1. 990600821690023558506299200446405063754003282950792480037401501054100-476250-5334004641850-698500-920750-91440028257503086100254317549911008890006267240-9207505626100-920750687070019050340360037344354876800-920750386220850222154064000<br />209550685800....วันเวลาผันเปลี่ยน สรรพสิ่งหมุนเวียนในวงจรวิถีแห่งชีวิต หากมีวันหนึ่งวันใดเกิดเรื่องราวบางอย่างขึ้นอย่างไม่คาดคิด ...คำตอบของชีวิตจะเป็นอย่างไร .....ร้อยเรียงคำ... นำความคิดบรรยายความรู้สึกผ่านเรื่องราวเหตุการณ์สึนามิในประเทศไทย เมื่อวันที่ ๒๖ ธันวาคม ๒๕๔๗เกริ่นนำ-70485024003001238250-533400-9334504733515<br />ภาค ๓ตะวันส่องแสงเริ่มร้อนแรงลมพัดผ่านโขดหินระลอกคลื่นสาดอยู่อาจิณได้ยินสียงเรือเคลื่อนไปลำหนึ่งบรรทุกผู้โดยสารหมายมุ่งหมู่เกาะใกล้ ๆลำเลียงผู้คนมาจากไกลเที่ยวไทยหาดงามดั่งคำชมลำสามสี่ ห้าหก เจ็ดแปดเก้าทะยานออกแต่เช้าหมายสุขสมได้ดำน้ำดูปลาน่าภิรมย์รับลมทะเลชื่นฉ่ำใจภาค ๒ชายหาดลาดยาวถึงคราวกุ้งหอยเสนอหน้าเจ้าปูลมตัวน้อยจอมมายาวิ่งจี๋เริงร่าท้าทายเด็กน้อยวิ่งไล่หมายจะจับนั่นแน่ะ ! วิ่งลับแล้วจมหายคลื่นซัดทยอยค่อยมลายทิ้งทรายไหลเอื่อยเรื่อยเรื่อยริน40779707924800-2374907748270-878313-914400-9126034330065ภาค ๑ตะวันฉายแสงขอบฟ้าแดงอุ่นอุ่นสดใสนกกาขับร้องก้องพฤกษ์ไพรจิ๊บจั๊บจับใจยามอรุณเมฆบางบางเคลื่อนคล้อยอ้อยอิ่งแมกไม้ไหวกิ่งรับแดดกรุ่นสรรพสัตว์น้อยใหญ่เริ่มวายวุ่นบ้างเจือจุน แย่งชิงธรรมดา412115034417003179445510095528394526849979-6711957346950ภาค ๕ เด็กน้อยนั่งเล่นก่อทรายให้เป็นปราสาทใหญ่พ่อแม่คอยแลอยู่ใกล้ ๆห่วงใยอาทรทุกเวลากลุ่มเพื่อนเคลื่อนกายกรายร่างก้าวย่างมาเยือนเริงร่าล้อหลอกหยอกเย้าด้วยมายาแกล้งว่าแกล้งกันคึกคะนองภาค ๔ร้านรวงเริ่มฟื้นต่างตื่นขึ้นรับกับวันใหม่พี่น้องทั้งพ่อแม่ต่างคิดไกลกับกำไรการขายปลายปีธุรกิจการค้าขาขึ้นหยัดยืนอยู่ได้ในวันนี้มั่นหมายขยายให้มากมีโชคดีจักมามากกว่าใคร-831182-834189<br />ภาค ๘ในห้องนอนอุ่นกลิ่นกรุ่นขับกล่อมให้หลับใหลมิต้องอนาทรร้อนใจผ่อนคลายอุราอารมณ์ฝันว่าล่องฟ้าวิมานเมฆเช่นเฉกเทพเทวาฉ่ำฉมโอ้ ! สวรรค์ชั้นฟ้าน่าชื่นชนสุขสมสดใสแสนสบาย43319701876425-6711952502535ภาค ๗โรงแรมริมหาดปลายปีหวังวาดมีลูกค้าจองจับนับเนื่องแต่ต้นมา หน้าไฮน์ ชื่นอุราผลกำไรภาค ๖จากคืนแห่งวันคริสมาสต์ชนชาวต่างชาติร่วมฉลองยี่สิบห้าซานต้ามาเมียงมองหมายมอบสิ่งของรางวัลลมหนาวปลายเดือนธันวา ไม่อยากตื่นตาจากฝันแม้ดาวแม้เดือนหรือตะวันเปลี่ยนผันตามกาลเวลา-895350-91440039522406363335-7061205448935<br />ภาค ๑๒โอ ! อะไรกันผิดผันแปรเปลี่ยนเป็นไฉนพริบตาน้ำเหือดแห้งไปยังไม่ทันหายตะลึงลานภาค ๑๑ลิบลับเลือนหายแห้งเหือดหาดทรายให้ไหวหวั่นสรรพสิ่งดูน่าอัศจรรย์น้ำทะเลลดพลันทันใดภาค๑๐ลิบลิบลิ่วลิ่วเฉื่อยฉิวโฉบฉะปะทะฝั่งเกลี่ยวคลื่นซัดสาดอย่างจังพลังรุนแรงดั่งแกล้งกันภาค ๙ลิบลิบลับลับคลื่นสาดซัดกลับคืนหายลูกแล้วลูกเล่ามิเคยคลายคล้ายคล้ายเพื่อนกันมานานนักเพื่อนผู้จากไปในเวลากลับมาเยี่ยมเยือนและทายทักแล้วยังจากไปทั้งรู้จักด้วยรักจึงกลับมาหลายคราครั้ง-832288-9144003802774-914400-926881409903447802368324193<br />ภาค ๑๔เสียงตะโกนก้องบอกพี่บอกน้องทั้งไกลใกล้บ้างจูงบ้างแยกบ้างแตกไปโอใครนะใครอะไรกันฮือฮาหน้าตาตื่นตระหนกวิตกกังวลไหวหวั่นร้องเรียกร้องหาร้องไห้ลั่นตัวสั่นพรั่นพรึงสิ่งแปลกแปลงภาค ๑๓ลิบลิ่วแลสูงดังฝูงโลมามหาศาลโลดแล่นมหาสมุทรทะยานพุ่งผ่านเข้ามาฝั่งนทีทั้งตะลึงต้องลีตะลานวิ่งด้วยแท้จริงสำนึกบอกให้หนีก่อนมายหายลับดับชีวีต่างรี่รีบเร่งเร็วเร็วไว26361266968359-8322886873766-895350390984849694222900855-7061642144110-895350-914400<br />26333454499610131344532211323831557131685ภาค๑๕ดั่งมือมัจจุราชเอื้อมมาหมายกวาดให้เหือดแห้งมลายพริบตาที่สำแดงฤทธิ์เดชร้ายแรงแห่งมารเรือลำน้อยใหญ่ริมหาดจับฟาดกระหน่ำหมายล้างผลาญบ้านเล็กบ้านใหญ่แหลกราญรถรากระซ่านกระจัดกระจายผู้คนตะเกียกตะกายหนีกระแสคลื่นกระชั้นถี่มุ่งร้ายกระชากกลับลับลงวอดวายจมหายต่อหน้าน้ำตานองพ่อแม่แลลูกพลัดพรากแยกจากหนไหนใจหม่นหมองคว้าไม้ไม้หักไม่อาจครองคว้าเรือนเรือนต้องพังทลาย<br />ภาค ๑๖ถาโถมโจมจู่หลับใหลนิ่งอยู่ก็จมหายสำลักสำนึกสุดท้ายก่อนวายปราณปลิดจิตงงห้องนอนก่อนอุ่นกรุ่นสบายผ่อนคลายสดชื่นพิศวงเย็นเยียบเฉียบเนื้อก่อนปลิดปลงหนาวคงสะท้านสะท้อนทรวงภาค ๑๗ทะลักทะลุปะทุปะทะกระเทือนสรวงกระจกกระจายคล้ายทะลวงดั่งควักดวงหทัยไปพลันกระแทกกระทั้นกระทบเจ็บดั่งเล็บมัจจุราชจิกกระชั้นกระชากทั้งดวงตาดวงใจอันสุดหวงห่วงนั้นสลายไป-926881-914400<br />ภาค ๑๘รอนรอนอ่อนอกคอตกละห้อยระโหยไห้พ่อแก่แม่เฒ่าอยู่หนใดกระเสือกกระสนคว้าไขว่ไม่เห็นตัวแก่เฒ่าชรามาพลัดพรากด้วยกระแสเชี่ยวกรากแสนชั่วทำร้ายใจคนจนหม่นมัวเรียกร้องก้องทั่วไปเห็นเจอ36014516759048<br />ภาค ๒๐คลื่นเงียบสงบนิ่งสรรพสิ่งเพียงแค่เพิ่งพ้นผ่านพริบตาแปรเปลี่ยนอันตรธานลับหายกับการณ์เกิดมีงุนงงสงสัยไม่ทันรู้จู่จู่จ้วงจาบแล้วจากหนีนำเอาผู้คนหลายชีวีทรัพย์สินไหลรี่สู่ทะเลภาค ๑๙วับวับไหวไหวนั่นใครทิ้งใครไยเผลอลูกเต้าของใครเผอเรอพบเจอน้อยคนฉงนนักกรีดร้องโอดโอยละโหยไห้ร่ำร่ำเจียนใจจะแตกหักเจ็บร้าวคราวพรากจากคนรักเหน็บหนักหนาวสะท้านทรวงในไม่ทันสั่งลาสักคราครั้งถูกกลบรอยฝังร่างไว้อนาจหนักนักหนาชะตาไยกลั่นแกล้งกันให้ทรมาน-944245-840740<br />ภาค ๒๑คลุ้มคลั่งดั่งบ้าแหลกสลายชีวาว้าเหว่“พ่อจ๋า”อยู่ไหนไม่ไกลแปลร้องเห่กล่อมน้องให้นอน“แม่จ๋า”มาเถิดเร็วเร็วหน่อยทำอาหารอร่อยให้ลูกก่อน“น้องพี่”กลับมาเถิดขอวอนมาอ้อนมากวนดั่งเคยเป็น“พี่จ๋า”น้องยาอยู่นี่มาซีรีบมาให้น้องเห็นจูงมือกลับบ้านทุกทุกเย็นขี่คอพี่เล่นสุขสำราญ“เพื่อนรัก”จักรีบไปหนไหนวันและวัยยังไม่พ้นวัยหวานฝันแห่งชีวิตอลังการยังไม่สานเป็นรูปเป็นรอย“ที่รัก”ใครผลักให้พลัดพรากทิ้งซากแห่งรักรานร่อยปวดร้าวอุราตั้งตาคอยแหวนหมั้นวงน้อยยังแทนใจ-895350-840259<br />ภาค ๒๒โอ้โออันดาห้วงมหานทีเคยรีไหลเหตุเกิดด้วยผลกลใดมีใครไขขานบอกคำทิ้งซากความเศร้าสุดเซาซบอวลอบกลิ่นคาวคลุ้งคละคล่ำโศกาอาดูรให้ชอกช้ำภาพย้ำรำลึกนึกแปลบทรวง<br />ภาค ๒๔น้ำตกตกลึกยิ่งนึกยิ่งหวาดไม่อาจฝืนฝันร้ายหลอกหลอนวันคืน สะอื้นรันทดหมดอาลัยจะหันซ้ายแลขวาพาสลดไร้สิ้นทั้งหมดที่อาศัยเงยหน้ามองฟ้ารวดร้าวใจเหตุใดเหตุใดทำไมกันฟ้าจะลงโทษเพราะโกรธหรือทำผิดนักฤาอย่างไรนั่นคนชั่วยังทั่วทั้งโลกันต์ไม่ลงทัณฑ์ล้างลบให้จบลงกับคนดีดีที่เห็นเห็นลำเค็ญสาหัสไร้พิศสงทำมาหากินซื่อตรงฟ้าคงตามัวมืดมนภาค ๒๓ร้านรวงโรงแรมบังกะโลรอบพับรอยโหว่รอยถูกเฉือนสวรรค์น้อยคือบ้านลดเลือนไร้เรือนไร้แพมีแต่พังมีร้อยหายร้อยน้อยใจนักมีรักหายรักหมดความหวังมีชีพดั่งหมดชีวังเดินนั่งละเมอเพ้อรำพึงมีใจดั่งคล้ายใจสลายมีกายหยัดกายไร้ที่พึ่งมีใดไหนเล่าให้เหนี่ยวดึงไร้ซึ่งพลังจะหยัดยืน-821209-840260<br />ภาค ๒๕ทรุดกายลงนั่งเหมือนดังหมดสิ้นไม่เห็นหนมองเขาลากซากศพผู้คนเกลื่อนกล่นปนเลือดเดือดทะเลคิดว่าคือพี่น้องเคยเห็นหน้าแล่นถลาคว้าร่างอย่างโผเผแต่มิใช่ใจสลดลังเลเดินโซเซกลับมาน้ำตานองภาค ๒๖ใจชื้นแอบหวังว่ายังไม่พบอย่าหม่นหมองคนเหล่านั้นเขาคงยังครองชีพของตนได้คล้ายดังเราเพียงแต่ไม่อาจพบหน้าด้วยว่าหลบหนีขึ้นบนเขาหรือรอดอยู่หนใดค่อยบรรเทาความเศร้าค่อยลดปลดอาวรณ์ภาค ๒๗ไม่ทันอึดใจเป็นภาพหม่นไหม้สุดจะถอนความหวังพังสลายคลายคลอนแทบนอนทั้งยืนขืนทรงตัวนั่นพ่อของลูกแน่แล้วดวงแก้วที่เคยสว่างทั่วบัดนี้โลกเราช่างหม่นมัวยิ้มหัวอย่างไรทำไม่เป็นพ่อจ๋ากลับมาก่อนได้ไหมพ่ออย่าทิ้งลูกไปทำไม่เห็นลูกพร่ำเรียกขานทำใจเย็นเรียกเอ็นแทบขาดอนาจใจ-895350-840259<br />ภาค ๓๐ สุดแสนอาลัยอันดาน้ำใสต้องสูญเสียท้องทะเลดั่งเพชรจากรัสเซียต้องละเหี่ยแหลกยับกับเภทภัยปะการังเคยตั้งตระหง่านงามคงถึงยามแตกหักต้องตักษัยปลาเล็กปลาน้อยจะหายไปจากท้องทะเลไทยฉะนั้นฤาภาค ๒๙เด็กหนึ่งคอยรอทั้งแม่แลพ่อหายสาบสูญเดินพรางทางเรียกญาติประยูรเคยเกื้อกูลกลับหายไร้ผู้คนด้วยด้อยน้อยนักเดียงสาคิดว่าเขาแอบล่องหนเรียกพ่อพ่อเงียบเหมือนเล่นกลเรียกแม่สับสนใจคนรอเรียกลุงเรียกป้าหลานมาแล้วไม่แคล้วแอบซ่อนไหนหนอเหนื่อยนักตามหามามากพอจึงของีบหลับกับความเพลียภาค ๒๘ มือแม่ไขว่คว้าเอื้อมโอบลูกยามาใกล้ปลอบขวัญเจ้ายอดดวงใจพ่อไปแม่ยังอยู่คอยดูแลพ่อไปเป็นสุขแล้วลูกเอ๋ยอย่าเศร้าเลยคนดีมาที่แม่แม้ไร้พ่ออย่าร้องเจ้าดวงแดกลืนแทบแย่น้ำตาคราอาดูร-895350-834190ภาค ๓๒อาลัยอันดาน้ำตารินรดสุดจะกลั้นมรกตแห่งอันดามันเมืองสวรรค์ล่มแล้วลงทะเลยินเสียงเพลงกล่อมจากฟากฟ้าโอละชา โอละโอ๋ โอละเห่ห้วงสมุทรเปรียบไว้ให้เป็นเปลอ้อมอกแห่งชเลโอบประคองทุกชีวิตที่สิ้นซึ่งชีวิตฟ้าลิขิตขีดเขียนอย่าหม่นหมองจากไปตามเวรกรรมครรลองโลกหน้าคงครองสุขสบายอย่าห่วงพะวงคนข้างหลังเขายังมีพลังจะขวนขวายชีพยังมีไม่สิ้นชีวาวายไม่อดตายหากทำหากดิ้นรนภาค ๓๑ต้นไม้หลายหลากถูกกระชากแหลกยับสิ้นชื่อเคยพักพิงเพราะเงาเจ้าคือเพื่อนยามร้อนอื้อตะวันแรงใบเขียวเรียวก้านตระการกิ่งลู่ลมไหววิ่งขึ้นรับแสงภาพเก่าเคยเห็นดั่งแสดงถูกแกล้งถอนทิ้งด้วยรำคาญระเนระนาดกลาดเกลื่อนถมทับเสมือนเป็นสุสานใครเล่าจะปลูกได้ทันการนับนานจะโตตามทัน-895350-849086<br />ภาค ๓๔อำนาจแห่งพระศาสดาศาสนะแห่งโลกนี้คุ้มครองปกป้องปัดราคีทุกทุกชีวีที่ปลอดภัยให้สุขกลับมาหาพวกเขาอย่าต้องโศกเศร้าหม่นไหม้มีบ้านมีเรือนและปลอดภัยมีกินมีใช้ทั่วถึงกันมีอาชีพได้เลี้ยงกายามีเสื้อผ้าห่มกายไม่ไหวหวั่นมีวิชาร่ำเรียนเพื่อยืนยันความใฝ่ฝันหนูน้อยได้เป็นจริงภาค ๓๓ขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์จงนิมิตคำขอพรเป็นผลหากกรรมเก่าหมดสิ้นจงดลสุขแท้แด่คนผู้จากไปสู่ภพหน้าด้วยจิตเปี่ยมล้นข้ามพ้นห้วงกรรมยิ่งใหญ่จุติยังสวรรคาลัยอุปสรรคใดใดอย่ามี-917121-849086<br />ภาค ๓๖ขอฝากสุดท้ายจะหายหมดสิ้นเพียงไหนสิ่งหนึ่งขอร้องอย่าหมดไปเก็บไว้ติดตนตลอดกาลนั่นคือพลังที่ยิ่งใหญ่พลังใจที่มีมหาศาลพลังที่สร้างสรรค์และบันดาลให้พ้นผ่านห้วงเหวแห่งทุกข์ทนภาค ๓๕สู้นะอย่าท้อจะขอเป็นหนึ่งไม่ทอดทิ้งกำลังใจแม้ไม่ได้พึ่งพิงเหมือนทรัพย์สิ่งที่หวังตั้งมายังห่วงไยทุกยามติดตามข่าวเรื่องราวเป็นไปข้างหน้าการช่วยเหลือหลั่งไหลนำพาแม้ว่าไม่ทันตามต้องการน้ำใจคนไทยไม่มีหมดรินรดด้วยแรงแห่งสงสารแม้มีน้อยยังแบ่งปันอย่างวันวานคำกล่าวขานนานมาค่าน้ำใจ-917121-827314<br />ภาค ๓๘ของฝากจากใจอาลัยอันดาแดนสวรรค์อนาคตยังไกลในวารวันหวั่นหวั่นเหตุร้ายกลายคืนเพียงเพราะมนุษย์ตัวทำลายโหดร้ายรุนแรงและขัดขืนธรรมชาติมิอาจจะยั่งยืนสะอื้นร่ำไห้ใครได้ยินเมื่อคราวที่ “เขา”จะเอากลับ ต้องรับความจริงเพราะทั้งสิ้นเรามนุษย์ทำร้าย “เขา”อาจิณ“เขา”บ้าบิ่นเอาคืนกลืนน้ำลายภาค ๓๗ความหวังครั้งใหม่อันดามันสดใสอีกสักหนหาดขาวพราวพรายยามได้ยลสายชลใสกระจ่างกระจะตาแมกไม้ได้ฟื้นยืนกิ่งปลิดทิ้งใบเก่าเริงร่าปะการังน้อยและหมู่ปลาคงอยู่คู่ฟ้าอันดามัน-895350-849086<br />ภาค ๓๙อย่ามัวโทษใครคิดใหม่ก่อนคำว่าจะสายเพราะครั้งนี้เพียงเตือนได้บางรายความวอดวายจักมาอีกคราจริงถ้าไม่หยุดรุกล้ำทำลาย “เขา”พวกเราจะหมดสิ้นทุกสิ่งโลกถูกล้างผู้คนอย่าประวิงมัวแต่นิ่งนอนใจไม่คิดกันได้แต่หลงมัวเมาบ้าอำนาจอวดฉลาดอวดรวยอวดความฝันสงบสุขสุขที่ใจแท้นิรันดร์ชีพวายลงทรัพย์อนันต์มันไม่มีมาแต่ตัวแท้แท้แต่ครั้งนั้นเมื่อถึงวันกลับแต่ตัวที่เป็นผีมัวแก่งแย่งริษยาชั่วตาปีใครได้ดีเหยียดเหยียบเปรียบคนพาลทำความดีเริ่มที่จิตใจงามมโนหนึ่งในสามจะสุขศานต์เมื่อจิตดีวจีงามเสนาะหวานประพฤติชอบตามกาลสุขแท้เอย-895350-914399-190500765810160274026466802778760-194945844555909310-5689604058920<br />ประเด็นคำถามท่านมีความคิดเห็นอย่างไรกับการเกิดสึนามึและท่านคิดว่าสามารถป้องกันแก้ไขปัญหานี้ได้หรือไม่ อย่างไร และใครคือผู้ที่ต้องทำหน้าที่นี้ท่านคิดว่าเราสามารถช่วยเหลือคนที่ประสบปัญหาการสูญเสียได้อย่างไรบูรณาการสาระสังคมศึกษา : ความรู้เรื่องสึนามิกิจกรรมพัฒนาผู้เรียน : การจัดกิจกรรมช่วยเหลือสังคมและดูแลสิ่งแวดล้อมวิทยาศาสตร์ : ธรณีวิทยา การเกิดคลื่นสึนามิ-895350-914400<br />ผู้จัดทำนางพีระพิชญ์ ไพโรจน์ครูโรงเรียนกาญจนาภิเษกวทิยาลัย กระบี่ อ.คลองท่อม จ.กระบี่ ๐๗๕๖๔๐๕๒๒Peerapit2011@Gmail.com tel. 0813264137<br />