1. Ik barstte van de energie. Meteen bouwde ik een extra muur op de
bovenverdieping, zodat Tasja een eigen kamertje had. Ik koos een
mooi behangetje, en kocht een simpele lamp.

2. Tasja kwam enthousiast uit school. Het regende, maar daar trok
ze zich niets van aan. Ik merkte meteen dat Tasja een meisje was,
wat graag buiten was.

3. Toch kwam ze braaf naar binnen toen ik haar riep.
‘We moeten je opdrachten nog maken, voor school.’ zei ik, en ze
knikte braaf.
Vol goede moed maakten we samen haar huiswerk.

4. We waren allebei tevreden toen het huiswerk af was. Tasja
haastte zich naar de speelgoedkist, die in de hoek van de kamer
stond.
Ik begon aan het avondeten.

5. Na een gezellige maaltijd deden we nog wat spelletjes, en toen
was het bedtijd voor Tasja. Ze was dolblij met haar nieuwe
kamer, ze kon er gewoon niet van slapen!

6. Het was zaterdag, en Tasja hoefde dus niet naar school. Het was
koud buiten, maar ze trok een dikke jas aan en ging de tuin in. In een
oude jampot ving ze beestjes, die ze dan trots aan mij kwam laten
zien.

7. Zonder dat ik het haar gevraagd had, begon Tasja op het land te
werken. Ik keek door het raam en zag haar druk bezig. Ik schoot in
de lach.
Dit kind, dit meisje… Ze was haast te mooi om waar te zijn!

8. Ondertussen ging ik door met schatgraven, en af en toe ging ik
naar mijn werk. Ik wilde Tasja niet te vaak aan een kindermeisje
overlaten.
Langzaam aan veranderde ons huis. De woonkamer werd al
steeds gezelliger. Uren brachten we er samen door.

9. Ze vond het geweldig als ik haar voorlas, bijna ieder verhaal
wilde ze wel honderd keer horen.
Uiteindelijk kende ze alle boeken uit haar hoofd, en wist ze de
afloop al voor ik het haar verteld had. Toch bleef het haar
favoriete bezigheid. En de mijne ook!

10. Hoe Tasja met de oppas was, wist ik niet. Ze leek er niet veel
problemen mee te hebben.
Tenslotte was Tasja een bijzonder makkelijk kind.

11. Het was de eerste dag van de winter. Sneeuw dwarrelde in
ontelbare vlokjes om het huis. Toen ik uit mijn werkauto stapte, zag
ik Tasja op me af komen rennen. Ze vloog in mijn armen en zei:
‘Hoi, papa.’
De tranen schoten me in de ogen. Dat was de eerste keer dat ze
me papa noemde!

12. Sindsdien verstoorde niets ons geluk meer. Ons leven was
volmaakt.
Van een vriend kreeg ik een computer aangeboden, omdat
hij ‘een nieuw product wilde uittesten’. Natuurlijk nam ik dit
aanbod aan!

13. Met grote ogen bekeek Tasja de computer toen ze uit school
kwam. De vriend waarvan ik de computer gekregen had, had er
zelfs een spelletje bij gedaan!
Tasja begon meteen druk te spelen, en was er de eerste paar uur
niet meer weg te slaan!

14. Als Tasja overdag naar school was, verveelde ik me wel eens.
Dan nodigde ik vrienden uit. Met hen kon ik altijd lachen, ook al
kende ik sommigen nog niet zo goed.

15. Financieel had ik niet te klagen. Okee, rijk waren we niet. Maar
ik had toch genoeg centjes.
Een tv was iets wat ik steeds gemist had. Nu had ik er eentje
gekocht, een wat ouderwets exemplaar, maar ik vond hem
perfect.

16. Het huis wat zo leeg en kil was geweest, veranderde in een
warme, liefdevolle plek.
Regelmatig zat ik ‘s avonds nog wat te internetten, als ik Tasja
naar bed had gebracht.

17. ‘Papa, mag ik verven?’ vroeg Tasja op een avond. Ze had op tv
een documentaire over een schilder gezien, en was meteen
helemaal enthousiast.
Ik glimlachte en kocht de volgende dag alle
schildersbenodigdheden. Mijn meisje kreeg alles wat ze maar
wilde!

18. De winter was koud dat jaar, en er viel veel sneeuw.
‘We gaan vanmiddag wel verder, goed?’ zei ik, toen we op een morgen
in de sneeuw aan het spelen waren. De schoolbus reed toeterend de
straat in.
‘Staat de sneeuwpop er dan nog?’ vroeg Tasja aarzelend.
‘Ik zal erop letten dat hij niet wegloopt!’ grinnikte ik.

19. Uit school maakte Tasja eerst haar huiswerk.
Ze had veel verantwoordelijkheidsgevoel – de belangrijke
dingen moesten eerst gebeuren, en daarna kon ze weer
gaan spelen!

20. ‘Papa, papa! Hij staat er nog, hè?’ riep Tasja blij toen ik uit mijn werk
kwam.
‘Gelukkig maar!’ lachte ik, en we bouwden verder. Aan het begin van
de avond stond er een prachtige sneeuwpop in onze tuin.

21. Och, och. Wat vliegt de tijd!
Een paar weken later was het Tasja’s verjaardag. Ik versierde
de kamer en kocht een prachtige taart.
Tasja en ik waren toch ook wel een beetje zenuwachtig!

22. ‘Fijne verjaardag, Tasja!’ riep ik en ik blies hard op mijn feesttoeter.
Tasja schaterde. Ze was opgegroeid tot een tienermeisje – mijn
kleine dochter was ineens niet zo klein meer!
‘En nu de taart, hè, papa!’ zei ze enthousiast.

23. Het werd laat die avond, maar uiteindelijk vielen onze ogen dicht.
‘Welterusten papa, het was een hele fijne verjaardag!’ zei Tasja en
ik omhelsde haar.
‘Gelukkig, kindje, dat vond ik ook. Welterusten.’
Ze vertrok naar boven, en ik bleef nog lang beneden zitten, gehuld
in een wolk van puur geluk.