους έκαναν να καταστούν Κυρίαρχοι του τότε Κόσμου, με ιδικόν τους Θεό και Αυτοκράτορα, θέτοντας σε λειτουργία και πάλι τον παλαιό Θεσμό Εξουσίας, Θεού και Ανακτόρου, όπως επί Φαραώ. Στη συνέχεια, η προσπάθειά των αυτή δεν τους βγήκε, καθόσον, άλλοι Προφήτες προφήτευαν, για τον ερχομό του Ιησού, που τόσο πολύ προετοίμαζαν για Θεό των, με αποτέλεσμα να εκμεταλλευθούν άλλοι τα βήματά του και μάλιστα, μετά από 200-300 χρόνια και έτσι να προέλθει μια νέα Θρησκεία, η Θρησκεία του Χριστιανισμού, άσχετα, αν οι μέθοδοι που τηρήθηκαν ήταν μυστηριακοί, αδιαφανείς και αναληθείς και προπάντων μέθοδοι, παραπλανητικοί και επιβαλλόμενοι επιτακτικά και εξαναγκαστικά, προς τους Λαούς, από την Μεγάλη, Αγία και Ισαπόστολο, κατά την Εκκλησία Ελένη, μητέρα του άφρονα Μονοκράτορα, αλλά και αλαζονικού Αυτοκράτορα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας Κωνσταντίνου, του Μεγάλου και Αγίου και Ισαποστόλου και αυτού, κατά την Εκκλησία πάντα και όλα αυτά, για την επικράτηση και εδραίωση της Εξουσίας, ελέω Θεού και Ανακτόρου, εκμεταλλευόμενος στο έπακρον τις παροτρύνσεις του Αποστόλου Παύλου, προς τους τότε Λαούς, που τους έλεγε: quot;
Εντολή του Θεού είναι να υποτάσσεστε στον Θεό και την Εξουσίαquot;
, αλλά και τον παλαιό Θεσμό Εξουσίας: quot;
Θεού και Ανακτόρουquot;
. Την μέθοδο και την λογική αυτή του Αυτοκράτορα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας Κωνσταντίνου, όπως θα δούμε αναλυτικότερα στη συνέχεια, την ακολούθησαν και οι μετέπειτα Αυτοκράτορες και οι Βασιλείς, σε όλα αυτά τα 2000 μ.χ. χρόνια, με εξαίρεση τον Αυτοκράτορα Ιουλιανό, τον Παραβάτη, κατά τα Ιερατεία του Χριστιανισμού, καθόσον ήταν αντίθετος στο γκρέμισμα του Αληθινού και Ωραίου Κόσμου του Κόσμου του Αρχαίου Αθάνατου Ελληνικού Πνεύματος και την θέση του να πάρει ένας αναληθής, αδιαφανής, μυστηριώδης και σκοταδιστικός Κόσμος, που στη συνέχεια έφερε τον βάρβαρο Μεσαίωνα και αυτές τις αιμοσταγείς Σταυροφορίες, Πολέμους, σφαγές, βανδαλισμούς, καταστροφές, διχασμούς Ανθρώπων Κρατών και Λαών. Σήμερα είναι γεγονός ότι γκρεμίστηκαν οι Αυτοκρατορίες και οι Βασιλείες, όχι όμως και οι πάμπολλες κατασκευασμένες Θρησκείες και Θεοί, μετά των Ιερατείων των. Επίσης γεγονός είναι ότι επικράτησαν οι Δημοκρατίες και σιγά-σιγά δειϊσδυσαν σε ολόκληρο τον Κόσμο τα Ιδεώδη της Αρχαίας Ελληνικής Δημοκρατίας, αλλά και η Ελεύθερη Σκέψη και Διανόηση του Αρχαίου Ελληνισμού - Ολυμπισμού, όμως η επίμονη τροχοπέδη και οι αντιρρήσεις των Ιερατείων συνεχίζονται, προκειμένου να κρατούν τους Λαούς στον σκοταδισμό. Στην προσπάθεια αυτή, όσον αφορά την απελευθέρωση του Πνεύματος, συνετέλεσε και η Αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων, από τον Γάλλο Βαρόνο Piere de Couberten το έτος 1896, έστω και αν η Αναβίωση έγινε μόνο κατά την Καλλιέργεια του Σώματος, όμως ήταν αρκετό σαν αρχή, αφού η ανά τον Κόσμο διαδρομή της Δάδας του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ, το Αληθινό Φως, το εκπορευόμενο, από την ΟΛΥΜΠΙΑ, ενσάρκωνε στο έπακρον την Ιδέα της ενότητας της Ανθρωπότητας. Οπότε και με την αυριανή ολοκλήρωση της Οργάνωσης των Εορτών των Ολυμπιακών Αγώνων, έτσι ώστε να πραγματοποιούνται, όπως ακριβώς και κατά την Αρχαία Ελλάδα, η Νέα Γενιά θα Καλλιεργείται πλέον, σε όλα τα στάδια και τα επίπεδα, μιας ολοκληρωμένης Ολυμπιακής Εκπαίδευσης στο Πνεύμα, στο Σώμα και την Ψυχή, με αποτέλεσμα να προέλθει και η κορύφωση της εκπαίδευσης των Νέων μας. Κατόπιν όλων των ανωτέρω, θα αναμένεται και η πλήρης επικράτηση του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ, ως Υπέρτατη Παγκόσμια Δύναμη του αυριανού Αληθινού Κόσμου, του Κόσμου του ΟΛΜΠΙΣΜΟΥ, μετά από αυτή των Φυσικών Φαινομένων, καθόσον ο Άνθρωπος μόνον, μέσα από τα Ιδεώδη του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ διαμορφώνεται και ολοκληρώνεται, ως Ανθρώπινη οντότητα και καθίσταται έτσι και το Υπέρτατο Κυρίαρχο ΟΝ πάνω στον Πλανήτη ΓΗ. Ιδού γιατί, από τις αρχές του Α' ΑΙΩΝΑ του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ, η προσπάθεια της Νέας Γενιάς, του κάθε Ανθρώπου γενικότερα, όσον αφορά την Καλλιέργειά του, στο Πνεύμα, την Άρτια Σωματική του διάπλαση, την Απόλυτη Ψυχική του Αρμονία, αλλά και την πλήρη Επιστημονική του κατάρτιση στο σύνολο του Φάσματος των Επιστημών και των Εργασιακών του Δυνατοτήτων, θα πρέπει να είναι συνεχείς και ανελλιπής, τηρώντας στο έπακρον την αρχή των: quot;
Αργία μήτηρ πάσης κακίαςquot;
. Επίσης η Υγιεινή Φροντίδα και η Ολυμπιακή προσαρμογή και συμπεριφορά των, θα προέλθουν μέσα, από τις Αρχές, Ιδέες και Δομές της quot;
ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑΣ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥquot;
.<br /> Και ιδού γιατί σήμερα, με την Αυγή του Α' ΑΙΩΝΑ του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ, τον οποίο και διανύουμε, αφού σήμερα είμαστε στο 07 έτος του, παρουσιάζω και προτείνω με το Έργο μου: quot;
Η ΚΟΣΜΟΘΕΩΡΙΑ του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ quot;
, οι Εορτές των Ολυμπιακών Αγώνων να πραγματοποιούνται και κατά την Καλλιέργεια του Πνεύματος, όπως αναλυτικότερα αναφέρομαι κατωτέρω, αλλά και άμεσα να εγκαθιδρυθεί και επικρατήσει στη θέση του σημερινού και καθ' όλα αδύναμου ΟΗΕ, μια ΟΜΟΣΠΟΝΔΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ. Για να εγκαθιδρυθεί, αλλά και άμεσα να επικρατήσει ομαλά και ειρηνικά, απαιτείται και η αλλαγή του σημερινού Κόσμου των 2000μ.χ. χρόνων, αλλά και η κάθε Ανθρώπινη δυνατή προσπάθεια όλων μας, και ιδιαίτερα η προσαρμογή της παλαιάς γενιάς, προκειμένου ενωμένοι και ειρηνικά, να μεταβούμε στον Αληθινό Κόσμο του ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΥ, με άλλα λόγια, στο Κόσμο της Ελεύθερης Σκέψης και Διανόησης, αλλά και στον Κόσμο, με καθαρό και απελευθερωμένο το Ανθρώπινο Πνεύμα, από τις μυστηριώδεις, αναληθείς, μυστικοπαθείς, αλλά και τις σκοταδιστικές παρεμβάσεις και μάλιστα, με καθεστωτική νοοτροπία, επί των Ανθρώπων και προπάντων της Παιδείας, των Ιερατείων των κατασκευασμένων Θρησκειών και Θεών των. Οπότε θα είμαστε βέβαιοι πλέον, ότι το Ανθρώπινο Πνεύμα αύριο και θα απελευθερωθεί, αλλά και θα φθάσει και πάλι στα ύψη της εποχής εκείνης των Αρχαίων Ελλήνων Προγόνων μας, στα οποία, ουδέποτε μέχρι σήμερα έχει φθάσει. Ιδού γιατί σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, όλοι οι Λαοί της Γής θαύμαζαν και συνεχίζουν να θαυμάζουν, αλλά και να νοσταλγούν την εποχή εκείνη, κατά την οποία, τόσον ο ΟΛΥΜΠΙΣΜΟΣ, ως έκφραση του Όλου και της Δύναμης, αλλά και της Ιδεώδους και καθολικής Ολυμπιακής Εκπαίδευσης των Νέων, όσο και ο Αρχαίος Ελληνισμός, με την ελεύθερη Σκέψη και Διανόησή του, κατόρθωσαν να δημιουργήσουν το Αρχαίο Αθάνατο Ελληνικό Πνεύμα, με αποτέλεσμα στη συνέχεια, να προέλθει το μεγαλείο και το εντελώς μεγαλειώδες, που είχε προέλθει ποτέ στο κόσμο και που έχει να επιδείξει το Ανθρώπινο Γένος, ανά τους αιώνες των αιώνων. Όμως, επήλθε η αλλοίωση και η παύση των Αρχαίων Ελληνικών Αξιών, από άφρονες Μονοκράτορες Αυτοκράτορες Εξουσιαστές και κατακτητές των Λαών, με ανθελληνικές προθέσεις, αλλά και αλλόθρησκες Δοξασίες, της τότε εποχής, ήτοι Θρησκευτικές Δοξασίες, όπως αυτές της νέας κατασκευασμένης Θρησκείας του Χριστιανισμού, της οποίας τα Ιερατεία, σαν σκοπό και στόχο είχαν, να γκρεμίσουν, αλλά και να ανακόψουν την εξάπλωση και εδραίωση του Ωραίου και του Αληθινού, της Ελεύθερης Διανόησης και Σκέψης, ήτοι των Αρχών και Ιδεωδών του Αρχαίου Ελληνισμού - Ολυμπισμού. Σπουδαίο ρόλο, σε αυτό έπαιξε, η άφρονα και αλαζονική συμπεριφορά μερικών Αυτοκρατόρων της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και ιδιαίτερα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, με αποκορύφωση της Μονοκρατορίας, Αυτοκρατορίας του Κωνσταντίνου του Μέγα, κατά την Χριστιανική Θρησκεία, τον ιδρυτή της Νέας Ρώμης, με έδρα την Κωνσταντινούπολη, από τον οποίον πήρε και το όνομά της, αφού αυτός έκανε και τα εγκαίνια το 330 μ.χ. Η Χριστιανική Θρησκεία τον ονόμασε και Άγιο και ισαπόστολο, αφού και ο ίδιος θεωρούσε τον εαυτόν του αντιπρόσωπο της Θεότητας επί της Γης και ακόμη αυτός, όπως λέει η παράδοση, είδε το σχήμα ΧP και για άλλους τον σταυρό στον ουρανό, προ της μάχης κατά του Μαξέντιου το 312 μ.χ. οπότε ελέχθη και το γνωστό quot;
Εν τούτο νίκαquot;
. Επίσης αυτός με την μητέρα του βοήθησε να γίνει και το Διάταγμα των Μεδιολάνων, όπου ο Χριστιανισμός απέκτησε νομική ύπαρξη και περιουσία. Ο ίδιος εξίσωσε την Θρησκεία του Χριστιανισμού, με την Αρχαία Θρησκεία των Ελλήνων το 325 μ.χ. οπότε έδωσε την δυνατότητα στον Χριστιανισμό να εξαπλωθεί πλήρως και στη συνέχεια, με την προ του θανάτου του, βάπτιση, να γίνει και η αρχή της αναγνώρισης του Χριστιανισμού, με αποτέλεσμα να αποκτήσει πλήρη ελευθερία και έτσι να καθιερωθεί και ως η επίσημη Θρησκεία του Κράτους, βοηθούντες προς τούτο και οι μετέπειτα Αυτοκράτορες του Βυζαντίου, μετά του Στρατού και άλλων Πολιτικών παραγόντων. Δέον να σημειωθεί ότι, οι μετέπειτα του Κωνσταντίνου Αυτοκράτορες έπαιρναν και το όνομά του, πέραν του ιδικού των, αλλά και όλα του τα κακά, όπως είναι οι εμφύλιοι πόλεμοι, που κράτησαν 17 έτη, οι συνομωσίες, οι προδοσίες, οι δολοπλοκίες, οι εξαναγκασμοί των Ανθρώπων και των Λαών να υποκύπτουν στις δόλιες μεθοδεύσεις του, για απόλυτη υπακοή και πίστη στον Αυτοκράτορα και τα Ιερατεία του Χριστιανισμού, αλλά και με τον φόβο και τις δολοφονίες, κρατούσε, σε απόλυτο σκοταδισμό τους Λαούς, όπως είναι η δολοφονία του αντιπάλου του Μαξέντιου και αυτή ακόμη του φίλου του Λίκυνου, αλλά και αυτού του υιού του, που προερχόταν από παλλακίδα και όλα αυτά, προκειμένου να καταστεί ο μονοκράτορας Αυτοκράτορας, σε ολόκληρο το Ρωμαϊκό Κράτος. Στο διάβα των μετέπειτα χρόνων, οι Βυζαντινοί Αυτοκράτορες, αλλά και τα Ιερατεία της Βυζαντινής Ορθοδοξίας, γαλουχήθηκαν, με τα ίδια νάματα, του Μέγα Κωνσταντίνου, όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα, με όλα τα Ιερατεία της Χριστιανικής Θρησκείας, (Ορθοδόξων και Καθολικών). Επίσης η μητέρα του, η ονομασθείσα και αυτή Αγία, αλλά και ισαπόστολος, από την Χριστιανική Θρησκεία, πήγε στους Αγίους Τόπους το 326μ.χ. και ανακάλυψε τον Γολγοθά και τον Τάφο του Ιησού, κατά την Εκκλησία και στη συνέχεια έκτισε και εγκαινίασε τον Ναό της Αναστάσεως, καίτοι στους χώρους αυτούς, από τον Αυτοκράτορα Αδριανό είχαν τοποθετηθεί τα Αγάλματα της Αφροδίτης και του Δία, τα οποία και γκρέμισε. Με την καθολική συμπαράσταση της μητρός του, ο Κωνσταντίνος, πέραν των άλλων, επέβαλε ελέω Θεού και με εξαναγκασμό στον Ελληνισμό, να ασπαστεί την Χριστιανική Θρησκεία, οπότε και αυτή με την σειρά της, τους ανακήρυξε και Αγίους, αλλά και Ισαπόστολους και στο μέσον του τάφου αυτής και του υιού της Κωνσταντίνου, τα Ιερατεία της Νέας Θρησκείας τοποθέτησαν στήλη με το σταυρό που έγραφε: quot;
Εις Άγιος, εις Κύριος Ιησούς Χριστός, εις δόξα Θεού Πατρόςquot;
. Είναι γεγονός ότι, αυτοί είχαν τους λόγους τους να επιλέξουν αυτή τη Θρησκεία, γιατί ο ένας είχε την ανάγκη του άλλου, προκειμένου, με τις προβαλλόμενες φοβίες προς τον Θεό και την Εξουσία να υποτάσσουν τους Ανθρώπους και τους Λαούς και έτσι να είναι οι μόνοι κυρίαρχοι. Την ίδια μεθόδευση τήρησαν και οι επόμενοι Βυζαντινοί Αυτοκράτορες, με προεξάρχοντα τον Θεοδόσιο, ο οποίος και αυτός ονομάστηκε Μέγας, αφού σαν φανατικός Χριστιανός καταδίωξε τους Αιρετικούς, ανέστειλε την διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων, δεν επέτρεπε να εκκλησιάζονται στους Αρχαίους Ναούς και επέβαλε ως επίσημη Θρησκεία τον Ορθόδοξο Χριστιανισμό. Επίσης αυτός ο Μέγας κατά τον Χριστιανισμό εσφαγίασε χιλιάδες Θεσσαλονικείς και μάλιστα χωρίς διάκριση ηλικίας. Σήμερα όμως, όπου οι Αυτοκράτορες και οι Βασιλείς γκρεμίστηκαν και εγκαταστάθηκαν οι Δημοκρατίες, γιατί συνεχίζεται αυτή η καθεστωτική παρουσία της Θρησκείας και μάλιστα σε όλα τα επίπεδα της Πολιτείας και ιδιαίτερα της Παιδείας; Μήπως και σήμερα οι Ηγεσίες των Δημοκρατιών, σαν Οικογενειακές Δυναστείες που είναι στην πλειονότητα και ιδιαίτερα στην Ελλάδα, που έχει και το προβάδισμα, έχουν και αυτές επιρρειαστεί, από το σύνδρομο των Αυτοκρατορικών και Βασιλικών Εξουσιών, αλλά και την επιρροή των Ιερατείων, που είναι ισχυρότερη και αυτής της Εξουσίας, όπως και παλαιότερα; Πάντως, όλος ο Κόσμος, όταν ταξιδεύουμε και αναφερόμαστε στην Αρχαία Ελλάδα των Προγόνων μας, αλλά και στη Αρχαία Θρησκεία μας, τους ακούμε να λένε: quot;
Αλήθεια εσείς με τόση λαμπρή Πνευματική Ιστορία, τον Δία σας, που θα ήταν και ο Δίας όλου του Κόσμου σήμερα και κυρίως, με το Αθάνατο Αρχαίο Ελληνικό Πνεύμα, το οποίο και αυτό μέσα από τα νάματα αυτών των Θεών σας δημιουργήθηκε και το οποίο ο Κόσμος ολόκληρος θαύμασε, αλλά και συνεχίζει να θαυμάζει, πως όλα αυτά τα απαρνηθήκατε τόσο εύκολα;quot;
<br /> Ιδού γιατί συνεχίζω να στέκομαι στην επίδραση που είχε η Βυζαντινή Αυτοκρατορία, όσον αφορά την επιλογή, την εδραίωση, αλλά και την επικράτηση, εδώ και 2000 χρόνια της Χριστιανικής Θρησκείας, αναφέροντας ότι, ο Αυτοκράτορας Θεοδόσιος Α', (379-395) και αυτός γαλουχημένος, από το πνεύμα των άλλων Αυτοκρατόρων του Βυζαντίου και σαν υποστηριχθείς της Χριστιανικής Θρησκείας, από την οποία ονομάσθηκε και αυτός Μέγας, επέβαλε οριστικά, ως επίσημη Θρησκεία τον Χριστιανισμό. Μεταξύ των άλλων, το 392μ.χ. προχώρησε και στην απαγόρευση της εισόδου σε Αρχαίους Ελληνικούς Ναούς και το393μ.χ. στη κατάργηση των Ολυμπιακών Αγώνων, με την αιτιολογία ότι οι Ολυμπιακές Εορτές, αποτελούσαν αντιχριστιανικές εκδηλώσεις και εξέφραζαν ειδωλολατρικές ιδέες. Στην περίπτωση της Ειδωλολατρίας, λατρεία στο είδωλο, που είναι φανταστικά δημιουργήματα, πρώτοι οι Αρχαίοι Έλληνες, όπως ο Ξενοφάνης το 580-485 π.χ. και ο Ηράκλειτος το 544-483 π.χ. καυτηρίασαν το φαινόμενο της λατρείας των ειδώλων. Μετέπειτα οι Προφήτες του Ισραήλ, συχνά καταφέρονταν και μάλιστα με ιερό μένος κατά των ομοιωμάτων, των ψευδών Θεών, καθόσον είχαν την αντίληψη της μονοθεϊας, αφού ήδη είχαν δρομολογήσει και την δήθεν έλευση του ενός Θεού, όμως του ιδικού τους Θεού, της φυλής του Ισραήλ. Ιδού και η παρέμβαση του Ιησού του Εβραίου στους πειρασμούς του σατανά, όπου έλεγε: quot;
Κύριον τον Θεό σου προσκυνήσεις και αυτόν μόνον να λατρέψειςquot;
, με αποτέλεσμα, από τότε και μέχρι σήμ