Goierriko Kastakoek Goiztiri AEK-ko blogean argitaratzeko egindako testua. Koldo Goitia da tstuaren egilea.

1. Niko Alterrego dixit
Aitortu beharra daukat, aitortu lehenik eta behin neure buruari eta ondoren
zuei guztioi: haragizko bihurtzen ari naiz. Laino eta itzalen mundua geroz eta
arrotzagoa egiten zait, garitoetako atmosfera loditik extraditatua sentitzen naiz eta
okerrena, Kortiña Ingelesa-ko iragarkien eragin malefikoari esker bizi-poza ere
sentitzen dut, hor nonbait, ez "erraietan", ez "bihotzean" ez, hor nonbait... Horrela
utziko dugu. Baina beldur guztiei ateak ireki dizkion azken ustekabea alergia izan
da. Nola da posible? Nik ezin dut hain gauza mundutarra, hain huskeria prosaiko
eta superlurtarra sufritu. Nire izatea eta existentzia eta, are gehiago, nire
subiranotasuna bera hain kontu mukitsu batek baldintzatu badu, orduan zer naiz
ni, izaki hilkor hutsa, subdito zintzoa, Esttattisttiken Insttittuttuko ordenagailuan
bahiturik geratu den bit binarioa? Oh ez, inolaz ere ez, zuek egin ezazue nahi
duzuena, zain, azal, hezur, mukositate eta pasio baxuz osaturiko gixaki soilak
zarete, konprenitzen dut, eta zuen bizitza inertzial hutsala -putzala esango nuke-
etsipen osoz onartu duzue. Azken finean -edo hobe esanda, lehen hasieran-
Jainko edo Jainkosa baten seme-alabak zarete, buztin-lokatzez eginak, oh gajoak!!
Ni ordea genio baten semea naiz, bai. Zuen natura bereko -ala behereko?- izaki
arrunt batek egin ninduen. Hala da tamalez ala zorionez: ni ametsez egina nago,
Jainko-Jainkosen Olinpoan bizi naiz, hori ulertzen al duzue, protozoo-potrozorri
ezdeusok? Jabetzen al zarete hain transzendentea den ñabardura
fenomenologikoaz? Faborez, ohartu zaitezte nere izatearen esentzia primarioaz,
ez baitauka zerikusirik zuen esentzia primario-primatearekin. Behin hori argiturik,
nere azalean sar zaitezten ez dizuet eskatuko, NIK EZ BAITUT AZALIK!! Eta hau
hala izanik, nire izate gorenaren gorentasuna ezin gehiago goretsirik, esplikatuko
al didazue nola demontre bihurtuko nauen alergia txatxu batek, supituki, hain
haragitar eta mikrobio-inkubatzaile?

2. Orain, barkatuko didazue izaki desoxirribonukleiko patetikook baina lantxo bat
egin beharra daukat: asko maite dudan zizare inframundutar horri, nire aita
putatiboari alegia (bueno, aita hitzak ia-ia apaiz itxura emango lioke letrapetraldun
horri eta atte ere ezin diot esan, horixe behar genuen!) pater putativus, edo hobe,
aitasasikoari konfidantzazko notario baten helbidea erraztu nahi diot testamentua
edo azken borondateen papera egin dezan. Zeren nire egile putatibo eta
pustulosoaren zain egongo naiz berak hain gogoko duen Arkadian, zain eta
zelatari egongo naiz bera Bederatzi Musen aurrean belauniko jartzean.
Ai, ai, ai! Oraingoan bai, oraingoan hor izango nauk karkaisa espektoratu
berria, hor aurkitu haut palangana-eramaile, lausengatzaile, koltza-koipeztari
zikina. Inspirazio-iturrien linboan barneratzen haizenean, paradisu amniotikoetan
murgildurik habilenean, dagoeneko pazifista sutsu bihurtu diren walkiria
eskandinaviarren Walhalla Berrian sartzen haizenean, hain hilkor hi eta hain
jainkotiar ni, geografia guztietatik at geratu den Iñunderrian elkarrekin topo egitean,
une prezixo-prexioxo horretan zera esango diat: hi, aditu hidak ondo, hire nobela
berrirako beste protagonista bat bilatu ezak, eskuratu katana sakratua eta auto-
ERE-kiri duin baten bidez atera hidak hire kartzela literariotik. Entzun esandakoa,
entzun arretaz: hurrengoan idaxle pottogorrioi hainbeste ponitzen dizueten fikzioa
eta errealitatearen arteko no man´s land horietako batean harrapatzen bahaut...
Akabo! Akabo Euskal Herriko idazle hizki-liante nazkanteena, akabo
Euskaltzaindiako kide urgazleena eta c´est fini Erbia ehiztari elkarteko lehendakari-
orde eta diruzain ordezko izatea. Herorrek bilatu dek urkamendirako bidea, ni hain
haragizko bihurtzean azken sententzia jarri diok eure buruari, hain sinesgarria egin
nauk, hain benetazkoa, hain desira lizunez betea, hain lerdetsua, hain erdi-tisikoa,
hain... hain... HAIN HI!!
Kasuen dioro!! Hara, sutan negok eta adio esango diat, klinex-xapiak erostera
nijok... Berandu baino lasterrago kanpaiak hiregatik ariko dituk. Nikok diño.
Koldo Goitia