1. Kerk in Actie
21 november 2013 ·
Bericht van Jethro en Jeroen (afdeling noodhulp) in de Filipijnen:
We zijn net aangekomen in ons hotel in Manila. 7 uur tijdsverschil dus onze nacht gaat zo beginnen.
Het eerste gesprek dat we met een Filipino voeren is met onze taxichauffeur Mark, vader van 2
dochters van 14 en 16, afkomstig uit de noordelijke regio Luzon. Al bij de eerste vraag ‘is het druk?’
komt het gesprek op de verwoestende tyfoon Jolanda: ‘ja, door de tyfoon is het extra druk met
vliegverkeer, goederen, mensen, etc.’ Het houdt het land en de mensen bezig, ook als je zoals Mark
niet direct familie hebt wonen in het rampgebied. Mark vertelt over de tv-actie in de Filipijnen met de
oproep om geld en/of goederen te doneren waar massaal gehoor aan gegeven wordt. Mark zal zelf
als taxichauffeur ook 100 Pesos bijdragen. Hij bedankt ons uitvoerig als we vertellen dat in
Nederland ook een tv-actie was maandag. Wij zeggen het ‘dank je wel’ over te brengen, dus bij
deze!
Vind ik leuk · Reactie · Delen
 Hanneke Barth, Leonie van der Spek, Gerard Meeuwsen en 12 anderen vinden dit leuk.
 1 keer gedeeld
Kerk in Actie
22 november 2013 ·
Bericht van Jethro en Jeroen (afdeling noodhulp) in de Filipijnen:
Onze eerste dag in de Filipijnen bezoeken we o.a. het kantoor van onze lokale partner NTFP,
werkzaam op het gebied van bestaanszekerheid en duurzaam bosgebruik. Zij zijn nu
noodonderkomens aan het verstrekken in de provincie Aklan op het eiland Panay. NTFP was hier
net gestart met een project waarbij producten vervaardigd worden dmv traditioneel weven. Staflid
Beng, een jonge vrouw van rond de 30, komt net terug uit Aklan. Ze vertelt hoe ze bij aankomst
eerst moest huilen bij de aanblik van mensen die bovenop het dak van hun ingestorte huis op de
grond zaten. Hoe mensen vertelden dat het geluid van deze orkaan anders was dan bij ‘normale
orkanen’. Het kwam als het ware als een vogeltje, dat piepend/fluitend aankwam, steeds luider werd
en toen opeens met een harde klap tegen de muur aansloeg met alle gevolgen van dien. Maar ook
vertelt Beng hoe die mensen enthousiast reageerden toen ze haar zagen. Ze waardeerden de steun
en gaven aan er hoop uit te putten voor de toekomst.

2. Vind ik niet meer leuk · Reactie · Delen
 Jijzelf, Hanneke Barth,Ko En Barbera Kleibeuker,Jacquelien Dijks-Kuipers en7 anderen vinden ditleuk.
 1 keer gedeeld
Kerk in Actie
23 november 2013 ·
Bericht van Jethro en Jeroen (afdeling noodhulp) in de Filipijnen:
Wether you like it or not!
Na 2 weken hulp verleend te hebben in het rampgebied zagen we hem vanavond dan eindelijk weer
terug. Billy! De vermoeidheid was zichtbaar af te lezen van zijn gezicht en die van de twee
verwilderde mannen die hij had meegebracht. We schudden handen en liepen zonder al te veel
poespas recht op ons favoriete Filipijnse eettentje af. Grote hoeveelheden kip en rijst verschenen in
een mum van tijd op ons formica tafeltje. Tijdens het eten kwamen de verhalen los. Ik zat naast
Ricoh die me vertelde hoe hij op de radio had gehoord dat er een tyfoon in aantocht was die om 2
uur ’s nachts Tacloban zou bereiken. Maar zijn vrienden zouden gewoon gaan slapen, vertelden ze
hem. Er trekken ten slotte jaarlijks tientallen tyfoons over de Filipijnen en deze was misschien wat
heftiger, maar ze zouden het wel weer doorstaan. Rico was er toch niet gerust op en kon maar niet
in slaap komen. Hij keek vanaf zijn geankerde golfplaten dak naar boven waar hij de sterren zag
fonkelen aan een zwarte hemel. Plotseling kwam er een felle wind opzetten, en een dakgolfplaat iets
verderop in de straat begon hevig te wapperen als een vlag aan een vlaggenstok. Ricoh zag de
kracht van de wind, en dacht meteen, dit gaat mis. Hij trok zijn eigen golfplaten dak nog wat steviger
vast en nam zijn vrouw en 3 jarige zoontje mee naar een beschutte plek bovenin het huis. De wind

3. nam echter snel in kracht toe en niet veel later dreigde hun dak al weg te waaien. Rico aarzelde
opnieuw niet, greep zijn zoontje en rende samen met zijn vrouw snel naar beneden. Nog geen 30
seconden later zagen ze hun dak wegvliegen gevolgd door stoelen, tafels en verder alles er
achteraan wat los en vast zat. Daarna bleven ze drie uur lang in doodsangst zitten wachten totdat
dan eindelijk het gehuil van de wind afnam. Ze hadden het overleefd, maar eenmaal buiten, bleek
alles weggevaagd te zijn. Zoekend naar woorden probeert Rico te omschrijven wat hij daar zag,
maar het lukte zelfs nu nog niet. Wat hij zag was dat nog geen 50 meter van zijn huis vandaan de
meeste huizen waren weggespoeld door het water, en dat rond hun huis bijna alles was
platgeslagen. Ze besloten hun wijkje onmiddellijk te verlaten, het zou te gevaarlijk zijn om te blijven.
Ze liepen maar op goed geluk weg richting de stad en vonden daar gelukkig enkele vrienden die nog
ongedeerd waren gebleven en die hun een motorfiets konden lenen. Zo reden ze uiteindelijk
Tacloban uit richting Noord Samar. Daar zette Ricoh zijn vrouw en zoontje op de bus richting Manila.
Zelf besloot hij verder op zoek te gaan naar familie en vrienden en om zijn eigen mensen te helpen.
Hij kwam al snel in contact met de lokale ngo’s ter plaatse en bood ze aan om mee te helpen. Een
van die hulpverleners was Billy van ICCO & Kerk in Actie. Ricoh kon zich aansluiten bij de hulpactie
van ICCO & Kerk in Actie en … het verslag daarvan is morgenavond vanaf kwart over tien op
Nederland 2 te zien bij Brandpunt.
Ricoh kauwde ondertussen gestaag verder op zijn sappige kippenpootjes en fluisterde me
glimlachend toe. “Weet je wat Warai, de taal die onze mensen op Samar – Leyte spreken, betekent?
Niets, het betekent helemaal niets."
Vind ik niet meer leuk · Reactie · Delen
 Jijzelf, Ko En Barbera Kleibeuker,Jacquelien Dijks-Kuipers,Marco de Groot en3 anderen vinden dit leuk.
 2 keer gedeeld
Kerk in Actie
28 november 2013 ·
Bericht van Jethro en Jeroen (afdeling noodhulp) in de Filipijnen:
Even stilte van onze kant op facebook... Reden is dat we vooral erg druk zijn geweest met het hele
team om met de lokale organisaties waar we mee samenwerken verder te overleggen en af te
stemmen. Na de workshop van maandag kwamen de eerste voorstellen voor plannen voor het
komende jaar op dinsdagavond binnen; inmiddels hebben 15 partners hun voorstellen gedeeld.
Veelal realistische plannen die aanhaken bij dekracht van de organisaties: het versterken van de
bestaanszekerheid. Daarbij bieden ze in de eerste fase ook op beperkte schaal (in de dorpen waar
zij werken) hulp in de vorm van voedsel, huishoudartikelen en onderdak, omdat dit nu eenmaal hard
nodig is. Partners geven aan zo snel mogelijk tot activiteiten op bestaanszekerheid over te willen
gaan. Zo kunnen mensen snel weer hun eigen leven oppakken en vormgeven. Zo betalen onze
partners mensen een kleine som geld per dag voor de herbouw van huizen of voor het weer
bewerkbaar maken van velden. Er valt veel meer te vertellen, helaas geen tijd en ruimte om dit nu te
delen. Maar nog even ter afsluiting: tijdens onze lunch vandaag stak opeens de wind op. Meteen
daarop bespreken onze Filipijnse collega’s ‘er is toch geen typhoon waarschuwing die we in alle
drukte gemist hebben?’ We zitten dan in Manila, minstens 500km van het nu getroffen gebied. Maar
typhoons kunnen overal in de Filipijnen toeslaan weten ze te vertellen. Het is duidelijk: de schrik zit
er goed in bij alle Filipino’s.
Vind ik niet meer leuk · Reactie · Delen
 Jijzelf, Susan Muis,Anne Zijsling,Gerard Meeuwsen en 3 anderen vinden dit leuk.
 1 keer gedeeld

4. Kerk in Actie
30 november 2013 ·
Bericht van Jethro en Jeroen (afdeling noodhulp) terug uit de Filipijnen:
Net geland in Amsterdam en weer op weg naar huis. Onze laatste dag gisteren in Manila startte met
een overleg bij het crisiscentrum van de ACT Alliantie. Doel was om ons gezamenlijke plan af te
maken, dat o.a. gebruikt wordt om fondsen te werven. Ook de plannen van Kerk in Actie & ICCO en
haar lokale organisaties zijn hierin opgenomen. Dit ACT Alliantie plan wordt dan weer meegenomen
in het overzicht van de Verenigde Naties waarin alle noden in getroffen gebieden weergegeven
worden. Zo ontstaat een totaalplaatje. En zo stemmen wij onze hulp op hoger niveau zo goed
mogelijk af. De lokale organisaties waar we mee samenwerken doen dat op lokaal niveau door goed
met de lokale overheid af te stemmen. We horen verhalen van burgemeesters en ambtenaren die al
3 weken 20 uur per dag in touw zijn om hun mensen te helpen. Verder verhalen over duidelijke
overzichten bij dorpskantoren die weergeven welke organisatie wanneer is geweest en wat zij
hebben gedaan of van plan zijn (op papier geschreven uiteraard, want elektriciteit is er nog niet). En
dat allemaal terwijl diezelfde ambtenaren familieleden en/of vrienden hebben verloren door de
tyfoon. We sloten de dag gister af met het informeren van twee van onze partners dat zij op basis
van hun plannen vast extra geld in kunnen zetten via ons mechanisme van voorfinanciering. Zo
kunnen zij al voor het formele contract getekend is snel verder gaan met hun noodhulpverlening:
voedselpakketten en tijdelijke onderkomens. Wij blijven hen daarin ondersteunen dankzij uw steun,
waarvoor dank!
Vind ik niet meer leuk · Reactie · Delen
 Jijzelf, Ko En Barbera Kleibeuker,Susan Muis,Anne Zijsling en 4 anderen vinden dit leuk.
 2 keer gedeeld