25 03-10

1. «Ἐγενόμην ἐν Πνεύματι ἐν τῇ Κυριακῇ ἡμέρᾳ κα὾ ἤκουσα φωνὴν ὀπίσω μου μεγάλην ὡς σάλπιγγος» (Ἀπ. 1,10)
Περίοδος Δ΄ - Ἔτος ΚΖ΄ Εὐαγγελισμὸς τῆς Θεοτόκου (Λουκ. 1,24-38) Συντάκτης † ἐπίσκοπος
Σ
Φλώρινα - ἀριθμ. φύλλου 1568 Πέμπτη 25 Μαρτίου 2010 Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης
Βασιλεία δίχως τέλος
«Καὶ τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος» (Λουκ. 1,33)
ΗΜΕΡΑ, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἱερὰ ἡμέρα, 1. Ἡ βασιλεία του. Ἀπὸ τὴν ἡμέρα ποὺ εἶπε
διπλῆ ἑορτή. Εἶνε διπλὸς ὁ εὐαγγελισμὸς τὴν προφητεία αὐτὴ ὁ Γαβριὴλ μέχρι σήμερα
ποὺ πανηγυρίζουμε. Ὁ ἕνας, ὁ πρῶτος καὶ αἰ- πέρασαν εἴκοσι αἰῶνες. Μέσα στὸ διάστημα
ώνιος εὐαγγελισμός, εἶνε ὅτι ἡ ἁγία Τριὰς ἀ- αὐτὸ πόσοι βασιλιᾶδες, πόσοι αὐτοκράτορες,
ποφάσισε τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, πόσοι κυβερνῆτες δὲν πέρασαν ἐπάνω στὴ
καὶ Ἐκεῖνος ποὺ δὲν τὸν χωροῦν οἱ οὐρανοὶ φλούδα τῆς γῆς! Πόσων τὰ ὀνόματα δὲν ἔκα-
ἦλθε καὶ σκήνωσε στὰ σπλάγχνα τῆς Παναγί- ναν κρότο, κατέπληξαν τὴν κοινὴ γνώμη, ἔγι-
ας· ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ ἔγινε Υἱὸς τῆς Παρθένου, ναν πασίγνωστα, ἀλλὰ σήμερα ἔχουν λησμο-
γιὰ νὰ ἀνυψώσῃ τὸν πεσμένο ἄνθρωπο. Τὸ νηθῆ! Τὸ ὄνομα ὅμως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὄχι
ἄλλο θαῦμα εἶνε, ὅτι τέτοια ἅγια μέρα διάλε- μόνο εἶνε γνωστὸ ἀλλὰ καὶ λατρεύεται.
ξαν οἱ πρόγονοί μας γιὰ νὰ διακηρύξουν στὸν
κόσμο ὅτι ἀποφάσισαν νὰ ζήσουν ἐλεύθεροι. Ἡ προφητεία αὐτὴ ἀποκτᾷ ἀκόμη μεγαλύτε-
«Καὶ τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος».
Καὶ τὰ δύο αὐτὰ εἶνε θαύματα, μὲ τὰ ὁποῖα ρη ἀξία, ὅταν σκεφθοῦμε ὅτι τὸ πρόσωπο τοῦ
ὁ Χριστὸς ἔδειξε ὅτι ζῇ καὶ βασιλεύει, καὶ ἡ Χριστοῦ πολεμήθηκε λυσσωδῶς. Τὸν πολέμη-
βασιλεία του εἶνε ἀκατάλυτη, ὅπως ἀκούσαμε σαν μὲ μανία ἰσχυροὶ τῆς ἡμέρας, γιὰ νὰ σβή-
στὴν προφητεία τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου. σουν τὴν ἀνάμνησί του. Ἀπὸ τοὺς πολλοὺς ἀ-
ναφέρω τὸν αὐτοκράτορα Ἰουλιανὸ τὸν πα-
Ὅταν, ἀγαπητοί μου, ὁ ἀρχάγγελος Γαβρι- ραβάτη. Αὐτός, μολονότι προηγουμένως ἦταν
***
ὴλ ἦλθε στὴ Ναζαρέτ, ἀνήγγειλε στὴν Παρθέ- Χριστιανός, ἀποσκίρτησε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία
νο Μαρία τὸ εὐχάριστο μήνυμα ὅτι θὰ γεννή- καὶ ἀποφάσισε νὰ διώξῃ τὴν Χριστιανικὴ πίστι.
σῃ υἱὸν κατὰ τρόπο ὑπερφυσικὸ καὶ θαυμαστό, Ἀπαγόρευσε μὲ διατάγματα στοὺς Χριστια-
ὅτι σ᾽ αὐτὸν θὰ δοθῇ τὸ ὄνομα «Ἰησοῦς», ὅτι ὁ νοὺς νὰ κρατοῦν στὰ χέρια τους τὸ Εὐαγγέ-
Υἱός της θὰ καθήσῃ σὲ θρόνο ἔνδοξο καὶ ὅτι λιο, νὰ πηγαίνουν στὰ σχολεῖα καὶ νὰ μορφώ-
τῆς βασιλείας αὐτοῦ «οὐκ ἔσται τέλος» (Λουκ. 1,31-33), νωνται, νὰ συμμετέχουν στὴ δημόσια ζωή, ἀ-
θὰ βασιλεύσῃ δηλαδὴ αἰωνίως. Καὶ μόνο τὰ λό- κόμα καὶ νὰ ὀνομάζωνται Χριστιανοί· διέταξε
για αὐτὰ νὰ κρατήσουμε, ποὺ οἱ ἅγιοι πατέρες νὰ ὀνομάζωνται περιφρονητικῶς «Γαλιλαῖοι».
τὰ συμπεριέλαβαν καὶ στὸ Σύμβολο τῆς πίστε- Ἔλαβε ὅλα τὰ μέτρα, καὶ ἐκαυχᾶτο ὅτι σὲ λί-
ως (ἄρθρ. 7), εἶνε ἀρκετὰ ν᾽ ἀποδείξουν ὅτι ἡ πίστι γα χρόνια ὁ Χριστιανισμὸς θὰ σβήσῃ. Ἐν τού-
μας εἶνε ἀληθινή, ὅτι ὁ Χριστός μας εἶνε Θεός. τοις ἡ «προφητεία» του δὲν ἐκπληρώθηκε.
Διότι ποιός ἄνθρωπος μπορεῖ γιὰ ἕνα βρέ- Ἀντιθέτως, ἐπαλήθευσαν τὰ λόγια τοῦ ἀρχαγ-
φος, ποὺ τώρα συλλαμβάνεται στὴ μήτρα, νὰ γέλου Γαβριήλ. Τὸ τέλος τοῦ Ἰουλιανοῦ ἦταν
προφητεύσῃ καὶ νὰ πῇ ποιό θὰ εἶνε τὸ μέλλον οἰκτρό. Ὅπως γράφουν σύγχρονοι ἱστορικοί,
του, καὶ μάλιστα ὅταν αὐτὸ εἶνε παιδὶ μιᾶς σὲ ἐκστρατεία ἐναντίον τῶν Περσῶν πληγώ-
φτωχῆς καὶ ἄσημης κόρης; Κανείς ἀσφαλῶς. θηκε θανάσιμα στὸ στῆθος ἀπὸ βέλος, καὶ ὅ-
Καὶ ὅμως ὁ ἀρχάγγελος Γαβριὴλ εἶπε, ὅτι θὰ ταν πλέον ψυχορραγοῦσε γέμισε τὴ φούχτα
γίνῃ «μέγας καὶ υἱὸς ὑψίστου κληθήσεται, …καὶ του μὲ αἷμα ἀπὸ τὴν πληγή, τὸ σκόρπισε στὸν
τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος» (ἔ.ἀ.). ἀέρα καὶ εἶπε· «Νενίκηκάς με, Ναζωραῖε», Χρι-
Ἂς ἐξετάσουμε, τὴν ἅγια αὐτὴ μέρα, καὶ ἂς στὲ μ᾽ ἔχεις νικήσει. Ὁ Ἰουλιανὸς βεβαιώνει,
δοῦμε πῶς ἐπαληθεύουν τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ ἀρ- ὅτι ἡ βασιλεία τοῦ Χριστοῦ εἶνε ἀκατάλυτη.
χαγγέλου γιὰ τὴ βασιλεία καὶ τὸ θρόνο του. «Καὶ τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος».

2. 2
Τὸ Χριστὸ ὅμως πολέμησαν ὄχι μόνο ἄνθρω- Σήμερα, τέτοια ἅγια ἡμέρα, ποὺ ἑορτάζου-
ποι τοῦ ξίφους ἀλλὰ καὶ ἄνθρωποι τῆς πέννας. με καὶ οἱ καρδιές μας εἶνε γεμᾶτες εὐγνωμο-
Καὶ ὁ πόλεμος μὲ τὴν πέννα, μὲ λόγους καὶ σύνη γιὰ τὰ ἐξαίσια αὐτὰ γεγονότα καὶ γιὰ
συγγράμματα, δὲν εἶνε μικρός. Ἕνας τέτοιος τὴν ἐθνική μας παλιγγενεσία, ἐὰν θέλουμε
ἐχθρὸς στὸ Παρίσι ―ἀποφεύγω ν᾽ ἀναφέρω τὸ πραγματικὰ νὰ συνεχίσουμε τὴν πορεία μας
ὄνομά του― ἔβγαλε βιβλίο ποὺ μεταφράσθη- καὶ νὰ ὑπάρχῃ ἡ πατρίδα καὶ ν᾽ ἀναπνέουμε
κε σὲ πολλὲς γλῶσσες καὶ ἔλεγε, ὅτι ὕστερα ἐλεύθεροι κ᾽ ἐμεῖς καὶ οἱ ἀπόγονοί μας καὶ νὰ
ἀπὸ μερικὰ χρόνια δὲν θὰ ὑπάρχῃ Χριστιανι- μὴ σβήσῃ τὸ ἔθνος αὐτό, σήμερα ἕνα εὔχο-
σμός, οἱ ἅγιοι θὰ εἶνε στὰ μουσεῖα κι ὅτι τὸ μαι· νὰ ὑποταχθοῦμε στὸν βασιλέα Χριστό.
Εὐαγγέλιο δὲν θὰ τὸ πιάνῃ κανεὶς στὰ χέρια Εἶνε ὁ Ἐσταυρωμένος βασιλεύς, «ὁ βασιλεὺς
του. Αὐτὰ ἔλεγε· ἀλλ᾽ ἀντὶ γιὰ τὶς προβλέψεις τῶν ὅλων» (Χερουβ.), «ὁ βασιλεὺς βασιλέων καὶ κύ-
του πραγματοποιήθηκαν τὰ λόγια τοῦ ἀρχαγ- ριος κυρίων» (Ἀπ. 19,16. Α΄ Τιμ. 6,15), τὸ Ἄλφα καὶ τὸ Ὠ-
γέλου. Μετὰ πενήντα χρόνια ἔγινε τὸ ἀντίθε- μέγα (Ἀπ. 1,8· 21,6· 22,13). Αὐτὸς εἶνε ὁ ἥλιος, ἡ ἐλπίδα,
το· τὸ σπίτι ποὺ καθόταν ὁ ἄθεος πουλήθηκε, «ὁ Κύριός μας καὶ ὁ Θεός μας» (Ἰω. 20,28). Καὶ θά
τὸ ἀγόρασαν ἄλλοι καὶ τὸ ἔκαναν βιβλιοπω- ᾽ρθῃ ἡμέρα ποὺ θὰ γονατίσουν ὅλοι ἐμπρός του
λεῖο ποὺ διαδίδει τὴ Βίβλο. καὶ «πᾶσα γλῶσσα» θὰ ὁμολογήσῃ καὶ θὰ πῇ·
2. Ὁ θρόνος του. Τὸ εὐαγγέλιο σήμερα στὸν
ἴδιο στίχο λέει καὶ γιὰ τὸ θρόνο τοῦ Χριστοῦ. δόξαν Θεοῦ Πατρός· ἀμήν» (Φιλ. 2,11 καὶ θ. Λειτ.).
«Εἷς ἅγιος, εἷς Κύριος, Ἰησοῦς Χριστός, εἰς
Ποιός εἶνε καὶ ποῦ βρίσκεται ὁ θρόνος του; Ὅλοι λοιπὸν οἱ Ἕλληνες καὶ οἱ Ἑλληνίδες,
Μπορεῖ νὰ ἔρθουν χρόνια ―καὶ θὰ ἔρθουν, ἀ- μικροὶ καὶ μεγάλοι, ἐπάνω στοὺς τάφους τῶν
φοῦ τὸ γράφει ἡ Ἀποκάλυψις―, ποὺ ἡ κόλασι προγόνων μας, ἐπάνω στὰ αἵματα καὶ τὰ ὀστᾶ
θὰ βγάλῃ ἔξω ὅλους τοὺς διαβόλους· θὰ πα- τῶν μαρτύρων μας ἀπ᾽ τὰ ὁποῖα εἶνε κατάσπαρ-
ρουσιασθοῦν ἀντίχριστοι πολλοὶ στὸν κόσμο τη ἡ χώρα μας, νὰ πάρουμε τὴν ἀπόφασι, νὰ μὴ
καὶ ὁ κατ᾽ ἐξοχὴν ἀντίχριστος. Αὐτοὶ μπορεῖ λεγώμαστε μόνο ἀλλὰ καὶ νὰ εἴμαστε πράγμα-
νὰ γκρεμίσουν τὰ καμπαναριὰ καὶ τὶς ἐκκλη- τι Χριστιανοί. Χριστὸς στὰ χείλη καὶ τὴ γλῶσ-
σίες, νὰ κάψουν τὶς εἰκόνες καὶ τὰ Εὐαγγέλια, σα, Χριστὸς στὴν καρδιά. Χριστὸς στὸ σπίτι,
νὰ ἐξοντώσουν τοὺς ἱερεῖς· ἐν τούτους ὁ θρό- Χριστὸς στὸ σχολεῖο, Χριστὸς στὴν ἀγορά,
νος τοῦ Χριστοῦ δὲν θὰ καταλυθῇ. Διότι δὲν Χριστὸς στὸ ἐμπόριο. Χριστὸς στὰ δικαστή-
εἶνε θρόνος ὑλικός, μέσα σὲ κάποιο κτήριο. ρια, Χριστὸς στὸ στρατό. Χριστὸς στὰ ἀνάκτο-
Ὁ θρόνος του εἶνε ἡ καρδιὰ κάθε ἀνθρώπου ρα, Χριστὸς στὶς καλύβες. Χριστὸς στὰ νησιά,
ποὺ πιστεύει σ᾽ αὐτὸν ὡς Θεὸ καὶ Λυτρωτή. Χριστὸς στὰ πλοῖα, σὲ κάθε γωνιὰ καὶ κάθε
Ἐκεῖ μέσα βασιλεύει ὁ Χριστός· βασιλεύει διὰ βράχο. Χριστοκρατία, ὅ,τι θέλει ὁ Χριστός, ὄχι
τῆς ἀγάπης, διὰ τῆς ἐλπίδος, διὰ τῆς πίστεως. ὅ,τι θέλουμε ἐμεῖς, ὄχι ὅ,τι θέλουν οἱ κυβερ-
Καὶ ἕνας τέτοιος θρόνος εἶνε ἀκατάλυτος. νῆτες, ὄχι ὅ,τι θέλουν οἱ λαοὶ καὶ οἱ ὄχλοι. Ἂς
«Καὶ τῆς βασιλείας αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος». τὸν προσκυνήσουμε λέγοντας· «Χαῖρε, ὁ βα-
σιλεὺς ἡμῶν». Νὰ γίνῃ ὁ βασιλιᾶς μας, ὄχι στὰ
Ὦ ἀδελφοί μου, πόση χαρὰ πρέπει νὰ νιώ- χείλη ἀλλὰ στὴν καρδιὰ ὅλων μας, μεγάλων
***
θουμε ποὺ ἀνήκουμε κ᾽ ἐμεῖς στὴν ἁγία Ἐκ- καὶ μικρῶν, ἀρχόντων καὶ ἀρχομένων.
κλησία τοῦ Χριστοῦ! Δὲν εἶνε ἡ πίστι μας ἕνα Καὶ ὅταν, ἀδελφοί μου, ὑποταχθοῦμε ὅλοι
ψέμα, ἕνας θρῦλος, ἕνα ποίημα, μιὰ φιλολογία· στὸν κραταιὸ βασιλέα Χριστό, τότε τὸ ἔθνος
εἶνε πραγματικότης, ἡ πιὸ μεγάλη πραγματικό- μας θὰ εἶνε εὐλογημένο καὶ ἀήττητο. «Γνῶτε
της. Ναί, ἀνήκουμε στὴ βασιλεία τοῦ Χριστοῦ, ἔθνη καὶ ἡττᾶσθε, …ὅτι μεθ᾽ ἡμῶν ὁ Θεός» (Ἡσ.
καὶ τὴν ποθοῦμε. «Ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου», 8,9-10). Καὶ αὐτὸ θὰ εἶνε τὸ καλύτερο μνημόσυ-
λέμε κάθε φορὰ στὸ «Πάτερ ἡμῶν» (Ματθ. 6,10). νο ἐκείνων ποὺ θυσιάστηκαν γιὰ τὴν ἐλευθε-
Ὅλοι, μικροὶ καὶ μεγάλοι, παρακαλοῦμε νὰ ρία. Διότι αὐτὸς ὁ τόπος, τὰ χώματα αὐτὰ ποὺ
ἔρθῃ ἡ βασιλεία τοῦ Χριστοῦ. Ἀλλὰ γιὰ νὰ ἔρ- πατοῦμε, κάθε γωνιά, εἶνε ποτισμένη μὲ αἷμα.
θῃ, χρειάζεται καὶ κάτι ἄλλο. Διότι πρέπει νὰ Τὴ λευτεριὰ δὲν τὴν ἀποκτήσαμε δωρεάν.
ὁμολογήσουμε ὅτι ἡ βασιλεία αὐτή, ποὺ εἶνε Μ᾽ αὐτὲς τὶς σκέψεις καὶ τὰ αἰσθήματα, ποὺ
ἕνα ὅραμα, μιὰ ἐλπίδα, μιὰ προσδοκία, τώρα γεννᾷ ἡ προφητεία τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριήλ,
βρίσκεται ἀκόμα στὰ χείλη μόνο τῶν ἀνθρώ- ἂς εὐχαριστήσουμε τὸ Θεὸ καὶ ἂς ψάλουμε
πων. Ὁ Χριστὸς ὅμως δὲν πρέπει νὰ εἶνε ἁ- αὐτὸ ποὺ λέει ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία· «Εὐαγ-
πλῶς στὰ χείλη μας· πρέπει νὰ εἶνε πραγμα-
τικὸς βασιλιᾶς καὶ Κύριος. Ἀπὸ τὰ χείλη πρέ- Θεοῦ τὴν δόξαν» (μεγαλ. θ΄ ᾠδ.)· ἀμήν.
γελίζου γῆ χαρὰν μεγάλην, αἰνεῖτε οὐρανοὶ
πει νὰ πάῃ στὴν καρδιά μας. † ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Χαραλάμπους Πολυγώνου ἢ Πεδίου τοῦ Ἄρεως τὴν 25-3-1962. Καταγραφὴ κα὾ σύντμησις 25-3-2010.