Een impressie van de 72HOURSRELOAD inspiratiereis met 27 madammen naar New York, een organisatie van de Straffe Madammen Club en Think Talent.

1. C A R R I È R E
100 | feeling feeling | 101
ZONDAG 16 OKTOBER
KUNST, BRAINWASH
EN FASHION
De eerste dag van onze trip is meteen
al mijn favoriete dag. Op het program-
ma: een exclusieve rondleiding in het
nieuwe Whitney Museum of Ame-
rican Art, met een wel heel speciale
gids. Niemand minder dan Katelijne
De Backer, Belgische en director van
Art New York en Aqua Art Miami,
kunstbeurzen die tot de top van de we-
reld horen. Katelijne heeft haar eigen
Amerikaanse droom waargemaakt.
Na een carrière bij MTV in Londen,
kwam ze naar NYC met het idee een
macrobiotisch restaurant te beginnen,
merkte al snel dat dat niets voor haar
was, en zette ze haar zinnen weer op
cultuur. Ze schreef al haar contacten
aan, kreeg een stageplaats bij een mu-
seum en werkte zich in ijltempo op in
de kunstscene. “Onderhoud je netwerk,
zorg ervoor dat alle deuren blijven
openstaan en blijf gefocust”, is dan ook
haar carrièreadvies.
We kijken onze ogen uit op de sterke,
abstracte kunstwerken van de Cubaanse
Carmen Herrera. “Ik had zelf nog
nooit van haar gehoord,” zegt Katelijne,
“maar nu ben ik echt fan.” “Een fantas-
tische dame ook, ze heeft hier moeten
vechten als immigrante en als vrouw,
is nu al 101 jaar en geeft niet op. Hier
hangt ook een van de mooiste Hop-
pers, A Woman in the Sun. Kijk tegen
valavond naar het licht in de stad, dan
zie je overal de verstilde schilderijen
van Hopper. Dat is zo wonderlijk aan
de Indian summer in NYC.”
Inderdaad: we boffen met dit stukje
uitgestelde zomer. Het is 25°C als we
in een lange uitbundige sliert over de
Highline wandelen naar een geheime
locatie in Soho voor de lunch. De lift
Ik heb altijd iets met vrouwen ge-
had. Nee, niet op het gebied van sek-
suele voorkeur, maar een gevoel van
innige verbondenheid met mijn sekse-
genoten. Ik ben een feministe van het
eerste uur. Letterlijk, want toen ik in de
jaren 80, pas afgestudeerd, aan de slag
kon bij het vernieuwende vrouwenblad
Flair, moest er nog voor veel worden
geknokt. Voor onze eigen seksualiteit,
carrière én vrouwelijkheid. De vrou-
wenredactie van Flair nam daarin het
voortouw. Heerlijk vond ik die onder-
linge solidariteit en dat wij-vrouwen-
tegen-de-rest gevoel! Bergen konden
we verzetten en dat hebben we ook
gedaan, vooral in de hoofden van zo
veel ándere vrouwen die zich bewust
werden van hun vrijheid en al hun
mogelijkheden.
BESTE PEPMIDDEL:
POSITIEVE ENERGIE
Later heb ik ook het plezier van het
netwerken ontdekt, hoofdzakelijk weer
met vrouwen. Een van de netwerken
waar ik het vaakst mee in contact kom,
zijn de Straffe Madammen van Elke
Jeurissen. Hun missie is: vrouwen
zichtbaar maken en vrouwelijk onder-
nemerschap stimuleren. “Wat te vaak
onderschat wordt,” zegt Elke, “is de
impact van de directe omgeving op on-
dernemerschap in spe (m/v). Uit angst
voor onzekerheid, de mogelijk moeilij-
ke combinatie met het gezin, kiest men
vaak voor de zekerheid van een vaste
job. Een goed idee hebben voor een
eigen zaak is één ding, het delen met de
wereld is nog iets anders. Op zo’n mo-
ment heb je een tribe nodig. Een groep
gelijkgestemden die eerlijk hun succes-
sen, maar ook hun mislukkingen delen.
En die je een duw in de rug geven om
Samen met 26 andere Straffe Madammen trok Feeling- hoofd-
redacteur An Brouckmans naar New York voor een ontmoeting
met Belgische vrouwen die het daar helemaal gemaakt hebben.
If you can make it there, you’ll make it anywhere.
DOOR AN BROUCKMANS. FOTO’S: MARY BETH KOETH.
er echt voor te gaan, of om je idee nog
wat te laten rijpen. Dat is exact wat er
gebeurt onder Straffe Madammen, ex-
clusief voor vrouwen.”
Ik maak het elke dag mee. Sinds we
met vijftig Straffe Madammen in april
naar Sagres, Portugal zijn geweest
voor een 72 Hours Reload inspiratie-
trip, is de tribe bijzonder actief in een
Whatsapp-groep. Je gaat presenteren
en zit in de knoei met een programma,
je hebt een opdracht, maar te weinig
tijd om ze zelf uit te voeren, of je hebt
gewoon zin in een leuke babbel met
bubbels... De adviezen, aanmoedigin-
gen en potentiële klanten vliegen in
het rond. Alleen al de positieve energie
die zo’n groep produceert, is hart-
verwarmend en is beter dan welk pep-
middel ook.
En nu op deze vroege zaterdagochtend
in oktober sta ik weer met zo’n tribe
van 27 madammen van diverse plui-
mage klaar om in te checken voor een
72 Hours Reload in New York City.
Niet toevallig gekozen door Elke Jeu-
rissen en haar partner in crime, Veerle
Pappaert van Think Talent, want
NYC is volgens de Dell Women Entre-
preneur Cities Index de beste stad voor
vrouwelijke ondernemers. Ik heb geen
seconde geaarzeld. Ik vind The Big
Apple de ultieme wereldstad, en wat
een programma! Matchmaker ter plek-
ke is Bieke Claes, CEO van BelCham
(zie kader) die deuren kan openen voor
niet-ingewijden en over een fenome-
naal netwerk beschikt
Dat belooft!
NEW
YORK
27 STRAFFE MADAMMEN
72 UUR IN

2. C A R R I È R E
102 | feeling feeling | 103
geloven in je idee, alles zelf uitzoeken
en geduld hebben.”
MAANDAG 17 OKTOBER
MEDITATIE, TOPFINANCE EN
AMERICAN GIRLPOWER
We zitten met een bord bagels & chee-
se op onze schoot in de meetingroom
van ons hippe hotel* en laten ons
helemaal inpakken door de stralende
Danielle Kayembe. Danielle, half-
Afrikaans, half-Texaans, werd verliefd
op meditatie, ging in de leer bij Tibe-
taanse monniken en ontwikkelde haar
eigen powerbase-meditatie voor vrou-
wen. Haar uitgangspunt is het verschil
tussen yin en yang. Vrouwen laden
hun batterijen anders op dan mannen.
Bij vrouwen is het powercentrum de
buik. Daar voelen we ons veilig, dat is
onze kern. Beeld je in dat je navel een
diamant is en dat daar alles om draait.
Tijdens meditatieoefeningen leren we
ons powercentrum weer op te laden en
aan te zetten door diamont breathing
en door buikdansen. ‘Try to be more
like Beyoncé and less like Mother Tere-
sa’, is het advies van Danielle en ze kan
daarbij rekenen op luide bijval van de
groep. Lukt het niet zo goed met de
meditatieoefeningen, voegt Danielle er
schalks aan toe, dan kun je nog altijd
zonder onderbroek naar een meeting
gaan, dan ben je je meteen bewust van
je onderbuik. De ruimte is nu te klein
voor ons oorverdovende gelach. Geen
zweverig gezwets en flauw gedoe bij
deze powerlady. I love meditation!
Tijd om weer te genieten van de Indian
summer, en dat kan het best op een
ferry over de East River met adem-
benemend zicht op de skyline van
Manhattan. Na de vrije lunch worden
we om 4 pm verwacht in het Finan-
cial District op het hoofdkwartier van
zakenbank Goldman Sachs. Katrien
Carbonez schopte het daar tot Mana-
ging Director Investment Banking en is
zoeft 40 verdiepingen hoog en dan valt
onze altijd zo luidruchtige bende stil.
We staan opeens in een fantastisch
cool ingerichte penthouse met giga
rooftopterras en adembenemend zicht
over de big city. Als je weet dat je hier
met veel moeite een eenkamerflat kunt
huren voor minder dan 3.000 dollar
per maand, moet onze gastheer wel de
kleinzoon van Warren Buffett zijn.
Helaas, we zullen het zonder gastheer
moeten stellen en behalve dat hij top-
bankier bij Goldman Sachs is en ‘iets’
heeft met eieren - dat bewijzen alle
kunstwerken - komen we niets meer
van hem te weten. Het New York style
buffet dat Bieke en haar team voor ons
hebben klaargemaakt, smaakt godde-
lijk. We zullen het nog vaak op deze
trip zeggen: lucky bastards we are! En
we drinken er nog een glas bubbels op.
Tijd voor weer wat mentale arbeid,
letterlijk dan. Want toppsychologe,
Patrycja Slawuta zal ons begeleiden
tijdens een self hackaton. Een hackaton
is doorgaans een projectgroep die zich
op korte tijd toelegt op het disruptieve
denken en innoveren. Wij zullen dat
met ons eigen brein doen, het ‘oplich-
ten, of hacken’, dus. Want een belang-
rijke voorwaarde om ondernemend te
zijn, legt Patrycja uit, is handelen met
een growth mindset in plaats van een
fixed mindset. Van de 18.000 gedachten
die dagelijks door ons brein flitsen,
zijn 85% steeds dezelfde. Cirkelrede-
neringen, de stem van onze innerlijke
criticus, vooroordelen... die ons voort-
durend saboteren. We kunnen wel de-
gelijk ons brein stretchen door positief
te denken, altijd alle mogelijkheden te
blijven zien en ánders te handelen. Stel
dat je 10% meer hebt van een bepaalde
competentie of vaardigheid, wat zou
je anders doen? Laat je daarbij niet be-
perken door schaamte, want dat is de
meest negatieve emotie. ‘Live in awe
for everything that surrounds you and
without shame for everything you do’,
vat Patrycja samen. Wie steeds nieuwe
dingen leert, leeft gemiddeld 7 jaar lan-
ger. En de snelste manier om te leren is
te connecteren met anderen, met hun
andere denkwijzen en manieren. Een
growth mindset is besmettelijk en is het
dat niet wat we met onze tribe doen,
elkaar aansteken met onze flexibele,
steeds groter wordende geesten? Yeah,
de sfeer zit er weer dik in en we gaan
‘oppermachtig’ naar buiten, ons volop
bewust van onze Empire State of Mind.
De dag wordt afgesloten met een be-
zoek aan ERNEST, een collectief dat
Belgisch design promoot in de VS. Een
van die designers is Annelies De
Rouck, die met haar eigen luxebadlijn,
Seilenna Swimwear, menig hips-
terhart verovert. Annelies werd als
studente in Londen gespot door een
modellenbureau en rolde zo de mode-
wereld in. Na diverse marketingjobs
bij Karl Lagerfeld en Tommy Hilfi-
ger, wilde ze haar eigen label creëren.
“Mijn vriendinnen en ik vonden dat
er zo weinig echt mooie badkleding
bestond. Mijn stukken zijn onderling
te combineren en zijn superpraktisch.”
Het is haast niet te geloven dat dit
frêle, bescheiden meisje nu haar eigen
boetiek runt in een chique badplaats
op Long Island en een vaste plek ver-
overde in de competitieve Amerikaanse
modewereld, maar het is net de vrij-
heid die ze hier ervaart, die haar gehol-
pen heeft. “In België heeft iedereen di-
rect commentaar: wat doe je nu? Hier
vindt iedereen het vanzelfsprekend
dat je je eigen droom najaagt. Maar dat
moet je dan ook doen: keihard blijven
onze host. Haar carrièreadvies? “Zorg
ervoor dat je gezien wordt in je bedrijf
en zoek een mentor in je eigen afdeling
en sponsors daarbuiten, die je willen
promoten.” Mijn Empire State of Mind
laat me even in de steek, want bij die
astronomische bedragen (Katrien
komt pas in actie als de inzet minstens
500 miljoen dollar is) en het techni-
sche jargon begint mijn hoofd letterlijk
te duizelen. Indommelen bij Goldman
Sachs, het is waarschijnlijk iets als
vloeken in de kerk, maar ik heb het
lekker toch gedaan.
Voor de avond hebben de reisleidsters
weer een verrassing in petto. Locatie
onbekend. Comfortabele sneakers aan
en vooral naar het toilet gaan vóór we
de lift nemen, is de briefing. De verras-
sing is een walking dinner in een hippe
rooftopbar - nu nog een werf - met
zicht op Times Square, samen met de
Dreamers and Doers, een Amerikaans
netwerk van vrouwelijke entrepre-
neurs. Opdracht is zo veel mogelijk te
minglen en visitekaartjes uit te wisse-
len. Wat meteen opvalt: deze straffe
madammen zijn een pak jonger dan
onze tribe van dertigers en veertigers.
Ik maak kennis met Maria Yuan, die
een onlineplatform heeft opgericht
om de politici waarvoor je gestemd
hebt, te ‘controleren’. En met Mita
Carriman, die een app voor vrouwe-
lijke soloreizigers lanceerde. Maar ook
met de Belgische Elke Van Bree, die
de communicatie verzorgt van Yves
Jadot, Brusselaar en eigenaar van deze
exclusieve plek én 11 andere bars en
restaurants in de VS. Ik val van de ene
verbazing in de andere: zo veel ideeën,
zo veel ambitie, zo veel daadkracht en
zo veel straffe resultaten. Maar Gesche
Haas, oprichtster van Dreamers and
Doers, relativeert ook. “If something
goes wrong, just know there is always
another door.” Hè, hè!
‘IN BELGIË HEEFT IEDEREEN COMMENTAAR:
WAT DOE JE NU? HIER VINDT IEDEREEN HET
NORMAAL DAT JE JE EIGEN DROOM NAJAAGT’
‘Come as you are, for real’, was de
briefing voor deze trip. En dat deed ook
iedereen: praten, plezier maken en
verbinden ging als vanzelf.
We zagen ze zo al staan en de wereld
toespreken: Obama, Poetin en onlangs
nog Charles Michel (in de grote vergader-
zaal van de Verenigde Naties).
Tienneke Petit (rechts) heeft een
leidinggevende functie bij een
Belgische bank in de US en werkt als
vrijwilliger voor BelCham. We
vragen haar honderduit.

3. C A R R I È R E
104 | feeling feeling | 105
dat het stadsbestuur verplicht werd
aan iedereen die het vraagt, onderdak
te geven. Maar veel beter dan de gore
opvangplaatsen die de stad aanbiedt,
zijn de Broadway Housing Commu-
nities die Ellen en haar team van meer
dan 80 sociale werkers en vrijwilligers
uit de grond stampten.
We zijn inmiddels in Harlem bij
Sugar Hill Apartments aanbeland,
het zevende en nieuwste project van
Ellen. Niet voor niks koos ze Harlem,
want hier groeit 70% van de kinderen
op in armoede. Daarom is er ook een
school waar peuters vanaf hun 2 jaar
al terechtkunnen. Hoe sneller ze uit
de miserie gelicht worden, hoe beter.
We zijn diep onder de indruk van de
kraaknette klasjes, de rijen kinder-
jasjes aan de kapstokjes met elk een
naam, en het enthousiasme van de
leerkrachten. Gael Sanchez komt zelf
uit de buurt en runt nu het flatgebouw.
Wie hier woont, is mee verantwoor-
delijk, zegt Gael, anders regeert de
wet van de straat. De receptie wordt
door de bewoners zelf bemand: ze
noteren klachten, anderen lossen dan
weer conflicten op, of klaren klussen.
Voor de lunch wacht ons de zoveelste
verrassing. Julie Van den Kerchove,
rawfoodchef uit Gent, heeft een buffet
voor ons klaargemaakt. Julie is hier op
uitnodiging van BelCham om de Engel-
se versie van haar boek te promoten.
NYC is stilaan het mekka van de vegan
food geworden en haar boek belooft
hier een succes te worden.
In de metro wordt nog druk nagekaart
over het fantastische werk van Ellen en
haar team. Dat is pas echt ondernemer-
schap, vat Sonja samen, zo veel waarde
creëren voor zo veel mensen, met zo
weinig geld. RESPECT!
Maar gauw eist de volgende activiteit
weer al onze aandacht op. We mogen
op bezoek bij de oudste krant van NYC,
een instituut, The Wall Street Journal.
Mijn journalistenhart gaat harder
kloppen als we langs de immense,
bedrijvige redacties lopen met me-
tershoge schermen waar de beurzen,
nieuwszenders en de opmaak van de
krant op de voet worden gevolgd. Da-
vid Marcelis is onze gastheer. Hij be-
gon als journalist bij La Libre Belgique,
maar droomde van een krant met een
grote oplage, en die vind je natuurlijk
in Amerika, ook al staan de papieren
kranten hier zwaarder onder druk dan
in ons land. Ik ben blij te horen dat de
krant geen duimbreed toegeeft aan de
populistische golf die het Amerikaanse
medialandschap overspoelt en die de
voedingsbodem vormt voor het succes
van spektakelfiguren als Trump. Een
artikel wordt pas gepubliceerd als het
gecheckt en gedubbelcheckt is. Hier
enkel feiten en objectieve analyses
door experten over hoofdzakelijk eco-
nomisch nieuws, daar wordt niet van
afgeweken. Want een bericht in de
WSJ kan een onderneming kraken of
maken. Dat zullen Lernout & Hauspie
zich nog lang heugen.
Het orgelpunt van onze vijfdaagse
trip wordt gezet in het hart van de
wereldpolitiek, het hoofdkwartier van
de United Nations. We worden door
de security binnenstebuiten gekeerd
en treden dan binnen in het heiligdom
van de diplomatie. De oooh’s en aaaah’s
zijn niet van de lucht als we oog in oog
staan met het immense auditorium van
de General Assembly, waar er beslist
wordt over het lot van de wereld en
dat we al zo vaak op tv hebben gezien.
Annelies Verstichel heeft ondertus-
sen ons gezelschap vervoegd. Anne-
lies is First Secretary en momenteel
de enige vrouwelijke diplomaat in de
Belgische Missie. Ze is gespecialiseerd
in mensenrechten, werkt op dossiers
als kindsoldaten en ijvert onder an-
dere voor het belang van vrouwelijke
deelnemers aan vredesgesprekken. Ze
vertelt hoe moeilijk het is om mensen-
rechten hoog op de agenda te houden
omdat het door veel Afrikaanse en
BIJT IN DIE APPEL
Wie zijn succes wil beproeven in
de VS, kan contact opnemen met
BelCham (de Belgisch-Ameri-
kaanse Kamer van Koophandel),
een onafhankelijke, non-profit-
organisatie, die al bijna een eeuw
bestaat en nu met veel passie
geleid wordt door powerlady
Bieke Claes. “De uitdagende
werk- en leefomstandigheden in
NYC scherpen je ondernemings-
zin en zelfredzaamheid aan. Zo
ga je vanzelf hoog mikken. Maar
doe het niet alleen. Netwerken is
key. Laat je coachen. Sharing is
multiplying. Stretch yourself and
trust: the magic happens out of
the comfort zone.”
Meer info op www.belcham.org,
www.72hoursreload.com en
www.straffemadammen.com
Aziatische landen als neokolonialisme
wordt afgedaan en hoe ze door haar
werk hier elke dag meer en meer femi-
niste wordt.
A SMALL HEAVEN ON EARTH
Morgen vliegen we weer naar België en
om alvast te wennen, gaan we eten bij
NoMad, een bierrestaurant, uitgebaat
door landgenoten. Frieten, mosselen,
stoofvlees en veel vrolijk getetter in de
tribe. Vriendschappen worden beze-
geld en dure eden uitgesproken. Maar
niets is vrijblijvend in dit gezelschap,
dat blijkt al één dag later op Belgische
bodem. Een tweede Whatsapp-groep
explodeert. Madeleine Albright zei
het al: “There is a special place in hell
for women who don’t help other women.”
Ik draai het liever om: een vrouwen-
tribe is a small heaven on earth!
* O ja, ook een kleine hemel in NYC
was het Paper Factory Hotel in Long
Island City, waar wij logeerden. Top!
‘‘TRY TO BE MORE LIKE BEYONCÉ AND
LESS LIKE MOTHER TERESA’, DAT ADVIES VINDT
DIRECT BIJVAL BIJ ONZE GROEP’
DINSDAG 18 OKTOBER
SOCIAAL ONDERNEMEN,
TOPJOURNALISTIEK EN
HUMAN RIGHTS
We ontbijten vandaag in het hoofd-
kwartier annex de co-workingplace
van BelCham, waar al een aantal jonge
ondernemers op hun laptop zitten te
tokkelen. Op de agenda: een Captain
Session met een leading lady uit de
groep, Françoise Chombar, CEO van
Melexis. We hebben Françoise al le-
ren kennen als een hartelijke, warme
vrouw en met die female touch leidt ze
ook haar snelgroeiende, internationale
tech company. Haar persoonlijke mis-
sie: anderen helpen om hun talenten
te ontplooien en om iets zinvols te
doen voor onze maatschappij. Daarom
trekt ze ook hard aan de kar van het
STEM-platform. Te weinig meisjes in
België kiezen voor een STEM-oplei-
ding (science, technology, engineering,
mathematics). We lopen daarbij een
steeds groter wordende economische
achterstand op ten opzichte van landen
zoals China, waar evenveel vrouwen
in technologie werken als mannen, en
waar dus al het aanwezige potentieel
benut wordt.
Nog een paar doordenkertjes van
Françoise: ‘Als je respectvol omgaat
met je personeel, zullen zij dat ook met
de klanten doen’. ‘Success is getting
what you want. Happiness is liking what
you have’. En mijn favoriet: ‘Work-life-
balance, dat bestaat niet. Als je werkt,
ben je toch niet dood?’
Naar het volgende onderdeel van het
programma hebben we allemaal uit-
gekeken, want het is inderdaad niet al
‘succes en glamour’ in NYC. De sur-
vival of the fittest hier maakt ook vele
slachtoffers. Mensen die nauwelijks
kansen kregen, of drop-outs die door
tegenslag aan de rand van de maat-
schappij zijn beland. En hier is geen
enkel sociaal vangnet. Gelukkig zijn er
mensen zoals Ellen Baxter. Zij neemt
het op voor de allerzwaksten en gaf
met haar Coalition of the Homeless
een stem aan de tienduizenden daklo-
zen in NYC. Ze verkreeg van de rechter
Een extra fotoverslag van deze
reis vind je op www.feeling.be
Thuis bij een miljonair van Goldman
Sachs: het moment kon niet genoeg
vastgelegd worden.
Het trio dat verantwoordelijk was voor
onze once in a lifetime experience: Veerle
Pappaert, Elke Jeurissen en Bieke Claes.
Een en al oor voor toppsychologe
Patrycja Slawuta. Je brein hacken klinkt
moeilijker dan het is. Eenmaal de
gedachte geïnstalleerd dat het kán, gaat
het vanzelf de goede richting uit.
Gedachten laten dwalen naar de
diamant in je buik. Powerbase-meditatie
kun je overal doen: op je kantoorstoel, op
de trein of in een saaie meeting. :-)
Magisch! De ontmoeting met de
Dreamers and Doers van NYC in een
exclusieve rooftopbar in wording, met
zicht op Times Square.