1. Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό αγόρι….Δηλαδή εγώ ο Λεωνίδας…….Ποιός Λεωνίδας
ρωτήσατε;!! Πώς; Δεν με ξέρετε; Τότε ας σας συστηθώ κανονικά κι ας πάρουμε τα πράγματα απ’
την αρχή …
Με λένε Λεωνίδα και μ’ αρέσει να διηγούμαι ιστορίες. Οι γονείς μου λένε ότι είμαι καλό παιδί.
Όμως όταν θυμώνουν μου φωνάζουν ότι είμαι κακομαθημένος και ανάποδος. Η αλήθεια είναι ότι
έχω κι εγώ τις ιδιοτροπίες μου όπως όλα τα φυσιολογικά παιδάκια...Για παράδειγμα δεν μου
αρέσουν τα φασολάκια, επίσης δεν μου αρέσει να κοιμάμαι νωρίς το βράδυ όπως και να μου
κόβουν τα νύχια. Νομίζω πως αυτό το τελευταίο είναι και η μεγαλύτερη παραξενιά μου.
Τουλάχιστον έτσι λένε η μαμά και ο μπαμπάς….
Η ιστορία που θα σας πω σήμερα ξεκινάει ένα απόγευμα που οι γονείς μου είχαν αποφασίσει για
μια ακόμα φορά να κόψουν τα νύχια μου.
Όπως βλέπετε και εσείς έγινε χαμός! Ο μπαμπάς μου κρατούσε τα χέρια, εγώ τσίριζα και
κλωτσούσα με όλες τις δυνάμεις που είχα και η μαμά κρατούσε το ψαλιδάκι και προσπαθούσε να
πετύχει τα νύχια μου χωρίς να κόψει τίποτα χρήσιμο, όπως κανένα πόδι ή χέρι
2. Καταλαβαίνετε βέβαια ότι έτσι δεν γίνεται να κόψει κανείς νύχια. Για καλή μου τύχη οι
γονείς μου γρήγορα τα παράτησαν και γλίτωσα από αυτόν τον μπελά έστω και για λίγο. Ή
τουλάχιστον έτσι νόμιζα….
Οι μέρες πέρασαν. Η μαμά μου προσπάθησε να με καλοπιάσει. Ύστερα θύμωσε και με
φοβέρισε, αλλά εγώ δεν άκουγα τίποτα.
Κι έτσι τα νύχια μου μεγάλωσαν.
Στην αρχή μου φαινόταν διασκεδαστικό να τα βλέπω να μακραίνουν και να γίνονται
στριφογυριστά σαν μικρά κλαδάκια δέντρου χωρίς φύλλα και πρασινάδες.
3. Μα ύστερα μια μέρα τα νύχια μου μάκρυναν τόσο
πολύ που ήταν αδύνατο πια να πιάνω τα παιχνίδια
μου για να παίξω. Ομολογώ πως αυτό δεν μου άρεσε
καθόλου αλλά μακάρι το κακό να σταματούσε εδώ…
Γιατί στη συνέχεια τα νύχια μεγάλωσαν τόσο πολύ
που δεν μπορούσα να περάσω από την πόρτα του
σπιτιού για να συναντήσω τους φίλους μου.
4. Άνοιξα το παράθυρο και κοίταξα λυπημένος έξω. Πώς στο καλό τα είχα καταφέρει έτσι;
Από το ανοιχτό παράθυρο μπήκαν μικρά πουλιά. Τιτίβισαν χαρούμενα, πέρασαν τα
νύχια μου για κλαδάκια δέντρου, κάθισαν επάνω κι έχτισαν τις φωλιές τους. Η
συντροφιά τους ήταν μια μικρή παρηγοριά
5. Οι φίλοι μου, ο Θόδωρος, ο Κώστας, η Χριστίνα και η Μαρία, μαζευόντουσαν
κάθε μέρα κάτω από το παράθυρο μου και με περίμεναν υπομονετικά, αλλά
στενοχωριόντουσαν όταν έβλεπαν ότι δεν μπορούσα να παίξω μαζί τους.
6. Ήθελαν να κάνουν κάτι για να με βοηθήσουν, αλλά δεν ήξεραν τι έπρεπε να κάνουν.
Τότε ο Κώστας, ο μεγαλύτερος, είπε: «Ας βάλουμε μια αγγελία στην εφημερίδα» και η
Μαρία η μικρότερη ρώτησε όλο περιέργεια «σαν τι θα λέει αυτή η αγγελία;» …..
7. Να λοιπόν τι έλεγε η αγγελία:
Ζητείται ειδικός για να κόψει τα μεγάλα και γαμψά νύχια του μικρού Λεωνίδα.
Τα νύχια δεν έχουν κοπεί εδώ και μήνες. Αμοιβή σε είδος (καραμέλες
σοκολάτες μπισκότα και ότι άλλο μας δώσουν οι γονείς μας).Πληροφορίες
Θόδωρος, Κώστας, Χριστίνα και Μαρία τηλ ….
Οι φίλοι μου κοίταξαν ικανοποιημένοι την αγγελία. Την έδειξαν και σε μένα. Κι επειδή η ιδέα
τους δεν μου φάνηκε καθόλου κακή στείλαμε τη αγγελία στις εφημερίδες.
8. Ύστερα περίμεναμε…... Ώσπου μια μέρα κατέφθασε ο πρώτος ενδιαφερόμενος. Ήταν ο Ράφτης
της περιοχής, ο κύριος Δήμος που ήρθε κρατώντας το μεγάλο ψαλίδι που έκοβε τα υφάσματα.
Μόλις όμως τον είδα, έβαλα τα κλάματα από φόβο. Η αλήθεια είναι ότι και οι φίλοι μου δεν
τρόμαξαν λιγότερο, έτσι έδιωξαν άρον άρον τον κύριο Δήμο.
9. Μετά ήρθε να μας βρει ο ξυλοκόπος της περιοχής. Εμφανίστηκε κουνώντας το μεγάλο του
τσεκούρι στα χέρια. Οι φίλοι μου έτρεξαν να κρυφτούν τρομαγμένοι. Όσο για μένα, πρώτος
και καλύτερος πρόλαβα και κρύφτηκα κάτω από το κρεβάτι μου. «Πού ακούστηκε να κόβεις
νύχια με τσεκούρι» αποκρίθηκαν απελπισμένοι οι φίλοι μου. Έτσι έδιωξαν και τον ξυλοκόπο.
10. Είχαμε αρχίσει να αναρωτιόμαστε μήπως είχαμε γράψει την αγγελία λάθος, όταν από τη γωνία
του δρόμου ακούστηκε ο ήχος μιας μηχανής κι είδαμε να πλησιάζει μια μικρή βέσπα που την
οδηγούσε μια παράξενη κοπέλα. Ήταν ντυμένη στα μωβ, φορούσε ένα μεγάλο μυτερό καπέλο
και κρατούσε ένα μικροσκοπικό μωβ τσαντάκι. Πλησίασε στην παρέα μας και είπε: «Γεια σας,
με λένε Φανταστικούλα και είμαι η καλή νεράιδα της γειτονιάς σας».
11. Μας εξήγησε ότι είχε διαβάσει την αγγελία και έτρεξε να βοηθήσει. Ύστερα παρουσίασε με
περηφάνια το μικρό τσαντάκι της.
12. Τι θα μπορούσε να περιέχει το μικρό τσαντάκι που να κόβει νύχια; Μήπως κανένα μικρό
ψαλιδάκι; Άλλα η καλή νεράιδα έπρεπε να ξέρει πως τα μικρά ψαλιδάκια δεν θα μπορούσαν να
κόψουν τα νύχια μου που είχαν γίνει πια τεράστια.
13. Τότε μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας η νεράιδα έβγαλε μέσα από το μικρό τσαντάκι έναν
τεράστιο νυχοκόπτη και μας εξήγησε: «Αυτός δεν είναι ένας νυχοκόπτης σαν τους άλλους.
Μόλις ο Λεωνίδας κόψει τα νύχια του, θα μεταμορφωθεί σε μια μεγάλη τούρτα σοκολάτα,
αρκεί να προφέρετε την μαγική λέξη που θα σας πω»
14. Περιττό να σας πω ότι δεν δυσκολεύτηκε καθόλου να μας πείσει. Ιδιαίτερα εμένα, που τρελαίνομαι για
σοκολάτα!! Ποιος μπορεί να αρνηθεί να κόψει τα νύχια του αν ξέρει ότι τον περιμένει τέτοια λιχουδιά;
15. Ύστερα ρωτήσαμε τι θα ήθελε σαν αντάλλαγμα η καλή
νεράιδα. Το μόνο που θα μπορούσαμε να προσφέρουμε ήταν
τσίχλες, καραμέλες, σοκολάτες α, και γλυκό μελιτζανάκι που
ήταν η σπεσιαλιτέ της μαμάς του Θοδωρή.
Άλλα η νεράιδα δεν ήθελε τίποτα απ’ όλα αυτά. Με λίγα
λόγια μας εξήγησε ότι ο παπαγάλος της ο Τσιριπιτί, έσπασε
την ξύλινη κούνια του, κι έτσι το μόνο που ήθελε τώρα η
Φανταστικούλα ήταν να πάρει τα κομμένα νύχια και να
φτιάξει μια καινούρια κούνια για τον Τσιριπιτί. Και
συμπλήρωσε «Τη μαγική λέξη θα σας την πω μόλις κόψετε
τα νύχια του Λεωνίδα. Γιατί πρέπει να ξέρετε ότι αν
ακουστεί πιο πριν έστω και μια φορά, τότε ο νυχοκόπτης θα
μετατραπεί σε τούρτα πριν προλάβετε να τελειώσετε και ο
δύστυχος Λεωνίδας θα μείνει για πάντα με τα τεράστια
στριφογυριστά νύχια».
16. Οι φίλοι μου λοιπόν πήραν τον νυχοκόπτη και ξεκίνησαν το δύσκολο έργο. Ο νυχοκόπτης
έμοιαζε δυσκίνητος και βαρύς και αναρωτήθηκαν πώς θα μπορούσαν να τον σηκώσουν για να
κόψουν τα νύχια μου. Εγώ αμφέβαλλα πιο πολύ απ’ όλους και είχα αρχίσει να σκέφτομαι ότι
βιάστηκα να χαρώ για την τούρτα σοκολάτα που θα καταβρόχθιζα… Ωστόσο με έκπληξη
διαπιστώσαμε ότι ο νυχοκόπτης έγινε ανέλπιστα ελαφρύς όταν οι φίλοι μου ξεκίνησαν να
κόβουν τα νύχια. Έτσι νυχάκι νυχάκι, έκοψαν τα νύχια του αριστερού μου χεριού, προχώρησαν
και στο δεξί κι όλα πήγαιναν καλά. Σε λίγο η νεράιδα θα ψιθύριζε τη μαγική λέξη, κι ο
τεράστιος νυχοκόπτης θα γινόταν μια λαχταριστή τούρτα σοκολάτα όπως ανυπόμονα
περιμέναμε όλοι….
17. Ας δούμε όμως τι γινόταν στο μεταξύ στο σπίτι
της καλής νεράιδας. Εκεί λοιπόν, ο Τσιριπιτί ο
παπαγάλος περίμενε υπομονετικά να γυρίσει η
κυρά του. Μα όπως ίσως θα ξέρετε οι
παπαγάλοι δεν είναι και πολύ υπομονετικοί.
Όταν πέρασε λίγη ώρα και εκείνη δεν είχε
γυρίσει ακόμα, ο Τσιριπιτί, βρίζοντας και
ξεφυσώντας, ξεφυσώντας και βρίζοντας –το
ξέρετε άλλωστε πως οι παπαγάλοι βρίζουν
πολύ- ξεκίνησε να βρει την καλή νεράιδα.
Έψαχνε από εδώ, έψαχνε από κεί, αλλά
πουθενά η νεράιδα. «Φανταστικούλα!! Ουου»
φώναζε και ξαναφώναζε αλλά πουθενά η
Φανταστικούλα. Κάποια στιγμή κι ενώ
πλησίαζε στο σπίτι μου, από την κούραση και
τη σύγχυση του μπερδεύτηκε κι αντί να
φωνάξει τη νεράιδα με το όνομα της, τη
φώναξε ανάποδα. Δηλαδή αντί να φωνάξει
«Φανταστικούλα» φώναξε «Λακουστιντάφα».
18. Καταστροφή!! Το ανάποδο όνομα της νεράιδας ήταν η μαγική λέξη που θα μετέτρεπε τον
νυχοκόπτη σε τούρτα σοκολάτα. Οι καλοί μου φίλοι είχαν σχεδόν κόψει και τα νύχια του δεξιού
χεριού, έμενε λίγο ακόμα από κάθε νύχι και θα τελείωναν, αλλά μόλις η μαγική λέξη ταξίδεψε
στον αέρα εκσφενδονισμένη από το στόμα του παπαγάλου, ο νυχοκόπτης μετατράπηκε σε
τούρτα και η δουλειά έμεινε στη μέση.
19. Τότε είδαμε έκπληκτοι τα χέρια μας να πασαλείβονται με σοκολάτα, και χωρίς να το πολυσκεφτούμε
άρχισαμε να καταβροχθίζουμε με περισσή όρεξη τον σοκολατένιο νυχοκόπτη.
20. Ο μόνος που στενοχωρήθηκε, μόλις η νεράιδα του εξήγησε τη γκάφα που είχε κάνει, ήταν ο Τσιριπιτί.
Τι να κάνει για να επανορθώσει κάπως τη ζημιά που άθελα του είχε προκαλέσει; Σκέφτηκε πολύ και η
ιδέα που του κατέβηκε δεν ήταν καθόλου κακή, ειδικά αν λάβουμε υπόψη μας ότι την βρήκε ένας
παπαγάλος.
Πέταξε αμέσως προς το πλησιέστερο μαγαζί με μουσικά όργανα και αγόρασε μια κιθάρα. Ύστερα
ήρθε γραμμή σε μένα. Να λοιπόν που τα λίγο μακριά νύχια του δεξιού χεριού, που οι φίλοι μου δεν
πρόλαβαν να κόψουν, θα μου χρησίμευαν στο εξής για να παίζω κιθάρα!!
21. Πραγματικά ο παπαγάλος δεν λάθεψε με το δώρο που έκανε. Η κιθάρα έχει γίνει αχώριστος φίλος μου.
Ώρες ατέλειωτες κάθομαι στην αυλή του σπιτιού μου, παίζω κιθάρα, τα πουλάκια με συνοδεύουν με το
τραγούδι τους και οι φίλοι μου στήνουν τρελό χορό.
