Conto elaborado a partir do "cuento cedido por el CEP San José de Calasanz, Comunidad Valenciana"

1. Diario dun verme da seda
Érase unha vez…

2. A nosa chegada á escola
Un bo día enviáronme xunto cos
meus irmanciños a vivir coas nenas
e nenos do cole do Incio. Nada
máis chegar souben que a miña
vida ía a cambiar totalmente.
Alí coidaríanme ben e teríanme
nunha confortable caixa cheiña de
follas de moreira que é o que máis
nos gusta comer.
Hai miles de anos vivíamos libres
nas árbores de moreira , pero
agora so podemos vivir se alguén
nos coida. De seguido nos puxeron
nomes Grandón, Gordinflón,
Pequechiño…
Decidín escribir este diario para
contar a miña vida…
Eu son Pequechiño, o verme da
seda… e estou encantado de
coñecervos.

3. Dentro do meu ovo: xa vai menos frío!
Vou empezar polo principio, aló
cando aínda estaba dentro dun
oviño diminuto.
Aquí estaba eu dende o mes de
xuño e xa agora xa é marzo.
Como xa noto que vai menos
frío púxenme o termómetro e
vexo que estamos a 15 grados.
Se o tempo segue así, dentro
de pouco, nuns 8 ou 20
días, sairei fóra deste oviño.

4. Día 1º da miña vida fóra do ovo
Por fín decidin saír. Son moi pequechiño
mido 3mm de longo e son negriño e
peludo. Comín todo o contido do ovo no
que estaba. Era moi rico e ademais
deume moitas forzas.
Menos mal!, pois agora teño que
agatuñar ata as follas de moreira que
noto aló enriba. Están frescas e
sequiñas. Umm! Qué ricas están!.
Agora que acabo de nacer danme de
comer dúas veces ao día. Así da gusto
voume poñer forte coma un carballo.
Pero que é isto?. Aínda so teño 1 día e
xa non collo ben aquí dentro. Vou a ter
que quitarme esta funda de pel que me
apreta. Iso é!, vou mudar a pel.

5. 2º día: teño que cambiar de traxe
Empezamos a segunda etapa da
miña vida. Son un pouquiño máis
grande pois xa cambieie de
traxe, teño dentes novos, pero
aínda prefiro as follas máis
tenras.
Vaia, cantos compañeiros somos!
Ben, eu ao meu, que preciso
comer moito e esta folliña de
moreira estame a dicir: cómeme,
cómeme!.

6. Día 7º: estou a quedar teso outra vez!
Estou coa cabeza ergueita
e máis quietiño ca unha
estatua. Non me toques nin
me movas!.
A pel quedoume pequena
outra vez e teño que saír
dela como sexa.
E non é tan fácil como
parece!.

7. Pasaron 8 días dende que nacín
Xa estou na 3ª etapa. Cada día
teño máis fame. Xa como ata as
follas máis grandes.
Como viron que non paraba de
mover a cabeza dun lado para o
outro, erguéndome todo o que
podía, déronse conta que
necesitabamos máis comida.
Ademais limpárono todo e está
todo tan aseado que da gusto.

8. A clase das nenas e nenos do Incio
Estou moi contento coa idea de
vivir no cole do Incio.
A clase é moi bonita, con moitas
ventás que inundan todo de luz e
ademais as nenas e nenos
recibíronnos con moita alegría,
todos xuntiños arredor da caixa
cos ollos sorprendidos e moi
abertos.
Todos os días agardan inquedos o
momento de darnos de comer.
Cámbiannos de folla cun pincel
para non mancarnos nadiña.
Qué ben estou!.

9. As mans dos meus amigos os
nenos e nenas do Incio
Mentras eramos pequenos sólo nos
miraban, pero ao ir medrando xa
non tiñan medo de mancarnos e
sostíñannos na man ou sobre unha
folla.
A mín divírteme moito moverme
como un acordeón e fágolles
coxiguiñas na man, eles ríen e logo
limpan as mans e a caixa para que
todo estea impecable.

10. 15 días: Cada vez medro máis.
Teño que cambiar de traxe
Os días van pasando e todos imos
medrando xuntos. Hoxe mudei a
pel por 3ª vez. Xa estou na 4ª
idade como verme, cambiei de
traxe 3 veces xa, e achégase o
meu día.
Agora traennos follas máis
grandes porque xa imos sendo
maiores e esas son as que máis nos
gustan. Antes de dárnolas sécanas
moi ben cun papel para que non
quede nin rastro de auga. Pois o
sol e auga fannos moito mal.

11. 30 DÍAS:
CAMBIO DE CASIÑA
Xa esotu moi grande e algúns dos
meus compañeiros tamén, así que
decidiron clasificarnos por
tamaños e cambiarnos de caixa.
Pois senón os que aínda son
pequerrechos en canto noten que
nós facemos o casulo eles tamén
se poñerán mans á obra aínda que
non medraran o suficiente.
O meu corpo ten 12 aneis, teño 3
pares de patiñas con pes cos que
agarro a folla mentras como, e
outros 5 pares de falsas patas que
me serven para ir dun sitio a
outro. Paso todo o día comendo
porque necesito estar forte cando
chegue a ser unha crisálida e me
transforme en bolboreta.

12. Xa son maior e chegou o gran día
Chegou o gran día, xa fixen as 4 mudas
estou na 5ª idade.
Teño 35 días e noto cousas moi raras
no meu interior. Xa non teño fame e
paso as horas moi quedo coa cabeza
erqueita, pero non busco nada… creo
que algo importante vai pasar.
O meu corpo empeza a botar un líquido
que recorre todos os aneis e chega ata
a miña boca transformándose nun fino
fío de seda.
Xa sei o que pasa!, teño que empezar a
tecer o casulo onde pasarei 17 días en
fase de crisálida e nesa metamorfose
sairanme ás, antenas e o corpo
encheráseme de peliños.
Sei facer un fío de seda que pode
chegar a medir 900 m. ou máis.
Tece que tece, boto así 4 días, pero
vai quedar un casulo xenial.

13. Saio do casulo: son unha bolboreta.
Para poder saír, segrego un líquido
que rompe a seda do casulo.
Son unha bolboreta peludiña. As
miñas ás exténdense e podo
axitalas, as tres patiñas xa
medraron moito, teño tamén dúas
antenas que parecen cadansúa
pluma.
Busco na caixa aos meus
compañeiros e vexo unha fermosa
bolboreta moi pero que moi
coqueta.

14. Preséntovos a miña noiva
É a bolboreta máis fermosa que nunca
poidera imaxinar.
Para namorala empezo a danza
nupcial, movendo forte as ás,
dando voltas arredor de min,
facendo equilibrios e saltiños…
De repente xuntamos os nosos
abdomes e así quedamos durante
horas, fertilizando os ovos.
Así é como se pecha o círculo da
vida, novos ovos, novos vermes,
novas crisálidas, novas bolboretas
e…. Para a primavera nacerán os
novos vermiños.
Conto con vós para coidarnos!.