1. (6ον)
Φθορὰ καὶ διάβρωσις
τοῦ Ὀρθοδόξου φρονήματος
Ἡ παρὰ τὶς παραπάνω ἐπισημάν-
σεις καὶ διαπιστώσεις ἐξακολούθη-
ση τῆς παραμονῆς μας στοὺς κόλ-
πους τοῦ ΠΣΕ, ὁδήγησε ἀναπόφευ-
κτα σὲ προϊοῦσα φθορὰ καὶ διά-
βρωση τοῦ Ὀρθοδόξου φρονήματος,
σὲ συμβιβασμοὺς καὶ ἀνεπίτρεπτες
ὑποχωρήσεις στὸ δόγμα καὶ στὴν
Ἐκκλησιαστική μας αὐτοσυνειδησία.
Μὲ πολὺ ἐπιπολαιότητα οἱ Ὀρθό-
δοξοι ἀντιπρόσωποι ἅπλωναν γέφυ-
ρες, μικρὲς καὶ ἀνεπαρκεῖς, γιὰ νὰ
γεφυρώσουν τεράστια χάσματα καὶ
νὰ ἐκμηδενίσουν ἀποστάσεις καὶ
διαφορές, πολὺ σημαντικὲς στὸ δόγ-
μα καὶ στὸ ἦθος τῶν Ἐκκλησιῶν.
Παραθεώρησαν τὸ γεγονός, ὅτι ἡ
ἀλήθεια μὲ τὴν αἵρεση δὲν ἔχουν
ποσοτικὴ διαφορά. Ἔτσι φθάσαμε
στὸ τραγικὸ φαινόμενο νὰ διατυπώ-
νονται ἀπὸ Ὀρθοδόξους ἐκπροσώ-
πους καὶ Πατριάρχες, ἀντορθόδο-
ξες καὶ βλάσφημες δηλώσεις καὶ νὰ
ὑπογράφονται κοινὰ κείμενα μὲ
τοὺς αἱρετικούς, ξένα πρὸς τὴν πα-
ράδοση καὶ τὴν δογματικὴ διδασκα-
λία τῆς Ἐκκλησίας μας59
. Γιὰ παρά-
δειγμα στὴν 3η Γενικὴ Συνέλευση
τοῦ Νέου Δελχὶ τὸ 1961 ὁ καθηγητὴς
τῆς θεολογίας Νίκος Νησιώτης ἐδή-
λωσε: «Δὲν σκεπτόμεθα διαρκῶς καὶ
δὲν ἐνεργοῦμε ὡσὰν ἡ ‘Una Sancta’
περιορίζετο ἐντὸς τῶν ὁρίων τῆς
ἰδικῆς μας Ἐκκλησίας ἢ Ὁμολογίας;
Ἀλλ’ ἡ πεῖρα τῶν συναντήσεων εἰς
συνελεύσεις καὶ συνέδρια ἀποσείει
ἀφ’ ἡμῶν τὴν αὐταρέσκειαν ταύ-
την»60
. Ὁ καθ. Κων/νος Μουρατίδης
πολὺ ἐνωρίς, ἤδη τὸ 1973, ἐπεσήμα-
νε τὸ φοβερὸ αὐτὸ κατάντημα τῆς
φθορᾶς καὶ διαβρώσεως, τὸ ὁποῖο
καυτηριάζει δριμύτατα: «Δὲν
παρῆλθον εἰ μὴ ὀλίγαι δεκαετηρίδες
καὶ τὸ ἀποσυνθετικὸν πνεῦμα τοῦ
θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ, τὸ
ὁποῖον δεσπόζει εἰς τὸ ΠΣΕ, ἐπέδρα-
σεν εἰς τοιοῦτον βαθμὸν διαβρωτικῶς
ἐπὶ τῆς περαιτέρω πορείας κορυφαίων
ἐκπροσώπων τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς τὸ
ΠΣΕ, οὕτως ὥστε νὰ ἀποδεχθοῦν
οὗτοι πλήρως τὴν διαβόητον ‘θεωρίαν
τῶν κλάδων’, τὴν ‘ἀρχὴν τῆς περιεκτι-
κότητος’ καὶ τὴν ἀπάρνησιν τῆς
Ὀρθοδοξίας ὡς τῆς Μίας Ἁγίας Κα-
θολικῆς Ἐκκλησίας61
. Καὶ λίγο πιὸ
κάτω παρατηρεῖ: «Διατὶ ἡ Ὀρθόδο-
ξος Ἱεραρχία ἀνέχεται τὴν περαιτέρω
συμμετοχὴν εἰς τὸ παγκόσμιον συνον-
θύλευμα τῶν αἱρέσεων τοῦ ΠΣΕ
παρὰ τὴν κατάφωρον παραβίασιν τῶν
θεοπνεύστων Ἱερῶν Κανόνων καὶ θε-
μελιωδῶν ἐκκλησιολογικῶν ἀρχῶν, δι’
ἧς πλήττεται αὐτὴ αὕτῃ ἡ ἐν γένει λυ-
τρωτικὴ πορεία τῆς Ὀρθοδοξίας;
Διατὶ ἡ Ὀρθόδοξος Ἱεραρχία τοὐλάχι-
στον μετὰ τὴν διαπίστωσιν τῶν ἐπι-
κινδύνων καὶ τοῦτ’ αὐτὸ καταστρε-
πτικῶν ἐπιπτώσεων ἐκ τῆς συμμε-
τοχῆς εἰς τὸ ΠΣΕ, δὲν ἀποχωρεῖ ἐξ’
αὐτοῦ»62
; Τεκμηριώνει δὲ τὶς παρὰ
πάνω διαπιστώσεις του ἀναφερόμε-
νος σὲ συγκεκριμένες περιπτώσεις:
α) Στὴ δήλωση τοῦ τότε Ἀρχιεπι-
σκόπου Θυατείρων Ἀθηναγόρου, ὁ
ὁποῖος χαρακτήρισε τοὺς Ἱεροὺς
Κανόνες «κατὰ τρόπον πρωτοφανῆ
καὶ βλάσφημον, ὡς ‘ἀνθρωπίνων
ἐνταλμάτων καὶ σχημάτων ἀνοησιῶν
καὶ μίσους’ καὶ τὴν de facto ἕνωσιν
τῆς Ὀρθοδοξίας μετὰ τῆς αἱρέσεως
διὰ τοῦ ἀδιαλείπτου κηρύγματος περὶ
τοῦ Κοινοῦ Ποτηρίου ἐπὶ καταλύσει
πάντων τῶν δογματικῶν καὶ κανο-
νικῶν φραγμῶν, μὲ συνέπειαν τὴν δια-
κοπὴν ὑπὸ Μητροπολιτῶν τῆς Ἑλλα-
δικῆς Ἐκκλησίας τοῦ μνημοσύνου τοῦ
κοιμηθέντος Πατριάρχου καὶ τὴν δη-
μιουργίαν, ὡς μὴ ὤφειλε, κλίματος
ὀξύτητος μεταξὺ τῶν Ὀρθοδόξων, δι-
αιρεθέντων εἰς ὀπαδοὺς τοῦ Οἰκου-
μενισμοῦ καὶ εἰς προμάχους τῆς
Ὀρθοδοξίας»63
. β) Σὲ θέσεις καὶ
προτάσεις τοῦ καθηγητοῦ κ. Νησιώ-
τη, ὁ ὁποῖος μεταξὺ τῶν ἄλλων εἰση-
γεῖται τὴν δημιουργία σὲ κάθε το-
πικὴ Ἐκκλησία ἐκκλησιαστικῆς Συ-
νόδου «προεδρευομένη ὑφ’ ἑνός,
συνισταμένη ἐκ μελῶν ἐκπροσω-
πούντων πάσας τὰς ἐν τῷ τόπῳ τούτῳ
ὑφισταμένας ὁμολογίας, (δηλαδὴ
Παπικούς, Προτεστάντες, Μονοφυ-
σίτες κ.λπ.) περιλαμβάνουσα ἐπίσης
καὶ λαϊκούς». Ὡστόσο, κατὰ τὸν κ.
Μουρατίδη, παρόμοιες προτάσεις
καὶ θέσεις ὁδηγοῦν στὴν κατάργηση
ΕΤΗΣΙΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΑΙ: ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ:
ΕΥΡΩ 50,00. ΚΥΠΡΟΥ: ΕΥΡΩ 90,00. ΕΥ-
ΡΩΠΗΣ: ΕΥΡΩ 90,00. ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ
ΑΛΛΩΝ ΧΩΡΩΝ: ΕΥΡΩ 100,00. ΤΙΜΗ
ΦΥΛΛΟΥ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ: ΕΥΡΩ 1,20
ΙΔΡΥΤΗΣ † Ἀρχιμ. Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος 2 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ Ἀκινδύνου, Πηγασίου, Ἀφθονίου, Ἐλπιδοφόρου καὶ Ἀνεμποδίστου μαρτύρων ΕΤΟΣ ΝΒ´ ΑΡΙΘΜΟΣ ΦΥΛΛΟΥ 1948
1. Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος —
ἡγεσία καὶ σῶμα— συντάχθηκε ἀπὸ τὴν πρώ-
τη στιγμὴ μὲ τὴν ἀρνητικὴ ἀπάντηση τοῦ τό-
τε πρωθυπουργοῦ (πού, μολονότι δικτάτο-
ρας, τὴν ἱστορικὴ ἐκείνη στιγμὴ ἐξέφραζε τὸ
συλλογικό μας φρόνημα) στὴν ἰταμὴ ἀλαζο-
νεία τῆς φασιστικῆς Ἰταλίας καὶ τῶν δυνάμε-
ων τοῦ Ἄξονα. Ἡ ἱστορικὴ ἔρευνα ἔχει ἤδη
καταγράψει τὴ συμμετοχὴ τοῦ Ἱ. Κλήρου
στὸν πόλεμο, μὲ πολλὰ θύματα, ἀλλὰ καὶ στὴ
συνέχειά του, τὴν ἐπάρατη Κατοχὴ (γερμα-
νικὴ–ἰταλικὴ–βουλγαρική), μὲ θυσίες αἱμά-
των (ἐκτελέσεις κληρικῶν), ἀλλὰ καὶ προσω-
πικῆς ἀναλώσεως γιὰ τὴν ἐπιβίωση τοῦ Λαοῦ
(παραστάσεις συνεχεῖς στὶς ἡγεσίες τῶν κα-
τοχικῶν δυνάμεων – ὀργάνωση συσσιτίων –
περίθαλψη ἀσθενῶν καὶ ἀναξιοπαθούντων)
τόσο ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῆς ἐκκλησιαστικῆς
ἡγεσίας (ἀρχιεπίσκοποι Χρύσανθος καὶ Δα-
μασκηνός, ὁ τότε Ἰωαννίνων καὶ μετὰ Ἀρχιε-
πίσκοπος Σπυρίδων κ.π.ἄ.), ὅσο καὶ ἀπὸ τὴν
πλευρὰ τοῦ ἁπλοῦ παπᾶ, ποὺ σήκωσαν γιὰ μία
ἀκόμη φορά, μὲ καθαρὰ ἐθναρχικὴ συνείδη-
ση, σὲ καιροὺς καθολικῆς ἀρρυθμίας, τὸ
σταυρὸ τοῦ Γένους/Ἔθνους μας. Ὁ ὀρθόδο-
ξος Ἑλλαδικὸς Κλῆρος φάνηκε πάλι ἄξιος
τῆς ἀποστολῆς του.
Ἔχει γι᾽ αὐτὸ κάθε δικαίωμα ἡ Ἑλλαδικὴ
Ἐκκλησία νὰ συμμετέχει στὸν πανηγυρισμὸ
τῆς ἐθνικῆς νίκης ἀπέναντι στὶς ὀρδὲς τοῦ
νεο–φραγκικοῦ Ἀττίλα, ποὺ δίκαια καθιέρω-
σε τὸ Ἔθνος ὡς γιορτή του καὶ ἀφορμὴ συλ-
λογικῆς μνήμης καὶ αὐτοπαιδαγωγίας. Καὶ
δὲν συμμετέχει μόνο μὲ τὴν Πανηγυρικὴ Δο-
ξολογία στὶς 28 Ὀκτωβρίου, ἡμέρα ἐνάρξεως
τοῦ ἔπους, ἀλλὰ καὶ μὲ μία σημαίνουσα ἀπό-
φαση, δηλωτικὴ τῆς ταυτίσεως τῆς Ἐκκλη-
σίας, ὡς Σώματος, μὲ τὸ ἔπος τοῦ ᾽40–41 καὶ
τῆς λειτουργικῆς καταξίωσής του. Ὁ Ἀρχιε-
πίσκοπος Ἀθηνῶν Σπυρίδων εἰσηγήθηκε
(17.10.1952) καὶ ἔγινε συνοδικὰ δεκτή, τήν
μετάθεση τῆς Ἑορτῆς τῆς Ἁγ. Σκέπης (Πανα-
γίας) ἀπὸ τὴν 1η Ὀκτωβρίου στὶς 28, γιὰ νὰ
ἐκφράζεται λειτουργικὰ–ἐκκλησιαστικὰ ἡ
παλλαϊκὴ σύνδεση τῆς Ἐθνικῆς Νίκης μὲ τὴν
Ὑπέρμαχο τοῦ Γένους μας Στρατηγό. Ὁ με-
γάλος ἁγιορείτης Ὑμνογράφος, μοναχὸς Γε-
ράσιμος Μικραγιαννανίτης (†1991) καὶ ὁ μη-
τροπ. Κερκύρας καὶ Παξῶν Μεθόδιος (†1972)
συνέταξαν εἰδικὲς Ἀκολουθίες. Τὸ ἐκκλησια-
στικὸ δὲ μήνυμα τῆς Ἑορτῆς, στὴ νέα μορφή
της, προσφέρει καὶ ἡ εἰδικὰ συντεταγμένη
«Δοξολογία» τῆς 28ης Ὀκτωβρίου καὶ ἰδιαί-
ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ «ΟΧΙ»
Ἡ γνωμάτευσις τηρεῖται πρός τό παρόν ὑπό τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀθετεῖται ὑπό τῆς Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας καί ἐκπροσώπων τοῦ Φαναρίου
ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙΑΙΣΥΜΠΡΟΣΕΥΧΑΙΜΕΤΑΤΩΝΠΑΠΙΚΩΝ
ΒΑΣΕΙΓΝΩΜΑΤΕΥΣΕΩΣΤΟΥΑΓΙΟΥΙΟΥΣΤΙΝΟΥΠΟΠΟΒΙΤΣ
Ὁ Πρωτοπρεσβύτερος καί Ὁμό-
τιμος Καθηγητής τῆς Θεολογικῆς
Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσα-
λονίκης πατήρ Θεόδωρος Ζήσης μέ
ἀφορμήν τήν παραβίασιν τῶν Ἱερῶν
Κανόνων ὑπό Ὀρθοδόξων Πατρι-
αρχῶν, Ἀρχιεπισκόπων καί Σεβ.
Μητροπολιτῶν, οἱ ὁποῖοι συμπροσ-
εύχονται μετά τῶν αἱρετικῶν Πα-
πικῶν, ἐνῶ οἱ Ἱεροί Κανόνες ἀπαγο-
ρεύουν τάς συμπροσευχάς, ἐπανα-
φέρει εἰς τό προσκήνιον γνωμάτευ-
σιν τοῦ Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς,
τήν ὁποίαν εἶχε κάνει πρό τριάκον-
τα καί πλέον ἐτῶν καί ἡ ὁποία βά-
σει τῶν Ἱ. Κανόνων ἀπαγορεύει τήν
συμμετοχήν τῶν Ὀρθοδόξων εἰς
συμπροσευχάς. Ἡ γνωμάτευσις αὐ-
τή, ὡς παρατηρεῖ ὁ π. Θεόδωρος
Ζήσης, πρός τό παρόν τηρεῖται ὑπό
τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἐνῶ
ἀθετεῖται ὑπό τῆς Ἐκκλησίας τῆς
Σερβίας, εἰς τήν ὁποίαν ἀνῆκεν ὁ
Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς καί ἡ
ὁποία τόν ἀνεκήρυξεν Ἅγιον. Ὁ π.
Θεόδωρος Ζήσης συνιστᾶ εἰς τόν
Σεβ. Μητροπολίτην Προύσης κ.
Ἐλπιδοφόρον, τοῦ Οἰκουμενικοῦ
Πατριαρχείου, νά παύση νά διανέ-
μη εἰς τούς φοιτητάς τοῦ Παν. Θεσ-
σαλονίκης, εἰς τό ὁποῖον διδάσκει,
βιβλίον ὑπέρ τῶν συμπροσευχῶν
καί νά διαθέτη τό βιβλίον τοῦ π.
Ἀναστασίου Γκοτσοπούλου, τό ὁ-
ποῖον εἶναι ἐναντίον τῶν συμπροσ-
ευχῶν. Τό πλῆρες κείμενον τοῦ ὁμο-
τίμου καθηγητοῦ τῆς Θεολογικῆς
Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσα-
λονίκης, πρωτοπρεσβυτέρου π. Θε-
οδώρου Ζήση ἔχει ὡς ἀκολούθως:
1. Διαχρονικά ἀντιπαπική
ἡ Ἐκκλησία τῆς Σερβίας
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Σερ-
βίας ἐπί αἰῶνες, εἶχε αὐστηρή καί
σταθερά ἀντιπαπική θέση, ὅπως
ἄλλωστε καί σύμπασα ἡ Ὀρθόδοξη
Καθολική Ἐκκλησία, ἡ ὁποία, παρά
τήν ἀντίθετη γνώμη ἀμαθῶν ἤ
στρατευμένων οἰκουμενιστῶν θε-
ολόγων, καί συνοδικά ἀλλά καί διά
τῆς ὁμοφωνίας ἐπιφανῶν Ἁγίων
Πατέρων, ἔχει καταδικάσει τόν Πα-
πισμό ὡς αἵρεση. Ὀρθόδοξοι μονα-
χοί, ἀρνηθέντες νά δεχθοῦν τόν
Παπισμό ὡς Ἐκκλησία, ὅπως χωρίς
ἐντροπή πράττουν σήμερα μεγα-
λοσχήμονες κληρικοί καί θεολόγοι,
δῆθεν Ὀρθόδοξοι, ὑπέστησαν φρι-
κτά βασανιστήρια στό Ἅγιον Ὄρος
καί στήν Κύπρο, τιμώμενοι ἀπό τήν
Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὡς μάρτυ-
ρες1
. Δέν λείπουν δέ καί ὁμολογη-
ταί ἀντιπαπικοί Ἅγιοι, διωχθέντες
«Ἀναφορὰ»
εἰς τὸν Πάπαν ὑπὸ
τοῦ ὑπ. Ἐξωτερικῶν
τοῦ Πατριαρχείου
τῆς Μόσχας
«Ἀναφορὰν» διὰ τὸν τρόπον
λειτουργίας τῆς Ὀρθοδόξου
Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας (ἐκλογὴ
Ἐπισκόπων, σύστασις νέων Μη-
τροπόλεων, Ἐκπαιδευτικὰ ἱδρύ-
ματα, Ἱ. Μοναί, Ἱεραποστολή,
διδασκαλία τοῦ θρησκευτικοῦ
πολιτισμοῦ καὶ ἀρχῶν ἠθικῆς εἰς
τὰ σχολεῖα, σύστασις τμημάτων
θεολογίας εἰς τὰ κοσμικὰ ἐκπαι-
δευτικὰ ἱδρύματα κ.λπ.) ἔδωσεν
ὁ «ὑπουργὸς» Ἐξωτερικῶν τοῦ
Πατριαρχείου τῆς Μόσχας Μη-
τροπολίτης Βολοκολάμσκ κ.
Ἱλαρίων εἰς τὸν Πάπαν κατὰ τὴν
πρόσφατον συνάντησίν των
(18ην Ὀκτωβρίου). Παραλλή-
λως συνηντήθη μὲ τὸν Παπικὸν
Ἀρχιεπίσκοπον Γκέρχαντ Λούν-
τβιγκ Μιοῦλλερ, πρόεδρον τῆς
ἐπιτροπῆς διὰ τὴν διδασκαλίαν
τῆς Πίστεως, μετὰ τοῦ ὁποίου
συνεφώνησε τὴν ἀνάπτυξιν
σχέσεων εἰς τὸν χῶρον τῆς θε-
ολογικῆς ἐρεύνης μεταξὺ τῆς
«Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς
Ρωσίας καὶ τῆς Ρωμαιοκαθο-
λικῆς Ἐκκλησίας».
ΟΙ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΙ ΜΙΧΑΗΛ ΚΑΙ ΓΑΒΡΙΗΛ
Τὴν 8ην Νοεμβρίου ἑορτάζομεν τήν Σύναξιν
τῶν Ἀρχιστρατήγων Μιχαήλ καί Γαβριήλ καί
τῶν λοιπῶν Ἀσωμάτων καί Οὐρανίων Δυνάμεων.
Φορητὴ εἰκών ἐξαιρετικῆς τέχνης. Ἱ. Μ. Σινᾶ (12ος-13ος αἰ.).
Μέσα εἰς τήν καρδίαν διεξάγεται
Η ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΛΗ
Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου
ΠΛΑΝΗΤΕΣ ΚΛΗΡΙΚΟΙ
Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση
Π
ΟΛΛΕΣ ὀρεινὲς καὶ ἀκριτικὲς Μητροπόλεις ἔχουν μονίμως ἐφη-
μεριακὰ κενά, τὰ ὁποῖα καλύπτονται ἀπὸ τοὺς ὑπάρχοντες
ἱερεῖς μὲ πολὺ κόπο καὶ θυσία. Πρόκειται γιὰ ἕνα σοβαρό, μεγά-
λο καὶ δυσεπίλυτο πρόβλημα τῆς Ἐκκλησίας. Δυστυχῶς μεταξὺ τῶν
Μητροπολιτῶν δὲν ὑπάρχει οὔτε συνεργασία οὔτε ἀλληλεγγύη. Ἀπὸ
τὴ μεριὰ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου καὶ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου δὲν καταβάλλε-
ται καμιὰ προσπάθεια. Πολλοὶ συνοδικοὶ Ἀρχιερεῖς μάλιστα ἀγνοοῦν
τὸ πρόβλημα, ἀφοῦ οἱ ἴδιοι δὲν ἔχουν ἐφημεριακὰ κενὰ στὶς Μητρο-
πόλεις τους καὶ αὐτό, γιατὶ χειροτονοῦν χωρὶς νὰ ἐξετάζουν τοὺς ὑπο-
ψηφίους καὶ νὰ λαμβάνουν ὑπόψη τους τὰ κωλύματα, ποὺ μὲ σαφή-
νεια καθορίζουν οἱ Ἱεροὶ Κανόνες. Τοὺς ἐνδιαφέρει μόνο νὰ καλύ-
ψουν τὶς ὀργανικὲς θέσεις. Τό τί θὰ γίνει μετά, δὲν τοὺς ἐνδιαφέρει.
Καὶ αὐτὸ ἀποκαλύπτει τὸν ἐπιπόλαιο τρόπο, μὲ τὸν ὁποῖο ἀντιμετωπί-
ζουν τὸ σοβαρὸ θέμα τῆς χειροτονίας τῶν ἱερέων. Δυστυχῶς, δὲν
ὑπάρχει φόβος Θεοῦ στοὺς χειροτονοῦντες καὶ στοὺς χειροτονού-
μενους! Δὲν ὑπερβάλλω. Αὐτὴ εἶναι ἡ σκληρὴ πραγματικότητα.
Τοὺς θερινοὺς μῆνες, ὅλως παραδόξως, παρατηρεῖται πρόβλημα ἐξυ-
πηρέτησης τῶν ἐνοριακῶν Ἱ. Ναῶν καὶ στὶς μεγαλουπόλεις. Κι ἐκεῖ ἔχουν
ὀλιγοήμερα ἐφημεριακὰ κενά! Γιατὶ συμβαίνει αὐτό; Ἁπλά, ὅλοι οἱ ἱερεῖς
κάνουν χρήση τῆς κανονικῆς τους ἄδειας! Ὅλοι θέλουν νὰ φύγουν γιὰ
διακοπὲς τὸν Ἰούλιο καὶ τὸν Αὔγουστο. Καὶ αὐτὸ εἶναι δικαίωμά τους,
ἰσχυρίζονται. Ὅμως ἔτσι σκέφτονται οἱ κοσμικοὶ καὶ συνήθως οἱ δημόσι-
οι ὑπάλληλοι! Ἀλλὰ οἱ ἱερεῖς δὲν πρέπει νὰ ἔχουν τέτοια νοοτροπία. Ποῦ
νὰ τοὺς πείσεις ὅμως; Ὅταν θεωροῦν ὑπόθεση ζωῆς τὰ θαλάσσια μπάνια,
ὅταν θέλουν νὰ περιπλανῶνται σὲ ξένους τόπους μὲ πέδιλα καὶ παντό-
φλες, χωρὶς ράσα, πῶς μπορεῖς νὰ συνεννοηθεῖς μαζί τους;
Προσωπικὰ θὰ ἤθελα νὰ ζητοῦν ἄδειες οἱ ἱερεῖς τῶν πόλεων, γιὰ ἄλ-
λους σκοπούς, καθαρὰ πνευματικούς. Νὰ παίρνουν ἄδεια καὶ νὰ σκορπί-
ζονται σὲ διάφορες Μητροπόλεις, ὅπου ὑπάρχουν ἐφημεριακὰ κενὰ καὶ
νὰ προσφέρουν τὶς ὑπηρεσίες τους στοὺς ἀνθρώπους, ποὺ ἔχουν μεγά-
λη ἀνάγκη νὰ λειτουργηθοῦν, νὰ ἐξομολογηθοῦν καὶ νὰ «ἀνοίξουν» τὰ
ἐξωκκλήσια τους. Νὰ προτιμήσουν τὶς περιοχές, ποὺ δὲν ἔχουν θάλασ-
σα. Νὰ πᾶνε ἐκεῖ, ποὺ ἡ καμπάνα συνήθως χτυπάει πένθιμα καὶ ὄχι πανη-
γυρικά. Κι ἐκεῖ θὰ κάνουν διακοπές, ἀλλὰ διακοπὲς γεμάτες ἀπὸ εὐχάρι-
στες ἐμπειρίες. Γιατὶ εἶναι ἀλήθεια ὅτι στὰ παραθαλάσσια καὶ κοσμοβριθῆ
μέρη οἱ διακοπὲς εἶναι ἄδειες ἀπὸ κάθε πνευματικὸ περιεχόμενο.
Ὅμως σταματῶ ἐδῶ. Γιὰ μιὰ ἀκόμα φορὰ ζητῶ κάτι, ποὺ γιὰ τοὺς
πολλοὺς εἶναι ἀδιανόητο. Παρ᾽ ὅλα αὐτὰ τὸ δίκαιο δὲν εἶναι μὲ τὸ μέ-
ρος τους. Χάνουν οἱ ἀδελφοὶ καὶ συλλειτουργοὶ τὴν εὐκαιρία νὰ ἀξιο-
ποιήσουν πνευματικὰ τὸ χρόνο τῶν διακοπῶν τους καὶ νὰ βιώσουν
ὄμορφες στιγμές. Νὰ δοῦν πράγματα, ποὺ δὲν εἶχαν σκεφτεῖ. Ἡ πνευ-
ματική τους τροφοδοσία θὰ εἶναι μοναδικὴ καὶ θὰ τοὺς βοηθήσει νὰ
εἶναι ἀποτελεσματικότεροι στὸ ἔργο τους μετὰ τὶς διακοπές.
Μιλώντας γιὰ τὶς κανονικὲς ἄδειες τῶν ἱερέων, θέλω νὰ ἀναφερθῶ
καὶ σὲ ἐκείνους τοὺς ἱερεῖς, ποὺ δὲν παίρνουν ἄδειες γιὰ διακοπές.
Μένουν διαρκῶς στὸν τόπο τους, ἐργάζονται πρόθυμα καὶ στηρίζουν
τοὺς ἐνορίτες τους. Βρίσκονται πάντα δίπλα τους, δὲν λένε ποτὲ ὄχι
καὶ προσφέρουν τὸ κατὰ δύναμη. Αὐτοὺς τοὺς ἀξιοθαύμαστους
ἱερεῖς κανένας δὲν τοὺς προσέχει. Κάποτε οὔτε καὶ οἱ Μητροπολίτες
τους. Ὅμως ἐκεῖνοι μένουν ἀνεπηρέαστοι καὶ ταπεινὰ περιμένουν,
παρὰ τὶς ἀδυναμίες τους, τὸν ἀμαράντινο στέφανο τῆς αἰώνιας ζωῆς.
Καὶ αὐτὸ εἶναι σπουδαῖο πρᾶγμα γιὰ ἕνα κληρικό.
Ὁ ἄνθρωπος, ἀναμφισβήτητα,
ἀποτελεῖ τό ἐξοχώτερο δημιούρ-
γημα μέσα στόν κόσμο. Εἶναι «ὁ
κόσμος τοῦ κόσμου». Εἶναι πλα-
σμένος homo terrenus (γήϊνος
ἄνθρωπος), ἀλλά μέ προορισμό
νά γίνει homo caelestis (οὐρά-
νιος ἄνθρωπος).
Σάν ἀγγελόμορφο πλάσμα, δί-
καια τοποθετήθηκε στόν "παρά-
δεισο τῆς τρυφῆς". Ἦταν τῆς
ἀθωότητας καί τῆς καθαρότη-
τάς του, ὁ καρπός. Μόνο σάν
ἀθέτησε καί παράκουσε τήν
ἐντολή τοῦ Θεοῦ, ἔπεσε τότε,
καί τραυματίστηκε, εὐτυχῶς, ὄχι
θανάσιμα. Θά μποροῦσε στή ζωή
του νά ἐπανορθώνει τά λάθη καί
τίς ἁμαρτίες του. Κι αὐτό, γιατί,
μέ τή συνείδηση, πού τοῦ ἔδωσε
ὁ Θεός, θά ἦταν γιά πάντα homo
moralis (ἠθική ὕπαρξη). Ἐκτός
ἀπ᾽ τό λογικό, ἡ λειτουργία τῆς
συνείδησης θά τόν βοηθάει νά
ξεχωρίζει τό καλό ἀπ᾽ τό κακό, κι
ἐλεύθερα θ᾽ ἀποφασίζει τήν ἐ-
πανόρθωσή του.
Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, γνωρίζον-
τας καί προγνωρίζοντας τίς
ἀνθρώπινες ταλαιπωρίες, πού
θά εἶχε στή ζωή του, ἐκτός ἀπ᾽
τόν ἄγραφο νόμο τῆς συνείδη-
σης, τοῦ χάρισε καί τό γραπτό
Νόμο. Βέβαια, παρατηρεῖ ὁ ἅ-
γιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: "δέ
σημαίνει ὅτι ὁ Νόμος ἔπρεπε νά
ἀντικαταστήσει πλήρως τή συ-
νείδηση, σά νά ἦταν ἡ συνείδη-
ση ἄχρηστη καί περιττή. Ὄχι.
Ἀλλά ὁ Νόμος ἔπρεπε νά ἀνα-
ζωογονήσει τή συνείδηση, νά
τήν ἀφυπνίσει, νά τή δυναμώσει,
νά τήν ἐμβαθύνει καί νά τή στα-
θεροποιήσει". Προηγεῖται, δηλα-
δή, ἡ συνείδηση - ἡ ὁποία εἶναι
ἔμφυτη - ἀκολουθεῖ ὁ γραπτός
Νόμος τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης,
καί "ὅτε ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ
χρόνου", καί "τέλος γάρ νόμου,
Χριστός" (Ρωμ. Ι´ 4), καθώς δια-
κηρύττει ὁ "παγκόσμιος εὐαγγε-
λιστής καί ἱεραπόστολος", ὁ
Παῦλος, ὅπως τόν ἀποκαλεῖ ὁ
ἅγ. Νικόλαος Ἀχρίδος.
Ὡστόσο, παρά τήν ὕπαρξη
τῆς Συνείδησης, τοῦ Νόμου καί
τῆς ἐν Χριστῷ τελικῆς Ἀποκά-
λυψης τῆς Καινῆς Διαθήκης, ἡ
πορεία τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς γιά
τήν κατάκτηση τῆς τελειότητας,
δέν εἶναι καθόλου εὔκολη. «Ἐν
μέσῳ παγίδων διαβαίνεις καί ἐπί
ἐπάλξεων πόλεων περιπατεῖς»
(Σοφ. Σειρ. Θ´ 13). Γεμάτη πει-
ρασμούς ἡ ζωή.
Καί δέν πρόκειται μόνο γιά
τούς ἐξωτερικούς πειρασμούς
τῆς ζωῆς μέ τίς παγίδες τοῦ κό-
σμου. Ὁ μεγάλος καί ὕπουλος
καί σφόδρα ἐπικίνδυνος ἐχθρός -
ἡ πέμπτη φάλαγγα, ὅπως τό λένε
- εἶναι μέσα μας. Εἶναι ὁ ἐσωτε-
ρικός ἐχθρός πού, στόν ἀκήρυκτό
του πόλεμο, δέν καταθέτει τά
ὅπλα. Εἶναι ὁ ἴδιος ὁ ἑαυτός μας.
Ἡ γνωμάτευσις εἶχε γίνει πρό τριάκοντα καί πλέον ἐτῶν ὑπό τοῦ Ἁγίου καί εἶχε στη-
ριχθῆ εἰς τά ὁριζόμενα ὑπό τῶν Ἱερῶν Κανόνων. Αὐτήν τήν ἐπαναφέρει εἰς τό προ-
σκήνιον διά τῶν στηλῶν τοῦ «Ο.Τ.» ὁ πρωτοπρεσβύτερος καί ὁμότιμος καθηγητής
τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης πατήρ Θεόδωρος Ζήσης.
Εἰς τήν γνωμάτευσίν του ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος παραθέτει τούς Ἱ. Κανόνας, οἱ ὁποῖοι ἀπαγορεύουν τάς συμ-
προσευχάς ὄχι μόνον κατά τάς ἐπισήμους ἀκολουθίας καί τήν θ. Λειτουργίαν, ἀλλά «κάθε κοινήν μεθ᾽ αἱρε-
τικῶν προσευχήν, ἔστω καί κατ᾽ ἰδίαν». Οἱ κανόνες αὐτοί ἰσχύουν καί σήμερον καί περιλαμβάνουν ὡς αἱρε-
τικούς καί τούς Παπικούς καί τούς Προτεστάντας. «Ἤδη ὁ Ἅγιος Σάββας εἰς τήν ἐποχήν του, ἑπτάμισυ
αἰῶνας πρίν, δέν ὠνόμαζε τόν Ρωμαιοκαθολικισμόν λατινικήν αἵρεσιν;». Ἐν συνεχείᾳ διαζωγραφεῖ μέ μελα-
νά χρώματα τόν εὐτελισμόν, τόν ὁποῖον ὑφίσταται ἡ Ἁγία Ὀρθόδοξος Ἁγιοπατερική καί Ἁγιοσαββιτική
Ἐκκλησία μέ τήν συμμετοχήν της εἰς τό Παγκόσμιον Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν. Χαρακτηρίζει δέ ὡς «φρικαλέαν»
τήν ἀπόφασιν τῆς συμμετοχῆς, ὡς «ἀνήκουστον προδοσίαν» κ.λπ. Τί ἄλλο ἀναφέρει διά τάς συμπροσευχάς.
Oἱ δειλοί τοῦ ἀπατεῶνος αἰῶνος μας ἔκαναν καί πάλι τήν ἐμφάνισή
τους παριστάνοντας τούς γενναίους καί τούς προοδευτικούς. Ἀφοῦ δέν
ἔχουν τά “κότσια” νά χλευάσουν τόν Μωάμεθ καί τόν Ἀλλάχ του, γιατί
φοβοῦνται καί τρέμουν τά γιαταγάνια τῶν Μωαμεθανῶν πού... ἐνε-
δρεύουν γιά τούς “ἀπίστους” καί ὑβριστές, θεώρησαν ἰδανική ἐνασχόλη-
ση, γιά νά τονώσουν τή μειωμένη αὐτοεκτίμησή τους, νά ξεσπάσουν
ἐναντίον τοῦ Ἐσταυρωμένου Χριστοῦ μας. Τόν σατίρισαν, Τόν ἔκαμαν
Θέατρο καί Θεατρική παράσταση. Τόν κατέβασαν στό ἐπίπεδό τους, Τόν
φαντασιώθηκαν ὅμοιό τους στήν πιό ταπεινωτική στάθμη γιά τόν ἄνθρω-
πο, τήν ὁμοφυλοφιλία, καί τότε ἡ κουρελιασμένη αὐτοεκτίμησή τους
τούς ἔδωσε τήν ψευδαίσθηση τῆς ὑπεροχῆς!
Ἀλήθεια! Δέν ὑπάρχει μεγαλύτερη ἀπόδειξη τοῦ ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ
Δημιουργός τοῦ παντός, ἀφοῦ ἀκόμη καί οἱ ἀποστατήσαντες ἀπʼ Αὐτοῦ –
δαίμονες καί ἄνθρωποι– δέν μποροῦν νά παύσουν νά ἀσχολοῦνται μέ
Ἐκεῖνον, ἀλλά συνεχῶς περιστρέφονται γύρω Του, ὅπως ὁ δολοφόνος
στόν τόπο τοῦ ἐγκλήματός του!
Πολλοί ἦσαν αὐτοί πού ἀντέδρασαν ἀπό ἱερή ἀγανάκτηση –κληρικοί
καί λαϊκοί– στή θεατρική παράσταση, πού παρουσιάζεται αὐτές τίς ἡμέ-
ρες μέ τόν τίτλο «Corpus Christi» καί εἶναι ἐπαινετή ἡ ἀγανάκτησή τους
κατά τῆς ἀδικίας, ἀφοῦ ἀγαποῦν τόν Χριστὀ καί ἡ πνευματική φιλία τους
μέ Ἐκεῖνον τούς ὤθησε νά ἀντιδράσουν ἔντονα πρός ἐκείνους πού
ἔχουν ἰσοπεδώσει τά πάντα καί ἐπιχειροῦν νά διατρανώσουν τήν βλα-
σφημία καί τήν αἰσχρότητα ὡς δεσπόζουσα παρουσία στήν πάλαι ποτέ
εὐσεβῆ Πατρίδα μας.
Παρά τίς καλές, ὅμως, προθέσεις τῶν ἀγαπώντων τόν Χριστό ἡ πρόσ-
φατη ἀντίδρασή μας πρός τούς ὑβριστάς εἶχε, δυστυχῶς, θετικά γιʼ
αὐτούς ἀποτελέσματα καί πρέπει νά προβληματισθοῦμε σοβαρά γιά τήν
τακτική πού πρέπει να ἀκολουθήσουμε στό μέλλον. Δέν εἶναι πρέπον νά
προσφέρουμε διαφημιστικά ὠφέλη σʼ ἐκείνους πού μισοῦν τόν Χριστό
καί, πολύ περισσότερο, νά τούς δίνουμε τή χαρά ὅτι ἔχουν τή δύναμη
καί τόν τρόπο νά θίξουν, ἔστω καί κατʼ ἐλάχιστον, τόν Χριστό μας, ἀφοῦ,
ὅποιος μιλάει γιά τόν Χριστό ἐκλαμβάνοντάς τον ὡς ἁπλόν ἄνθρωπον
καί ὄχι ὡς Σαρκωθέντα Θεόν, δέν ἀναφέρεται στόν Χριστό τῆς Ἐκκλη-
σίας μας ἀλλά σέ κάποιον Ἰησοῦν, κοινόν ἄνθρωπο, ἕνα ἀπό τούς τό-
σους πού ὑπῆρξαν ἀλλά καί πού ὑπάρχουν ἀκόμη καί σήμερα, καταγόμε-
νοι ἀπό τό Ἰσραήλ .
Αὐτοῦ τοῦ εἴδους τούς ἀνθρώπους μποροῦμε νά τούς χαρακτηρίσου-
με ὑβριστές ἀλλά ὄχι βλάσφημους, γιατί δέν πιστεύουν στή Θεότητα
τοῦ Χριστοῦ, ἀσχέτως ἄν στό πρόσωπο τοῦ κοινοῦ κατʼ αὐτούς καί θνη-
τοῦ ἀνθρώπου Ἰησοῦ συνδέουν γεγονότα τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ τῆς
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 6ην ΣΕΛ.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.
Ο ΙΗΣΟΥΣ ΤΩΝ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ
ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ
Ο ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΑΣ!
Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου Βασιλείου Ε. Βολουδάκη
G Σεβ. Φθιώτιδος: Ἰδού ἡ
ὁδός ἐξόδου ἐκ τῆς συμ-
φορᾶς. Σελ. 8
G Εἰς τό πρόσωπον τοῦ
Ἰησοῦ Χριστοῦ δέν ὑπάρ-
χει μόνον ὁ λαθρομετανά-
στης, ἀλλά καί ὁ ἀπελπι-
σμένος Ἕλλην. Σελ. 8
G Ἡ ἀθέατος πλευρά τοῦ Βα-
τικανοῦ, πεντήκοντα ἔτη
μετά τήν δευτέραν Βατικα-
νήν Σύνοδον. Σελ. 8
G «Ἄνθρωπός τις ἦν πλού-
σιος». Τοῦ μακαριστοῦ
Ἀρχιμανδρίτου Μάρκου Κ.
Μανώλη. Σελ. 5
G Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης Βατά-
τζης καί ἡ Ἑλληνική συνεί-
δησίς του. Τοῦ κ. Κων-
σταντίνου Χολέβα. Σελ. 5
ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ «Ο.Τ.»
Κριτικές ἐπισημάνσεις καί παρατηρήσεις
εἰς τό βιβλίον τοῦ κ. Ἀθανασίου Μπασδέκη:
«ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ. Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ
ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΕΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ
ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΙΕΣ. ΤΙ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ
ΚΑΙ ΤΙ ΜΑΣ ΧΩΡΙΖΕΙ»
Ὑπὸ τῶν Ἀρχιμ. Παύλου Δημητρακοπούλου καὶ Πρεσβ.
Ἀγγέλου Ἀγγελακοπούλου κληρικῶν τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς
Ὑπάρχουν στιγμὲς στὴ ζωὴ τοῦ Ὀρθοδόξου χριστιανοῦ, ποὺ ἡ ψυχή
του γεμίζει ἀγανάκτησι καὶ ὀργή, καὶ ὁμοιάζει μὲ ἐνεργὸ ἡφαίστειο, ποὺ
κοχλάζει καὶ εἶναι ἕτοιμο νὰ ἐκραγῇ. Πότε συμβαίνει αὐτό; Ὅταν τὸν
θίγουν, τὸν ἀδικοῦν, τὸν ὑβρίζουν καὶ τὸν συκοφαντοῦν; Ὄχι, ἀδελφοί, ὁ
χριστιανός, ὁ ἀληθινὸς χριστιανός, δὲν ἀγανακτεῖ καὶ δὲν ὀργίζεται ὅταν
ἀδικῆται, χλευάζεται, ὑβρίζεται καὶ συκοφαντῆται. Ἀντιθέτως μάλιστα
χαίρεται γιὰ τὶς ἀδικίες, ὕβρεις καὶ συκοφαντίες γνωρίζοντας, ὅτι ἐὰν τὶς
ἀντιμετωπίσῃ μὲ ἀοργησία καὶ ὑπομονή, θὰ τὶς ἐξαργυρώσῃ στὴν τράπε-
ζα τοῦ οὐρανοῦ μὲ ἀπερίγραπτα ἀγαθὰ καὶ αἰωνία μακαριότητα. Γιʻ αὐτό,
ὡς γνήσιος ὀπαδὸς τοῦ Xριστοῦ, ἀγαπᾷ τοὺς ἐχθρούς του, δίνει εὐχὲς
σὲ ὅσους τὸν καταρῶνται, εὐεργετεῖ ὅσους τὸν μισοῦν καὶ προσεύχεται
γιὰ τοὺς διῶκτες του (Mατθ. 5, 44).
Ἀλλὰ τότε ποῖες εἶναι ἐκεῖνες οἱ στιγμές, ποὺ ὀργίζεται, πρέπει νὰ
ὀργίζεται, ὁ χριστιανός; Eἶναι ὅταν ὑβρίζεται, βλασφημῆται, χλευάζεται
καὶ πολεμῆται ὁ Ἀρχηγὸς τῆς Πίστεώς του, ὁ Θεάνθρωπος Kύριος
Ἰησοῦς Xριστός. Στὶς περιπτώσεις αὐτές, ἐὰν ὁ χριστιανὸς δὲν ἀγα-
νακτήσῃ, δὲν ὀργισθῇ καὶ δὲν ἀντιδράσῃ, τότε δὲν εἶναι ἀληθινὸς χρι-
στιανός, εἶναι ἀρνητὴς τοῦ Xριστοῦ, ὁ ὁποῖος μὲ τὴ δειλία, ἀδιαφορία καὶ
ἀνοχή του γίνεται συνένοχος τῶν χριστομάχων καὶ θεομάχων, καὶ γιʻ
αὐτὴ τὴ συνενοχή του θὰ δώσῃ λόγο στὸ Θεό.
Στὶς ἡμέρες μας, ποὺ ἡ ἀποστασία τῶν περισσοτέρων χριστιανῶν
εὑρίσκεται στὸ ζενὶθ καὶ ἡ ὁμολογία τῆς Πίστεως στὸ ναδίρ, ὁ Kύριος
Ἰησοῦς Xριστὸς ὑβρίζεται, βλασφημεῖται καὶ πολεμεῖται περισσότερο ἀπὸ
κάθε ἄλλη ἐποχή. Kαὶ εἶναι φυσικὸ αὐτό, διότι πλησιάζει ἡ ἔλευσι τοῦ
«ἀνόμου», τοῦ Ἀντιχρίστου, καὶ οἱ διάφοροι πρόδρομοί του, μεταξὺ τῶν
ὁποίων πολιτικοί, δημοσιογράφοι, συγγραφεῖς, καλλιτέχνες, ἠθοποιοὶ
κ.ἄ., προετοιμάζουν τὴν ἀνθρωπότητα, ἄλλοι ἐνσυνειδήτως καὶ ἄλλοι
ἀσυνειδήτως, μὲ ἀντιχριστιανικοὺς νόμους, δημοσιεύματα, ἐκδόσεις,
θεατρικὰ καὶ κινηματογραφικὰ ἔργα, γιὰ νʼ ἀπορρίψῃ τὸ Xριστὸ ὡς ἀλη-
θινὸ Θεὸ καὶ σωτῆρα της καὶ νὰ ὑποδεχθῇ καὶ ἀποδεχθῇ ἀντ᾽ αὐτοῦ τὸν
ἐρχόμενο ψευδομεσσία, τὸν Ἀντίχριστο.
Στὸ πλαίσιο αὐτῆς τῆς παγκόσμιας σατανικῆς ἐκστρατείας δυσφημίσε-
ως καὶ κατασπιλώσεως τοῦ Xριστοῦ ἐντάσσεται καὶ τὸ βλάσφημο καὶ χυ-
δαῖο θεατρικὸ ἔργο Corpus Christi (=Σῶμα Xριστοῦ), ποὺ ἀνέβασαν στὸ
θέατρο «Xυτήριο» τῆς Ἀθήνας Ἕλληνες δυστυχῶς ἠθοποιοί, ἀγνοώντας
οἱ δυστυχεῖς αὐτοὶ ἄνθρωποι τὶς φοβερὲς καὶ ὀλέθριες συνέπειες, ποὺ
θὰ ἔχῃ αὐτὴ ἡ πρᾶξι τους στὶς ταλαίπωρες καὶ ἀξιοθρήνητες ψυχές τους
καὶ τὴν μετὰ θάνατον ζωή τους, ἐὰν δὲν μετανοήσουν.
Tὸ ἔργο αὐτό, ποὺ ἐμπνεύσθηκε καὶ ἔγραψε ὁ ὁμοφυλόφιλος Ἀμερι-
κανὸς σεναριογράφος Tέρρενς Mακνάλλυ, παρουσιάζει τὸν Xριστὸ καὶ
τοὺς ἁγίους Ἀποστόλους ὡς ὁμοφυλοφίλους, τὸν Kύριό μας νὰ τελῇ τὸν
γάμο δύο ἐκ τῶν Ἀποστόλων, τὸν δὲ Ἰούδα νὰ προδίδῃ τὸν Διδάσκαλό
του, ὄχι γιὰ τοὺς λόγους ποὺ ἀναφέρει ἡ Ἁγ. Γραφή, ἀλλὰ λόγῳ ἐρωτικῆς
ἀντιζηλίας! Ἂς σημειωθῇ, ὅτι ὁ πολυβραβευμένος(!) σεναριογράφος ἔχει
ΤΟ ΕΣΧΑΤΟΛΟΓΙΚΟΝ ΒΔΕΛΥΓΜΑ
«CORPUS CHRISTI» ΚΑΙ Η ΣΤΑΣΙΣ
ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ
Τοῦ κ. Χρήστου Κων. Λιβανοῦ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 7ην ΣΕΛ.
Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Θεοδώρου Ζήση
Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Δ. Μεταλληνοῦ, ὁμοτίμου καθηγητοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

2. τῶν πάντων, δογμάτων, κανόνων,
παραδόσεων64
. γ) Στὴν δημοσίευση
στὸν ἀθηναϊκὸ τύπο μίας ἀπίστευ-
της, τερατώδους καταγγελίας, προ-
ερχομένης ἀπὸ 12 ὁμογενεῖς τοῦ Σι-
κάγου καὶ ἀπευθυνομένης ἐνυπο-
γράφως πρὸς τὸν νέον Πατριάρχην
(Δημήτριον): «Ἡ καταγγελία ἀφορᾶ
εἰς τὸν ἑλληνορθόδοξον Ἀρχιεπίσκο-
πον Βορείου καὶ Νοτίου Ἀμερικῆς κ.
Ἰάκωβον, τοῦ ὁποίου οἱ καταγγέλλον-
τες ζητοῦν τὴν παραπομπὴν εἰς δίκην,
‘ἐπὶ ἀποστασίᾳ καὶ αἱρέσει, ἐπὶ πα-
ραβιάσει τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῶν
Ἱερῶν Κανόνων, ἐπὶ ἀρνήσει τοῦ Συμ-
βόλου τῆς Πίστεως, ἐπὶ ἑκουσίᾳ
ἀρνήσει τῆς Τριαδικῆς Θεότητος, ἤτοι
ἐπὶ ἀρνήσει τοῦ ἀποκαλουμένου Λό-
γου τοῦ Θεοῦ’. Ἡ καταγγελία δὲν
εἶναι οὔτε αὐθαίρετος, οὔτε ἐπιπο-
λαία, ἀλλὰ στηρίζεται ἐπὶ συγκεκρι-
μένων γεγονότων, ἤγουν ἐπὶ δηλώσε-
ων καὶ ἄρθρων τοῦ ἰδίου τοῦ κ. Ἰακώ-
βου, ὁ ὁποῖος, ὡς καταγγέλλουν οἱ 12
ὁμογενεῖς, παρὰ τὰς διαμαρτυρίας
τοῦ ποιμνίου, ὄχι μόνον δὲν ἀποκη-
ρύσσει τὰς ἀποστατικάς του αὐτὰς
ἐνεργείας, ἀλλὰ καὶ τὰς ἐπαναλαμ-
βάνει καὶ τὰς προσυπογράφει, εἰς συ-
νεντεύξεις καὶ ἐπιστολάς του πρὸς ξέ-
νους καὶ ὁμογενεῖς… Τὸ πλέον ὅμως
κραυγαλέον δεῖγμα τῶν τερατωδῶν
καὶ ἀπιστεύτων δηλώσεων τοῦ ἀπο-
στάτου Ἱεράρχου ἀποτελεῖ τὸ ἄρθρον
του εἰς τοὺς ‘Τάϊμς τῆς Νέας Ὑόρκης’
τῆς 25ης Σεπτεμβρίου 1967, ἐν τῷ
ὁποίῳ ἀναφέρονται ὑπ’ αὐτοῦ τὰ
ἑξῆς: ‘Τὸ νόημα τοῦ Θεοῦ εἶναι μία
ἀφηρημένη ἑλληνικὴ ἰδέα, τὴν ὁποί-
αν ὁ ἄνθρωπος τῆς σήμερον καὶ τῆς
αὔριον δὲν ἀποδέχεται. Εἰδικῶς δὲ ἡ
ἀποδοκιμασία αὕτη ἀφορᾶ τὸ δόγμα
τῆς Τριαδικότητος. Ἑπομένως, δέον
ὅπως ἀπεκδυθῆ ἡ Θεολογία τῶν
ἑλληνικῶν της ἐνδυμάτων, ἕν μεταξὺ
τῶν ὁποίων τὸ δόγμα τῆς Ἁγίας Τριά-
δος’»65
. δ) Σὲ θέσεις καὶ ἀπόψεις
τοῦ πρώην Οἰκ. Πατριάρχου Ἀθηνα-
γόρου, ὁ ὁποῖος «ὑπεστήριξεν ὅτι ἡ
τραγωδία τῆς διασπάσεως τῆς Χρι-
στιανοσύνης θὰ ἠδύνατο δι’ ὁρισμέ-
νων παραχωρήσεων καὶ ὑποχωρήσεων
καὶ συμβιβασμῶν ἐν πνεύματι ἀγάπης
νὰ ὑπερνικηθῆ καὶ νὰ ἀποκατασταθῆ
ἡ χριστιανικὴ ἑνότης! Ἔτι μᾶλλον!
Ἐπίστευεν ὅτι ἀρκεῖ ἡ συμμετοχὴ εἰς
τὸ Κοινὸν Ποτήριον, διὰ νὰ ἀποκατα-
σταθῆ de facto ἡ ἕνωσις τῶν Ἐκκλη-
σιῶν καὶ νὰ λησμονηθοῦν ἐν συνεχείᾳ
αἱ μεταξὺ αὐτῶν διαφοραί! Ὁ ἴδιος
προτρέχων κατὰ πολὺ τῶν γεγονότων
δὲν ἐδίσταζε νὰ διακηρύττει, ὅτι ‘ἀνή-
κει εἰς ὅλας τὰς Ἐκκλησίας…’»66
!
Μὲ πολὺ καυστική, ἀλλὰ καὶ
ἐλεγκτικὴ γλώσσα διεκτραγωδεῖ τὴν
κατάσταση, ἡ ὁποία ἔχει πάρει πλέ-
ον διαστάσεις προδοσίας τῆς πί-
στεως, ὁ π. Θεόδωρος Ζήσης. Σχο-
λιάζοντας τὴν ἐνέργεια τῶν προτε-
σταντῶν τοῦ ΠΣΕ νὰ μᾶς ταυτίσουν
μὲ τοὺς Μονοφυσίτες λέγει: «Ἔχει
πάρει τέτοια ἔκταση αὐτὴ ἡ ἄμβλυν-
ση καὶ ἡ προδοσία τῆς πίστεως, ὥστε
ὄχι μόνο οἱ Προτεστάντες, ἀλλὰ καὶ
ἐμεῖς, οἱ ἐκκλησιαστικοί μας ἡγέτες
δηλαδή, νὰ συγκαλοῦμε ἐπιτροπὲς ἢ
νὰ συμμετέχουμε σὲ ἐπιτροπὲς μαζὶ
μὲ τοὺς αἱρετικοὺς Μονοφυσίτες,
ἀποκαλώντας τὶς ἐπιτροπὲς αὐτὲς
‘διορθόδοξες’ … Δεκαέξι αἰώνων πα-
ράδοση Ὀρθοδοξίας κατεδαφίζεται
καὶ σωριάζεται σὲ ἐρείπια. Καὶ αὐτὸ
δὲν συνάγεται μόνον ἀπὸ τὴν χρήση
καὶ υἱοθέτηση τοῦ ὅρου Ὀρθόδοξος
γιὰ τοὺς αἱρετικούς, ποὺ θὰ ἀρκοῦσε
νὰ γκρεμίση τὰ ὅρια μεταξὺ Ὀρθο-
δοξίας καὶ πλάνης, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ
ἄλλες θετικὲς στὴ συνέχεια πρὸς τὴν
κατεύθυνση αὐτὴ ἐνέργειες, τὶς
ὁποῖες μάλιστα μὲ πρωτοφανῆ θρα-
σύτητα, θεολογικὴ κενότητα καὶ με-
γαλοστομία, τολμοῦν καὶ δημοσίᾳ,
‘γυμνῇ τῇ κεφαλῇ’ νὰ ὑποστηρίζουν
οἱ αὐτουργοί τους καὶ νὰ στρέφονται
ἐναντίον ὅσων ἐντοπίζουν τὴν πλάνη
καὶ ἀνησυχοῦν… Ἡ συγκρητιστικὴ
διαθρησκειακὴ καὶ διαχριστιανικὴ
ἰσοπέδωση δὲν ἀνέχεται πλέον τὴν
ἔννοια τῆς αἱρέσεως στὴν ἐποχή μας.
Ἡ συμμετοχή μας λοιπὸν στὸν ἐκ τῆς
φύσεώς του καὶ τῆς ἀποστολῆς του
συγκρητιστικὸ ὀργανισμὸ τοῦ ΠΣΕ
φαίνεται καὶ μόνο ἀπὸ αὐτὴν τὴν τη-
λεγραφικὴ ἀναφορὰ στὶς καταλυ-
τικὲς γιὰ τὴν Ὀρθοδοξία συνέπειές
της, ὅτι δὲν προσέφερε τίποτε ἀπο-
λύτως. Ἡ διατυμπανιζομένη μαρ-
τυρία τῶν Ὀρθοδόξων ἔμεινε λό-
γος κενός, γιατί κατέληξε σὲ συμ-
μαρτυρία τῆς πλάνης καὶ τῆς
αἱρέσεως»67
. Αὐτὴ δὲ ἀκριβῶς ἡ
συμμαρτυρία τῆς πλάνης καὶ τῆς
αἱρέσεως δὲν ἀποδεικνύει ἁπλῶς
διάβρωση καὶ ἄμβλυνση τοῦ Ὀρθο-
δόξου φρονήματος, ἀλλὰ πραγμα-
τικὸ ναυάγιο περὶ τὴν πίστιν. Καὶ τὸ
νὰ ναυαγήσει περὶ τὴν πίστιν ἕνας
θεολόγος, ποὺ ἐκπροσωπεῖ τὴν
Ὀρθοδοξία στοὺς Διαλόγους εἶναι
βέβαια λυπηρό, ἀλλ’ ὄχι τόσο τρα-
γικό. Τὸ πράγμα γίνεται ἐξόχως
τραγικό, πραγματικὴ τραγωδία,
ὅταν τὸ ναυάγιο ἀφορᾶ ὑψηλὰ
ἱστάμενα πρόσωπα, ποὺ κατέχουν
μεγάλα ἐκκλησιαστικὰ ἀξιώματα.
Σὲ ἄλλη συνάφεια τῶν λόγων του ὁ
ἐν λόγῳ καθηγητὴς παρατηρεῖ: «Ἡ
συνειδητοποίηση, σὺν τῷ χρόνῳ,
αὐτῆς τῆς καταστάσεως, καὶ οἱ προ-
κλητικὲς ἐξελίξεις στὸν χῶρο τοῦ
Προτεσταντισμοῦ σὲ θέματα πίστεως
καὶ ζωῆς, ὅπως ἡ ἀνοχὴ ἀκόμη καὶ
ἀρνητῶν τοῦ δόγματος τῆς ἀναστά-
σεως, παγανιστικῶν λατρειῶν τοῦ
πνεύματος τῆς φύσεως, ἡ ἀποδοχὴ
καὶ ἡ ἔγκριση τῆς ἱερωσύνης τῶν γυ-
ναικῶν, τοῦ γάμου τῶν ὁμοφυλοφί-
λων καὶ πολλὰ ἄλλα, ποὺ ἔδειχναν
ὅτι ἡ παρουσία τῶν Ὀρθοδόξων οὔτε
ἁπλῶς ὡς φρένο καὶ συγκράτηση λει-
τουργεῖ, ἀλλὰ ἀντίθετα ὡς νομιμο-
ποίηση καὶ συνυπευθυνότητα, ποὺ
ἐνισχύει τὸν κατήφορο στὴν πλάνη,
ὁδήγησαν μερικὲς αὐτοκέφαλες
Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, πιεζόμενες
ἀπὸ τὴν ὑγιῆ ἔνσταση καὶ ἀνησυχία
τῶν πληρωμάτων τους, νὰ ἀποχωρή-
σουν ἀπὸ τὸ ΠΣΕ»68
.
Συντριπτικὴ ἧττα τῶν Ὀρθοδόξων
καὶ καθολικὴ ἐπικράτηση τῆς προ-
τεσταντικῆς θεολογίας μαρτυροῦν
τὰ ὅσα ἔγιναν ἀμοιβαίως ἀποδεκτὰ
καὶ ὑπεγράφησαν ἀπὸ Ὀρθοδόξους
καὶ Προτεστάντες στὴν 9η Γενικὴ
Συνέλευση τοῦ ΠΣΕ στὸ Porto Ale-
gre τῆς Βραζιλίας τὸ 2006. Στὴν ἐν
λόγῳ συνέλευση ἔγιναν ἀμοιβαίως
ἀποδεκτὰ μεταξὺ ἄλλων καὶ τὰ
ἀκόλουθα: 1) «Εἴμαστε μία ἀδελφό-
τητα Ἐκκλησιῶν», λέγει τὸ κείμενο,
«ποὺ ὁμολογοῦν τὸν Κύριο Ἰησοῦ
Χριστὸ ὡς Θεὸ καὶ Σωτήρα σύμφωνα
μὲ τὶς Γραφὲς καὶ γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ
ἐπιζητοῦμε νὰ ἐκπληρώσουμε τὴν
κοινή μας κλήση, νὰ συμμετέχουμε
στὴ δόξα τοῦ ἑνὸς Θεοῦ τοῦ Πατρὸς
καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύμα-
τος»69
. Ἑπομένως, δὲν εἴμαστε μό-
νον ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι ἡ Μία, Ἁγία
Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλη-
σία, ὅπως ὁμολογοῦμε στὸ Σύμβο-
λον τῆς Πίστεως, ἀλλὰ ὅλες μαζὶ οἱ
340 ψευδοεκκλησίες τοῦ ΠΣΕ. 2)
«Κάθε Ἐκκλησία ἐκπληρώνει τὴν κα-
θολικότητά της, ὅταν εἶναι σὲ κοινω-
νία μὲ τὶς ἄλλες Ἐκκλησίες»70
. Ἑπο-
μένως, γιὰ νὰ ἐκπληρώσουμε ἐμεῖς
οἱ Ὀρθόδοξοι τὴν καθολικότητά μας
εἶναι ἀπαραίτητο νὰ εἴμαστε σὲ κοι-
νωνία μὲ αὐτὲς τὶς ψευδοεκκλησίες.
Ὁ θεόπνευστος λόγος τοῦ Ἀποστό-
λου Παύλου: «τίς κοινωνία φωτὶ
πρὸς σκότος»71
; δὲν ἰσχύει πλέον
γιὰ τοὺς Οἰκουμενιστές. 3) «Ἡ πί-
στη τῆς Ἐκκλησίας, ὅπως αὐτὴ
ἐκφράστηκε ἀπὸ τοὺς Ἀποστόλους
εἶναι μία, ὅπως ἀκριβῶς ἕνα εἶναι καὶ
τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Παρὰ ταῦτα
εἶναι θεμιτὸ ἡ πίστη αὐτὴ νὰ διατυ-
πώνεται μὲ διαφορετικοὺς τρό-
πους»72
. Δηλαδὴ οἱ ποικίλες αἱρε-
τικὲς διδασκαλίες τῶν Προτε-
σταντῶν θεωροῦνται ὡς διαφορετι-
κοὶ τρόποι ἐκφράσεως τῆς ἰδίας πί-
στεως καὶ ὡς ποικιλία τῶν χαρισμά-
των τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. 4) «Τὸ
ὅτι ὅλοι μας ἀπὸ κοινοῦ ἀνήκουμε
στὸ Χριστὸ διὰ τοῦ Βαπτίσματος εἰς
τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ
καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος δίνει τὴν δυ-
νατότητα στὶς Ἐκκλησίες καὶ τὶς κα-
λεῖ νὰ συμβαδίσουν ἀκόμη καὶ ὅταν
διαφωνοῦν»73
. Αὐτὸ δηλαδή, ποὺ
ὁριοθετεῖ τὴν Ἐκκλησία, δὲν εἶναι ἡ
κοινὴ ὀρθὴ πίστις καὶ ἡ ἀποστολικὴ
παράδοσις, ἀλλὰ τὸ Βάπτισμα. Σὲ
ἄλλο σημεῖο διατυπώνεται: «ὑπάρ-
χουν μερικοί, ποὺ δὲν χρησιμοποιοῦν
νερὸ στὴν ἱεροτελεστία τοῦ Βαπτί-
σματος, ἀλλὰ μετέχουν στὴν πνευμα-
τικὴ ἐμπειρία τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς»74
.
Ἡ ἐντολὴ δηλαδὴ τοῦ Χριστοῦ πρὸς
τοὺς μαθητές του: «πορευθέντες
μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη βαπτί-
ζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ
Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου
Πνεύματος», δὲν σημαίνει τίποτε
γιὰ τοὺς Οἰκουμενιστὲς καὶ δὲν εἶναι
ἀνάγκη νὰ ἐφαρμόζεται.
Ὑποσημειώσεις:
59. ΑΡΧΙΜ. ΠΑΥΛΟΣ ΔΗΜΗ-
ΤΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ, Ἡ Ὀρθοδοξία
μπροστὰ στὴ θύελλα τοῦ συγχρόνου
ΠροτεσταντικοῦκαὶΠαπικοῦΟἰκου-
μενισμοῦ, Πειραιὰς 2011, σ. 45. 60. Ἡ
ἐπὶτῶνδογματικῶνἱεροκοινοτικὴἐπι-
τροπή, Ὑπόμνημα…, σσ. 19-20. 61.
ΚΩΝ/ΝΟΣ ΜΟΥΡΑΤΙΔΗΣ, Ὁ.π., σ.
29. 62. Ὁ.π., σσ. 87-88. 63. Ὁ.π., σ. 20.
64. Ὁ.π., σσ. 26-27. 65. Ὁ.π., σ. 28. 66.
Ὁ.π., σ. 30. 67. ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒ. ΘΕ-
ΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, Ὁμότιμος Καθ.
Θεολογικῆς Σχολῆς ΑΠΘ, Τὰ ὅρια
τῆς Ἐκκλησίας…, σσ. 76-78. 68. Ὁ.π.,
σ. 78. 69. Θεοδρομία 1 (Ἰανουά-
ριος- Μάρτιος 2008) 133. 70. Ὁ.π.,
σσ. 135-136. 71. Β΄ Κορ. 6, 14. 72.
Θεοδρομία, Ὁ.π., σ. 135 73. Ὁ.π.,
σ. 137. 74. Ὁ.π., σσ. 136-137.
Σελὶς 2α 2 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012
ΠΟΙΟΙ ΕΧΟΥΝ ΚΕΡΔΟΣ ΑΠΟ
ΤΑΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΤΩΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ;
«ΕΜΕΙΣΚΑΙΟΙΑΛΛΟΙ.ΗΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΚΑΙΟΙΑΛΛΕΣΕΚΚΛΗΣΙΕΣ…
Η ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΛΗ
Ἔτος Λ´, Ἀριθμ. 40/2 Νοεμβρίου 2012
Μέσα στήν καρδιά μας διεξάγε-
ται ἡ πιό μεγάλη πάλη. Πόσο ζων-
τανά καί δυναμικά τήν περιγρά-
φει ὁ μέγας ἀπόστολος τῶν
ἐθνῶν, ὁ Παῦλος! "Οὐ γάρ ὅ θέ-
λω ποιῶ ἀγαθόν, ἀλλ᾽ ὅ οὐ θέλω
κακόν τοῦτο πράσσω" (Ρωμ. Ζ´
19). Καί συμπληρώνει μέ τόν
ἑξῆς συλλογισμό: "Συνήδομαι
γάρ τῷ νόμῳ τοῦ Θεοῦ κατά τόν
ἔσω ἄνθρωπον, βλέπω δέ ἕτερον
νόμον ἐν τοῖς μέλεσί μου ἀντι-
στρατευόμενον τῷ νόμῳ τοῦ νο-
ός μου" (Ρωμ. Ζ´ 22-23). Ἐσωτερι-
κά εὐχαριστιέμαι μέ τό νόμο τοῦ
Θεοῦ, ἀλλά μέσα μου, δυστυχῶς,
αἰσθάνομαι τό νόμο τοῦ κακοῦ
καί τή δύναμη τῆς ἁμαρτίας.
Στ᾽ ἀλήθεια, ποιός πέρασε ἀ-
πό τοῦτο τόν κόσμο καί δέν εἶδε
καί δέν ἄκουσε τ᾽ ἄγρια χτυπή-
ματα τούτης τῆς σκληρῆς καί
ἀδυσώπητης πάλης;
Ὁ Γ. Βερίτης, ἐμπνευσμένος
ἀπό τούς στίχους τοῦ Παύλου,
ἔγραψε τό ποιητικό ἀριστούργη-
μα «Ποιός ἄλλος», μέ 31 στρο-
φές, ἀπ᾽ τίς ὁποῖες μεταφέρω
τρεῖς, πολύ χαρακτηριστικές:
ἘἘσσύύ ττόό ξξέέρρεειιςς,, ΠΠααννττοοδδύύννααµµεε,,
δδυυόό κκόόσσµµοοιι µµέέσσαα µµοουυ ππααλλεεύύοουυνν,,
ὤὤ σσππααρρααγγµµοοίί ττῶῶνν ἀἀννττιιθθέέσσεεωωνν,,
πποούύ µµέέρραα ννύύχχτταα µµέέ ππααιιδδεεύύοουυνν!!
ΒΒλλέέππωω ττοοῦῦ ννόόµµοουυ ΣΣοουυ ττάά θθέέλλγγηηττρραα
κκιι ὁὁρρµµῶῶ γγιιάά ννάά ττάά κκααττααχχττήήσσωω··
µµάά ττόό κκαακκόό µµππρροοσσττάά µµοουυ ὀὀρρθθώώννεεττααιι,,
θθεερριιόό!! κκααίί µµέέ γγυυρρίίζζεειι ππίίσσωω..
ΚΚααίί σσέέ ττοούύττηη ττήήνν ππάάλληη,, ττήή λλεευυττεερριιάά ττήή
δδίίννεειι ὁὁ µµόόννοοςς δδυυννααττόόςς ΚΚύύρριιοοςς::
ΨΨάάλλεε γγλλυυκκάάττόόννὕὕµµννοο ττῆῆςςἀἀγγάάππηηςςσσοουυ
κκααίί ττόόνν ψψααλλµµόό ττῆῆςς λλεευυττεερριιᾶᾶςς σσοουυ..
∆∆ιιααλλάάλληησσέέ ττηηνν ὡὡςς ττάά ππέέρραατταα
ττήήνν ἀἀξξεεππέέρραασσττηη χχααρράά σσοουυ..
Στίς "Ἀσκητικές ἐμπειρίες"
(τόμος Δ´) γράφει ὁ μεγάλος ρῶ-
σος ἅγιος, ὁ Ἰγνάτιος Μπριαν-
τσανίνωφ: «Ποιός δέν βλέπει μέ-
σα του τήν ἀσυμφωνία τοῦ νοῦ,
τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος; Ποι-
ός δέν αἰσθάνεται τήν πάλη, πού
διεξάγεται ἀνάμεσά τους καί τό
συνακόλουθο μαρτύριο; Καί ποι-
ός δέν ἀναγνωρίζει σ᾽ αὐτή τήν
πάλη καί σ᾽ αὐτό τό μαρτύριο τήν
ἀδυναμία τῆς ἀνθρώπινης φύ-
σης; Ἀλλά μή ἀνησυχεῖς. Ὁ Θεός
δέ θά περιφρονήσει μιά καρδιά
πού αἰσθάνεται συντριβή καί τα-
πείνωση...».
ΒΙΒΛΙΑ – ΑΝΑΤΥΠΑ
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ
«Νὰ εἴμαστε αἰσιόδοξοι ὅ,τι καὶ ἂν
συμβαίνει». Ἐκδόσεις «Ὀρθόδοξος
Κυψέλη». Σχ. 20x14 σσ 30.
ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ
ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ «Σαλπίσματα Μετα-
νοίας» (Ἀποσπάσματα κηρυγμάτων).
Ἐκδόσεις «Ὀρθόδοξος Κυψέλη».
Θεσ/νίκη 2012. Σχ. 20,50x14 σσ 128.
ΕΛΕΝΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥ-
ΛΟΥ – ΚΟΥΡΤΙΔΟΥ «Τὸ Τραγούδι
τῆς Μικρασίας» Ἐκδόσεις Νεκτά-
ριος Δ. Παναγόπουλος. Ἀθήναι Σε-
πτέμβριος 2012. Σχ. 20,50x14 σσ 224.
ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ – ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ
ORTHODOX LIFE, ἐκδίδεται διμη-
νιαίως, ὑπὸ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τῆς
Ἁγίας Τριάδος, εἰς Τζόρνταβιλ, Ν.
Ὑόρκη. Ἰούλ. – Αὔγ. 2012.
ORTHODOX TIDNING, Ἐπίσημον
δελτίονὄργανοντῆςἹ.Μητροπόλεως
Σουηδίας. Στοκχόλμη. Ἰαν., Φεβρ.,
Μάρτ., Ἀπρίλ., Μάϊος, Ἰούν., Ἰούλ.
2012.
PRAVOSLAVNAYA RUS. Δεκα-
πενθήμερον περιοδικὸν (εἰς γλῶσσαν
ρωσικήν), ἔκδοσις τῆς Ἱ. Μονῆς
Ἁγίας Τριάδος. Jordanville Ν.Υ.
Φεβρ., Μάρτ., Ἀπρίλ. 2012.
THE PATRISTIC AND BYZANTI-
NE REVIEW, ΠΑΤΕΡΙΚΗ – ΒΥ-
ΖΑΝΤΙΝΗ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ, Ἐκδ.
Ἀμερικανικοῦ Ἰνστιτούτου Πατε-
ρικῶν καὶ Βυζαντινῶν Μελετῶν, Τό-
μος 29, 2011, Τόμος 30, 2012.
ΑΓΙΑ ΛΥΔΙΑ, Μηνιαῖον
ὈρθόδοξονΧριστιανικὸνπεριοδικὸν
τῆς Ἀδελφότητος «Λυδία». Μάϊος,
Ἰούν., Ἰούλ., Αὔγ. 2012. Θεσσα-
λονίκη.
Η ΑΓΙΑ ΤΑΒΙΘΑ, Τριμηνιαῖο πε-
ριοδικὸ τῆς ὁμωνύμου «Ὀρφανικῆς
Στέγης». Αὔγ. – Ὀκτ. 2012. Λεβάδεια.
ΑΓΙΟΣ ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΣ Ἐσφι-
γμενίτης, Διμηνιαία Ὀρθόδοξος
Ἔκδοσις Ἁγίου Ὄρους. Μάϊος –
Ἰούν., Ἰούλ. – Αὔγ. 2012. Ἅγιον
Ὄρος.
ΑΓΙΟΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ, Περιοδικὴ
ἔκδοσις Ἱερᾶς Ἀνδρώας Μονῆς
Ἁγίων Μαρτύρων Κυπριανοῦ καὶ
Ἰουστίνης Φυλῆς Ἀττικῆς. Μάρτ.
2012.
ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ, Μηνιαῖον
Δελτίον τοῦ Ἱδρύματος Ἁγ.
Νεκτάριος.Ἰούλ.–Αὔγ.,Σεπτ.–Ὀκτ.
2012. Λευκωσία.
ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟ-
ΡΕΙΤΗΣ. Διμηνιαία ἔκδοση τοῦ
συλλόγου «Φίλοι Ἱ. Κοινοβίου Ἁγ.
Νικοδήμου». Ἰούλ. – Αὔγ. 2012.
Γουμένισσα.
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ Δ. ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ «Ἡ
Ἁγία Γραφή ἐξηγημένη, Πράξεις τῶν Ἀποστόλων», Ἐκδόσεις
«Ὀρθοδόξου Τύπου», σελ. 574.
Ὁ Ἀρχιμ. Χαράλαμπος Δ. Βασι-
λόπουλος ὁ ἱδρυτὴς τῆς Πανελληνί-
ου Ὀρθοδόξου Ἑνώσεως καὶ τῆς
ἐφημερίδος της « Ὀρθόδοξος Τύ-
πος», ἐκτὸς ἀπὸ τὸ ἔντονο πνευμα-
τικό του ἔργο ἦταν ἰδιαίτερα
γνωστὸς καὶ γιὰ τὸ συγγραφικό
του. Ὁ π. Χαράλαμπος ἔγραψε
τοὺς συναξαριστὲς πάρα πολλῶν
Ἁγίων, πολλὰ ψυχωφελῆ βιβλία,
ἀλλὰ καὶ ἑρμηνευτικά. Ἑρμήνευσε
τὰ κατὰ Λουκᾶ, κατὰ Ματθαῖο καὶ
κατὰ Ἰωάννη Εὐαγγέλια, τὶς Πρά-
ξεις τῶν Ἀποστόλων, τὴν ἐπιστολὴ
τοῦ Ἀποστόλου Παύλου πρὸς Ρω-
μαίους καὶ τὴν Ἀποκάλυψη, τὸ τε-
λευταῖο βιβλίο τῆς Καινῆς Διαθή-
κης, τοῦ Ἀποστόλου Ἰωάννη.
Θὰ σᾶς παρουσιάσουμε τὶς Πρά-
ξεις, ὥστε νὰ γίνει ἕνα ἔναυσμα
πρὸς στοὺς ἀναγνῶστες τοῦ Ὀρθο-
δόξου Τύπου γιὰ μία πληρέστερη
μελέτη τοῦ βιβλίου αὐτοῦ μὲ σκοπό,
ὅπως λέει καὶ ὁ π. Χαράλαμπος
«Νὰ στερεώση τὴν Πίστη τῶν πι-
στῶν στὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ.
Γι᾽ αὐτὸ καὶ ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία
ἔχει ὁρίσει νὰ διαβάζεται τὸ βιβλίο
τῶν Πράξεων στοὺς Ἱ. Ναοὺς σὰν
ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ἀπὸ τὴν
ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως μέχρι τὴν
Πεντηκοστή». Νὰ σημειώσουμε ὅτι
τὸ βιβλίο αὐτὸ ἐτυπώνετο μέχρι τοῦ
20οῦ κεφαλαίου ζῶντος τοῦ μακα-
ριστοῦ π. Χαραλάμπους ἀπὸ τὸ 20ό
κεφάλαιο καὶ ἑξῆς, ὁπότε ἀνεπαύ-
θη ἐν Κυρίῳ ὁ ἀείμνηστος π. Χαρά-
λαμπος, ἡ συνέχεια τῆς ἐκτύπωσης
ἔγινε μὲ τὴν φροντίδα καὶ ἐπιμέλεια
μαθητῶν καὶ συνεργατῶν του.
Στὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων
ἀναφέρονται πολλὰ ἀπὸ ὅσα ἔκα-
ναν οἱ Ἀπόστολοι γιὰ τὴν ἵδρυση
καὶ τὴν ἐπέκταση τῆς Ἐκκλησίας,
κυρίως ὅμως τῶν πρωτοκορυφαίων
Ἀποστόλων Πέτρου καὶ Παύλου
καὶ πρὸ παντὸς τοῦ Παύλου. Τὶς
ἔγραψε ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς
ὑπὸτύπονἐπιστολῆςκαὶἀποτελοῦν
τὴν συνέχεια τοῦ κατὰ Λουκᾶ
Εὐαγγελίου. Ἐξιστοροῦν τὸ πῶς
ἱδρύθηκε ἡ Ἐκκλησία κατὰ τὴν
ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς στὰ Ἱερο-
σόλυμα καὶ πῶς κατόπιν ἐξαπλώ-
θηκε στὴν Παλαιστίνη καὶ στὰ
εἰδωλολατρικὰ ἔθνη, μέχρι καὶ τὴν
Ρώμη. Μέσα ἀπὸ τὴν ἐξιστόρηση
αὐτὴ παρουσιάζεται ἡ δογματικὴ
διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας,
ὑπογραμμίζονται ἐκεῖνα, ποὺ προ-
εῖπε ὁ Κύριός μας στὰ Εὐαγγέλια
καὶ ἔγιναν πραγματικότητα ἐπὶ τῶν
ἡμερῶν τῶν Ἀποστόλων, μὲ τὴν δύ-
ναμηκαὶτὴνχάρητοῦἉγίουΠνεύ-
ματος. Τὰ περισσότερα, ὅπως ἐγρά-
φη, ἀπὸ τὰ ἱστορούμενα στὶς Πρά-
ξεις διηγοῦνται τὴν δράση καὶ τὰ
ἔργα τοῦ Ἀπ. Παύλου, ἐπειδὴ ὁ
Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς ἦταν στενὸς
συνεργάτης τοῦ Ἀπ. Παύλου καὶ
δὲν τὸν ἐγκατέλειψε, ὅπως ἔπραξαν
ὁ Δημᾶς καὶ ὁ Ἐρμογένης.
Ὁ π. Χαράλαμπος Βασιλόπου-
λος, γράφει ὅτι ἡ ἐξήγηση εἶναι «τὸ
κατὰ δύναμιν» καὶ εἶναι βασισμένη
στὶς ἑρμηνεῖες, ποὺ ἔχουν κάνει οἱ
ΠατέρεςτῆςἘκκλησίαςμας.Τόβι-
βλίο εἶναι γραμμένο σὲ ἁπλὴ γλῶσ-
σα, ὅπως ὅλα τὰ βιβλία τοῦ π. Χα-
ραλάμπους, ὥστε νὰ μπορῆ νὰ ἐν-
νοήση ὁ ὁποιοσδήποτε τὰ βαθειὰ
καὶ σωτήρια νοήματά του. Ἐχρησι-
μοποιήθηκε τὸ ὑπὸ τοῦ Οἰκουμενι-
κοῦ Πατριαρχείου ἐγκεκριμένο κεί-
μενο καὶ ὁ π. Χαράλαμπος ἀκολου-
θεῖ τὸν τρόπο, ποὺ ἀκολούθησε
στὴν μετάφρασή του ὁ Καθηγητὴς
τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανε-
πιστημίου Ἀθηνῶν Παναγιώτης Ν.
Τρεμπέλας στὸν ἀριθμὸ καὶ τὴν
ὀνοματοδοσία τῶν κεφαλαίων καὶ
ὑποκεφαλαίων.
Γ.Κ.Τ
ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΑΚΙΝ∆ΥΝΟΣ, ΠΗΓΑΣΙΟΣ, ΑΦΘΟΝΙΟΣ, ΕΛΠΙ∆ΟΦΟΡΟΣ ΚΑΙ ΑΝΕΜΠΟ∆ΙΣΤΟΣ
ΟΙΣΤΡΗΛΑΤΗΜΕΝΟΣ αἰγύπτιος μουλὰς σὲ
μία ἀπὸ τὶς καθημερινὲς διαδηλώσεις τῶν φα-
νατισμένων μουσουλμάνων κατὰ τῶν ἀμερι-
κανῶν, γιὰ τὴν προσβλητικὴ κατὰ τοῦ Μωάμεθ
ταινία, ἐνώπιον χιλιάδων διαδηλωτῶν, ἔσκισε
καὶ ἔκαψε τὴν Ἁγία Γραφή. Δὲν ἔφτασε μόνο
αὐτό, ἀλλὰ δήλωσε πὼς «τὴν ἑπόμενη φορὰ θὰ
οὐρήσω πάνω της», μὲ τὰ πλήθη νὰ ἐπευφη-
μοῦν, νὰ βρίζουν καὶ νὰ ἀπειλοῦν, μὲ τὸ γνωστὸ
σύνθημα: «ἔρχεται, ἔρχεται τὸ Ἰσλὰμ» καὶ
«ἔρχεται, ἔρχεται τοῦ Μωάμεθ ὁ στρατός»! Ὁ
ἐν λόγῳ μουλὰς εἶναι ἰδιοκτήτης τοῦ τηλεο-
πτικοῦ σταθμοῦ: «Τὸ Ἰσλαμικὸ Ἔθνος», μέσῳ
τοῦ ὁποίου βρίζει καὶ ἀπειλεῖ τὸν Χριστιανισμό,
πυρπολώντας κυριολεκτικὰ τὰ φανατικὰ ἔνστι-
κτα τῶν ἑκατομμυρίων τηλεθεατῶν του! Θεω-
ροῦμε ὅτι ἡ κατάσταση κρίνεται σοβαρὴ καὶ ἡ
ἐξέλιξή της δὲ γνωρίζουμε ποιὰ θὰ εἶναι. Ὑπο-
πτευόμαστε ποιοὺς στόχους ἐξυπηρετεῖ καὶ
ποιοὶ ὀργάνωσαν καὶ ὑποκίνησαν αὐτὴ τὴν
ἐκρηκτικὴ κατάσταση σὲ ὁλόκληρο τὸν ἰσλα-
μικὸ κόσμο. Ἔχουμε ὅμως τὴ βεβαιότητα πὼς
ἐκεῖνοι, ποὺ «σκάρωσαν» τὴν ἠλίθια ὄντως ται-
νία, δὲ μισοῦν τὸ Ἰσλάμ, ἀλλὰ τὸν Χριστιανισμό,
διότι ὁ τελικὸς ἀποδέκτης τῶν «πυρῶν» τῶν
μουσουλμάνων εἶναι αὐτός! Ἀποκλείεται λοι-
πὸν οἱ «κεφαλὲς» τῶν μουσουλμάνων, οἱ ὁποῖοι
ἐξωθοῦν τὶς φανατισμένες ὀρδὲς σὲ πράξεις
βίας, ὅπως ὁ ἀνωτέρω μουλάς, νὰ εἶναι ὄργα-
να, τῶν δημιουργῶν τῆς ταινίας, σκοπεύοντας
νὰ τοὺς στρέψουν κατὰ τῶν Χριστιανῶν; Πάν-
τως, γιὰ ἕνα εἴμαστε σίγουροι, ὅτι τὸ Ἰσλὰμ καὶ
ὁπροφήτηςτου,δὲνἀποτελοῦνστόχογιὰτοὺς
ἀφανεῖς συνωμότες τοῦ κόσμου. Πραγματικὸς
στόχος τους γιὰ ἐξαφάνιση εἶναι ὁ Χριστὸς καὶ
γιὰ ἐξόντωση ἡ Ἐκκλησία Του!
Ἀναίσχυντος διαφήμισις
εἰς τὰ γήπεδα!
ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΕΣ ὁμάδες διαφη-
μίζουν στὶς «φανέλες» τῶν ποδο-
σφαιριστῶν οἴκους ἀνοχῆς! Ἡ τα-
κτικὴ αὐτὴ ἐφαρμόζεται ἐδῶ καὶ
χρόνια σὲ χῶρες τῆς «φωτισμέ-
νης» Ἑσπερίας, ὅπου χωρὶς αἰδῶ
διαφημίζονται στὰ γήπεδα καὶ τὰ
ροῦχα τῶν ποδοσφαιριστῶν κάθε
εἴδους ἀναισχυντία, καὶ φυσικὰ τὰ
πορνεῖα, τὰ ὁποῖα ἀποτελοῦν ὀργα-
νωμένες ἐπιχειρήσεις καὶ παρου-
σιάζουν τὶς πόρνες στὶς βιτρίνες
ὡς ἐμπόρευμα (Ὁλλανδία). Ἡ οἰκο-
νομικὴ κρίση ἔφερε καὶ στὴ Χώρα
μας αὐτὸ τὸ ξεδιάντροπο «φροῦ-
το». Ἐπιχειρήσεις, οἱ ὁποῖες ἐμπο-
ρεύονται τὸ ποδοσφαιρικὸ «θέα-
μα», βρῆκαν εὔκολο τρόπο νὰ γε-
μίσουν τὰ ταμεῖα τους, διαφημί-
ζοντας πορνεῖα!
Ἐμεῖς τί νὰ ποῦμε γιὰ τὴν κατάν-
τια μας αὐτή; Ἡ πορνεία ἦταν, ἀπὸ
τὸ ἀπώτερο παρελθόν, μία αἰσχρὴ
καὶ καταδικαστέα πράξη, ἡ ὁποία
καταρρακώνει τὴν ἀνθρώπινη προ-
σωπικότητα, καθ᾽ ὅτι ἐμπορεύεται
αὐτὸ τὸ ἴδιο τὸ ἀνθρώπινο σῶμα
καὶ τὸν ἔρωτα. Ἂν ἑξαιρέσουμε
τὴν διαχρονικὴ εἰδωλολατρία, ἡ ὁ-
ποία εἶχε «ἱεροποιήσει» τὴν πορνεί-
α, διὰ τῆς «Ἱερᾶς Πορνείας», οἱ ἄν-
θρωποι σὲ ὅλες τὶς ἐποχές, τὴ θε-
ωροῦσαν ὡς ἀπαξία καὶ αἰσχύνον-
ταν μπροστὰ στὸ φαινόμενο. Ἡ ἀ-
πίστευτη ὅμως πλύση ἐγκεφάλου,
ποὺ ἀσκοῦν ἐδῶ καὶ χρόνια τὰ
ΜΜΕ καὶ ἰδιαίτερα ἡ τηλεόραση,
ἔχουν ἀμβλύνει ἐπικίνδυνα τὶς περὶ
ἠθικῆς ἀντιλήψεις τῶν νεοελλή-
νων. Ὁ καλλιεργημένος ἐδῶ καὶ
χρόνια ἀπὸ τὴ «Νέα Ἐποχὴ» παν-
σεξουαλισμός, «ἀπενοχοποίησε»
καὶ τὴν πορνεία, θεωρώντας την
ὡς «κοινωνικὸ λειτούργημα»! Ἀλλὰ
καὶ κάτι ἄλλο: Ἡ ἀναίσχυντη δια-
φήμιση τῶν οἴκων ἀνοχῆς στὰ γή-
πεδα, «πάει πακέτο» μὲ τὶς ἀπί-
στευτες βωμολοχίες, τὶς ὕβρεις,
τὶς ἀπειλές, τοὺς ξυλοδαρμοὺς καὶ
δυστυχῶς τὶς βλασφημίες τῶν θεί-
ων, ποὺ ἐκτοξεύουν θερμόαιμοι
«φίλαθλοι» κατὰ ἀντιπάλων «φιλά-
θλων». Χριστιανοὶ γονεῖς, ἀποτρέ-
ψτε τὰ παιδιά σας ἀπὸ τέτοιου εἴ-
δους «θεάματα», εἶναι καταστρο-
φικὰ γιὰ τὴ νεολαία μας!
Νεοπαγανισμός:
ἕνας ἰδιότυπος
θρησκευτικὸς ἐθνικισμός
ΕΙΝΑΙ γνωστὴ ἡ «πολιτεία» τῶν
συμπατριωτῶν μας νεοπαγανι-
στῶν. Τὸ μαρτυροῦν τὰ γραπτά
τους, στὰ περιοδικά τους, στὶς ἱ-
στοσελίδες τους καὶ στὶς ἀπὸ τη-
λεοράσεως καὶ ραδιοφώνου δηλώ-
σεις τους. Τὸ ὕφος τους εἶναι ἐ-
χθρικὸ καὶ ἄκρως διεκδικητικό. Τί
διεκδικοῦν; Τὰ πάντα! Καὶ προπάν-
των τὴν Ἑλλάδα καὶ τὸν Ἑλληνι-
σμό! Θεωροῦν ὅτι αὐτοὶ εἶναι οἱ νό-
μιμοι ἀπόγονοι τῶν ἀρχαίων Ἑλλή-
νων καὶ πὼς αὐτοὶ εἶναι οἱ νόμιμοι
κάτοικοι τῆς ἑλληνικῆς ἐπικράτει-
ας! Ὅλοι οἱ μὴ παγανιστὲς δὲν
ἔχουν θέση στὴν Ἑλλάδα. Ἐμεῖς οἱ
Χριστιανοὶ δὲν εἴμαστε Ἕλληνες,
κατ᾽ αὐτούς, ἀλλὰ κατακτητὲς τῆς
Ἑλλάδος καὶ τύραννοι τῶν «Ἑλλή-
νων», δηλαδὴ τῶν παγανιστῶν,
διότι μόνο αὐτοὶ εἶναι οἱ «ἀληθινοὶ
Ἕλληνες»! Ὁ Ἑλληνισμός, κατὰ
τοὺς παγανιστές, εἶναι ἀπαραίτητα
καὶ ἀποκλειστικὰ παγανιστικός! Οἱ
ἀρχαῖοι Ἕλληνες εἶναι πρόγονοι
μόνο τῶν νεοπαγανιστῶν, καὶ ὄχι
τῶν ἄλλων μὴ νεοπαγανιστῶν Ἑλ-
λήνων! Ζητοῦν, οὔτε λίγο οὔτε πο-
λύ, νὰ ἐγκαταλείψουμε οἱ Χριστια-
νοὶ τὴ «Χώρα» τους καὶ νὰ πᾶμε νὰ
ἐγκατασταθοῦμε στὸ Ἰσραήλ, τὴ
«δική» μας Πατρίδα! Ποιοὶ τὰ λένε;
Οἱ 5–10 ὀπαδοὶ τῶν καμιὰ δεκαπεν-
ταριὰ νεοπαγανιστικῶν ὁμάδων, οἱ
ὁποῖες ἔχουν μεταξύ τους (εὐτυ -
χῶς) ἀνυπέρβλητες διαφορὲς οὐ-
σίας καὶ δὲ μποροῦν νὰ ἑνωθοῦν,
οὔτε κἂν νὰ συνεννοηθοῦν! Ὁ ρό-
λος ὅμως τοῦ νεοπαγανισμοῦ ἔγι-
νε πιὰ φανερός.
Ἀποτελεῖ τὶς πιὸ σκληρὲς ὁμά-
δες τῆς «Νέας Ἐποχῆς», οἱ ὁποῖες
λειτουργοῦν ὡς «προωθητικοὶ κρι -
οὶ» στὶς χριστιανικὲς κοινωνίες,
γιὰ τὴν πρόκληση ἑνὸς ἰδιότυπου
θρησκευτικοῦ ἐθνικισμοῦ. Μονα-
δικός τους στόχος: ἡ ἐξαφάνιση
τοῦ Χριστιανισμοῦ, ὁ ὁποῖος ἐπι-
χειρεῖται μὲ τὴν καλλιέργεια μί-
σους πρὸς τὸν «διεθνιστικὸ» Χρι-
στιανισμὸ καὶ προβολὴ τῶν «αὐτο-
χθόνων» ἐθνικῶν παγανιστικῶν
θρησκειῶν! Ἐξυπηρετώντας λοι -
πὸν αὐτὸν τὸν δόλιο σκοπό, οἱ
συμπατριῶτες μας νεοπαγανιστές,
φωνασκοῦν καὶ διεκδικοῦν ὅλες
τὶς προαναφερόμενες γελοιότη-
τες! Καὶ μὴ χειρότερα!
Διεκδικοῦν «σουλτανικὰς
περιουσίας»
εἰς τὴν Ἑλλάδα!
ΤΙ ΑΛΛΟ θὰ ἀκούσουν τὰ αὐτιά
μας καὶ θὰ δοῦν τὰ μάτια μας! Μία
«τρελὴ» εἴδηση ἔκαμε τὴν ἐμφάνι-
σή της στὰ ΜΜΕ, ἤτοι: τὰ τρισέγγο-
να τοῦ σουλτάνου Ἀβδοὺλ Χαμὶντ
Β΄ διεκδικοῦν ἀκίνητά του (καὶ)
στὴν Ἑλλάδα! «Χιλιάδες ἀκίνητα,
ποὺ ἀνῆκαν ἄλλοτε στὴν Ὀθω-
μανικὴ Δυναστεία καὶ κατασχέθη-
καν ἀπὸ τὸ νέο τουρκικὸ κράτος,
διεκδικοῦντώραμὲπροσφυγήτους
στὴν Δικαιοσύνη οἱ ἀπόγονοι τοῦ
σουλτάνου καὶ χαλίφης Ἀβδοὺλ
Χαμὶντ Β΄ (1842–1918), ποὺ ἦταν ὁ
35ος σουλτάνος τῆς Ὀθωμανικῆς
Αὐτοκρατορίας. Ἡ πρώτη ἀκρόαση
τῆς ὑποθέσεως ἔγινε τὸν Ἰούνιο
τοῦ 2010 καὶ ἡ δεύτερη στὶς 30 Σε-
πτεμβρίου 2010. Οἱ 48 ἐνάγοντες
δηλώνουν μάλιστα ἀποφασισμένοι,
πὼς, ἐὰν δὲν δικαιωθοῦν ἀπὸ τὰ
τουρκικὰ δικαστήρια, νὰ φθάσουν
ἕως τὸ Δικαστήριο τῶν Ἀνθρωπί-
νων Δικαιωμάτων!» (Ἱστολόγιο: ΞΥ-
ΠΝΗΣΤΕ ΡΕ)! Ὅσο καὶ ἂν προκαλεῖ
θυμηδία ἡ εἴδηση αὐτή, πρέπει νὰ
μᾶς προβληματίζει ἰδιαίτερα, διότι
δὲν εἶναι ξεκομμένη ἀπὸ τὴν ἐπι-
διωκόμενη ἐπιμελῶς ἀπὸ τὴν Τουρ-
κία ἀνασύσταση τῆς Ὀθωμανικῆς
αὐτοκρατορίας! Ἡ τουρκικὴ διπλω-
ματία «σκαρφίζεται» ἀπίθανους
τρόπους, γιὰ νὰ φέρει στὴν ἐπικαι-
ρότητα τὴν δῆθεν «παράνομη» διά-
λυση τῆς Ὀθωμανικῆς αὐτοκρατο-
ρίας,ὅπωςἡἀνάδειξητῶν«μνημεί-
ων» τῶν Ὀθωμανῶν, στὰ Βαλκάνια
καὶ τὴ Μέση Ἀνατολή. Τώρα ἔρχε-
ται νὰ διεκδικήσει καὶ περιουσίες
σουλτάνων, ἀργότερα μπέηδων καὶ
ἀγάδων! Ἐμεῖς διερωτόμαστε μή-
πως πίσω ἀπὸ τοὺς ἀστείους «ἀλυ-
τρωτισμοὺς»τῆςἌγκυραςκρύβον-
ται καὶ ἄλλοι παράγοντες, ὅπως ἂς
ποῦμε, «νεοταξίτικοι», διατάραξη,
δηλαδή, τοῦ στάτους κβὸ στὴν εὐ-
ρύτερη περιοχή! Ὅσο γιὰ τὰ κλη-
ρονομικὰ τοῦ «μακαρίτη» Ἀβδούλ,
ἂς ἔρθουν νὰ τὰ πάρουν οἱ νεοο-
θωμανοὶ ἀπόγονοί του, καὶ τὰ λέμε!
Διπλοπληρώνωμεν
τὰς τουρκικὰς
τηλεοπτικὰς σειράς!
ΟΥΤΕ μπορούσαμε νὰ τὸ φαντα-
στοῦμε. Μὲ χρήματα (καὶ) δικά μας
ἔχουν γυριστεῖ οἱ ἄθλιες καὶ ἀνού-
σιες τουρκικὲς τηλεοπτικὲς σει-
ρές, τὶς ὁποῖες προβάλλουν τὰ
ἑλληνικὰ κανάλια! «Τὴν καταπλη-
κτικὴ καταγγελία ὅτι μὲ χρήματα
τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης γυρίζον-
ται κάποιες πολὺ γνωστὲς τουρ-
κικὲς τηλεοπτικὲς σειρές, ποὺ στὴ
συνέχεια πλημμυρίζουν κάποιες
χῶρες τῆς Εὐρώπης μεταξύ, τῶν
ὁποίων καὶ ἡ Ἑλλάδα, ἔκανε ἡ βρε-
τανίδα βουλευτὴς τοῦ βρετανικοῦ
συντηρητικοῦ κόμματος, Pauline
Latham. Μάλιστα ἡ εἴδηση αὐτῆς
τῆς καταγγελίας προκάλεσε τόσο
μεγάλη αἴσθηση, ποὺ πέρασε καὶ
στὸν τουρκικὸ τύπο, μὲ ἀποκλει-
στικὸ δημοσίευμα τῆς τουρκικῆς
ἐφημερίδας, Μιλιέτ. Σύμφωνα μὲ
τὶς δημοσιογραφικὲς πληροφορίες,
ἡ βρετανίδα βουλευτὴς κατήγγει-
λε ὅτι μεγάλο μέρος τῆς οἰκονο-
μικῆς βοήθειας τῆς Εὐρωπαϊκῆς
Ἕνωσης πρὸς τὴν Τουρκία, ποὺ
ἀνέρχεται στὸ ποσὸ τῶν 620 ἑκα-
τομμυρίων ἀγγλικῶν Στερλινῶν,
πηγαίνει στὴν ταχέως ἀναπτυσσο-
μένη τηλεοπτικὴ βιομηχανία τῆς
Τουρκίας καὶ στὴν παραγωγὴ δια-
φόρων τηλεοπτικῶν σήριαλ, ποὺ
ἔχουν πλημμυρίσει τὰ τελευταῖα
χρόνια τὰ μεγάλα ἑλληνικὰ κανά-
λια» (Ἱστολόγιο ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΡΕ).
Ἂν αὐτὴ ἡ εἴδηση εἶναι ἀληθινή,
τότε φτάσαμε ὡς λαὸς στὸ σημεῖο
νὰ «βγάζουμε τὰ μάτια μας μὲ τὰ
ἴδια μας τὰ χέρια», ἤτοι: καταντή-
σαμε νὰ γίνουμε ἀρωγοὶ τῆς ἄ-
θλιας τουρκικῆς προπαγάνδας, γιὰ
τὴν προώθηση τῶν συμφερόντων
τῆς ἀεὶ ἐχθρικῆς γείτονος χώρας.
Πληρώνουμε γιὰ τὸ γύρισμα τῶν
ταινιῶν. Πληρώνουμε γιὰ τὴν ἀγο-
ρὰ τῶν ταινιῶν. Καὶ τὸ χειρότερο
ἀποχαυνωνόμαστε στοὺς δέκτες
μας μὲ τοὺς «ἐκπολιτισμένους»
μεμέτηδες καὶ τὶς σύγχρονες χα-
νούμισσες! Ἂν αὐτὸ δὲν εἶναι κα-
τάντια, τότε τί εἶναι;
Νέος ἐφιαλτικὸς
«μεγάλος ἀδελφός»
ἐν ὄψει!
ΟΙ ΣΚΟΤΕΙΝΟΙ ἡγήτορες τῆς
«Νέας Ἐποχῆς» καὶ τῆς ἐφιαλτικῆς
«Νέας Τάξεως Πραγμάτων», διὰ
τῶν ἐπιστημόνων τους, κατόρθω-
σαν τὸ ἀκατόρθωτο: νὰ «ταυτο-
ποιοῦν» τοὺς πολίτες ἀπὸ τὸν ἦχο
τῆς φωνῆς τους! Μὲ ἕνα νέο «λο-
γισμικὸ» μποροῦν νὰ ἐπεξεργα-
στοῦν τὴ φωνὴ τοῦ κάθε ἀνθρώ-
που καὶ νὰ διαπιστώσουν σὲ ποιὸν
ἀνήκει! «ἡ ἔννοια τῆς ἰδιωτικότη-
τας ἔχει χάσει παντελῶς τὴ σημα-
σία της. Ὄχι μόνο, λοιπόν, παρακο-
λουθοῦνται ἑκατομμύρια συζητή-
σεις – στὰ σπίτια τῶν Ἀμερικανῶν
πολιτῶν, ἀλλὰ καὶ σὲ δημόσιους
χώρους – ἀλλὰ θὰ καταγράφονται
καὶ θὰ ταξινομοῦνται στὸ ἄμεσο
μέλλον ἀκόμη καὶ οἱ φωνές τους
ὑπὸ τὴ πρόφαση τῆς ἀπειλῆς τῆς
«τρομοκρατίας». Ὅταν οἱ ἀρχὲς
ἐντοπίσουν μία κλήση, ἡ ὁποία θὰ
θεωρεῖται ὅτι ἀφορᾶ μία «ὕποπτη»
συνομιλία, ἡ καταγραφὴ τῆς συνο-
μιλίας θὰ εἰσάγεται στὸ πρόγραμ-
μα Voice Grid, τὸ ὁποῖο πιθανότατα
θὰ προσπαθεῖ νὰ ταιριάξει τὴν ὕπο-
πτη φωνὴ μὲ τὰ στοιχεῖα προσω-
πικῆς ταυτότητας τοῦ ὁμιλοῦντος
μέσῳ μίας λειτουργίας ἀναζήτη-
σης. Μέσα σὲ πέντε μόλις δευτε-
ρόλεπτα, τὸ συγκεκριμένο πρό-
γραμμα μπορεῖ νὰ σαρώσει ἕως καὶ
10.000 φωνές, ἐνῶ χρειάζεται μό-
λις 3 δευτερόλεπτα γιὰ τὴν ἀνάλυ-
ση μίας συνομιλίας. Ἂν συνδυά-
σουμε τὰ δύο ἀνωτέρω δεδομένα
μὲ τὴ δυνατότητα 100 ταυτόχρο-
νων ἀναζητήσεων καὶ τὴ δυνατό-
τητα ἀποθήκευσης 2 ἑκατομμυρί-
ων δειγμάτων, τὸ πρόγραμμα ἀνα-
μένεται νὰ ἔχει δείκτη ἐπιτυχίας,
ποὺ θὰ προσεγγίζει τὸ 90%» (Ἱστο-
λόγιο: ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΡΕ). Δὲν ὑπερ-
βάλλουμε, ὅταν χαρακτηρίζουμε
τὴν ἐποχὴ τῆς «Νέας Ἐποχῆς»
ἐφιαλτική! Πρέπει νὰ εἴμαστε προ-
ετοιμασμένοι γιὰ κάθε ἔκπληξη
τῶν σκοτεινῶν νεοεποχιτῶν!
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ
ΠΟΠΟΒΙΤΣ
ΔΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΑΤΗΜΕΝΗΝ
ΕΥΡΩΠΗΝ
Η ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ τοῦ σύγχρο-
νου εὐρωπαίου ἀνθρώπου ἔχει
φτάσει στὸ ἔσχατο σημεῖο της.
Ὁ ἄθεος «διαφωτισμός», μὲ τὰ
ὀλέθρια διδάγματά του περὶ
δῆθεν ἀπελευθέρωσης τοῦ ἀν-
θρώπου ἀπὸ «τὰ δεσμὰ τῆς
θρησκείας», ἔδωσε στὴ γηραιὰ
ἤπειρο «διαζύγιο ἀπὸ τὸ Θεό»,
ἐγκαινιάζοντας ἔτσι τὴ μονα-
χικὴ πορεία τοῦ εὐρωπαίου αὐ-
τονομημένου ἀνθρώπου, μὲ ὅ-
λες τὶς τραγικὲς συνέπειες
αὐτῆς τῆς πορείας. Αὐτός, ποὺ
ἔκαμε τὴν καλλίτερη ἀνατομία
τῆς ἀποστατημένης Εὐρώπης,
εἶναι ὁ ἅγιος Ἰουστῖνος Πόπο-
βιτς, τοῦ ὁποίου παραθέτουμε
ἕνα μικρὸ σχετικὸ ἀπόσπασμα
ἀπὸ τὸ πολύκροτο βιβλίο του
«ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ»: «Ὁ εὐρω-
παϊκὸς πολιτισμὸς ἔχει ὡς θε-
μέλιον τὸν ἄνθρωπον. Διὰ τοῦ
ἀνθρώπου ἐξαντλεῖται τὸ πρό-
γραμμα καὶ ὁ σκοπὸς τοῦ εὐρω-
παϊκοῦ πολιτισμοῦ, τὸ περιεχό-
μενο καὶ τὰ μέσα του. Ὁ οὑμα-
νισμὸς εἶναι ὁ κύριος ἀρχιτέ-
κτων του. Αὐτὸς εἶναι ἐξ ὁλο-
κλήρου οἰκοδομημένος ἐπὶ τῆς
σοφιστικῆς ἀρχῆς: πάντων χρη-
μάτων μέτρον ἄνθρωπος, καὶ
δὴ ὁ εὐρωπαῖος ἄνθρωπος. Αὐ-
τὸς εἶναι ὁ ὕψιστος δημιουρ-
γὸς καὶ δοτὴρ ἀξιῶν. Ἀλήθεια
εἶναι ὅ,τι αὐτὸς θὰ ἀνακηρύξει
ὡς ἀλήθειαν. Τὸ νόημα τῆς ζω-
ῆς εἶναι ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον οὗ-
τος θὰ ἀνακηρύξη ὡς νόημά
της. Καλὸν ἢ κακὸν εἶναι ἐκεῖ-
να, τὰ ὁποῖα αὐτὸς θὰ ἀνακη-
ρύξη ὡς τοιαῦτα. Ἁπλῶς καὶ εἰ-
λικρινῶς εἰπεῖν: Ὁ εὐρωπαῖος
ἄνθρωπος ἀνεκήρυξε τὸν ἑαυ-
τόν του θεόν. Δὲν παρατηρή-
σατε πόσον πολὺ τοῦ ἀρέσει νὰ
συμπεριφέρεται ὡς θεὸς καὶ
διὰ τῆς ἐπιστήμης καὶ τῆς τε-
χνικῆς καὶ διὰ τῆς φιλοσοφίας
καὶ κουλτούρας… συμπεριφέ-
ρεται ὡς θεὸς πάσῃ θυσίᾳ,… ἔ-
στω καὶ μὲ πῦρ καὶ μάχαιραν,
ἔστω καὶ μὲ τὸν τρωγλοδυτι-
σμὸν κὰ τὴν ἀνθρωποφαγίαν;
Αὐτὸς ἐδήλωσε… Θεὸς δὲν ὑ-
πάρχει. Καὶ ὑπʼ αὐτῆς τῆς λογι -
κῆς καθοδηγούμενος, ἐξήγαγε
θαρραλέως τὸ ἑξῆς συμπέρα-
σμα: Ἀφοῦ Θεὸς δὲν ὑπάρχει,
τότε ἐγὼ εἶμαι ὁ θεός!». Ἰδοὺ
τὸ ἀληθινὸ πρόσωπο τῆς «φωτι-
σμένης» Ἑσπερίας, σκιαγραφη-
μένο ἀπὸ τὸν ἁγιασμένο γέρον-
τα, στὴν ὁποία ἡ ταλαίπωρος
Πατρίδα μας ἔχει στρέψει ἐνα-
γωνίως τὸ πρόσωπο καὶ ζητᾶ
τήν σωτηρία της!
ΣΤΙΣ 2 Νοεμβρίου ἡ Ἐκκλησία
τιμᾶ τοὺς Ἁγίους Μάρτυρες Ἀκίν-
δυνο, Πηγάσιο, Ἀφθόνιο, Ἐλπιδη-
φόρο καὶ Ἀνεμπόδιστο.
Αὐτοὶ οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες κατά-
γονταν ἀπὸ τὴν Περσία, ἔζησαν
τὴν ἐποχὴ τοῦ βασιλέα Σαβωρίου
καὶ κατεῖχαν ὑψηλὰ ἀξιώματα.
Ἐπειδὴ ὁ Ἀκίνδυνος, ὁ Πηγάσιος
καὶ ὁ Ἀνεμπόδιστος ἦσαν πολὺ
εὐσεβεῖς, συνελήφθηκαν ἀπὸ τὸν
βασιλέα καὶ ὑποβλήθηκαν σὲ βα-
σανιστήρια. Βλέποντας ὁ βασιλέ-
ας τὴν γενναιότητα καὶ τὴν ὑπομο-
νή τους σκοτίσθηκε ὁ νοῦς του
καὶ ἄρχισε νὰ βλασφημῆ τὸ ὄνομα
τοῦ Χριστοῦ. Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ οἱ
Ἅγιοι διὰ θαύματος τὸν ἔκαναν
κωφὸ καὶ ἄλαλο, ἐπειδὴ ὅμως τὸν
λυπήθηκαν τὸν ἰάτρευσαν. Παρ᾽
ὅλα αὐτὰ ὁ βασιλιὰς τοὺς ἐπέβαλε
σὲ φρικτότερα βασανιστήρια, μά-
λιστα δέ, τοὺς ἔβαλε μέσα σὲ λέ-
βητα μὲ βρασμένο μόλυβδο, ὅμως
παρέμειναν ἀβλαβεῖς. Ἐξ αἰτίας
αὐτοῦ τοῦ θαύματος προσείλκυ-
σαν στὴν πίστη τὸν Ἀφθόνιο, ὁ
ὁποῖος ὅμως τιμωρήθηκε μὲ ἀπο-
κεφαλισμὸ καὶ ἔτσι ἔλαβε τὸν στέ-
φανο τοῦ μαρτυρίου. Ἔπειτα βάλ-
λονται μέσα σὲ ἀσκοὺς καὶ ρίχνον-
ται στὴ θάλασσα. Ἡ θεία χάρις,
ὅμως τοὺς προστάτευσε καὶ ἔτσι
προσελκύουν στὴν πίστη τὸν Ἐλ-
πιδοφόρο, ὁ ὁποῖος ἦταν μέλος
τῆς βασιλικῆς Συγκλήτου. Μαζί μὲ
αὐτὸν ἐπίστευσαν ἑπτὰ χιλιάδες
ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι ὅλοι ἀποκεφα-
λίσθηκαν. Κατόπιν ὁ Ἀκίνδυνος, ὁ
Πηγάσιος καὶ ὁ Ἀνεμπόδιστος ρί-
χνονται σὲ λάκκο μὲ θηρία καὶ πά-
λι ὅμως ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ τοὺς
προστάτευσε. Βλέποντας ἡ μητέ-
ρα τοῦ βασιλέα τὸ θαῦμα αὐτὸ ἐπί-
στευσε. Στὸ τέλος τοὺς ἔβαλαν
μέσα σὲ πυρακτωμένη κάμινο,
ὅπου παρέδωσαν τὴν ἁγία ψυχή
τους στὸν Κύριο καὶ ἔλαβαν τοὺς
στεφάνους τοῦ μαρτυρίου.
Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
῾Εβδομαδιαία ᾿Εκκλησιαστικὴ
᾿Εφημερίς. ᾿Ιδιοκτησία· «Παν-
ελλήνιος ᾿Ορθόδοξος ῞Ενω-
σις» (Π.Ο.Ε.), Κάνιγγος 10, 106
77 ᾿Αθῆναι, Τηλ. 210 38 16 206,
ΦΑΞ 210 38 28 518. Ἐκδότης·
Κωνσταντῖνος Σωτ. Σωτηρό-
πουλος, Φασίδερη 9, ῾Εκάλη.
Διευθυντὴς Συντάξεως· Γεώρ-
γιος Ζερβός, Θησέως 25, Νέα
᾿Ερυθραία (14671). ῾Υπεύθυνος
Τυπογραφείου· Κωνσταντῖνος
Μιχ. Σαμωνᾶς, ᾿Αμαδριάδος 15,
Δροσιά. Τύποις «᾿Ορθοδόξου
Τύπου» (Θησέως 25, 14671 Νέα
᾿Ερυθραία, Τηλ. 210 81 34 951,
ΦΑΞ 210 81 36 981).
῾Ιστοσελίς «Ο.Τ.»:
www.orthodoxostypos.gr
᾿Ηλεκτρον. ταχυδρομεῖον:
orthotyp@otenet.gr
Τὰ ἐνυπόγραφα ἄρθρα ἐκ -
φράζουν τὰς προσωπικὰς ἀ -
πόψεις τῶν ἀρθρογράφων, οἱ
ὁποῖοι καὶ φέρουν τὴν εὐθύ-
νην τῶν γραφομένων.
᾿Αρχιμ. π. Χαραλάμπους Δ. Βασιλοπούλου
ΒΒΙΙΟΟΙΙ ΤΤΩΩΝΝ ΑΑΓΓΙΙΩΩΝΝ
πποοὺὺ ἑἑοορρττάάζζοουυνν ττὸὸνν μμῆῆνναα ΝΝοοέέμμββρριιοο
Θὰ τοὺς βρῆτε στὶς ᾿Εκδόσεις
τοῦ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ»
1) Οἱ ῞Αγιοι ᾿Ανάργυροι Κοσμᾶς καὶ Δαμιανὸς
2) Οἱ Μάρτυρες ᾿Ακεψιμᾶς, ᾿Αειθαλᾶς, ᾿Ιωσὴφ
3) ῾Ο ῞Αγιος ᾿Ακίνδυνος καὶ οἱ σὺν αὐτῷ
4) ῾Ο ῞Αγιος ᾿Ιωαννίκιος ὁ Μέγας
5) Οἱ ῞Αγιοι Γαλακτίων καὶ ᾿Επιστήμη
6) Οἱ Ταξιάρχαι Μιχαὴλ καὶ Γαβριὴλ
7) ῾Ο ῞Αγιος Νεκτάριος
8) ῾Ο ῞Αγιος Μηνᾶς
9) ῾Ο ῞Αγιος ᾿Ιωάννης ὁ ᾿Ελεήμων
10) ῾Ο ῞Αγιος ᾿Ιωάννης ὁ Χρυσόστομος
11) ῾Ο ᾿Απόστολος Φίλιππος
12) ῾Ο ῞Αγιος Κωνσταντῖνος ὁ ῾Υδραῖος
13) Οἱ Μάρτυρες Γουρίας, Σαμωνᾶς καὶ ῎Αβιβος
14) ῾Ο Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος
15) ῾Ο ῞Αγιος Γρηγόριος Νεοκαισαρείας
16) ῾Ο ῞Αγιος Γρηγόριος ὁ Δεκαπολίτης
17) ᾿Ο ᾿Απόστολος ᾿Ονήσιμος
18) ῾Ο ῞Αγιος ᾿Αμφιλόχιος
19) ῾Ο ῞Αγιος Πέτρος ᾿Αλεξανδρείας
20) ῾Η ῾Αγία Αἰκατερίνη
21) ῾Ο ῞Αγιος Μερκούριος
22) ῾Ο ῞Αγιος Στυλιανὸς
23) ῾Ο ῞Αγιος ᾿Ιάκωβος ὁ Πέρσης
24) ῾Ο ῞Αγιος Στέφανος ὁ Νέος
25) ῾Ο ᾿Απόστολος ᾿Ανδρέας
Βιβλιοπωλεῖο τοῦ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ»
Ὁδὸς Κάνιγγος 10 (Α´ ὄροφος) ᾿Αθῆναι 106 77,
Τηλ. 210–38.16.206 ΦΑΞ 210–38.28.518
1,00
1,00
1,00
1,00
1,00
1,70
3,20
1,20
1,00
2,20
1,00
1,00
1,00
1,00
1,00
1,00
1,00
1,00
1,00
1,00
1,00
1,00
1,00
1,00
1,00