.

1. Argumentet e Allahut dhe civilizimi njerëzor
Zoti i Lartmadhëruar na ka dhënë gjithçka çka është e domosdoshme në mënyrë që
ne të mund të jetojmë. Na ka dhënë edhe mendjen edhe shkaqet me të cilat e arrijmë jetën
më të mirë. Pastaj, ka kërkuar prej nesh që t’i shikojmë argumentet në gjithësi, që të mos
kalojmë nëpër këto argumente e të mos i shohim. Gjithë përparimi i cili është arritur nga
dijetarët të cilët i kanë analizuar argumentet e gjithësisë dhe kanë mundur të arrijnë deri
te ligjet e Allahut në gjithësi dhe t’i shfrytëzojnë ato për përmirësimin e jetës së tyre,
quhet shkencë – pra, shkencë quhet, të vepruarit me argumentet e Allahut në gjithësi.
Mirëpo, a mos na ka krijuar neve Allahu i Lartmadhëruar që të jetojmë vetëm në
gjithësinë e shkaqeve (ligjeve)?
(Përgjigjet Shaëraviu) Jo! Ky është vetëm një segment i rrugëtimit të gjatë. Në rrugëtimin
në të cilin jetojmë, pra në botën e shkaqeve, patjetër duhet të lodhemi, me qëllim që
pastaj të pushojmë.
Ata të cilët kanë sjellë zbulime (teknologjike, shkencore) për njerëzimin, janë lodhur
shumë derisa kanë arritur te ato zbulime.
Shumë herë kanë kaluar net të gjata pa gjumë, kanë derdhur mund dhe djersë, derisa kanë
realizuar çka kanë dëshiruar. Ky është ligj i kësaj bote, për të arritur sukses duhet
angazhuar mendjen. Për të arritur në nivele të larta, patjetër duhet punuar. E kështu me
radhë...
Pa dyshim se Zoti i Lartmadhëruar dëshiron që të na e tërheq vërejtjen se, përpos
dhuratave të kësaj bote (Rububij), ka edhe dhurata tjera, të cilat janë dhurata të botës
tjetër (Uluhije). Për t’i merituar dhuratat e Zotit (të botës tjetër) patjetër se duhet të
veprosh punë të mira në këtë botë dhe t’i përmbahesh planprogramit të Allahut. Vetëm
kështu mund t’i përjetosh dhe të pushosh në begatitë e Allahut në botën tjetër.
Pa marrë parasysh se sa lodhesh në këtë botë dhe pa marrë parasysh se sa do të
pushosh në këtë botë, përfundimi i saj është:
- ose me vdekjen tënde;
- ose e humb shpejt, sepse të merret prej jush;
Mirëpo, nëse ti lodhesh duke punuar me planprogramin e Tij në këtë botë, atëherë
në botën tjetër Zoti i Lartmadhëruar të begaton me të mira përgjithmonë.
Me pak fjalë po e përfundoj. Planprogrami i besimit, nënkupton që sa më shumë që
njeriu të zhvillohet dhe të ngrihet shkencërisht, aq më shumë duhet të forcoj besimin dhe
të bëhet i devotshëm ndaj Zotit të Lartmadhëruar.
Çdo gjë në gjithësi, ne duhet t’ia atribuojmë Krijuesit të saj, e ai është Zoti i
Lartmadhëruar.
Duhet të kuptojmë se çka na mundëson Krijuesi të përparojmë, ose që të
përmirësojmë jetën që të kemi jetë më komode në gjithësi nuk është asgjë tjetër përpos
asaj se, Allahu i Lartmadhëruar ka vendosur sekrete dhe ligje në gjithësi që ne të kemi
mundësi t’i realizojmë për veten tonë Nuk duhet të mendojmë se i kemi realizuar vet dhe
i kemi arritur vetëm me mësimin tonë, e t’i konsiderojmë se ne i zotërojmë elementet
(gjërat) me mendjet tona dhe me ligjet tona, por duhet të besojmë se Zoti këto gjëra i ka
nënshtruar nëpërmjet neve për ne.

2. Të besuarit e njeriut në planprogramet e njeriut ka qenë piknisja e largimit nga
planprogrami i Allahut, sepse njeriu është vetmashtruar me mendjen dhe aftësinë e tij.