1. Atëherë kur do të na shpaloset e vërteta
Cilësi e njeriut është krekosja dhe vetëmashtrimi. Kjo cilësi paraqitet sidomos
atëherë kur Zoti ia mundëson atij të zbuloj disa sekrete të gjithësisë, dhe atëherë kur i
duket se jeta po shkon në funksion të dëshirave të tij e që në fakt ai shkon drejt
shkatërrimi i tij, sepse vendos ligj të tij dhe fillon të largohet nga planprogrami i Allahut.
Kjo injorancë dhe ky vetëmashtrim merr përmasa edhe më të mëdha, atëherë kur nuk
mbështetet në themele. Ne, sot veçse po dëgjojmë deklarata nga disa injorantë, se: epoka
e besimit (imanit) ka përfunduar dhe ka fillua epoka e shkencës. Këto deklarime nuk janë
asgjë tjetër, pos një hyrje, në procesin ku njeriu fillon ta adhuroj veten e tij.
Në librin e fuqishëm, Zoti i Lartmadhëruar thotë:
“Me të vërtetë, jeta e kësaj bote i ngjanë shiut që Ne e lëshojmë nga qielli, e me të
përzihet dheu i tokës dhe bën bimë me të cilat ushqehen njerëzit dhe kafshët. E, kur
toka vishet dhe stoliset dhe kur banorët e saj mendojnë se janë zotërues të saj, iu
vjen urdhri Ynë, natën ose ditën dhe Ne do ta bëjmë si shkretëtirë, thuaja se dje nuk
ishte aspak e lulëzuar. Kështu, Ne ua sqarojmë argumentet tona, njerëzve të cilët
mendojnë dhe logjikojnë.” (Junus : 24)
Njeriu ka arritur që ta zbukuroj tokën aq mirë, saqë nuk njeh historia një zbukurim
të tillë më parë. Çdo ditë shkenca teknologjike e zhvillon njeriun edhe më shumë, mirëpo
parashtrohet pyetja: A ka shtua njeriu diçka prej bazave themelore dhe të domosdoshme
të njeriut?
Duhet ta kemi të qartë se njeriu nuk është bazë (paraardhës) e tokës, por i ardhur në
të. Ai vjen në tokë, jeton një kohë të caktuar, pastaj përfundon jeta e tij. Njeriu si individ
nuk ka lidhje me afatin e kohëzgjatjes së kësaj bote. Kjo, nga shkaku se jeta e kësaj bote
zgjat qindra mijëra apo miliona vite. Mirëpo ne nuk i kushtojmë rëndësi kësaj çështjeje.
Ajo çka na intereson më së shumti, është koha e jetës së çdonjërit në këtë botë. Ajo jetë
nuk zgjat më shumë se 100 vite, ose edhe pak më shumë.
Kohëzgjatja e gjithësisë na bën që të besojmë në iluzione:
Iluzioni i parë: Kjo botë nuk ka fund. Sado që njerëzit deklarojnë për fundin e botës, ata
të cilët jetojnë në të, kanë krijuar bindje se deri në përfundim të kësaj bote, kanë mbetur
edhe miliona vite. Kjo bindje nuk është asgjë tjetër, pos iluzion.
Iluzioni i dytë: Gjërat në gjithësi të cilat janë në shërbim tonin, janë ata që na japin neve
begati. Kurse e vërteta është se, të mirat që na i jep gjithësia janë prej fuqisë së Zotit të
Lartmadhëruar.
Çdo gjë e cila është në këtë gjithësi i nënshtrohet fuqisë së Allahut të
Lartmadhëruar. Praktikisht nuk mund të ndodh asgjë në këtë gjithësi jashtë dëshirës së
Allahut. Njeriu nuk mund ta stolisë tokën, pos me atë që Zoti i Lartmadhëruar ka vendos
të stoliset prej fuqisë së tij. Çdo gjë që është në tokë është stoli për tokën. Këtë e bazojmë
me thënien e Zotit të Lartmadhëruar:
“Dhe Ne çdo gjë në tokë e kemi bërë zbukurim për të (tokën), që t’i sprovojmë se
kush prej tyre bën vepra të mira. Dhe, Ne do ta bëjmë të shkretë gjithçka që gjendet
në të.” (El Kehf : 7, 8)
Kështu pra, çdo gjë që e shohim në tokë, është stoli për të. Sa të jetojmë në tokë,
dëgjojmë për stolinë e saj. Kur të vdesësh ti, për ty merr fund stolia e tokës. Ti shkon, por

2. stolia e tokës mbetet në të dhe ditën kur të vjen urdhri i Allahut dhe përfundon kjo botë,
atëherë çdo stoli e botës bëhet shkrumb e hi dhe merr fund çdo gjë.
Zoti i Lartmadhëruar ka dërguar argumente për tu vërtetuar se krijues i kësaj bote
është Allahu dhe kur e sheh se, njeriu është vetëmashtruar dhe e ka lënë planprogramin
qiellor, atëherë më nuk ka arsye që Allahu edhe më tej të mbaj në jetë këtë botë. Pas
kësaj, Zoti i Lartmadhëruar e shpalos të vërtetën, dhe thua se është duke i thënë njeriut
(fjalët e Shaëraviut): Ti veç e ke mashtruar veten, je larguar nga planprogrami i Allahut,
dhe ke krijuar bindje se ti e sjell këtë tokë sipas dëshirës tënde, e tani do ta shpalosi ty të
vërtetën.Të përqendrohemi pak në konceptin e këtij ajeti fisnik në lidhje me këtë që
thamë:
“...dhe menduan banorët e saj (të tokës) se e zotëruan atë (kadirune alejha)...”
(Junus : 24)
Ky opinion i tyre nuk është i vërtetë. Ata nuk e kanë zotëruar atë, por ata vetëm
mendojnë, e ky është iluzion dhe gënjeshtër. Atëherë Zoti i Lartmadhëruar me fuqinë e
Tij absolute dhe të pakufishme e ndryshon të pandryshuarën (statiken) e kësaj bote e cila
nuk mund të kushtëzohet me asnjë kusht.