Μύθοι του Αισώπου

1. Οι μαθητές της Δ’1 τάξης
Τάσος Κολιός και
Βασίλης Παπαδόπουλος

2. Ο Αίσωπος
Ο Αίσωπος ήταν αρχαίος Έλληνας μυθοποιός και
Μυθογράφος. Θεωρείται ιδρυτής του λογοτεχνικού είδους
που σήμερα ονομάζεται παραβολή ή αλληγορία. Για τη ζωή
του δεν υπάρχουν ακριβείς και συγκεκριμένες πληροφορίες,
από πολλούς μάλιστα αμφισβητείται ακόμη και η ύπαρξή
του.
Είναι ο διασημότερος από τους αρχαίους μυθοποιούς,
αναμφισβήτητος πατέρας του αρχαίου μύθου. Θεωρείται
επίσης ο κορυφαίος της λεγόμενης διδακτικής μυθολογίας.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί, ότι δεν έγραψε μήτε μια λέξη,
αλλά όλους τους μύθους τους διηγιόταν προφορικά.

3. Πρωταγωνιστές στους μύθους του Αισώπου είναι, κατά το πλείστον,
ορισμένα ζώα, όπως η αλεπού, ο λύκος, το λιοντάρι, τοελάφι κ.ά.
Κυρίως είναι διάλογοι μεταξύ ζώων που μιλούν κι ενεργούν σαν
άνθρωποι, ενώ υπάρχουν και μερικοί με ανθρώπους ή θεούς. Πρόκειται
για μικρά οικιακά αφηγήματα, διατυπωμένα με μεγάλη συντομία. Ο
χαρακτήρας τους είναι ηθικοδιδακτικός, συμβολικός κι αλληγορικός. Οι
Μύθοι αυτοί έχουν ιδιαίτερη χάρη, θαυμαστή απλότητα κι άφταστη
διδακτικότητα. Είναι παρμένοι από τη καθημερινή ζωή και τη φύση. Είχε
τη μοναδική ικανότητα να δίνει στα ζώα ανθρώπινες ιδιότητες, ψυχή και
λαλιά, σε τέτοιο βαθμό που να θεωρείς ότι οι μύθοι του ήταν κάποτε η
πραγματικότητα και όλα αυτά που διηγείται έχουν συμβεί. Βασικό
χαρακτηριστικό των διηγήσεών του ήταν το επιμύθιο το οποίο ήταν
εύληπτο για τα παιδιά και το λαό.

4. Ο τζίτζικας και ο μέρμυγκας
Μια φορά κι έναν
καιρό, ζούσε ένας
μικρούλης
τζίτζικας, πολύ
φωνακλάς. Όλο
το καλοκαίρι δε
σταματούσε να
τραγουδάει.
-Τζι τζι τζι τζι
τζι!

5. Πόσο του άρεσε να κολλάει πάνω στα κλαδιά
των δέντρων και να γεμίζει με τη φωνούλα του
τα καυτά μεσημέρια του καλοκαιριού! Κι όσο
πιο πολλή ζέστη έκανε, τόσο πιο δυνατά
τραγουδούσε.
Τραγουδούσε συνέχεια. Δεν έκανε τίποτε άλλο.
Κι εκεί που καθόταν στα κλαδιά, έβλεπε στους
κορμούς των δέντρων ατελείωτη στρατιά από
μυρμήγκια που ανεβοκατέβαιναν κουβαλώντας
σποράκια. Ίδρωναν από τη ζέστη, ξεφυσούσαν,
κοκκινιζαν, αλλά δε σταματούσαν λεπτό τη
δουλειά τους.
Μια μέρα, που ο τζίτζικας τραγουδούσε και
πάλι ανέμελα σ΄ένα κλαδί, είδε ένα μυρμήγκι
που είχε σταματήσει να σκουπίσει τον ιδρώτα
του.

6. Τι κάνεις,
μυρμηγκάκ
ι μου;
-Το καλοκαίρι το έφταξε ο Θεός για
να ξεκουραζόμαστε και να
διασκεδάζουμε! φώναξε ο τζίτζικας.
Παράτα τις δουλειές κι έλα παρέα μου
να τραγουδήσυμε ως το πρωϊ.

7. -Δε βλέπεις τι
κάνω; Μαζί με τα
αδελφάκια μου
δουλεύουμε.
Κουβαλάμε στις
φωλιές μας τις
προμήθειες για το
χειμώνα
-Λάθος! είπε το
μυρμήγκι. Το καλοκαίρι
βρίσκουμε τροφή για το
χείμωνα, αλλιως είμαστε
χαμένοι. Το ίδιο να
κάνεις κι εσύ. Ποιος θα
σε βοηθήσει το χειμώνα
μου λες;
Το μυρμήγκι
κούνησε το
κεφάλι του και
συνέχισε το
δρόμο για τη
φωλιά του.

8. Ο τζίτζικας συνέχισε να τραγουδάει και να
απολαμβάνει το ζεστό ήλιο
Τζι τζι τζι τζι τζι, χαζούλι μυρμηγκάκι
μου εσύ, τις δουλειές παράτα, σε
παρακαλώ, πιάσε το τραγούδι και το
χορό!
Το μυρμήγκι κοντοστάθηκε ακούγοντας το
τραγούδι του τζίτζικα. Μετά, συνέχισε το
δρόμο του χαμογελώντας
*Αχ, άμυαλε
τζίτζικα*,
*Στάσου να έρθει ο
χειμώνας και θα

9. Και πραγματικά, το καλοκαίρι δεν έμεινε για πάντα.
Ήρθε το φθινόπωρο και μετά ο χειμώνας ο βαρύς.
Τα κλαδιά των δέντρων απέμειναν γυμνά. Ολόκληρη η
πλάση σκεπάστηκε με χιόνι. Τροφή δεν υπήρχε πουθενά.

10. Το στομάχι του τζίτζικα γουργούριζε συνέχεια. Φαγητό δεν έβρισκε πουθενά!
Πεινούσε σα λύκος. Και τότε σκέφτηκε το μυρμηγκάκι και χτύπησε την
πόρτα της φωλιά του.
-Εσύ δεν είσαι ο
τραγουδηστής του
καλοκαιριού; είπε
το μυρμήγκι που
τον θυμήθηκε.
Που μου έλεγες
πως πρέπει να
τεμπελιάζω
-Ναι, μυρμηγκάκι
μου καλό, απάντησε
ο τζίτζικας.
Αλλά τώρα πεινάω.
Με το τραγούδι δε
βρήκα χρόνο να
μαζέψω τίποτα για
το χειμώνα. Σε
παρακαλώ δώσε
μου λίγα σποράκια.

11. -Πιξ” το πάλι στο
τραγούδι. Που ξέρεις;
Μπορεί να σου κόψει την
πείνα! είπε το μυρμήγκι
και του έκλεισε
κατάμουτρα την πόρτα
της φωλιά του
Και ο τραγουδιστής ο
τζίτζικας γύρισε στη
φωλιά του
πεινασμένος, δίχως
να γνωρίζει τι να
πράξει. Το μόνο που
γνώρισε και μάλιστα
καλά ήταν πόσο δίκιο
είχε το
μυρμηγκάκι……
Και ο τραγουδιστής ο τζίτζικας γύρισε στη φωλιά του πεινασμένος, δίχως να γνωρίζει τι να πράξει. Το μόνο που γνώρισε και μάλιστα καλά ήταν πόσο δίκιο είχε το μυρμηγκάκι……Και ο τραγουδιστής ο τζίτζικας γύρισε στη φωλιά του πεινασμένος, δίχως να γνωρίζει τι να πράξει. Το μόνο που γνώρισε και μάλιστα καλά ήτ…