1. โดย เรืองวิทยาคม ชุดที่ 12 ตอนที่ 551-600 หนาที่ 1
สามกกฉบับคนขายชาติ:เรืองวิทยาคม
ลางปราชัย (ตอนที่551)
ในการบุกวุยกกครั้งที่สี่ ทั้งสุมาอี้และขงเบงไดตกลงประลองความรูและสติปญญากันดวยคายกลพยุหะ
เมื่อขงเบงตั้งคายกลพยุหะแลวสุมาอี้ก็รูจัก แตครั้นรับคําทาใหเขาตีคายกลพยุหะนั้นกลับแปรขบวนสําแดง
อานุภาพแหงมายา ทําใหทหารวุยกกที่เขาไปในคายกลตกเปนเชลยศึกของขงเบงทั้งสิ้น
ขงเบงเห็นทหารควบคุมตัวเชลยศึกทั้งเกาสิบคนเขามา จึงกลาวกับเชลยศึกทั้งนั้นวา เราถือสัจจะไมทํา
อันตรายทานและจะปลอยตัวพวกทานกลับไป กลาวแลวขงเบงจึงสั่งใหทหารเปลื้องเอาเสื้อเกราะและ
หมวกเกราะของทหารเชลย ยึดมาศึกและอาวุธไวจนหมดสิ้น ใหทหารเอาดินหมอสีดําทาเชลยศึกทั้งเกา
สิบคน และสั่งวา ทานกลับไปบอกสุมาอี้นายทานเถิด วาใหไปศึกษาเลาเรียนอาจารยที่ดีเสียอีกกอนจึงมา
สูกับเรา
กลาวแลวขงเบงจึงสั่งใหปลอยตัวเชลยศึกกลับไป และสั่งทหารทั้งปวงใหเตรียมพรอมในที่ตั้ง เมื่อเชลย
ศึกทั้งเกาสิบคนกลับไปหาสุมาอี้แลวไดรายงานความที่ขงเบงสั่งมานั้นทุกประการ
สุมาอี้พายแพความรูและสติปญญาในกระบวนรบดวยคายกลพยุหะกับขงเบงตอหนาบรรดาสายตาทหารทั้ง
ปวงก็รูสึกอัปยศอดสูเปนอันมาก ครั้นไดยินคํารายงานของทหารเชลยศึก ก็ลืมคําสัญญาที่ใหไวกับขงเบง
วาจะไมยอมนําทัพมารบกับขงเบงอีก กลาวกับแมทัพนายกองทั้งปวงในที่นั้นดวยความโกรธวา ขงเบงทํา
หยาบชาแกเราใหไดความอัปยศนัก แมเรามิเอาชนะไดครั้งนี้ ที่ไหนจะมีหนากลับมาเมืองลกเอี๋ยงได ทาน
ทั้งปวงจงอุตสาหชวยกันเอาชัยชนะใหได
สุมาอี้แรงดวยแรงโทสะและความอัปยศ เผลอตัวลืมไปวาเปนแมทัพใหญ ขี่มาออกไปหนาทหาร ชักเอา
กระบี่คูประจํากายชูขึ้นบนฟา แลวสั่งทหารทั้งปวงใหยกเขาตีกองทัพของขงเบง ทหารสุมาอี้ไดยินคําสั่งก็
โหรองแลวพากันกรูรุกไปขางหนาพรอมกัน
ขงเบงเห็นดังนั้นก็หัวเราะดวยการสมคะเนที่คิดไว จึงโบกพัดขนนกเปนสัญญาณ ใหทหารพลกลองลั่น
กลองทํานองเผด็จศึก และสั่งใหถอยเกวียนกลับเขามาในขบวนทหาร
ทหารจกกกไดยินคําสั่งและสัญญาณจากขงเบงแลวจึงพากันกรูขึ้นหนา รุกเขาประจัญบานกับกองทหาร
ของสุมาอี้ ในขณะที่ทหารทั้งสองฝายกําลังตอสูกันเปนชุลมุนนั้นเสียงประทัดสัญญาณไดดังกึกกองขึ้น
จากแนวปาดานหลังกองทหารของสุมาอี้ ทหารเมืองเสฉวนภายใตธงของกวนหินไดโหรองกองกระหึ่มยก
ออกจากแนวปา โจมตีกระหนาบเขามาทางดานหลังของทหารวุยกก
สุมาอี้เห็นดังนั้นก็ตกใจ สั่งทหารใหแปรขบวนเปนสองกอง กองหนึ่งรับศึกทหารเมืองเสฉวนทางดานหนา
อีกกองหนึ่งหันกลับไปรับศึกกับกวนหินทางดานหลัง
ทหารวุยกกแปรขบวนทามกลางความตระหนกตกใจ ครั้นถูกตีกระทบกระหนาบเขามาทั้งสองดานก็พากัน
รวนเร ในทันใดนั้นเสียงประทัดสัญญาณก็ดังกึกกองมาจากในปาดานขางเขากิสาน ปรากฏทหารเมืองเสฉ
วนอีกกองใหญภายใตธงเกียงอุยไดโหรองเสียงประสานกับเสียงกลองรบดังสนั่นหวั่นไหว แลวยกเขาตี
กลางขบวนของกองทัพสุมาอี้
กองทหารของเกียงอุยพอยกเขาถึงหวางกลางกองทหารของสุมาอี้ทั้งสองขบวนก็แปรขบวนเปนสองกอง
กองหนึ่งตีกระทบไปทางดานหนา อีกกองหนึ่งตีกระทบไปทางดานหลัง ทําใหทหารของสุมาอี้ทั้งสองกอง
ตกอยูทามกลางศึกกระหนาบ และถูกทหารจกกกฆาฟนบาดเจ็บลมตายลงเปนอันมาก
สามกกฉบับเจาพระยาพระคลัง (หน) ระบุวาทหารสุมาอี้ตายประมาณสวนหนึ่ง ในขณะที่ฉบับภาษาจีนระบุ
วาทหารสุมาอี้ทั้งสองกองถูกลอมตีกระหนาบแบบไมมีทางสู ทหารของขงเบงไดใชเกาทัณฑยิงไปดุจหา
ฝน จนทหารวุยกกตองเรรวน เหยียบกันตายเองก็มาก ตายดวยคมเกาทัณฑก็มาก ถูกอาวุธของทหารขง
เบงบาดเจ็บลมตายก็มาก สุมาอี้เสียทหารไปหกสวนในเจ็ดสวน
สุมาอี้เห็นดังนั้นก็ตกใจ สั่งทหารใหตีฝาออกไปทางริมแมน้ําอุยโห แลวรีบลงเรือที่ตระเตรียมไวหนีขาม
แมน้ําอุยโหไปยังอีกฟากหนึ่ง
All contents copyright (c) 1999-2002 บริษัท ไทยเดย ด็อท คอม จํากัด
ครั้นหนีขามฟากแมน้ําอุยโหไปไดแลว สุมาอี้จึงใหรวบรวมทหารแลวตั้งคายมั่นไวที่ริมแมน้ํา ใหมาเร็วรีบ
ถือฎีกาเขาไปเมืองลกเอี๋ยงขอกําลังสนับสนุนใหเสริมเติมมาชวยโดยเร็วที่สุด และนับแตวันนั้นสุมาอี้ก็ไม

2. โดย เรืองวิทยาคม ชุดที่ 12 ตอนที่ 551-600 หนาที่ 2
ยอมยกออกไปรบกับขงเบงอีกเลย แตละวันไดแตนั่งหมกมุนอยูภายในคายดวยความละอายใจและอดสูใจ
ที่พายแพแกขงเบงอยางสิ้นรูปหมดเชิง
ฝายขงเบงครั้นไดชัยชนะตอกองทัพสุมาอี้แลว จึงพาทหารกลับไปที่คายเขากิสาน ใหรวบรวมมาศึก
ศาสตราวุธ และเสื้อเกราะ หมวกเกราะเปนสินศึก และใหปูนบําเหน็จแกทหารซึ่งมีความชอบเปนอันมาก
ค่ําลงขงเบงนั่งไตรตรองแผนการสงครามก็ใหวิตกรอนใจเปนอันมาก ดวยเสบียงอาหารกําลังขาดแคลนลง
เนื่องจากการลําเลียงเสบียงอาหารซึ่งลิเงียมไดสั่งใหกิอั๋นเปนแมกองคุมเสบียงมาสงแกกองทัพนั้นได
ลาชาผิดนัดไปรวมสิบวันแลว หากเสบียงอาหารยังไมลําเลียงมาอีก ในไมกี่วันขางหนากองทัพก็จะขาด
เสบียงลง
อันกิอั๋นผูนี้เปนคนสนิทของลิเงียมซึ่งเปนขุนนางผูใหญในราชสํานักของพระเจาเลาเสี้ยน รับราชการมาแต
ครั้งพระเจาเลาปยังทรงพระชนมอยู กิอั๋นนี้เปนผูมักทําความชอบยิ่งกวาทําความดี ดังนั้นแมวาอุปนิสัย
สวนตัวจะเปนนักเลงสุรา บาผูหญิง แตกับผูเปนนายแลวกลับเอาใจใสพินอบพิเทาเฝาแหนอยางใกลชิด
หมั่นเอาของกํานัลไปมอบแกลิเงียมอยูเนือง ๆ ไปเหนือ ไปใตก็จะนําของขวัญกํานัลไปมอบแกลิเงียม
และฮูหยินทุกครั้งไป วันตรุษ วันสารทก็ไมเคยหลงลืม ยามวางก็จะไปเฝาคอยรับใชลิเงียมอยางสนิทสนม
มิหนําซ้ํายังใหผูเปนศรีภรรยาไปรับใชใกลชิดกับฮูหยินของลิเงียมอีก ดังนั้นกิอั๋นจึงเปนที่โปรดปรานของลิ
เงียม และสนับสนุนใหมีตําแหนงหนาที่สูงขึ้นโดยลําดับอยางรวดเร็วเกินหนาคาตาของขุนนางทั้งปวง ใน
ที่สุดกิอั๋นไดรับตําแหนงเปนแมกองรับผิดชอบลําเลียงเสบียงเอาไปใหแกขงเบง
เพราะเหตุที่กิอั๋นเปนนักเลงสุรา ดังนั้นบรรดาลูกนองคนสนิทจึงเปนคนจําพวกเดียวกัน แตละวันทั้งไพร
และนายตั้งวงเสพสุรากันเปนที่สนุกสนาน จนงานราชการลําเลียงเสบียงผิดพลาดคลาดเคลื่อนเนิ่นชาไป
ถึงสิบวัน
ในวันรุงขึ้นครั้นกิอั๋นลําเลียงเสบียงไปถึงกองทัพจึงเขาไปรายงานความแกขงเบง ขงเบงเห็นหนาของกิอั๋น
กล่ําไปดวยสุราก็โกรธ สั่งทหารใหคุมตัวกิอั๋นไปประหารชีวิตตามพระอัยการศึก
เตียวหงีเห็นดังนั้นจึงเขาไปคํานับทัดทานขงเบงวากิอั๋นเปนคนสนิทของลิเงียม ซึ่งกิอั๋นสงเสบียงมิทัน
กําหนด มหาอุปราชจะฆาเสียนั้นก็ควรอยู แตวาราชการศึกจะมีไปเมื่อหนา ขาพเจาเห็นวาผูใดซึ่งจะรับคุม
เสบียงอาหารมาสงนั้นขัดสนนัก ขอใหงดโทษครั้งหนึ่งกอน
ขงเบงเกรงใจและเห็นแกหนาของเตียวหงีเพราะไดรวมกรําศึกตลอดมา ทั้งเกรงใจลิเงียมซึ่งเปนเพื่อนขุน
นางมาแตครั้งพระเจาเลาป ครั้นไดยินคําทัดทานของเตียวหงี ขงเบงจึงจําตองงดโทษตายใหกับกิอั๋น
เปลี่ยนเปนโทษโบยแปดสิบที
กิอั๋นถูกลงทัณฑโบยถึงแปดสิบที ไดรับความเจ็บปวดเปนอันมาก วิสัยนักเลงสุราอันเปนคนพาลก็กําเริบ
ขึ้น แทนที่จะรูสึกสํานึกตัวกลับพาลโทษโกรธและคิดแกแคนขงเบง ดังนั้นพอค่ําลงกิอั๋นจึงพาพรรคพวก
ซึ่งตามมาในกองลําเลียงเสบียงสามสิบคนหนีขามแมน้ําอุยโหไปขอสวามิภักดิ์กับสุมาอี้ และเลาความใหสุ
มาอี้ฟงทุกประการ
สุมาอี้ไดยินคํากิอั๋นแลวแมจะเห็นรองรอยบาดแผลจากการถูกโบยตี ก็ยังกริ่งวาซึ่ง กิอั๋นมาเขาสวามิภักดิ์
ในครั้งนี้จะเปนกลอุบายของขงเบง จึงกลาวขันตอกับกิอั๋นวาซึ่งทานจะมาขอออนนอมตอเรานั้นยังจะ
วางใจมิได ทานจะตองทําการพิสูจนตัวเองใหประจักษแกเราสักครั้งหนึ่งกอนจึงจะเชื่อได
กิอั๋นจึงวา ทานแมทัพจะใหขาพเจาพิสูจนประการใด ขาพเจาจะเพียรพยายามทําตามคําสั่งทุกประการเพื่อ
พิสูจนใหเห็นความจริงใจของขาพเจา
สุมาอี้ไดยินดังนั้นก็มีความยินดี กลาววา ถาฉะนั้นทานจงรีบกลับไปเมืองเสฉวน ไปเลาแกคนทั้งปวงให
ปรากฏไปวาขงเบงคิดขบถ จะจับพระเจาเลาเสี้ยนฆาเสีย จะชิงเอาราชสมบัติตั้งตัวเปนใหญ ถามีผูเลื่อง
ลือเอิกเกริกไปรูถึงพระเจาเลาเสี้ยน พระเจาเลาเสี้ยนก็จะมิไวใจขงเบง ดีรายจะมีตราใหหากองทัพเลิก
กลับไป ถาทานทําไดฉะนี้ เราจะทูลพระเจาโจยอยตามความชอบ ตั้งใหเปนขุนนางผูใหญ
All contents copyright (c) 1999-2002 บริษัท ไทยเดย ด็อท คอม จํากัด
สุมาอี้เกรงกลัวขงเบง มิรูที่จะทําประการใด ไดแตตั้งคายมั่นอยูคนละฟากฝงแมน้ําอุยโห จึงคิดอุบายยอน
รอยขงเบง เหมือนกับอุบายที่มาเจกเสนอขงเบงใหปลอยขาวเลาลือวาสุมาอี้เปนขบถ ทําใหพระเจาโจ
ยอยหลงเชื่อถอดสุมาอี้ออกจากตําแหนงหนาที่ทั้งปวง ใหกิอั๋นปลอยขาวลือยอนสนองเอากับขงเบงบาง
หวังจะพิสูจนความสุจริตใจของกิอั๋นอยางหนึ่ง และหวังเอาความระแวงแคลงพระทัยของพระเจาเลาเสี้ยน
ใหเรียกกองทัพของขงเบงกลับไปเมืองเสฉวนอีกอยางหนึ่ง กิอั๋นซึ่งเปนคนพาลประเภทขาขายเจา บาว

3. โดย เรืองวิทยาคม ชุดที่ 12 ตอนที่ 551-600 หนาที่ 3
ขายนาย พรอมจะขายทุกสิ่งทุกอยางแมกระทั่งชาติบานเมืองเพียงเพื่อผลประโยชนเฉพาะหนาของตน
เทานั้น ครั้นไดฟงคําสุมาอี้ก็ตกลงรับคํา
สุมาอี้เห็นดังนั้นก็มีความยินดี สั่งกิอั๋นใหรีบกลับไปเมืองเสฉวนและใหเอาเงินทองปูนบําเหน็จติดสินบนแก
กิอั๋นเปนอันมาก
ครั้นกิอั๋นกลับไปถึงเมืองเสฉวนก็ลงมือปฏิบัติการณตามแผนการของสุมาอี้ ปลอยขาวเลาลือไปทั้งในและ
นอกราชสํานักวาขงเบงคิดกบฎตอแผนดิน หมายจะสังหารพระเจาเลาเสี้ยนแลวตั้งตนขึ้นเปนฮองเตแทน
บรรดาพวกขันทีซึ่งไดรับแตงตั้งเพิ่มขึ้นเปนจํานวนมากในสมัยของพระเจาเลาเสี้ยนเปนพวกคนวิปริตผิด
เพศ บางถึงแมจะรูเทาทันแตดวยอุปนิสัยวิปริตก็กลาวความเลาขานขยายไปอยางกวางขวาง บางที่รูไม
เทาทันหรือบางที่เห็นวาขงเบงเปนขุนนางผูภักดีตอ แผนดิน เปนอุปสรรคกีดขวางความเลวทรามต่ําชา
โสมมของพวกตน ก็พากันเอาขาวลือเขาไปกราบบังคมทูลตอพระเจาเลาเสี้ยน
พระเจาเลาเสี้ยนเปนกษัตริยผูเยาว เอาแตเสพสุขอยูกับสุรา นารีและขันที มิไดใสใจราชการบานเมือง
เหมือนกับพระเจาเลาป ประกอบทั้งโงเขลาเบาสติปญญา พอไดยินคํากราบทูลคําเลาขาวลือก็พลอย
เชื่อถือตาม
พระเจาเลาเสี้ยนเชื่อคําเลาขาวลือแลวก็ตกพระทัย แตแทนที่จะทรงปรึกษาหารือกับขุนนางผูใหญที่เปน
หลักชัยของบานเมือง กลับรับสั่งเรียกหาบรรดาขันทีซึ่งใกลชิดโปรดปรานมาปรึกษาวา ขงเบงยกไปตั้งอยู
ที่เมืองฮันตงนานชา ไมคอยเขามาเฝาถึงเมืองเสฉวน หลายปมานี้ไดคุมกองทัพยกไปทําการกับวุยกก
อยางตอเนื่อง ขงเบงจึงเรืองอํานาจขึ้นในทางการทหาร ไมมีใครเทียมเทียบได เมื่อมีขาวคราววาคิดอาน
เปนขบถดังนี้จะทําประการใด
พวกขันทีผูวิปริตไดฟงรับสั่งดังนั้นก็เออออหอหมกตามพระทัยวา บัดนี้พระองคใหอาญาสิทธิ์แกขงเบง คน
ทั้งปวงก็อยูในอํานาจสิ้น ขงเบงจะวาสิ่งใดก็จะกระทําตาม
ดังนั้นจึงกราบบังคมทูลแนะนําใหตัดรอนอํานาจของขงเบงเสีย ขอใหพระเจาเลาเสี้ยนมีหมายรับสั่งเรียก
กองทัพของขงเบงกลับมา แลวถอนตราอาญาสิทธิ์ที่ใหอํานาจขงเบงเสียทั้งสิ้น ขงเบงสิ้นอํานาจทาง
ทหารแลวเห็นจะไมเปนภัยสืบไป
พระเจาเลาเสี้ยนพระหัตถหนึ่งกําลังคลองอยูที่คอของขันที พระหัตถหนึ่งถือจอกน้ําจันทน ไดฟงคํากราบ
ทูลดังนั้นก็ทรงเห็นชอบ โปรดใหมีหมายรับสั่งไปถึงขงเบง ตรัสสั่งเรียกกองทัพกลับคืนเมืองเสฉวน
ในทันที
อา! ลางปราชัยไดปรากฏเหนือแผนดินจกกกชัดเจนขึ้นแลว นาเวทนาพญามังกรผูมีความภักดีตอพระ
ราชวงศฮั่นและพระเจาเลาปยิ่งนัก หรือวานี่คือลิขิตสวรรคอันใครไหนจักฝนได?
สามกกฉบับคนขายชาติ:เรืองวิทยาคม
กลอุบายเตาไฟ (ตอนที่552)
สุมาอี้คิดเผด็จศึกวุยกกครั้งที่สี่ จึงยอนกลขงเบง ใหกิอั๋นคนทรยศปลอยขาวลือวาขงเบงเปนขบถ พระเจา
เลาเสี้ยนทรงเชื่อตามขาวลือและคําทูลของขันที จึงมีพระบรมราชโองการใหขงเบงเลิกทัพยกกลับเมือง
เสฉวนในทันที
ขาวเลาลือแพรหลายกระจายไปทั่วราชสํานัก ไดยินไปถึงหูของเจียวอวนขุนนางผูใหญ ครั้นเจียวอวน
ทราบวาพระเจาเลาเสี้ยนมีพระบรมราชโองการใหขงเบงยกกองทัพกลับ จึงรีบเขาไปเฝาแลวกราบบังคม
ทูลวา มหาอุปราชยกไปครั้งนี้เห็นทําการไดทวงทีนัก จะไดเมืองลกเอี๋ยงเปนมั่นคง เหตุใดพระองคจะให
หากลับมาเสียเลา
พระเจาเลาเสี้ยนทรงทราบดีวาเจียวอวนเปนขุนนางตงฉิน และนับถือศรัทธาขงเบงมาแตครั้งรัชกาลกอน
จึงทรงกริ่งวาหากบอกความจริงแลวเจียวอวนก็จะกราบทูลทัดทานไมใหสงพระบรมราชโองการเรียก
กองทัพกลับ จึงทรงบายเบี่ยงเสียวา เรามีธุระเปนความลับจะหามหาอุปราชมา จะปรึกษาดวย
All contents copyright (c) 1999-2002 บริษัท ไทยเดย ด็อท คอม จํากัด
ครั้นเจียวอวนไดยินรับสั่งแสดงเหตุผลในการเรียกขงเบงกลับวาเกี่ยวดวยขอราชการลับ ก็มิรูที่จะกราบ
บังคมทูลตอไปประการใด เพราะเมื่ออางเปนเรื่องลับเสียอยางหนึ่งแลวก็จะปดหูปดตาปดปากผูคนไมให

4. โดย เรืองวิทยาคม ชุดที่ 12 ตอนที่ 551-600 หนาที่ 4
เกี่ยวของไดอีกตอไป และเพราะเหตุที่มักอางความลับเปนเหตุผลปดกั้นผูคนมิใหลวงรูทัดทานดังนี้ จึง
บังเกิดความฉิบหายวายวอดใหญหลวงมากนักตอนักโดยที่ไมอาจมีผูใดรูเห็นทัดทานหรือทักทวงไดเลย
แตเปนที่นาประหลาดที่การอางความลับเชนนี้ไดกลายเปนแบบอยางสืบทอดตอมา แมกระทั่งในทุกวันนี้
พระเจาเลาเสี้ยนเห็นเจียวอวนนิ่งอึ้งดังนั้น จึงตรัสสั่งใหขาหลวงรีบเชิญพระบรมราชโองการไปใหแกขง
เบงที่ตําบลเขากิสาน
ฝายขงเบงตั้งคายมั่นอยูที่ภูเขากิสานนั้น ไดเตรียมการที่จะยกพลขามแมน้ําอุยโหเพื่อตีคายของสุมาอี้ซึ่ง
ออนเปลี้ยเพลียแรง และเหลือทหารนอยลงเปนอันมากแลว จากนั้นจึงรุกเขายึดเอาเมืองเตียงอัน แมได
เมืองเตียงอันแลว เมืองลกเอี๋ยงก็จะเหมือนลูกไกอยูในกํามือ ขงเบงกําหนดแผนการเคลื่อนทัพและ
ตระเตรียมกําลังทหาร ตลอดจนเสบียงเสร็จสิ้นแลว จึงสั่งใหทหารสามหมื่นนายตัดไมไผผูกแพเตรียมไว
รอวันฤกษดีแลวจะยกพลขามแมน้ําอุยโห
ในขณะที่ทหารของขงเบงกําลังทําแพอยูนั้น ขาหลวงของพระเจาเลาเสี้ยนก็เดินทางไปถึงคายหลวงของ
ขงเบง ครั้นขงเบงทราบวาขาหลวงเชิญพระบรมราชโองการมาใหก็ออกไปตอนรับ และตั้งพิธีรับพระบรม
ราชโองการตามประเพณี
พอทราบวาพระเจาเลาเสี้ยนมีพระบรมราชโองการเรียกกองทัพกลับเมืองเสฉวน ขงเบงก็ถามขาหลวงนั้น
วา ซึ่งมีพระบรมราชโองการมาทั้งนี้เปนเพราะมีกองทัพจากเมืองกังตั๋งยกมาหรือไฉน
ขาหลวงนั้นไดตอบขงเบงโดยซื่อวาซึ่งกองทัพเมืองกังตั๋งจะยกมานั้นหามิได สัมพันธไมตรีระหวางจกกก
กับงอกกยังคงเปนปกติทุกประการ
ขงเบงไดฟงดังนั้นก็คะเนการณวาเหตุที่พระเจาเลาเสี้ยนมีพระบรมราชโองการมาครั้งนี้ยอมเกิดแตปญหา
ภายในราชสํานัก เพราะขงเบงรูดีตั้งแตยกกองทัพกลับจากการปราบปรามเบงเฮ็กแลววา พระเจาเลาเสี้ยน
นี้ผิดกับพระเจาเลาป เพราะทรงเอาแตเสพสุข มักเสวยน้ําจันทน คลอเคลาใกลชิดสนิทสนมกับพวกขันที
และพวกปากหอยปากปูจนแทบไมเปนอันออกวาราชการ จึงประดุจดังพระอาทิตย แมจะมีฤทธิ์และอํานาจ
สักเทาใดก็ยอมมัวหมองอับแสงไปดวยเมฆหมอก คือเหลาขันทีและคนพาลซึ่งแวดลอมพระองคอยูฉะนั้น
ขงเบงคิดดังนั้นแลวสีหนาก็เศราหมองลง แหงนหนามองเพดานทอดถอนใจใหญ แลวรําพึงวา เจาเรานี้
หนุมแกความนัก มาเชื่อถอยคําขุนนางสอพลอยุยุงฉะนี้ ที่ไหนเราจะทําการตอไปได ครั้นเรามิไปบัดนี้ก็จะ
เปนขอขัดรับสั่ง ถาจะไปบัดนี้ก็เสียดายนัก สืบไปเบื้องหนาจะกลับมาทําการสักรอยครั้งก็มิอาจลวงเขา
มาถึงที่นี้ได
ขงเบงรูดีวาศึกวุยกกครั้งที่สี่นี้ไดบุกรุกลึกเขามาในแดนวุยกก จักแหลนจะยึดเมืองเตียงอันและเขายึดเมือง
ลกเอี๋ยงไดอยูแลว เพราะแนวหลังที่กองทัพผานมาก็ไดยึดบรรดาหัวเมืองทั้งปวงมิใหทําอันตรายไดอีก
ตอไป ทั้งไดแปรใหเปนฐานสงกําลังบํารุงแกกองทัพอยางแนนแฟน กองทัพสุมาอี้ซึ่งยกมารับมือนั้นเลาก็
ถูกทําลายจนกําลังเหลือนอยเต็มที ทั้งจิตใจสูรบของสุมาอี้ผูเปนแมทัพนั้นไดถูกทําลายลงแทบจะสิ้นเชิง
เปนสถานการณอันดียิ่งที่จะยึดแผนดินตงงวนไดสําเร็จ หากจะตองถอยกลับไปก็เปนเรื่องนาเสียดายอยาง
ยิ่ง แตหากจะไมยกกองทัพกลับ ขุนนางสอพลอก็จะยิ่งยุยงใหพระเจาเลาเสี้ยนแคลงพระทัยมากขึ้น ดีราย
ก็จะถูกขอหาวาเปนกบฏตอแผนดินไปเสียเอง
ดังนั้นขงเบงจึงจําเปนตองตัดสินใจเลิกทัพกลับไปเมืองเสฉวนตามรับสั่ง
พอเกียงอุยทราบความดังนั้นก็มิไดติดใจในเหตุผลของการถอยทัพวาจะเปนประการใด เพราะวางใจในการ
ใชดุลยพินิจตัดสินใจของขงเบง แตกริ่งเกรงวากองทัพไดยกลึกเขามาในแดนวุยกกมากนัก การถอยทัพยิ่ง
เปนอันตรายมากขึ้น เพราะสุมาอี้จะฉวยโอกาสไลตามตีในยามที่ลาถอย จึงเขาไปหาขงเบงแลวถามวา
มหาอุปราชจะลาทัพไปครั้งนี้ ถาสุมาอี้รูยกทหารตามมารบพุง จะคิดประการใด
ขงเบงแมตกอยูในภาวะสลดใจที่จําตองละโอกาสอันเยี่ยมยอดที่จะยึดแผนดินตงงวน แตครั้นไดฟงคํา
เกียงอุยก็หันหนามาหา แลวกลาวดวยน้ําเสียงอันเมตตาปรานีวา อันตรายจากการถอยทัพจากพื้นที่ที่ลึก
เขามาในดินแดนของขาศึกนั้นเราก็แจงอยูวาอันตรายใหญหลวงนัก ยิ่งสุมาอี้รูแลวเห็นจะอันตรายเปน
ทวีคูณ แตทานอยาไดปรารมภเลย เราจะคิดอานอุบายมิใหสุมาอี้ยกกองทัพไลตามตีได
ขงเบงกลาวแลวก็หันไปบอกขาหลวงวา เสร็จธุระของทานแลว จงรีบกลับไปเมืองเสฉวนเถิด เราจะรีบยก
กองทัพกลับไปตามรับสั่ง ขาหลวงไดยินดังนั้นจึงคํานับลาขงเบงแลวเดินทางกลับไปเมืองเสฉวน
All contents copyright (c) 1999-2002 บริษัท ไทยเดย ด็อท คอม จํากัด

5. โดย เรืองวิทยาคม ชุดที่ 12 ตอนที่ 551-600 หนาที่ 5
พอขาหลวงออกไปจากคาย ขงเบงจึงบอกเกียงอุยวา ในการลาถอยทัพครั้งนี้อันตรายใหญหลวงนัก จําจะ
คิดอุบายใหแยบยลจึงจะทําใหสุมาอี้เกรงขามไมกลายกกองทัพไลตามตี เราจะแบงทหารเปนหากอง ให
คอยๆ ทยอยลาถอยออกจากที่ตั้ง ใหทําทีถอยทัพอยางชาๆ แตละกองยกไปตั้ง ณ ที่ใดแลวก็ใหทําเตา
ไฟหุงขาวเพิ่มขึ้นทุกครั้งไป สุมาอี้รูวาเตาไฟหุงขาวเพิ่มมากขึ้นก็จะสงสัยวาเปนอุบายลวงใหไลตามตี เห็น
จะไมกลาติดตามอีกตอไป
เอียวหงีซึ่งเปนนายทหารชั้นผูใหญไดยินดังนั้นจึงกลาววา อันอุบายเตาไฟนี้เมื่อครั้งที่ซุนปนรบกับผังเจียน
ในยุคสมัยเลียดกกนั้นก็เคยใชเตาไฟหุงขาวเปนกลอุบาย แตในครั้งนั้นทุกระยะที่ถอยทัพซุนปนไดลด
จํานวนเตาไฟใหเหลือนอยลง ผังเจียนไดยกกองทัพไลตามตีจึงเสียทีแกซุนปน มาครั้งนี้เหตุไฉนมหา
อุปราชจึงใหเพิ่มเตาไฟหุงขาวเลา
ขงเบงจึงวา กลอุบายทั้งปวงนั้นจะนํามาใชอยางตายตัวไมได เมื่อครั้งซุนปนทําศึก กับผังเจียนนั้น ซุนป
นมีทหารเปนอันมาก แตมีเสบียงอาหารนอย จึงแสรงทําทีเปนถอยทัพ ลอใหผังเจียนตามตี จึงลดจํานวน
เตาหุงขาวลง ผังเจียนทราบความจากหนวยสอดแนมก็สําคัญวาทหารของซุนปนหนีทัพจนเหลือนอยลงจึง
ยกกองทัพมาตามตี เหตุนี้จึงเสียทีแกซุนปน
ขงเบงกลาวสืบไปวา สุมาอี้นี้มีสติปญญาในการสงครามเปนอันมาก กลอุบายเตาไฟอันมีมาแตโบราณสุมา
อี้ยอมแจงอยู ณ บัดนี้สุมาอี้เกรงกลัวเรา ไมกลายกกองทัพออกมารบ ครั้นเห็นเราถอยทัพก็จะสงสัยวาเปน
กลอุบาย เห็นจะระมัดระวังไมบุมบามไลตามตี ครั้นเมื่อเราลาถอยไปแลวสุมาอี้รูวาเตาไฟหุงขาวเพิ่มขึ้น ก็
จะคิดถึงกลอุบายของซุนปนวาเราพลิกกลับกลอุบายของซุนปนเสีย ลวงใหหลงวามีทหารนอย จึงแสรงทํา
เปนเพิ่มเตาไฟหุงขาวเปนมีทหารมากแลวซุมทหารไวคอยโจมตี สุมาอี้คะเนการณดังนี้แลวเห็นจะไมกลาย
กกองทัพไลตาม เราก็จะลาถอยทัพกลับเขาเมืองเสฉวนไดโดยสะดวก
เกียงอุยและเอียวหงีไดฟงคําขงเบงอธิบายเหตุผลแหงกลอุบายเตาไฟโดยละเอียดดังนั้นก็สรรเสริญขง
เบงวามีสติปญญาลึกซึ้งแหลมคมยิ่งกวาเทพยดา ครั้นปรึกษาพรอมกันแลวขงเบงจึงสั่งใหเลิกทัพลาถอย
กลับไปทางเมืองฮันตงตามแผนการที่วางไวทุกประการ
ฝายสุมาอี้หลังจากบอกใหกิอั๋นกลับไปเมืองเสฉวนแลว ก็ใหหนวยสอดแนมติดตามความเคลื่อนไหวของ
กองทัพขงเบง ในขณะเดียวกันก็สั่งเตรียมกองทัพใหพรอมที่จะยกขามแมน้ําไลตามตีกองทัพของขงเบง
ในขณะถอยทัพ
ครั้นสุมาอี้ไดทราบรายงานจากหนวยสอดแนมวา เมื่อใกลรุงวันนี้กองทัพของขงเบงไดเลิกทัพถอยกลับไป
แลว สุมาอี้ไดฟงรายงานดังนั้นน้ําใจหนึ่งก็มีความยินดี คิดวาแผนการที่ไดมอบหมายใหกิอั๋นไปทํานั้น
ประสบความสําเร็จแลว แตใจหนึ่งก็กริ่งวาขงเบงทําการไดชัยชนะรุกลึกเขามาถึงเพียงนี้แลว ซึ่งจะลาถอย
ไปโดยงายนั้นยังเปนที่สงสัยนัก นาจะเปนกลอุบายอยางใดอยางหนึ่ง ดังนั้นสุมาอี้จึงสั่งทหารใหตั้งมั่นอยู
ในคาย และใหเพิ่มการสอดแนมติดตามขาวคราวการถอยทัพของขงเบงตอไป
ในแตละวันหนวยสอดแนมไดกลับมารายงานแกสุมาอี้วา กองทัพของขงเบงไดถอยทัพไปอยางเชื่องชา
แตเปนที่นาสังเกตวาเตาไฟสําหรับหุงขาวของทหารมีจํานวนเพิ่มขึ้นทุกครั้งไป
สุมาอี้ไดทราบดังนั้นก็สงสัย จึงปลอมตัวเปนทหารเลว ขี่มาพาทหารองครักษลอบออกไปสังเกตการณตาม
คายเกาของทหารเมืองเสฉวนเปนหลายแหง ปรากฏวาตามที่ตั้งคายของทหารยังปรากฏรองรอยของเตา
ไฟหุงขาววามีจํานวนเพิ่มขึ้นทุกครั้งที่ลาถอยทัพ
สุมาอี้ทราบดังนั้นก็หัวเราะ แลวกลาวกับแมทัพนายกองทั้งปวงวา ขงเบงเห็นเราไมยกออกไปสูรบก็คิด
อุบายลอเตาออกจากกระดอง ทําทีเปนถอยทัพ หวังจะใหเรายกไปตามตี หากเรายกไปก็จะตองดวยกลขง
เบง เห็นจะถูกซุมโจมตีเสียทีเปนมั่นคง
แมทัพนายกองทั้งปวงไดยินคําสุมาอี้ก็สงสัย จึงกลาววากองทัพขงเบงไดลาถอยทัพออกจากที่ตั้งและ
เดินทัพกลับไปเมืองฮันตงอยางไมหยุดยั้ง ไมมีวี่แวววาจะยกกลับมารบอีกเลย ขอใหทานแมทัพรีบยก
กองทัพไลตามตีก็จะไดชัยชนะโดยงาย
สุมาอี้จึงวา เราไดกําชับไวแลววาถาผูใดมาเสนอใหยกไปรบกับขงเบง เราก็จะตัดศีรษะเสีย เหตุการณเมื่อ
ครั้งเตียวคับดึงดันยกไปรบกับขงเบงเพิ่งผานพนไปไมนานนัก ไฉนพวกทานจึงหลงลืมเสียได
All contents copyright (c) 1999-2002 บริษัท ไทยเดย ด็อท คอม จํากัด
สุมาอี้เห็นแมทัพนายกองทั้งปวงเกรงอาญาพากันนิ่งอึ้ง จึงกลาวสืบไปวาขงเบงนี้มีสติปญญาเลหกลเปน
อันมาก จะดูเบาแกความคิดของขงเบงนั้นไมได ขงเบงบุกความจริงก็อาจเปนการถอย ซึ่งไดปรากฏใหเห็น

6. โดย เรืองวิทยาคม ชุดที่ 12 ตอนที่ 551-600 หนาที่ 6
แลว ครั้นจะถอยเลาเนื้อแทก็คือการเตรียมรุกบุกโจมตี ก็ปรากฏใหเห็นอีกเชนกัน พวกทานมิไดสังเกตหรือ
วาเหตุใดเตาหุงขาวทหารจึงเพิ่มขึ้นทุกครั้งเลา
แมทัพนายกองทั้งปวงไดยินคําถามของสุมาอี้ก็มิรูที่จะตอบประการใด สุมาอี้จึงกลาวตอไปวาขงเบงรูวาเรา
รูอุบายเตาไฟของซุนปน หากลดจํานวนเตาไฟหุงขาวเสียเราก็จะรูเทาทันไมยกไปตี จึงแสรงพลิกกลเตา
ไฟของซุนปน กลับเพิ่มเตาไฟหุงขาวใหมากขึ้น เพื่อลวงเราวามีทหารนอยจึงตองเพิ่มเตาไฟหุงขาว ให
สําคัญวามีทหารมาก หากหลงกลของขงเบงยกทหารตามไปแลวขงเบงดักซุมทหารไว ก็จะเสียทีแกขง
เบงเปนมั่นคง
สามกกฉบับคนขายชาติ:เรืองวิทยาคม
กาฝากราชบัลลังก (ตอนที่553)
ขงเบงพลิกกลอุบายของซุนปนในยุคเลียดกก จากการลดเตาไฟหุงขาวของทหารในขณะถอยทัพ เปนการ
เพิ่มจํานวนเตาไฟหุงขาวทุกครั้งที่ลาถอย เพื่อปองกันอันตรายจากการไลตามตีของกองทัพวุยกก สุมาอี้รู
ความแลวสําคัญวาเปนการทํากลอุบายของขงเบง หวังจะลวงใหสุมาอี้ยกตามไปรบพุง แลวซุมทหารคอย
โจมตี หากขืนยกไปก็จะเสียทีแกขงเบง
ครั้นแมทัพนายกองไดฟงคําสุมาอี้ดังนั้นก็พากันคํานับแลวสรรเสริญวาสติปญญาของทานแมทัพหลัก
แหลมลึกซึ้งยิ่งนัก หากมิไดทานแมทัพชี้แนะแผนการอุบายของขงเบง เห็นจะเสียทียับเยินเปนแนแท
สุมาอี้ยิ้มแยมกลาวถอมตัวตามธรรมเนียมแลว สั่งใหทหารทั้งปวงตั้งมั่นรักษาคายไวมิใหประมาท หลังจาก
นั้นอีกหลายวันหนวยสอดแนมที่อยูชายแดนเมืองฮันตงไดสงใบบอกเขามารายงานความแกสุมาอี้วา
กองทัพของขงเบงไดลาถอยกลับเขาไปในแดนเมืองฮันตงหมดสิ้นแลว
สุมาอี้ไดทราบดังนั้นก็ทอดถอนใจใหญ เอามือตบที่หนาอก แลวกลาววา ขงเบงทํากลลวงเราครั้งนี้ รูมิทัน
เลย ตัวเรามีปญญานอย ซึ่งจะทําศึกไปเบื้องหนานั้น ยากที่จะประมาณกลศึกขงเบงได
สุมาอี้ไดตรวจสอบขาวสารความเคลื่อนไหวของกองทัพขงเบงอีกครั้งหนึ่ง พอทราบแนชัดวากองทัพเมือง
เสฉวนไดลาทัพกลับเขาแดนเมืองฮันตงหมดสิ้นจริงแลว จึงสั่งใหเลิกทัพแลวยกกลับไปเมืองลกเอี๋ยง
ฝายขงเบง ครั้นพาทหารลาถอยกลับไปถึงเมืองฮันตงแลว ใหพักทหารไวในเมืองฮันตง กําชับใหฝกปรือ
บํารุงทแกลวทหารไวใหพรอม ตัวขงเบงและทหารองครักษเดินทางกลับเขาไปเมืองเสฉวน แลวรีบเขาไป
เฝาพระเจาเลาเสี้ยน
ขงเบงไดกราบถวายบังคมพระเจาเลาเสี้ยนตามประเพณี แลวกราบทูลถามวา ขาพระองคถือรับสั่งยก
กองทัพไปตีวุยกก ไดยกลวงเขาไปจนถึงริมแมน้ําอุยโห เตรียมการจะยกขามแมน้ําเขายึดเอาเมืองเตียง
อันแลวยกจะไปตีเมืองลกเอี๋ยง การของพระเจาเลาปที่ทรงสั่งเสียไวจวนเจียนใกลจะสําเร็จแลว เหตุไฉน
พระองคจึงมีหมายรับสั่งเรียกขาพระพุทธเจากลับมาเมืองเสฉวนเลา
พระเจาเลาเสี้ยนเห็นสีหนาขงเบงขึงขัง ถอยคําซึ่งกราบบังคมทูลก็หนักแนน และทวงทาขงเบงที่เปยม
ดวยความจงรักภักดีก็มิไดแปรเปลี่ยนไปจากครั้งที่พระองคยังทรงพระเยาวเลยแมแตนอยนิด จึงรูสึก
ละอายพระทัยที่ทรงระแวงสงสัยขงเบง แตครั้นจะตรัสความไปตามตรงก็ทรงเกรงวาจะเปนความผิดถึง
พระองค จึงทรงตอบบายเบี่ยงเลี่ยงไปวา มหาอุปราชยกทัพไปแดนไกลนานชาแลว เรามีความรําลึกถึง
เปนอันมาก อยากจะสนทนาดวย จึงใหหามหาอุปราชกลับมา
ขงเบงคาดคะเนอยูแตกอนแลววา พระเจาเลาเสี้ยนตรัสสั่งใหเลิกทัพกลับมาก็เพราะหลงคําคนพาลยุยง
ครั้นไดฟงคําตรัสที่เหลวไหลเลอะเทอะยิ่งกวาถอยคําของเด็กทารกก็มิปาน ก็มั่นใจวาที่คาดคะเนนั้นมิได
ผิดพลาด จึงกราบบังคมทูลวา เหตุทั้งนี้ขาพเจาแจงอยู ไอเหลาสอพลอทูลยุยงพระองควาขาพเจาเอาใจ
ออกหาก พระองคจึงใหหากลับมา
พระเจาเลาเสี้ยนไดยินคําขงเบงถูกตรงน้ําพระทัยลึกก็รูสึกอดสู มิรูที่จะตรัสตอบประการใด จึงทรงนิ่งอึ้งอยู
บนพระราชบัลลังกนั้น
All contents copyright (c) 1999-2002 บริษัท ไทยเดย ด็อท คอม จํากัด
ขงเบงเห็นดังนั้นจึงกราบทูลดวยสีหนาที่เศราสลด และดวยน้ําเสียงที่สุดรันทดวา ตัวขาพเจาชราถึงเพียงนี้
แลว แลวก็รับสั่งพระเจาเลาปไว จึงตั้งใจทํานุบํารุงแผนดินของพระองค บัดนี้ศัตรูยุยงอยู เหมือนวัณโรค
อันมีพิษกําเริบอยูในอกขาพเจา ซึ่งขาพเจาจะคิดอานกําจัดศัตรูภายนอกเสียนั้นเห็นขัดสน

7. โดย เรืองวิทยาคม ชุดที่ 12 ตอนที่ 551-600 หนาที่ 7
ความจริงในขณะนั้นขงเบงเพิ่งมีอายุเพียงหาสิบเอ็ดปเทานั้น แตเพราะความตรอมใจที่พระเจาเลาเสี้ยน
มิไดเปนหลักชัยแกนสารของบานเมือง จะฆาเสียตามรับสั่งลับของพระเจาเลาปเลาก็หักใจทํามิได จะทํา
การสืบไปเบื้องหนาก็อับจนขัดสนไปทั้งสิ้น เพราะพระเจาเลาเสี้ยนทรงอยูในทามกลางแวดลอมของเหลา
พาลที่ไมเห็นแกความ รมเย็นเปนสุขของบานเมืองและราษฎร เอาแตเสพสุขทุกคืนวัน ทั้งมิไดรูจักผิดถูกดี
ชั่ว ประกอบทั้งหลายปมานี้ขงเบงตองตรากตรํากรําศึกทั้งเหนือใต ไมเคยวางเวนแมแตวันเดียว ตอง
เผชิญหนาและแกไขปญหามิไดหยุดหยอน เวลาหลับนอนแทบจะไมมี ดังนั้นขงเบงจึงดูเหมือนชราภาพ
ลง ผมสีขาวไดแซมประปรายทั่วทั้งศีรษะ หนวดเคราเลาก็เริ่มมีสีขาวแซมใหเห็นเดนชัดขึ้น ในขณะที่
สุขภาพก็ออนแอลง ขงเบงรูตัวดีจึงกราบทูลวา ตัวเองชราภาพแลว
สามกกฉบับสมบูรณไดพรรณนาความซึ่งขงเบงกราบทูลในตอนนี้วา ขาพระพุทธเจาขุนนางผูเกาแก ไดรับ
พระมหากรุณาธิคุณจากเจาเหนือหัวองคกอน ไดใหสัตยปฏิญาณตนขอเอาความตายเขาตอบแทนถวาย
ความจงรักภักดี บัดนี้แมนวาภายในราชสํานักมีพวกมิจฉาคดโกง ขาพระพุทธเจาไฉนจะสามารถปฏิบัติการ
ปราบโจรกบฎได
พระเจาเลาเสี้ยนไดฟงคําทูลของขงเบงที่เปยมไปดวยความจงรักภักดีในพระเจา เลาปและพระองคก็สลด
พระทัย ไมอาจบายเบี่ยงปกปดสืบไป จึงตรัสสารภาพตามตรงวา อันเหตุทั้งนี้เพราะเราเบาความเชื่อฟงคํา
คนชั่ว หากมหาอุปราชมาวากลาวออกเราจึงรูเหตุ ซึ่งทานจะถือโทษนั้นไมควร ดวยทุกวันนี้ตัวเราเหมือน
หนึ่งคนจักษุมืด ทานชวยนําทางใหจึงคอยเดินตามไปไดบาง ครั้งนี้เราคิดผิดทานจึงตองยกทัพกลับมา
ครั้นพระเจาเลาเสี้ยนทรงตรัสความเปนทํานองสํานึกผิดที่หลงฟงคําคนพาลยุยงใหขงเบงยกทัพกลับแลว
จึงทรงตรัสตอไปวาทานพอมหาอุปราชจะสะสางแกไขเรื่องนี้อยางไร ก็สุดแทแตใจจะเห็นชอบนั้นเถิด เรา
มิไดขัด
ตรัสแลวก็เสด็จขึ้น ขงเบงและขุนนางทั้งปวงตางพากันถวายบังคมตามประเพณี
ขงเบงจึงเปดการไตสวนสืบสาวตนสายปลายเหตุวาขุนนางชั่วผูใดเปนผูยุยงใสไคลใหพระเจาเลาเสี้ยน
ระแวงแคลงพระทัย ในที่สุดก็ทราบวากิอั๋นเปนผูปลอยขาวลือ จึงสั่งทหารใหไปควบคุมตัวกิอั๋น แตปรากฏ
วากิอั๋นไดหนีไปสวามิภักดิ์กับสุมาอี้กอนแลว
ขงเบงจึงเรียกขุนนางผูใหญเขามาพรอมกัน แลวกลาวกับเจียวอวนและบิฮุยซึ่งเปนขุนนางผูใหญใกลชิด
พระเจาเลาเสี้ยนวา เมื่อเกิดคําเลาขาวลืออัปมงคล และมีผูนําความขึ้นกราบบังคมทูลยุยงพระเจาเลาเสี้ยน
เหตุไฉนพวกทานซึ่งเปนขุนนางผูใหญจึงไมกราบทูลทัดทาน ทําใหเสียการใหญของแผนดินไปดังนี้
เจียวอวนและบิฮุยไดยินคําตอวาของขงเบงก็รูสึกสํานึกผิด จึงกลาววาเปนความผิดของพวกขาพเจาเอง
พวกขาพเจาไดเขาไปกราบทูลทัดทานแลว แตฮองเตมีกระแสพระราชดํารัสวา ซึ่งเรียกมหาอุปราชเขามา
เมืองเสฉวนนั้นเพราะมีราชการลับเปนสําคัญ จึงมิกลาทูลถามความสืบไป
ขงเบงจึงกลาวกับขุนนางชั้นผูใหญทั้งปวงวา ราชบัลลังกนี้เปนหลักชัยของแผนดิน เปนศูนยรวมและเปน
ศูนยกลางแหงอํานาจวาสนาทั้งปวง ดังนั้นผูคนทั้งปวงทั้งชั่วและดีตางเขามาแวดลอมเปนอันมาก ยิ่งเปน
คนพาลสันดานชั่วยิ่งมีวิสัยคิดอานทําการหาชองทางเขาใกลชิดราชบัลลังก แตหาใชเปนไปเพื่อประโยชน
สุขของอาณาประชาราษฎรและบานเมืองไม หากเปนไปเพื่อแสวงหาลาภยศสุขสรรเสริญสวนตนเทานั้น
คนพาลหยาบชาเชนนี้เปรียบประดุจดังกาฝาก เกาะกินกิ่งไมใดแลว ก็จะสูบน้ําเนื้อจนกิ่งนั้นตองตายซาก
ราชบัลลังกของเจาเราก็เชนเดียวกัน หากมีกาฝากเกาะกินแนนหนาขึ้นแลว ก็เหลือที่ศีรษะของอาณา
ประชาราษฎรจะเทิดทูนแบกรับเอาไวได เห็นจะลมสลายลงในวันหนึ่ง ตัวเราจําตองไปทําศึกทางไกล
พวกทานอยูทางใกลจงรับเปนธุระ กําจัดเหลากาฝากราชบัลลังกใหสิ้นสูญ ทําใหศีรษะของอาณา
ประชาราษฎรที่เทิดทูนราชบัลลังกนั้นไดบรรเทาบางเบาลง ชวยกันคิดอานปองกันมิใหกาฝากราชบัลลังก
ใหมกอเกิดขึ้น ดังนี้แผนดินก็จะเปนสุขสืบไป
บรรดาขุนนางชั้นผูใหญทั้งปวงไดฟงคําขงเบงดังนั้นตางพากันคํานับรับคํา ขงเบงจึงหันไปทางลิเงีย
มแลวกลาววา ตัวทานกับเรานี้ไดรับราชการสนองพระเดชพระคุณพระเจาเลาป รวมทุกขรวมสุขรวมเสี่ยง
มาดวยกัน จงชวยกันทํานุบํารุงพระเจาเลาเสี้ยนใหจําเริญในราชสมบัติ เปนประโยชนสุขแกอาณา
ประชาราษฎรเถิด ขาพเจาจะรีบกลับไปเมืองฮันตงเพื่อเตรียมกองทัพยกไปตีวุยกกซึ่งกําลังเพลี่ยงพล้ําอีก
ครั้งหนึ่ง ฝากฝงใหทานดูแลการจัดสงเสบียงอาหารอยาใหขัดสน และอยาใหเกิดเหตุการณแบบกิอั๋นอีก
เปนอันขาด
All contents copyright (c) 1999-2002 บริษัท ไทยเดย ด็อท คอม จํากัด

8. โดย เรืองวิทยาคม ชุดที่ 12 ตอนที่ 551-600 หนาที่ 8
ลิเงียมรับคําขงเบงแลว จึงพรอมดวยขุนนางทั้งปวงคํานับลาขงเบงกลับออกไป วันรุงขึ้นขงเบงจึงเขาไป
เฝาพระเจาเลาเสี้ยนถึงในพระตําหนัก แลวกราบถวายบังคมลากลับไปเมืองฮันตง
ครั้นถึงเมืองฮันตง ขงเบงจึงสั่งชุมนุมทหาร สํารวจตรวจสอบไพรพล เสบียงอาหารและศาสตราวุธทั้งปวง
ใหเตรียมความพรอมรอวันฤกษดีแลวจะยกไปตีวุยกกตอไป
เอียวหงีเห็นขงเบงจัดแจงกองทัพจะยกไปตีวุยกกก็เขาไปหาขงเบง แลวกลาววามหาอุปราชจัดเตรียม
กองทัพถึงยี่สิบหมื่น จะยกไปตีวุยกกอีกเลา ก็แลกองทัพเพิ่งลาถอยมาจากแดนวุยกก ยังออนลาอิดโรย
อยู ชอบที่จะงดกองทัพไวกอน แลวทํานุบํารุงทแกลวทหารใหพรักพรอมจึงคอยยกไป
ขงเบงจึงวา การศึกครั้งที่แลวเราทําการไดที และสุมาอี้ก็สิ้นความคิดที่จะตอสูอยูแลว หากละเวลาใหเนิ่น
ชาไป สุมาอี้ตระเตรียมทหารและวางแผนการตั้งรับ เราจะยกไปก็ขัดสน
เอียวหงีไดฟงก็เห็นดวย แตติงวาทหารของเราเพิ่งเสร็จศึกมาไมทันนาน จะยกไปทั้งหมดทีเดียวยอมออน
ลาอิดโรย ชอบที่จะแบงทหารออกเปนสองกอง กองละสิบหมื่น กองแรกยกเขาตีวุยกกกอน อีกกองหนึ่ง
ซองสุมบํารุงอยูในเมืองฮันตง กําหนดเวลารอยวันใหกองที่ยกไปตีวุยกกกลับมาพักฟน ใหกองที่ตั้งอยูใน
เมืองฮันตงยกไปเปลี่ยนเวรแทน จะไดมีกําลังทําศึกอยางเต็มที่
ขงเบงไดฟงดังนั้นจึงวา ความคิดของทานตองดวยความคิดเรา การศึกครั้งนี้เรากะจะทําการศึกระยะยาว
จนกวาจะเผด็จศึกยึดเอาเมืองลกเอี๋ยงไดโดยเด็ดขาด ซึ่งอาจตองใชเวลาเปนป
กลาวแลวขงเบงจึงสั่งใหจัดทหารเปนสองกอง กําหนดเวลาหนึ่งรอยวันใหผลัดเปลี่ยนเวรกันตามแผนการ
ของเอียวหงีทุกประการ และกําชับวาเมื่อครบกําหนดรอยวันแลวใหกองทหารซึ่งตั้งบํารุงอยูในเมืองฮันตง
รีบยกไปในแดนวุยกก สับเปลี่ยนใหกองทหารที่ยกไปกอนไดกลับมาฟนบํารุง ถาถึงกําหนดแลวผูใดฝาฝน
หรือลาชาก็จะตัดศีรษะเสียตามพระอัยการศึก แมทัพนายกองและทหารทั้งปวงไดฟงแผนการของขงเบง
แลวตางคํานับรับคํา
พระพุทธศาสนายุกาลลวงแลวไดเจ็ดรอยเจ็ดสิบสี่พรรษา เดือนสี่ ขงเบงไดกรีฑาทัพพลสิบหมื่นยกออก
จากเมืองฮันตง บุกเขาแดนวุยกกเปนครั้งที่หา ในขณะนั้นพระเจาโจยอยไดเสวยราชสมบัติแลวหาป
ครั้นกองทัพของขงเบงยกลวงเขาถึงแดนวุยกก มาเร็วก็ไดนําความเขาไปกราบบังคมทูลพระเจาโจยอยให
ทรงทราบวา บัดนี้ขงเบงยกกองทัพสิบหมื่นลวงลึกเขามาตั้งอยูที่ตําบลเขากิสานแลว
พระเจาโจยอยไดทราบรายงานดังนั้นก็ตกพระทัย รับสั่งใหหาสุมาอี้มาปรึกษาวา ขงเบงยกกองทัพมาครั้ง
นี้จะคิดอานปองกันประการใด
สุมาอี้ไดฟงพระราชปรารภดังนั้นแลว จึงขออาสาเปนแมทัพยกไปรบกับขงเบง พระเจาโจยอยไดฟงคํา
อาสาก็ดีพระทัย โปรดเกลาแตงตั้งใหสุมาอี้เปนแมทัพใหญ ยกไปรบกับขงเบง
ครั้นถึงวันฤกษดีสุมาอี้จัดแจงแตงกองทัพแลวก็สั่งใหชุมนุมกองทัพไวที่หนาประตูเมืองลกเอี๋ยง พระเจาโจ
ยอยไดประทับบนรถพระที่นั่งเสด็จออกไปสงกองทัพถึงนอกเมือง ครั้นไดเวลาฤกษสุมาอี้ไดกราบถวาย
บังคมลาแลวเคลื่อนทัพออกจากเมืองลกเอี๋ยง พระเจาโจยอยประทับยืนทอดพระเนตรกองทัพที่กําลัง
เคลื่อนไปอยูครูหนึ่งจึงเสด็จกลับ
สามกกฉบับคนขายชาติ:เรืองวิทยาคม
อุบาย กินขาวขาศึก (ตอนที่554)
ขงเบงบุกวุยกกครั้งที่หาโดยแบงทหารเปนสองกอง แตละกองกําลังพลสิบหมื่น กองหนึ่งตั้งมั่นอยูใน
เมืองฮันตง อีกกองหนึ่งยกไปตั้งอยูที่ตําบลเขากิสาน กําหนดเวลารอยวันใหผลัดเปลี่ยนเวรกันครั้งหนึ่ง
พระเจาโจยอยทราบความก็โปรดใหสุมาอี้ยกกองทัพออกไปรบกับขงเบง
เมื่อสุมาอี้ยกกองทัพไปถึงเมืองเตียงอันก็เรียกประชุมแมทัพนายกองทั้งปวง ปรึกษาแผนการที่จะยกทหาร
ไปตั้งรับศึกกองทัพขงเบงที่ริมแมน้ําอุยโห คนละฝงกับตําบลเขากิสานที่ขงเบงตั้งคายพักทหารอยู
All contents copyright (c) 1999-2002 บริษัท ไทยเดย ด็อท คอม จํากัด
เตียวคับไดขออาสาสุมาอี้ยกทหารขามแมน้ําอุยโหไปรบกับขงเบง แตสุมาอี้ทัดทานวาการจะรบพุงกับขง
เบงนั้นชอบที่จะรวมศูนยกําลังทหารจึงจะไดชัยชนะ ซึ่งทานอาสาทั้งนี้ก็ขอบใจ แตการแบงทหารออกเปน

9. โดย เรืองวิทยาคม ชุดที่ 12 ตอนที่ 551-600 หนาที่ 9
สองสวน กําลังแตละสวนก็ลดลง เห็นจะสูขงเบงไมได ชอบที่จะยกไปพรอมกัน และใหทานเปนกองทัพ
หนา ทานจะเห็นเปนประการใด
เตียวคับไดยินดังนั้นจึงคํานับขอบคุณสุมาอี้ที่ไววางใจ ครั้นจัดแจงกองทัพเสร็จแลวสุมาอี้จึงสั่งใหเคลื่อน
ทัพจากเมืองเตียงอันแลวยกไปตั้งอยูที่ริมฝงแมน้ําอุยโห
ฝายกองทัพของขงเบง ครั้นตั้งคายลงที่ตําบลเขากิสานแลว ขงเบงจึงเรียกแมทัพนายกองทั้งปวงมา
ปรึกษาวา เรายกกองทัพรุกวุยกกครั้งนี้หวังจะรุกรบใหแตกหัก และไมตองการใหสุมาอี้พักกําลังตั้งตัว จึง
ไดใชกองทัพมารีบรุดมาโดยเร็ว เหตุนี้จึงมีเสบียงอาหารมาแตนอย เวลานี้ลวงพนมาเดือนหนึ่งแลว ลิเงียม
ยังไมสงเสบียงอาหารมาตามกําหนด เห็นกองทัพเราจะขัดสน
เกียงอุยจึงวา ขาพเจาก็แปลกใจวาเหตุไฉนมหาอุปราชจึงกรีฑาทัพมาโดยมิไดลําเลียงเสบียงอาหารมา
พรอมกันใหเพียงพอตอการรับมือขาศึกในระยะยาว เมื่อเปนเชนนี้ชอบที่มหาอุปราชจะไดมีหนังสือไปเรงลิ
เงียมใหรีบสงเสบียงอาหาร อยาใหกองทัพตองขัดสน
ขงเบงจึงวา เราไดมีหนังสือใหมาเร็วนําไปแจงใหลิเงียมทราบแลว แตการจะหวังพึ่งพาเสบียงอาหารซึ่ง
ตองลําเลียงมาเปนระยะทางไกลจากเมืองเสฉวนนั้นเห็นจะไมทันการ เราไดเตรียมการจัดหาเสบียงจาก
แดนของขาศึกเปนกําลังของกองทัพไวพรอมกอนที่จะเดินทัพออกจากเมืองฮันตงแลว
เกียงอุยจึงถามวา มหาอุปราชจะทําประการใดจึงจะอาศัยเสบียงอาหารจากขาศึกมาบํารุงกองทัพ
ขงเบงจึงวา อันประเพณีการสงครามแตโบราณมากําหนดวา กินขาวของขาศึกหนึ่งถัง ดีกวากินขาวของเรา
เองสิบถัง ปมเงื่อนก็คือใหขวนขวายหาเสบียงอาหารและอาวุธยุทโธปกรณจากขาศึกยึดมาเปนกําลังของ
กองทัพเรา ขาศึกจะออนแอลง เราจะเติบใหญเขมแข็งขึ้น เทศกาลนี้เปนเทศกาลขาวโพดสาลีสุก แล
เมืองหลงเสนั้นก็เปนแหลงปลูกขาวโพดสาลีอันอุดม เรากําหนดการที่จะยึดเอาขาวสาลีจากเมืองหลง
เสมาเปนเสบียงของกองทัพ จึงไดรีบรุดมาโดยที่ไมไดนําพากองเสบียงมาเหมือนครั้งกอน
เกียงอุยไดฟงดังนั้นก็คํานับขงเบง สรรเสริญความคิดของขงเบงเปนอันมาก
วันรุงขึ้นขงเบงสั่งใหอองเปงและเตียวหงีคุมทหารหาหมื่นรักษาคายที่ตําบล เขากิสาน สวนขงเบงพรอม
กับเกียงอุยและอุยเอี๋ยนไดคุมทหารอีกกองหนึ่งจํานวนหาหมื่นยกไปทางเมืองโลเสียจะไปเมืองหลงเส
ฝายสุมาอี้ครั้นยกทหารมาตั้งอยูที่ริมแมน้ําอุยโหแลว ก็ใหทหารหนวยสอดแนมสืบขาวคราวความ
เคลื่อนไหวของกองทัพขงเบง พอรูขาววาขงเบงพาทหารยกออกจากตําบลเขากิสานจะไปที่เมืองโลเสียสุ
มาอี้ก็ตกใจ รีบเรียกเตียวคับมาปรึกษาแลวปรารภวาเทศกาลนี้เปนฤดูขาวโพดสาลีสุก ซึ่งกองทัพขงเบง
ยกไปทางเมืองโลเสียนั้น เห็นจะไปยึดเอาเมืองหลงเสแลวเก็บเกี่ยวขาวโพดสาลีเปนเสบียงเปนมั่นคง
สุมาอี้เห็นเตียวคับนั่งงงอยูจึงกลาวสืบไปวา เมืองโลเสียนั้นมีเขตแดนติดตอกับเมืองหลงเส ซึ่งเปนแหลง
นาขาวโพดสาลีของวุยกก หากขงเบงยึดขาวโพดสาลีจากเมืองหลงเสไดแลว วุยกกเราจะขาดเสบียง
อาหารลง ในขณะที่ขงเบงมีเสบียงอาหารอุดมสมบูรณ สามารถตั้งหนาทําศึกระยะยาวกับเราได จําจะตอง
ยกกองทัพไปปองกันเมืองหลงเสไวกอน
กลาวแลวสุมาอี้จึงสั่งใหเตียวคับคุมทหารตั้งขัดตาทัพกองทัพของขงเบงซึ่งตั้งอยูที่ตําบลเขากิสาน ไมให
ยกรุกขามแมน้ําอุยโหมาได สวนสุมาอี้จะยกกองทัพไปปองกันเสบียงที่เมืองหลงเสดวยตนเอง
ครั้นจัดแจงทหารปองกันระมัดระวังกองทัพจกกกที่ตั้งประจันอยูริมแมน้ําอุยโหเสร็จสิ้นแลว สุมาอี้จึงมอบ
อาญาสิทธิ์สําหรับบังคับบัญชาทหารใหกับเตียวคับเพื่อบังคับบัญชาทหารแทนตัว แลวใหโกฉุยเปน
กองทัพหนา สุมาอี้คุมกองทัพหลวง เรงเดินทัพทั้งกลางวันและกลางคืนไปที่เมืองหลงเสและเขาไปตั้ง
คายมั่นไวขางในเมือง
ฝายขงเบงครั้นนํากองทัพยกไปถึงเมืองโลเสียก็สั่งทหารใหยกเขาประชิดเมือง กินอซึ่งเปนเจาเมืองเห็น
กองทัพขงเบงยกมาเปนอันมากก็กลัว จึงพาขุนนางและกรมการเมืองทั้งปวงออกไปคํานับยอมนบนอบตอ
ขงเบง และเชิญขงเบงเขาไปในเมือง
ครั้นขงเบงเขาไปในเมืองโลเสียแลวจึงถามกินอวา ในพื้นที่บริเวณนี้ทองที่ใดที่ขาวโพดสาลีสุกพรอมจะ
เก็บเกี่ยวได
All contents copyright (c) 1999-2002 บริษัท ไทยเดย ด็อท คอม จํากัด