1. Շնիկն ու լուսինը
Լինում է չի լինում մի միայնակ շնիկ է լինում:Մի անգամ շնիկը
զբոսնում էր անտառում և մոլորվեց:Շատ քայլեց թե քիչ ,
հանկարծ մութը վրա ընկավ, նա շոփոթված նայեց չորս
կողմը, ոչ ոք չկար , հանկարծ նա աչքերը վերև
բարձրարեց և տեսավ իրեն ժպտացող և ճամփան
լուսավորող լուսնին:
Դու ո՞վ ես,- հարցրեց շնիկը:
Ես Լուսինն եմ, լուսավորում եմ մութ գիշերները, որ քեզ նման
մոլորվածները գտնեն իրենց ճանապարհը:
Ես չեմ ցանկանում տուն վերադառնալ, ես մենակ եմ ապրում,
ընկեր կամ բարեկամ չունեմ:
Որ այդպես է , անտառում մնա , ես քո ընկերը կդառնամ:
Իսկ առավոտյան ,երբ դու չլինես ,ես ում հետ ընկերություն
անեմ, նորից պետք է մենա՞կ մնամ:
Ոչ , իհարկ է , ոչ առավոտյան իմ եղբայր Արևն է դուրս գալիս նա
շատ բարի է և ընկերասեր, նա քեզ մենակ չի թողնի:
Շնիկը մտածեց-մտածեց և մնաց անտառում՝ընկերլանալով
Լուսին և Արևի հետ:
2.
3. Ես երկինքն եմ
Ես երկինքն եմ, սիրում եմ իմ
մոլորակը:Երբ ուրախ եմ, խաղաղ
և երջանիկ փայլում է արևը,
ամպերը՝սպիտակ, երկնագույն ,
տարբեր պատկերներ են
նկարում ինձ համար, եթե
հանակարծ նեղանում եմ կամ
բարկանում, տեղատարափ, հորդ
անձրև է թափվում իմ
աչքերից:Սիրում եմ նայել, թե
ինչպես են ճախրում թռչունները,
ինչպես են գարնանը բողբոջում
ծառերը, ինչպես է բնությունը
արթնանում ձմռվա քնից:Ես
սիրում եմ բոլորիդ, եղեք առողջ և
հոգ տարեք միմյանց…
4. Իմ ընկերը
Ես դասարանում բոլորի
հետ էլ ընկերություն եմ
անում,
բայց իմ ամենամոտ ընկերը
Դավիթն է: Նա բարի
է, ուժեղ, ընկերասեր,
բարձրհասակ, խելացի : Մենք
դասամիջոցներին տարբեր
հետաքրքիր խաղեր ենք
խաղում: Նա շատ լավ է
սովորում, գեղեցիկ նկարներ
է նկարում: Կարծում
եմ, որ նա մեծանա, տաղան
դավոր նկարիչ կդառնա:
5. Իմ մասին
Ես Գարիկ
Բարխուդարյանն եմ:Ես
շուտով կդառնամ յոթ
տարեկան: Ես սովորում
եմ <> կրթահամալիրում,
իմ դասղեկն ընկեր
Հասմիկն է: Ես շատ եմ
սիրում զբոսնել,
պաղպաղակ ուտել,
հեքիաթներ լսել,
մեծերին օգնել:Ես ունեմ
մայրիկ, եղբարը, հայրիկ,
տատիկ,պապիկ:
6. Դիջի ծառը
Լինում է մի մեծ դիջի ծառ է լինում,ծառն ունենում
է ամուր , խոր արմատներ և սաղարթախիտ
ճյուղեր:Այդ ծառը կախարդական է լինում՝ով
կարողանում է նրա ճյուղերի մասին գրել և
պատմել , անպայման պարգևատրում է
ստանում:Բայց ծառը չի կարողանում շարժվել
և նրա մասին ոչ ոք ոչինչ չի իմանում:Ծառը
շատ է տխրում, քանի որ նրա պատրաստած
նվերները անիմաստ փթթում, հասունանում և
չորանում են:Մի անգամ մի դդում է գլորվում
այդ կողմերով, հանդիպում է տխուր կանգնած
ծառին և հարցնում.
-Ի՞նչու ես այդքան տխուր, ի՞նչ է պատահել:
-Բա ի՞նչ անեմ, որ չտխրեմ, ամեն տարի տեսա-
տեսակ նվերներ եմ պատրաստում,այս տարի
քսան հատ եմ պատրաստել,բայց դրանք
անիմաստ կորչում են, որովհետև ոչ ոք չգիտի
իմ մասին:
-,Դդումը պատասխանում է .
-Մ՛ի տխրիր հրաշք ծառ, ես կգլորվեմ մարդկանց
մոտ և կահայտարեմ քո մասին:
Այդ օրվանից դդումը կոչվեց դիջիդդում և բոլորին
պատմեց ծառի և նրա պատրաստած նվերների
մասին :
