1. Ευρω-«ιδιώνυμο»!
Στην παγκόσμια κρίση του 1929, στην Ελλάδα ψηφίζονταν τα
«Ιδιώνυμα» του Βενιζέλου.
Τα πράγματα ήταν ξεκάθαρα από το προοίμιο κιόλας:
«Περί μέτρων ασφαλείας του κοινωνικού καθεστώτος και
προστασίας των ελευθεριών των πολιτών», ήταν ο τίτλος του
περιβόητου «Ιδιώνυμου», του νόμου 4229/1929.
Στο στόχαστρο το ΚΚΕ, οι ριζοσπαστικές ιδέες, η δράση κατά του
συστήματος της εκμετάλλευσης, οι μαζικοί λαϊκοί αγώνες.
Αλλωστε, ο «Εθνάρχης» ήταν σαφής:
«Πάσα απόπειρα διαταράξεως ή βιαίας ανατροπής του αστικού
καθεστώτος, του οποίου στερεά θεμέλια είνε η πατρίς, η οικογένεια, η
ιδιοκτησία θα εύρη αντιμέτωπον την πυγμήν του Κράτους. Είμεθα
αποφασισμένοι να εξοπλίσωμεν το κράτος και τας αρχάς του διά τας
αναγκαίας νομοθεσίας, όπως καταστή δυνατή η αποτελεσματική
κοινωνική άμυνα κατά των απροκάλυπτων ανατρεπικών ενεργειών
των εχθρών του κοινωνικού καθεστώτος», δήλωνε στις 7 Ιουλίου
1928.
Ακόμη πιο ξεκάθαρος ήταν στις 3 Απριλίου 1929, όταν στην
εναρκτήρια ομιλία του στη Βουλή, ο Βενιζέλος «εξήγησε» ότι με το
«ιδιώνυμο» στόχος της άρχουσας τάξης ήταν να πατάξει εντός της
Ελλάδας
«την Γ' Διεθνή και τας μπολσεβικικάς αρχάς αυτής»...
Τόσο στοχοπροσηλωμένο κατά των κομμουνιστικών ιδεών ήταν το
«ιδιώνυμο», ώστε ακόμα και την πρόταση - πρόσχημα, να δηλωθεί
δηλαδή ότι θα διώκονταν και οι φασίστες με το «ιδιώνυμο», ο
Βενιζέλος την απέρριψε...
Σήμερα, στη μεγαλύτερη από το '29 καπιταλιστική κρίση, η άρχουσα
τάξη της Ελλάδας, αναβαθμισμένη έκτοτε στο παγκόσμιο
ιμπεριαλιστικό σύστημα, έχει αναλάβει μερίδιο που της αναλογεί για
την προστασία και περιφρούρηση του καπιταλιστικού
καθεστώτος, όχι μόνο εντός, αλλά και εκτός εθνικών συνόρων.
Ως εκ τούτου, οι εκπρόσωποι των αστικών κομμάτων έπραξαν το
«χρέος» τους.

2. Φρόντισαν προχτές, είτε παράσχοντας τη θετική ψήφο τους, είτε με την
ανοχή και τα «ήξεις - αφήξεις» τους στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση
του Συμβουλίου της Ευρώπης, να βάλουν πλάτη για την έγκριση του
κατάπτυστου ψηφίσματος για την καταπολέμηση του «εξτρεμισμού»...
Αλλά:
Τι εννοούν «εξτρεμισμό» οι βουλευτές των κομμάτων εκείνων που σε
μια ΕΕ των 100 εκατομμυρίων φτωχών, την τελευταία διετία - και στο
όνομα της κρίσης - έχουν παράσχει (έκθεση Κομισιόν, 27/5/2010) πάνω
από 4 τρισ. ευρώ (!) στους τραπεζίτες;
Τι εννοούν «εξτρεμισμό» αυτοί που έχουν οδηγήσει πάνω από 20
εκατομμύρια παιδιά στην ΕΕ να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας
(στοιχεία Κομισιόν, 2/9/2010);
Τι εννοούν «εξτρεμισμό» αυτοί που έχουν κατορθώσει (στοιχεία
«Γιούροστατ», 31/8/2010) πάνω από 23 εκατομμύρια πολίτες της ΕΕ να
έχουν πεταχτεί στην ανεργία, με τα 16 εκατομμύρια ανέργους εντός της
ευρωζώνης;
Τι εννοούν «εξτρεμισμό» αυτοί, που σε ολόκληρη την ΕΕ, είτε
βρισκόμενοι στη συγκυβέρνηση με τους φασίστες, είτε
υποστηριζόμενοι από τους φασίστες, προωθούν τη λεπενική πολιτική
κατά των μεταναστών, επιβάλλουν ανελέητη λιτότητα κατά των
«αυτοχθόνων», κατακρεουργούν εργασιακά δικαιώματα, σφαγιάζουν την
Κοινωνική Ασφάλιση;
Το επαίσχυντο ψήφισμα που ποινικοποιεί τους λαϊκούς αγώνες, που
φιλοδοξεί να βάλει σε «γύψο» την αντίσταση ενάντια στην
καπιταλιστική βαρβαρότητα, που πασχίζει για τη μη «διατάραξη του
καθεστώτος», που εισάγει τη λογική της δίωξης της δράσης αλλά και της
σκέψης (!) ενάντια στον ιμπεριαλισμό, που θέτει ως πρότυπο «αντι-
εξτρεμιστικής» δράσης και ως μοντέλο περιφρούρησης των μονοπωλίων
το διωγμό των κομμουνιστών στην Πολωνία, θα γίνει κουρελόχαρτο.
Οπως το «Ιδιώνυμο» του Βενιζέλου.
Εκείνο που θα μείνει αιώνιο σύμβολο της αντιδραστικής φύσης της
εγχώριας πλουτοκρατίας, είναι οι υπογραφές των πολιτικών της
υπηρετών κάτω από τα φιρμάνια της ευρωενωσίτικης καταστολής.
Για να θυμίζει τι ακριβώς κρύβεται πίσω από τους όρκους τους περί
«δημοκρατίας», «ελευθερίας» και τα λοιπά ηχηρά παρόμοια.
Ριζοσπάστης 8/10/2010 Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ