“Nooit eerder zag ik zo’n prachtig en ontroerend spektakel” Op bezoek in het Kinderpaleis en op Mangyongdae Auteur : I. G., 17 juli 2003. Tijdens de Korea-Is-One reis in 2003 bezochten de 50 deelnemers het immense kinderpaleis te Pyongyang Het kinderpaleis, waar de kinderen koning zijn.

1. “Nooit eerder zag ik zo’n prachtig en ontroerend spektakel”
Op bezoek in het Kinderpaleis en op Mangyongdae
Auteur : I. G., 17 juli 2003.
Tijdens de Korea-Is-One reis in 2003 bezochten de 50 deelnemers het immense
kinderpaleis te Pyongyang
Het kinderpaleis, waar de kinderen koning zijn.
“De kinderen zijn de rijkdom van het land en de toekomst behoort hen toe” zei
president Kim Il Sung en het staat te lezen in de imposante inkomhal van het
kinderpaleis in Pyongyang.
En dit kinderpaleis doet zijn naam werkelijk eer aan. Het werd in 1989 geopend en is
volledig afgestemd op de fantasie van het kind. Elke dag komen hier zo’n 3000
kinderen tussen 6 en 16 jaar na schooltijd sporten, muzieklessen volgen, informatica
oefenen, kaligrafie leren… De kinderen zitten hier niet samen volgens hun leeftijd,
maar volgens hun capaciteiten. Zo kunnen ieders talenten het snelst ontdekt en
gestimuleerd worden. We lopen ook even binnen in een zaal waar tientallen jongeren
Tai Kwan Do - de nationale gevechtssport – oefenen: hier worden de nationale
kampioenen geboren! Ergens anders oefenen een twaalftal jonge meisjes de
kayagum, de Koreaanse lier, en in een andere klas oefenen jongeren met penseel de
mooie Koreaanse kaligrafie.
Maar het mooiste krijgen we helemaal op het einde te zien. Om 17 uur schuiven we
aan in een grote theaterzaal. Wat we daar te zien krijgen is echt onbeschrijfelijk.

2. Bijna anderhalf uur lang voor een bomvolle zaal: perfecte dans met sprekende
lichaamstaal, stemmetjes van goud, perfecte choreografie, en dit alles begeleid door
een groot kinderorkest - ik denk dat alleen de dirigent ouder dan 14 jaar was. En
alles prachtig en heel professioneel geregisseerd met schuivende podia en al. Het
meest ontroerd werd ik wanneer een dertiental kleine jongetjes met gebalde vuisten
een strijdlied zongen en op de achtergrond een neergeschoten moeder op het
scherm geprojecteerd wordt, gevolgd door een beeld van een Koreaanse tank die
over een Amerikaanse vlag walst…. of was het toen een meisje en een jongen in een
droevig liedje zongen over de verdeling van hun land in Noord en Zuid. Nooit eerder
zag ik zo een prachtig spektakel. En ik was duidelijk niet de enige die verschillende
tranen heeft gelaten….
Foto’s Jan Beentjes