2. DISCLAIMER
This is a work of fiction. Names,
characters, businesses, places, events
and incidents are either the products of
the author’s imagination or used in a
fictitious manner. Any resemblance to
actual persons, living or dead, or actual
events is purely coincidental.
3. PROLOGUE
Sa isang hardin makikita mong may dalawang batang nag uusap. Ngunit masasalamin
mo sa mga mukha ng mga batang seryoso sila sa kanilang pag uusap.
"Will you marry me when we get older?" ang tanong ng batang lalaki sa batang babae.
"I will. I promise." masayang tugon naman ng batang babae.
"Pinky promise?"
"Pinky promise! But can you wait for me until I get back?" tanong naman ng batang
babae.
"I will! I'll wait for you." sagot naman ng batang lalaki.
"Sol baby let's go, we have a flight to catch. We are running late baby!" tawag ng nanay
sa batang babae.
"Yes mommy, coming"
Lumingon ang batang babae sa batang lalaki at nagpaalam
"Until we see each other again! Don't forget me!" patakbong sigaw ng batang babae sa
lalaki.
"I'll wait for you my love" ang bulong ng batang lalaki sa hangin.
4. Habang sakay ng eroplano ang pamilya ng batang babae nagkaroon ng aberya sa
kanilang byahe. Natamaan ng isang ligaw na bala ang pakpak ng eroplanong kanilang
sinasakyan.
"Mommy! Daddy! I'm scared"
"Honey don't worry we will be okay trust me" ang pag amo ng ama nito sa kanya.
"Baby don't let go of our hands! Got it?" ang sabi ng ina ng bata.
"I won't Mommy"
Ngunit sa di inaasahang pangyayari nabitawan ng bata ang kamay nang kanyang mga
magulang at nahiwalay sa mga ito. At ang eroplano sinasakyan nila ay bumagsak sa
katubigan.
At tila ba isang himalang nakaligtas ang bata.
"Nasaan ako?" tanong ng bata sa nurse na nag aalaga dito.
"Nasa hospital ka. May nakakita sayo sa dalampasigan, sugatan ka at walang malay
kaya dinala ka dito. Wala ka bang naalala?"
Tila ba naguguluhan ang bata sa sagot ng nurse.
"Pasensya na ineng kailangan kong sabihan si Doc na gising ka na."
Pagkaraan ng ilang minuto ay dumating na ang doctor ng bata. Agad namang chineck
ng doktor ang lagay ng bata.
5. "Anong nararamdaman mo hija? May naalala ka ba?" tanong ng doctor sa kanya.
Pilit na inaalala ng bata ang nangyari ngunit dahil dito bigla na lamang sumigaw ang
bata.
"Ahh my head! My head hurts!" palahaw na iyak ng bata.
"Nurse inject her sedative shot"
"Yes doc!"
Patuloy pa din sa pagsigaw at pag iyak ang batang babae na unti unti ring nawala at
nakatulog ang bata.
Sa kabilang gilid ay makikitang mong nag uusap ang doctor at ang nurse.
"Doc anong gagawin natin, mukhang nagkaroon ng amnesia ang bata."
"Kailangan natin siyang ipadala sa malaking hospital sa bayan para makasigurado tayo.
Wala bang gamit na dala ang bata?"
"Meron Doc, may maliit na backpack na dala ang bata. Ito ang sabi ng pulis na
nagpunta sa hospital. Dala dala siguro ito ng bata. Nakalagay din dito ang maliit na
name plate nang bata gayon na din ang kaunting mga damit nito. Ngunit bukod dito ay
wala na. Wala ring makikitang impormasyon about sa mga magulang ng bata."
"Anong pangalan niya?"
"Solace Dane po Doc"
6. "Tawagan mo ang orphanage sa ating lugar at pagkatapos niyang magdala sa hospital
sa bayan ay idedretso siya muna doon habang wala pang balita ang mga pulis dito."
"Sige Doc"
Makalipas ang maraming taon wala pa ring nakitang impormasyon sa katauhan ng
bata maliban na lamang sa pangalan nito.
At sa mga taong ito lumaki ang bata bilang isang napakaganda at napakabait na dalaga.
Kinagigiliwan siya ng mga madre sa ampunan ganon na din ang mga kasabayang bata
nito.
Dumating din ang panahon na nagpaalam na ang bata na magtatrabaho sa Maynila
pagkatapos nitong makapagtapos sa pag aaral.
7. CHAPTER 1
Paglabas ko ng apartment masasalamin mo kung gaano kababa ang mundong
ginagalawan ko. Mga chismosang kay aga-aga ang daming pinagchichismisan, mga
batang naglalaro sa kalsada gayon na din ang mga taong nagmamadali sa pagsakay ng
jeep papasok sa kanilang pinagtatrabahuhan.
"Ineng sakay na!" tawag sakin ni Mang Gener; ang konduktor ng jeep na lagi kong
sinasakyan.
"Sige po, salamat po". Pamilyar na siya sa akin.
Nasanay na akong sumakay ng jeep papunta sa trabaho ko. Makikita sa bintana ng jeep
ang mga nag tatayugang mga gusali, isa na dito ang aking opisina.
"Manong para po."
Pagkalabas ko ng jeep sumambulat sa akin ang mga usok ng sasakyan. Naglakad na
lamang ako papunta sa front door ng kumpanyang pinagtatrabahuhan ko. Isa nga pala
akong call center agent.
"Good morning Mam!" ang bati sakin ni kuyang guard.
"Good morning po!" balik ko namang bati sa kanya.
Habang naglalakad ako papunta sa elevator ay narinig ko ang pangalan ko
"Solace! Solace!"
"Zeni!" masigla kong bati sa kanya.
8. Siya pala si Zeny, siya ang isa sa mga kauna unahang kong nakilala sa kompanya.
Magtatalong taon na din pala mula nung umalis ako ng orphanage para magtrabaho
dito.
"Tara sabay na tayong mag elevator." anyaya niya sakin.
"Hoy alam mo ba may bago tayong manager" sabi niya.
"Ha? Asan na si Mam Regine?" may pagtataka kong tanong sa kanya.
"Ay hindi mo alam? Ano ba yan di mo nabalitaan nag abroad na, nakakita ng AFAM.
Ayun sumama."
"Oh ngayon ko lang nalaman" Mygad huli na talaga ako sa chismis. Kailangan ko ng
ilabas minsan ang aking pagka "Marites".
"Pero ito ang chika bhie, Pogi daw tas ang hot!" kilig na kilig na sabi ni Zeny.
"Hay naku! Kahit kailan talaga pagdating sa pogi ang talas talas ng pandinig mo."
"Abay dapat lang kasi maganda ako!" malabaliw na pagtawa ni Zeny.
Hindi rin maipapagkakaila na maganda talaga si Zeny. Halos lahat ng lalaki sa aming
floor ay nahuhumaling sa kanya. Hourglass figure, maputi na tila harina, mapupulang
labi at higit sa lahat ang mata nitong akala mo lagi'y nang aakit.
"Ding" tunog ng elevator. Asa tamang palapag na kami.
Lalabas na sana ako ng elevator ng bigla na lamang may nabungo akong malaking
pader.
9. Ha? Malaking pader? Sa labas ng elevator?
Napahawak naman ako sa aking noo, nang bigla kong marinig ang malanding tawa ni
Zeny.
"HIHIHI Hi Sir!" malanding sabi ni Zeny.
Nanlaki naman ang singkit kong mata sa sinabi ni Zeny. Napatunghay ako ng mabilis
at nakasalubong ko ang galit niyang tingin na akala mo'y kakainin ako ng buhay.
"Ahh Sir?" nangangatal kong sabi.
Tiningnan niya lamang ako at walang pasabing dumiretso palabas ng elevator.
Napakaarte naman porket gwapo. Hmmp.
Lumabas na din kami ng elevator dahil na rin sa mga bulung bulungan. Kairita!
"Hoy Zeny, kilala mo ba yung si sir?"
"Hindi! Pero you know naman pag pogi HIHIHI" malanding sagot nito.
Jusme paano ko ba naging kaibigan to! Puro pogi ang hanap. Ano naman kung pogi
kung ang gaspang naman ng ugali. Bilhan ko sya ng steel wool eh. Baka sakaling
mabawasan.
Pagpasok namin sa office nagulat na lang kami ng nakatayo lahat ng empleyado.
SHIT! Late na ba kami?
10. Nangapansin kong may nakatayong lalaki sa gitna kasama si Mam Mirna, ang secretary
ng kompanya.
"Hello everyone I would like you to meet your new Manager, Angelus Gray. Mr. Gray
kindly introduce yourself."
"Good morning! Angelus Gray, your new manager" malamig pa sa yelong bati nito.
Pag nga naman sinuswerte oh. Kung sino pang nabangga ko kanina siya pa palang
bagong boss namin. Juskolord! Ikaw na bahala sakin.
11. CHAPTER 2
Pagkatapos ng konting introduction isa isa na kaming nilapitan ni sir para kilalanin. At
ang baliw kong katabi animo'y bulating binudbudan ng asin sa kilig.
"Zeny maghunusdili ka nga!" bulong ko dahil baka may makarinig mapagchismisan na
naman ng wala sa oras. Jusme mahirap na yun.
"Ano ba naman Lace pag ganyan ba naman kapogi ang lalapit sa akin sinong hindi
kikiligin. Patingnan nga baka malaglag panty ko"
"Ay napakakire!" balik na bulong ko.
"Ehem Ehem"
Bigla akong napatayo ng tuwid ng may marinig akong tumighim.
"What's your name?" ganon pa din ang tono ng pananalita ni sir. MALAMIG!
"Solace Dane po. Welcome Sir!" nahihiyang sagot ko.
Nagsusukatan kami ng tingin ni Zeny dahil sa kanyang kalandian muntik na kong
mapahiya.
At ang gaga tinawanan lamang ako.
"Angelus Gray. Thank you!"
Iniabot niya ang kamay niya para makipag kamay. Unti unti ko ding iniabot ang aking
kamay at nang magdampi ang aming mga palad tila ba may kuryente dumaloy sa
12. kamay namin. At tila bumilis ang tibok ng aking puso. Tila ba'y matagal na naming
kilala ang isa't isa
"Ako lang ba?" isip ko. Hindi ko na lang ito pinansin kasi baka normal lang.
Sumunod naman na kinamayan at nagpakilala si Zeny. Nang mahawakan niya ang
kamay nito'y parang ayaw ng bitawan ng luka ang kamay ni sir.
"Maghunus dili ka Zeny!" bulong ko sa kaibigang kilig na kilig.
"Ehem Ehem" tighim muli ni Sir Gray.
"Pasensya na po Sir" ang sabi naman ni Zeny na kung makangiti'y anay aso.
At isa isa ng pinuntahan ni sir ang mga ka officemates ko para magpakilala. Nagkaroon
din ng munting salo salo para sa pag welcome kay Sir Gray. At noong ding araw na
yun ay pinayagan kaming maghalf day ni Mam Mirna. Bilin daw ito ng CEO.
Nagbunyi naman ang mga kaofficemate ko sa magandang balita.
"Lace tara magmall" anyaya sakin ni Dan. Isa siya sa mga kaofficemates ko. Matagal ng
nagpapahiwatig si Dan ng kanyang nararamdaman sa akin. Matangkad, mapupungay
na mata, matangos ang ilong na animoy nagparetoke at maninipis na labing kay pula
pula. Kung tutuusin halos lahat ng empleyado ay may gusto sa kanya. Pero para sa
akin hindi ko talaga siya gusto.
"Pasensya na may gagawin kasi ako" tanggi ko.
"Ahh sige sa susunod na lang" nahihiyang sabi ni Dan.
"Ingat kayo"
13. Tila ba'y may nakamasid sakin habang kami ay nag uusap ni Dan. At nang mahanap ko
ay tila galit na nakatangin si Sir Gray sa amin. Nginitian ko na lang siya kasi baka
mabadshot ako. Mahirap na.
Habang papalabas ako ng opisina, hinila naman ako ni Zeny.
"Lace, tara manood ng sine"
Kung hindi niyo alam mahilig akong manuod ng movies. Ganon na din si Zeny kaya
siguro mabilis kaming nagkasundo.
"Anong bang magandang palabas?"
"Train to Busan 2"
"Sige tara na"
Nakaalis na kami ng opisina at naghihintay na kami ng jeep papunta sa mall. Sobrang
punuan ang jeep kaya nahirapan kaming humanap ng masasakyan. Napilitan tuloy
kaming mag taxi.
Nang makarating na kami sa mall ay agad kaming dumiretso sa sinehan. Mabuti na
lang at hindi ganon kahaba ang pila sa bilihan ng ticket kaya't agad ding kaming
nakabili at nakapasok sa loob.
Bumungad samin ang lamig ng aircon na nanunuot sa aking balat. Agad din naming
nahanap ang upuan namin. Habang nag iintay kami sa pag uumpisa ng movie
nagchikahan muna kami ni Zeny na kahit kailan ay di nauubusan ng chika.
Nag uumpisa na ang movie kaya tumahimik na din si Zeny. Mabuti naman sakit niya
talaga sa tenga kahit kailan.
14. Nasa kalagitnaan na ang movie ng may naramdaman akong nakatitig sakin. Nagtingin
tingin ako sa paligid ng may makita akong pamilyar na mukha na nakatitig sakin.
Nakatitig ba talaga sakin o assumera lang ako.
Mapapansin mo din sa mga mata niya na parang nangungulila. Pero bakit niya naman
ako titingnan ng ganoon. Hindi ko na lang siya pinansin dahil baka hindi naman ako
ang tinitingnan. Baka mapahiya pa ko.
Pagkatapos ng movie lumabas na kami ni Zeny. At itong babaitang ito ay may nakitang
pamilyar na lalaki sa labasan ng sinehan at agad niyang tinawag.
"Sir!"
