2. Daar waar
De mist dik is
Je niets zien kunt
Is het enige je kunt doen
Vertrouwen op je gedachten en je gevoel
3. Niet te geloven. Juist op deze dag zit mijn haar glichty. Ik kan niet bezig blíjven
mijn haar onder mijn pet terug te duwen.
‘Hé, je haar zít wel goed.’ Geweldig. Net wat ik nodig heb: een jongen die zich
ermee gaat lopen bemoeien. ‘Zeg,’ klonk de stem opnieuw. ‘Dat vind ik
discriminatie!’
4. ‘Ilse, Bram, niet gaan bekvechten. Er is werk aan de winkel.’ Kita sloeg haar
armen over elkaar en keek Bram aan.
Ilse zag het door de spiegel en grijnsde. ‘Ja Bram, luister naar je vriendin.’
Bram plantte zijn handen in zijn zij. ‘Kita, zie je dat ze alweer begint? De
volgende keer help ik gewoon niet meer als ik gevraagd wordt voor dit soort dingen.’
5. Nu was het Ilses beurt een zucht te slaken. Ze was niet van plan nog langer door haar
Spiegeltje naar de twee te luisteren. ‘Luister. Ik heb nog een paar minuten voor de trein
aankomt, dus ik moet nu gaan. Doe alsjeblieft wat je moet doen. Ik reken op jullie.’ Na nog
een laatste strenge blik borg Ilse haar spiegeltje op en roomshiftte ze naar het bewoonde
deel van de externe wereld.
6. In een wereld
Waar de grond laag is
De lucht aan kunt raken
Is de enige plek
Waar je altijd heen kunt
Gaan wanneer jij dat zijn wilt
7. Ben sloeg een bladzijde om in zijn boek. De hele treinreis had hij zitten lezen
en de hele tijd had hij zich kunnen concentreren. Maar naarmate de rit
vorderde, werd hij steeds zenuwachtiger. Het kwam steeds dichterbij.
8. De andere passagiers in de coupé leken natuurlijk nergens last van te hebben. Het
was voor hen evengoed Valentijnsdag. Toch was het anders dan voor hem. Zij zouden
niet iemand in levende lijve ontmoeten die ze eigenlijk al heel lang kenden van internet. Toen er
werd omgeroepen dat ze elk moment op het station aankwamen, maakte hem nog zenuwachtiger.
Het meisje met haar kauwgom dat ongegeneerd smakte, was nu nog irritanter.
9. Al had Ben het lezen al een paar minuten geleden opgegeven: hij sloeg het boek
pas dicht toen de trein vaart minderde. Iedereen stond op, liep langs hem heen.
Aan de ene kant wilde hij ze opzij beuken om als eerste de trein uit te zijn. Aan
de andere kant wilde hij blijven zitten. Maar hij wilde deze dag niet missen. Dus
stond hij op, liep hij naar de uitgang en zag hij haar.
10. Het as van het beindigde
Zal dienen als ondergrond
Voor dat wat zopas begon
11. Nu vraag je je natuurlijk af waar dat laatste op sloeg. Welja, het antwoord zit
hem in mijn WK. Nu je dit hebt gelezen, mag je helemaal naar beneden scrollen.
Daar vindt je een link naar iets speciaals voor een speciaal iemand.
