1. Desbardintasunak
Kaixo nik orain pertsonen arteko betebeharren
desbardintasunak kontatuko dodaz ipuin baten bidez.
Zer desbardintasun dago pertsonen
betebeharren artean?
Bazan behain Ane izeneko 10 urteko neskato bat,
desbardintasun asko ikusten ebana bere aman eta aitaren
artean, amama eta aititaren artean, hau da, pertsonen
arten.
Egun batean eskolan desbardintasunei buruz berbetan
egozan, eta batzuk ez eben pertsonen artean
desbardintasunak ikusten eta beste batzuk barriz
desbardintasun mordoak. Eta horretako bat Ane zan
hainbat eta hainbat desbardintasun ikusten ebana.
Desbardintasunei buruz hizketan egozan eta bapatean
andereñoak esan eban horri buruzko idazlan bate gin
beharko ebela. Ane oso pozik joan zen etxera idazlana
egitera. Berak etxeetan eta inguruan ikusten ebazan
desbardintasunak jarri ebazan ez zan interneten eta
liburuetan ibili edo gurasoi laguntza eske ibili, ez, berak
ikusten ebazanak bakarrik jarri gura ebazan.
Urrengo egunean idazlanak andereñoari emon eta
andereñoa idazlan gustiak irakurtzen hasi zan gu mateko
ariketa batzukegiten gengozan bitartehan. Anena izan zan
gustukoena besteek ez ebelako ezer kontatzen eta Anena
denentsat irakurtzen hasi zan. Andereñoak hori
esandakoan ane oso gorri jarri zan eta…. honela zioen:
Nik desbardintasun asko ikusten dodaz pertsonen artean.
Bueno astera noa. Nire uztes oraindik gizon batzuk
pentsatzen dabe emakumeek etxeko beharrak egiteko
bakarrik gai direla, ezin dabela gizonen moduan kalean lan
egin eta gizonek kaletik etorri eta emakumea neskame

2. moduan tratatu sofan etzun eta ale emakumeak egitea dena
horregaitik da emakumea eta ni gizona,hori ez dago bape
ondo eta hori lehenengoa bakarrik da.
Jende askok dino, neskek ezin dabela futbolean jokatu,
zergaitik? Nire uztes denek egin daiteke edozein kirol,
neskek egon daitekez futboleko talde batean eta mutilk
dantza talde batea. Besteei kalterik egiten dabe? Ez, orduan
ez dago inolako arazorik eta horregaitik inork ezin dau
beste pertsonengaitik barre egin neska izangaitik futbolean
jokatu arren edo mutila izan arren dantzan ibiltzegaitik.
Gaur egun lanean nahiz eta gizonek eta emakumeek lan
berdina egin, oraindik emakumeei ez jako diru berdina
ematen, gizonari gehiago ordaitzen jako.
Normalean, etxe gehienetan emakumeak egon behar dira
umearen atzean, umea zaintzen, ez da egia? Nik gutxitan
ikusten dot gizona umea zaintzen. Umea zaintzea ez da
errasa horregaitik, bai gizona, eta bai, emakumea egon
behar dira umea zaintzen batzutan gizona beste batzutan
emakumea, horrela biak giten dabe lan bera.
Baita txoko askotan emakumeak ezin dira sartu txokoetara
gizona ez badago, eta sukaldera gizona egonda ere. Ez dakit
nork jarri du lege hori baina lelokeri bat da. Emakumeek
zer arraio daukagu sartzen ez usteko edo zer egingo dogu.
Benetan nire uztes lege hori ez da legea txorakeri bat da.
Hau asko gertatzen da orain kontatuko dodana. Gure
gelara ikasle barri bat dator eta konturatzen garenean
baltza dala edo ez dala gurelako naziotakoa bastertu eta
bakarrik usten dogu, zergatik? Nik ez dot ulertzen gu
bezalako pertsona normalak dira, guri ez zaigu ondo
sentitzen pertsona batengana joatea eta pertsonan horrek
esatea zu ez zara gu bezalako futbolari edo dantzari ona
orduan ezin zara gurekin egon, ez da batere polita ezta? Ba
guk hori egiten dugu ez dakit konturatzen bagara baina
egia da.

3. Oraindik gehiago dagoz baina onekin balio du. Ezan dodana
ez da leku gustietan gertatzen ez doguz persona denak
egiten baina persona gehienak bai, oso ohikoak direlako.
Espero dot ikasi dozuen EGILEA:
ANE
Andereñoak beste ikasleei esan zien zergatik eurak ez
zuten horrelako zerbait jarri eurenak ez zutela ez bururik
ez hankarik ez zela ezer ulertzen. Batzuk esaten zuten
neskak ez dakiela lan egiten horregatik etxean gelditu
behar zirela etxeko beharrak egiten eta eurak nagusitan ez
zutela nesken beharra egingo ez zirelako emakume
nazkagarri batzuk.
Andereñoak hori ere denentzat irakurri zuen eta denek
barreka hasi ginen baina mutikoa hura negar betean.
Txarto egin zuten guztiak hurrengo egunerako beste bat
ekarri behar zuten. Hurrengo egunen denak askoz ere
hobeto egon ziran baina ez Ane legez. Ane oso pozik joan
zen etxera eta amari, aitari, aititari, amamari, ahizpari
denei eskolan gertatutakoa kontatzen hasi zen eta orduan
Aneren familiako denak etxeko eta kaleko beharrak behar
guztiak banatzen hasi ziren. Horrela desberdintasunak
gutxitzen joan ziren.