Business – Oriented Management of Web Services, Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπυχιακών Σπουδών "Οικονομική και Διοίκηση των τηλεπικοινωνικών Δικτύων", Τμήμα Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών, Τμήμα Οικονομικών Επιστημών, Εθνικό και Καποδιστριακόν Πανεπιστήμιον Αθηνών, Ιούνιος 2004

1. Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών
Νέες Υπηρεσίες και Τεχνολογίες Δικτύων
Ομάδα Εργασίας: Κάργας Αντώνης
Κατσούλης Αλέξανδρος
Business – Oriented Management of Web Services
Αθήνα, Ιούνιος 2004

2. Business – oriented Management of Web services 2
Περιεχόμενα
1 Εισαγωγή...............................................................................................................3
2 Προτάσεις για Διαχείριση Web υπηρεσιών.........................................................4
2.1 Επίπεδο υποδομής.........................................................................................4
2.2 Επίπεδο εφαρμογής.......................................................................................5
2.2.1 Open Management Interface......................................................................5
2.2.2 Tivoli Monitoring software...........................................................................6
2.3 Επιχειρησιακό επίπεδο..................................................................................7
3 Μια Ολιστική Προσέγγιση στη Διαχείριση Υπηρεσιών Διαδικτύου (Web
Services Management).............................................................................................8
3.1 Service Model..................................................................................................8
3.2 Metric Model..................................................................................................10
3.3 Development and Runtime Environment....................................................12
4 Συμπεράσματα.....................................................................................................13

3. Business – oriented Management of Web services 3
1 Εισαγωγή
Ένα από τα κυριότερα σύγχρονα ερευνητικά πεδία όσον αφορά τις Web υπηρεσίες
και εφαρμογές είναι αυτό των ενδιάμεσων υποδομών (middleware infrastructures) για
την διαχείριση (management) των υπηρεσιών και των εφαρμογών που
αναπτύσσονται συνεχώς [1]. Το ενδιαφέρον στο πεδίο της διαχείρισης αποδεικνύεται
και από τις προσπάθειες για καθιέρωση προτύπων και την εκπόνηση μεγάλων
ερευνητικών προγραμμάτων.
Στην πρώτη κατεύθυνση το Open Management Interface (Ανοιχτή Πλατφόρμα
Διαχείρισης) είναι μια από κοινού προσπάθεια της HP και της WebMethods με στόχο
την παροχή μιας εύκολης, ανοιχτής και πλήρως προγραμματιζόμενης πλατφόρμας
για τη διαχείριση συστημάτων σύμφωνα με τις επιχειρησιακές ανάγκες. Διαφορετικά
θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε το OMI σαν μια business integration platform που
βρίσκεται στην κορυφή ενός πολύπλοκου περιβάλλοντος συστημάτων και
εφαρμογών μιας επιχείρησης [3].
Στην κατεύθυνση των ερευνητικών προγραμμάτων, προεξέχει το φιλόδοξο
πρόγραμμα της IBM για αυτόνομες υπολογιστικές διαδικασίες (autonomic
computing). Το πρόγραμμα επικεντρώνεται στην ανάπτυξη αυτόνομων τεχνολογιών
που επιτρέπουν στα πληροφοριακά συστήματα να γίνουν αυτό-διαχειριζόμενα
ελαχιστοποιώντας την ανθρώπινη παρέμβαση. Η αυτονομία αυτή θα οδηγήσει σε
πλήρως αυτοματοποιημένα συστήματα [4],[5].
Το μειονέκτημα αυτών των προσπαθειών είναι η έλλειψη υποστήριξης μιας
συνολικής άποψης των αλληλεπιδράσεων των υπηρεσιών. Παράλληλα απαιτεί
μεγάλη προσπάθεια και προγραμματιστικό χρόνο για την υλοποίηση και την
προσαρμογή μιας πλατφόρμας στις συγκεκριμένες επιχειρησιακές ανάγκες. Για το
σκοπό αυτό αναπτύχθηκε ένα πλαίσιο και εργαλείο γνωστό ως Web Service
Manager (WSM – Διαχειριστής Υπηρεσιών Web).
Στην εργασία αυτή θα παρουσιάσουμε συνοπτικά τις βασικές αρχές μιας
πλατφόρμας διαχείρισης Web υπηρεσιών. Θα αναφερθούμε σύντομα στις προτάσεις
της IBM και της HP και θα επικεντρωθούμε στο WSM.

4. Business – oriented Management of Web services 4
2 Προτάσεις για Διαχείριση Web υπηρεσιών
H διαχείριση Web υπηρεσιών αναφέρεται στα προβλήματα παρακολούθησης και
ελέγχου των υπηρεσιών Web και του περιβάλλοντος εκτέλεσής τους με σκοπό να
διασφαλίσει ότι λειτουργούν στα επιθυμητά ποιοτικά επίπεδα. Η διαχείριση των Web
υπηρεσιών μπορεί να ταξινομηθεί ανάλογα με το εύρος, σε τρία επίπεδα : το επίπεδο
υποδομής (infrastructure level), το επίπεδο εφαρμογής (application level) και το
επιχειρησιακό επίπεδο (business level).
2.1 Επίπεδο υποδομής
Το επίπεδο υποδομής επικεντρώνεται στην πλατφόρμα των Web υπηρεσιών. Ο
στόχος είναι να διασφαλίσει ότι τα διαφορετικά στοιχεία της πλατφόρμας λειτουργούν
με αποδεκτή απόδοση. Αυτό επιτυγχάνεται με την χρήση διεργασιών πρακτόρων
(agents) που ανακτούν πληροφορίες από τα αρχεία αναφορών εκτέλεσης (log files)
κάθε στοιχείου και ειδοποιούν σε περίπτωση ανακάλυψης λαθών την εφαρμογή
διαχείρισης (Σχήμα 1).
Σχήμα 1: Διαχείριση επιπέδων εφαρμογής και υποδομής

5. Business – oriented Management of Web services 5
2.2 Επίπεδο εφαρμογής
Το επίπεδο εφαρμογής επικεντρώνεται στις υπηρεσίες Web. Το πρόβλημα εδώ
αποτελείται από την παρακολούθηση κάθε Web υπηρεσίας, την προειδοποίηση των
χρηστών σε περίπτωση πτώσης της απόδοσης, καθώς και την προληπτική
ενεργοποίηση ή σταμάτημα των υπηρεσιών για καλύτερο καταμερισμό φόρτου
εργασίας. Μπορεί επίσης να διαχειρίζεται χαρακτηριστικά παροχής υπηρεσιών και
ελέγχου της πρόσβασης. Όπως απεικονίζεται στο Σχήμα 1, το επίπεδο εφαρμογών
συνήθως υλοποιείται μέσω ενός ανιχνευτή (tracker) των μηνυμάτων SOAP που
ανταλλάσσουν οι υπηρεσίες Web με την πλατφόρμα και την καταγραφή
πληροφοριών όπως, πότε στάλθηκε ένα μήνυμα, από ποιον πελάτη κλπ.
Η διαχείριση του επιπέδου εφαρμογής μπορεί επίσης να επηρεάσει τη διαχείριση του
επιπέδου υποδομής για τον καλύτερο προσδιορισμό των προβλημάτων που
οδηγούν σε χαμηλή απόδοση. Πιο συγκεκριμένα, οι χρήστες μπορούν να ορίσουν τις
σχέσεις των Web υπηρεσιών και της πλατφόρμας που βασίζονται και να
προχωρήσουν σε ανάλυση του επιπέδου υποδομής, μέσω της ανάλυσης της
υπηρεσίας Web.
Οι μέθοδοι διαχείρισης των επιπέδων υποδομής και εφαρμογής που αναφέρθηκαν
προκύπτον από το γεγονός ότι οι υπηρεσίες Web αποτελούν ένα επιπλέον επίπεδο
στην κορυφή του middleware stack. Έτσι οι παραδοσιακές μέθοδοι διαχείρισης
προβλημάτων εφαρμογών και δικτύου έχουν επεκταθεί για την κάλυψη του νέου
επιπέδου. Αυτό εξηγεί γιατί προϊόντα διαχείρισης των επιπέδων υποδομής και
εφαρμογής εμφανίστηκαν πολύ γρήγορα στην αγορά από κατασκευαστές όπως η HP
[6], [7] και η IBM [4],[5].
2.2.1 Open Management Interface
Το OMI αποτελείται από τρία βασικά στοιχεία:
OM I managed objec t (διαχειριζόμενο αντικείμενο): Είναι το στοιχείο που προσφέρει
προσπέλαση στους διαχειριζόμενους πόρους. Μπορεί να υπάρχει και για φυσικούς
πόρους όπως εξυπηρετητές (servers), προσαρμογείς (adapters) κλπ. Ένα
διαχειριζόμενο αντικείμενο εκθέτει τις δυνατότητες διαχείρισης του συγκεκριμένου
πόρου, μέσω ιδιοτήτων, λειτουργιών και χαρακτηριστικών. Όλα αυτά ορίζονται μέσω
της κατάλληλης διεπαφής (OMI Interface).
OM I managemen t mode l (μοντέλο διαχείρισης) : το σύνολο των σχέσεων μεταξύ των
OMI managed objects που καθορίζουν και τη διαχείριση των πόρων. Για
παράδειγμα, ένας adapter χρησιμοποιεί μια βάση δεδομένων. Αυτό μπορεί να

6. Business – oriented Management of Web services 6
υλοποιηθεί με μια σχέση μεταξύ ενός adapter managed object και μιας βάσης
δεδομένων managed object.
OM I AP I : το σύνολο των λειτουργιών που παρέχουν πρόσβαση στα managed
objects. To ΑPI περιλαμβάνει λειτουργίες για την ανακάλυψη, παρακολούθηση και
διαχείριση των managed objects μέσω της επιχειρησιακής πλατφόρμας διαχείρισης.
Τα interfaces μπορεί να υλοποιηθούν σαν μια web υπηρεσία και να παρέχουν
πρόσβαση μέσω SOAP, XML, HTTP κλπ.
Όπως φαίνεται και στο Σχήμα 2 οι OMI πελάτες μπορούν να διαχειριστούν τα
αντικείμενα μέσω του OMI εξυπηρετητή. Τα αντικείμενα αποτελούν τους
διαχειριζόμενους πόρους της πλατφόρμας.
Σχήμα 2: Τα συστατικά στοιχεία του OMI
2.2.2 Tivoli Monitoring software
Οι λύσεις της IBM διακρίνονται από τη φιλοσοφία τους για αυτόνομη διαχείριση. Μια
από αυτές είναι το Tivoli που παρέχει τη δυνατότητα για παρακολούθηση πολλών
ενδιάμεσων πόρων (middleware resources) κυρίως όσον αφορά την υποδομή,
συμπεριλαμβάνοντας υποδομές και εφαρμογές Web, βάσεων δεδομένων κλπ. Οι
δυνατότητες διαχείρισης υποδομών πληροφοριακών συστημάτων που
υποστηρίζονται από το Tivoli απεικονίζονται στο Σχήμα 3.

7. Business – oriented Management of Web services 7
Σχήμα 3: Δυνατότητες Διαχείρισης Υποδομών του Tivoli
2.3 Επιχειρησιακό επίπεδο
Όπως είδαμε στις προηγούμενες παραγράφους, οι παραδοσιακές πλατφόρμες
διαχείρισης μπορούν εύκολα να προσαρμοστούν και να προσφέρουν λύσεις
διαχείρισης και για υποδομές και εφαρμογές Web. Η πραγματική καινοτομία που οι
υπηρεσίες Web φέρνουν είναι η ανάγκη και η ευκαιρία για διαχείριση σε
επιχειρησιακό επίπεδο. Οι υπηρεσίες Web, συνήθως χρησιμοποιούνται για την
υποστήριξη business to business συναλλαγών και δημιουργούν μια στενή σχέση
μεταξύ του IT και των επιχειρησιακών λειτουργιών. Επομένως, η ποιότητα της
εκτέλεσης μιας Web υπηρεσίας έχει ένα άμεσο αντίκτυπο στην ποιότητα
διεκπεραίωσης των επιχειρησιακών συνδιαλλαγών και των σχέσεων των πελατών με
τον πάροχο της υπηρεσίας.
Με το σκεπτικό αυτό η παρακολούθηση της εκτέλεσης των Web υπηρεσιών σημαίνει
παρακολούθηση των εμπορικών συναλλαγών και αντίστροφα, τα SLAs που
υπογράφονται με τους πελάτες θέτουν τους περιορισμούς για τον τρόπο εκτέλεσης
των Web υπηρεσιών. Συνεπώς, μια επιχειρησιακού επιπέδου διαχείριση των Web
υπηρεσιών επιβάλει την χρήση επιχειρησιακών στόχων ως κριτηρίων και μετρικών,
στους οποίους θα βασίζεται η παρακολούθηση και ο έλεγχος των υπηρεσιών. Μια
τέτοια ολιστική προσέγγιση περιγράφεται στην επόμενη παράγραφο.

8. Business – oriented Management of Web services 8
3 Μια Ολιστική Προσέγγιση στη Διαχείριση
Υπηρεσιών Διαδικτύου (Web Services
Management)
Η εκτέλεση εργασιών, για την παροχή υπηρεσιών, από επιχειρηματικής σκοπιάς,
επιτυγχάνεται στις μέρες μας με τη χρήση μηνυμάτων SOAP και σχετιζόμενων
πληροφοριών, καθώς και με τη δημιουργία κωδικών που χαρτογραφούν το δεδομένα
σε μετρικές που έχουν νόημα από επιχειρηματικής πλευράς. Οι μετρικές αυτές
σχετίζονται με την απόδοση που προσφέρει η υπηρεσία στον τελικό χρήστη. Οι
πληροφορίες που συλλέγονται αν συνδυαστούν με θέματα διοίκησης των εφαρμογών
και των τεχνολογικών υποδομών μας επιτρέπουν να εντοπίσουμε τους λόγους που
μπορεί να έχουμε αποτυχίες στη λειτουργία και την παροχή υπηρεσιών.
Η προσέγγιση αυτή υπόκειται σε μια σειρά περιορισμών καθώς απαιτεί υψηλό βαθμό
οργάνωσης, ώστε τα δεδομένα από τις διάφορες λειτουργίες να συγκεντρώνονται, να
χαρτογραφούνται και μετατρέπονται σε μετρήσιμα για την επιχείρηση δεδομένα.
Ακόμα πρέπει να ληφθούν υπόψη προβλήματα αποδοτικότητας αφού απαιτούνται
μια σειρά από αναφορές (reports) σε πραγματικό χρόνο.
Το σημαντικότερο όμως πρόβλημα αποτελεί η αδυναμία της επιχείρησης να έχει μια
ολοκληρωμένη εικόνα της εξωτερικής ποιότητας των υπηρεσιών, όπως λαμβάνονται
από τον πελάτη, και της σχέσης τους με τον τρόπο με τον οποίο οι υπηρεσίες
εκτελούνται εντός της επιχείρησης. Τα προβλήματα αυτά έρχεται να επιλύσει ένα
εργαλείο που ονομάζεται Web Service Manager (WSΜ). Το εργαλείο αυτό
αποτελείται από τρία κύρια συστατικά:
· “Service Model” βασισμένο σε υπάρχοντα πρότυπα,
· “Metric Model”, που διευκολύνει τον καθορισμό των παραμέτρων από
επιχειρηματική σκοπιά,
· Ένα περιβάλλον ανάπτυξης και εκτέλεσης, όπου επιτρέπει τον ορισμό και
υπολογισμό των επιχειρησιακών μετρικών και το πώς επηρεάζονται από την
εκτέλεση των υπηρεσιών.
3.1 Service Model
Οι συναλλαγές μεταξύ πελατών και προμηθευτών συχνά απαιτούν μια σειρά
λειτουργικών επικοινωνιών ή συνδιαλέξεων (conversations). Αυτό οδηγεί σε δύο
σημαντικά συμπεράσματα (Σχήμα 4):

9. Business – oriented Management of Web services 9
Σχήμα 4: Συνδιαλέξεις και συνθέσεις Web υπηρεσιών
α) Πρώτον, ότι η επιχειρησιακή λογική της παροχής υπηρεσιών περιλαμβάνει
την επίκληση πολλαπλών λειτουργιών. Η επιχειρησιακή αυτή λογική καλύπτεται με
γλώσσες τρίτης γενιάς, όπως η Java, αλλά στο μέλλον θα ικανοποιείται από
τεχνολογίες όπως η BPEL (Business Process Execution Language for Web
Services).
β) Δεύτερον, συμπεραίνουμε πως δεν οδηγούν όλες οι επικοινωνίες/
συνδιαλέξεις σε σωστή παροχή υπηρεσιών. Αυτό σημαίνει, ότι για να έχουμε καλή
παροχή υπηρεσιών δεν αρκεί απλώς να καθορίζουμε τις διεπαφές (interfaces) τους,
αλλά και το σύνολο των επικοινωνιών/ συνδιαλέξεων που υποστηρίζουν.
Για να διασφαλιστεί η εξωτερική ποιότητα των υπηρεσιών δικτύου, οι εταιρίες
ενδιαφέρονται πρωτίστως για τον ορισμό των επικοινωνιών και την εκτέλεση των
υπηρεσιών, γιατί αυτό χαρακτηρίζει τη συνδιαλλαγή με τους πελάτες. Γι’ αυτό και οι
μετρικές ποιότητας και το SLA (Service Level Agreement) βασίζονται πρωτίστως στις
επικοινωνίες και όχι στις λειτουργίες.
Εάν εκ παραλλήλου με τις επικοινωνίες μπορούμε να εστιάσουμε και στη λογική των
εσωτερικών συνθέσεων και δομών που ενεργοποιούν την επικοινωνία, τότε
μπορούμε να συσχετίσουμε την ανάλυση της εξωτερικής αλληλεπίδρασης με την
εσωτερική υλοποίηση. Το αποτέλεσμα της συνδυασμένης αυτής ανάλυσης είναι η
δυνατότητα κατανόησης του πώς η εσωτερική εκτέλεση επιδρά στην ποιότητα από
την οπτική της επιχείρησης και τι μπορεί να γίνει εντός της επιχείρησης για να
ικανοποιηθεί ένας επιχειρηματικός στόχος.

10. Business – oriented Management of Web services 10
Οι συνθέσεις κάνουν το παραπάνω δυνατό, αφού πλέον έχουμε οπτική στην
εσωτερική επιχειρηματική λογική των Web υπηρεσιών. Μελετώντας τις συνθέσεις
μπορούμε για παράδειγμα να ανακαλύψουμε ότι κάποιοι ποιοτικοί στόχοι δεν
επιτυγχάνονται ακολουθώντας συγκεκριμένη διαδρομή. Με την ανάλυση τόσο των
συνδιαλέξεων όσο και των συνθέσεων καταφέρνουμε από το να διασφαλίσουμε
εξωτερική ποιότητα, έως το να εντοπίσουμε λόγους χαμηλής ποιοτικής παροχής
υπηρεσιών. Έχουμε λοιπόν, μια ολιστική προσέγγιση στη διαχείριση Web
υπηρεσιών.
Το WSM περιλαμβάνει πληροφορίες συνδιαλέξεων και συνθέσεων, που συλλέγονται
από δεξαμενές τοπικών υπηρεσιών και από μια μηχανή σύνθεσης υπηρεσιών (μια
πλατφόρμα υποστήριξης του καθορισμού και της εκτέλεσης των διαφόρων
υπηρεσιών). Οι συνδιαλέξεις και οι συνθέσεις αυτές υλοποιούνται μέσω της BPEL
[2].
3.2 Metric Model
Το WSΜ μετρικό μοντέλο επιτρέπει στους χρήστες να μετατρέψουν τα δεδομένα από
την εκτέλεση υπηρεσιών σε πληροφορίες με νόημα από επιχειρηματικής σκοπιάς. Το
μοντέλο αυτό απαρτίζεται από τρία κύρια μέρη: χαρτογραφήσεις (mappings),
μετρικές (metrics) και αναφορές (reports). Το εννοιολογικό πλαίσιο απεικονίζεται στο
Σχήμα 5.
Σχήμα 5: Αρχιτεκτονικά και εννοιολογικά τμήματα του WSM

11. Business – oriented Management of Web services 11
Χαρτογράφηση είναι μια παραμετρική λειτουργία που συσχετίζει αξίες ή τιμές με τα
προς εξέταση στοιχεία, βασιζόμενη στο Service Model και στα δεδομένα που
προκύπτουν από την εκτέλεση των υπηρεσιών. Τα προς εξέταση στοιχεία μπορεί να
είναι λειτουργίες, υπηρεσίες, διεπαφές, συνδιαλέξεις ή συνθέσεις.
Τέτοιες λειτουργίες στην WSΜ υλοποιούνται με SQL, αφού οι αναφορές (logs)
εκτέλεσης αποθηκεύονται σε σχεσιακές βάσεις δεδομένων. Οι λειτουργίες της
χαρτογράφησης φτιάχνονται εντός του μοντέλου και βάσει των εμπειριών που
αποκτούνται από τη χρήση του. Καινούριες λειτουργίες μπορούν να προστεθούν και
άλλες μπορούν να αφαιρεθούν με τη χρήση κατάλληλου κώδικα. Αυτό είναι το
μοναδικό σημείο του WSM που χρειάζεται κώδικα.
Οι μετρικές δίνουν επιχειρηματικό νόημα στις τιμές που συλλέγουν οι
χαρτογραφήσεις. Μετρούν ποιοτικά ή ποσοτικά δεδομένα κατά τη βούληση του
χρήστη. Χαρακτηρίζονται από:
· το όνομα της μετρικής (π.χ. κόστος),
· τον τύπο δεδομένων (π.χ. νούμερο),
· τον τύπο των στοιχείων που μετρούνται (π.χ. συγκεκριμένη συνδιάλεξη),
· την υπολογιστική λογική βάσει της οποίας τα στοιχεία καταμετρούνται.
Η υπολογιστική λογική εξειδικεύεται στο να συσχετίσει μία μετρική σε τουλάχιστον μία
χαρτογράφηση και στο να καθορίσει τιμές για τις παραμέτρους της. Αν για
παράδειγμα ορίσουμε ως παραβίαση του SLA μια μεταβλητή που μετρά το χρόνο
μεταξύ εκτέλεσης μιας λειτουργίας και την επιβεβαίωση εκτέλεσής της, πρέπει να
θέσουμε ελάχιστο χρόνο ικανοποίησης. Πέραν του χρόνου αυτού η λειτουργία
καταγράφεται ως μη ποιοτικά επαρκής και εντάσσεται στην κατάλληλη αναφορά.
Οι αναφορές δίνουν διαφορετικές οπτικές, κάτω από τις οποίες οι μετρικές μπορούν
να αναλυθούν και είναι αυτές που κατά κύριο λόγο εξετάζουν τα στελέχη μιας
επιχείρησης (managers). Με το να εξετάζουν και να παρουσιάζουν τις μετρικές με
διαφορετικό τρόπο οι αναφορές μας επιτρέπουν να εντοπίσουμε τις αιτίες παροχής
χαμηλής ποιότητας υπηρεσιών και να διασφαλίσουμε έτσι το επιχειρησιακό
αποτέλεσμα. Οι αναφορές του WSΜ μπορούν να τεθούν χωρίς το γράψιμο κάποιου
κωδικού, αφού το μοντέλο έχει γνώση των υπηρεσιών που παρέχονται και τις
ιδιότητες της κάθε μετρικής.
Η λογική εξήγηση της υιοθέτησης ενός μοντέλου τριών επιπέδων, βασιζόμενου σε
χαρτογραφήσεις, μετρικές και αναφορές οφείλεται στην παραγοντοποίηση του
κώδικα (code factorization). Διαφορετικές μετρικές μπορούν να προκύψουν από την
ίδια χαρτογράφηση και διαφορετικές αναφορές μπορούν να εξαχθούν από τις ίδιες

12. Business – oriented Management of Web services 12
μετρικές. Αυτή η τμηματοποίηση έχει σαν αποτέλεσμα οι μετρικές και οι αναφορές να
μπορούν συχνά να οριστούν χωρίς να είναι απαραίτητο το γράψιμο κωδικών. Σε
περίπτωση που χρειαστεί να γίνουν αλλαγές στη δομή των δεδομένων, θα χρειαστεί
να τροποποιηθούν μόνο οι χαρτογραφήσεις.
3.3 Development and Runtime Environment
Το Σχήμα 5 δείχνει την WSM αρχιτεκτονική. Παράλληλα με τις διεργασίες (γνωστές
ως πράκτορες – agents) που εξάγουν δεδομένα από τα στοιχεία της πλατφόρμας
Web υπηρεσιών, το WSM περιλαμβάνει:
· Ένα περιβάλλον ανάπτυξης που υποχρεώνει τους χρήστες να πλοηγηθούν στο
σύνολο των λειτουργιών, συνδιαλέξεων και συνθέσεων, καθώς και να ορίζουν
τις χαρτογραφήσεις, τις μετρικές και τις αναφορές.
· Μια μηχανή υπολογισμού μετρικών, που εκτελεί χαρτογραφικές λειτουργίες
στην κορφή των δεδομένων εκτέλεσης των υπηρεσιών. Χάρη στη φύση της
SQL, η εκτέλεση μίας χαρτογράφησης είναι αρκετή ώστε να υπολογιστούν όλες
οι μετρικές που βασίζονται σ’ αυτήν την χαρτογράφηση, μειώνοντας έτσι το
συνολικό χρόνο υπολογισμού σε σύγκριση με τα παραδοσιακά εργαλεία
δημιουργίας αναφορών που εκτελούν μια ερώτηση ανά αναφορά.
· Ένα πλαίσιο για την ανάπτυξη Web εφαρμογών, που επιτρέπει στους
σχεδιαστές να αναπτύξουν εφαρμογές αναφορών με το πάτημα ενός κουμπιού,
παράγοντας αυτόματα JSP σελίδες που ελέγχουν το WSΜ API για να πάρουν
τις αναφορές. Οι σελίδες αυτές μπορούν, στη συνέχεια, να επεξεργαστούν και
να προσαρμοστούν με απλά εργαλεία ανάπτυξης Web σελίδων.

13. Business – oriented Management of Web services 13
4 Συμπεράσματα
Συνοπτικά τα συμπεράσματα που προκύπτουν είναι:
· Οι υπηρεσίες Web παρέχουν μεγάλο βαθμό αφαιρετικότητας (abstraction) σε
σχέση με τις συμβατικές middleware υπηρεσίες και για το λόγο αυτό
επηρεάζουν άμεσα τις μετρικές επιχειρησιακού επιπέδου αλλά και
καθορίζονται από τους επιχειρησιακούς στόχους.
· Για την ανάλυση των Web υπηρεσιών από μια επιχειρησιακή οπτική γωνία
είναι σημαντικό να οριστούν και να συσχετιστούν μετρικές μέσω διεπαφών,
συνδιαλέξεων και συνθέσεων.
· Τέλος, η απλότητα και η ευελιξία στη διαχείριση είναι κρίσιμες, διότι στην
πραγματικότητα οι μετρικές και οι παραγόμενες αναφορές δεν είναι στατικές.
Επομένως οι πλατφόρμες διαχείρισης θα πρέπει να παρέχουν τα ανάλογα
εργαλεία, όπως η WSM, για εύκολες και γρήγορες προσθήκες και αλλαγές.

14. Business – oriented Management of Web services 14
Αναφορές
[1] Casati, F., Shan, E., Dayal, U. and Shan, M-C. Business-Oriented
Management of Web Services. Communication of the ACM, Oct 2003, Vol.46, No.10.
[2] Andrews, T. et al. Business Process Execution Language for Web Ser-vices,
Version 1.1. May 2003.
[3] Bullen, G. et al. Open Management Interface. Version 1.0. 2001;
www.webmethods.com
[4] IBM. Research Program in Autonomic Computing; www.research.ibm.com/
autonomic/ .
[5] IBM. IBM Tivoli Monitoring for Web Infrastructure.2002; www.ibm.com/
software/tivoli/ .
[6] Hewlett-Packard. HP OpenView Service Quality Manager. Feb.2003;
w ww.managementsoftware.hp.com /
[7] Hewlett-Packard. Web Services Management Engine; www.manage-mentsoftware.
hp.com/