วิชา Network

1. สถาปัตยกรรมเครือข่ายคอมพิวเตอร์
และบริการ

2. สถาปัตยกรรมเครือข่าย
ระบบเครือข่ายมีการแบ่งระบบการสื่อสารข้อมูล
ออกเป็นระดับชั้น
ดังรูปที่ 8.1
ลักษณะการทำางานเป็นแบบ Peer process
คือมีการระบบจะสื่อสารจะมองในระดับเดียวกัน
ระดับชั้นที่สูงกว่าจะเป็นผู้ใช้บริการระดับชั้นที่
ตำ่ากว่า โดยการออกแบบระบบเครือข่ายที่ดีจะ
ต้องมีการส่งข้อมูลระหว่างระดับชั้นให้น้อย
ที่สุดซึ่งเราเรียกว่า (Clean-cut Interface)
กฎเกณฑ์(protocol)ของแต่ละระดับชั้นใช้
ติดต่อกันเราเรียกว่า โปรโตคอลระดับที่ n

5. หลักการในการให้บริการของ
แต่ละระดับชั้น
จากที่ทราบมาแล้วว่าระดับชั้นที่สูงกว่าจะเป็น
ผู้เรียกใช้ระดับชั้นที่ตำ่ากว่า ในแต่ระดับนั้นจะ
มีการทำางานที่เรียกว่า entity เช่นการ
ประมวลผล และเราเรียกการติดต่อระหว่าง
เครื่องต่างกันที่ระดับเดียวกันว่า peer
entity
ในการเรียกใช้บริการระดับชั้นที่ตำ่ากว่านั้น
ระดับที่ตำ่ากว่าจะมีการกำาหนดตำาแหน่งการ
บริการ (Service Access Point, SAP)

7. การบริการแบบ Connection-
oriented และ
Connectionless
Connection-oriented เป็นรูปแบบการ
สื่อสารที่จะต้องมีการร้องขอเพื่อติดต่อก่อน
เมื่อติดต่อกันจนได้ช่องทางการสื่อสารแล้ว
ข้อมูลจะทยอยส่งไปหาปลายทางโดยไม่
จำาเป็นต้องมีแอดแดรสของปลายทางก็ได้
Connectionless เป็นรูปแบบการสื่อสารที่
ไม่ต้องมีการติดต่อก่อน เช่นการส่งจดหมาย
โดยการส่งข้อมูลใส่แอดเดรสของผู้รับเข้าไป
แล้วทยอยส่งไปหาปลายทางซึ่งอาจจะถึง

8. พริิมิิทีฟที่ใช้ในการบริการ
การเรียกใช้บริการ entity ของระดับล่างนั้น
ผู้เรียกใช้จะจะอาศัย พริิมิิทีฟต่าง ๆ ใน
การเรียกใช้ โดยทั่วไปพริิมิิทีฟจะมี 4
ชนิดคือ Request(ร้องขอ), Indicate
(รายงานเหตุการณ์), Respond (ตอบสนอง)
และ Confirm (ยืนยัน)

10. ตัวแบบเครือข่ายคอมพิวเตอร์แบบ
OSIOSI (Open System Interconnection)
คือตัวแบบที่มีเป้าหมายให้การสื่อสารมี
มาตรฐานในการเชื่อมต่อเดียวกัน โดยระดับ
ชั้นมีดังนี้
– Physical layer
– Data link layer
– Network Layer
– Transport Layer
– Session Layer
– Presentation Layer
–

12. ระดับชั้นฟิสิคััล
จะเกี่ยวกับสัญญาณบิตข้อมูล ค่าระดับแรง
ดันไฟฟ้า อัตราการส่งข้อมูล มาตรฐานการ
ส่งข้อมูลดิจิตอลและอนาล็อก มาตรฐานการ
แปลงสัญญาณ มาตรฐานการอินเตอร์เฟส
ระหว่างอุปกรณ์

13. ระดับชั้นดาต้าลิงค์
ควบคุมการบริการส่งข้อมูลระหว่างโหนดให้
มีความถูกต้องและมีประสิทธิภาพ
ในรูปที่ 8.8 แสดงโครงสร้างของเฟรมที่มี
การปะเฟรมเพื่อกำาหนดขอบเขตของข้อมูล
นอกจากนั้นแล้วยังทำาหน้าที่ควบคุม
อัตราเร็ว(flow control)ในการส่งให้เหมาะ

14. ระดับชั้นเน็ตเวิร์ก
ควบคุมการส่งข้อมูลที่ผู้ให้บริการส่งข้อมูล
หรือเครือข่ายย่อยในส่วนของการสื่อสาร
กำาหนดเส้นทางการส่งข้อมูลผ่านโหนดต่าง ๆ
เพื่อให้ถึงปลายทางอย่างรวดเร็ว
สามารถที่จะใช้ซอฟต์แวร์ในการนับจำานวน
แพ็กเก็ตเพื่อคิดจำานวนเงินได้

15. ระดับชั้นทรานสปอร์ต
ควบคุมการส่งข้อมูลจากโฮสต้นทางให้ส่งถึง
โฮสปลายทางได้อย่างถูกต้องและมี
ประสิทธิภาพ
คล้าย ๆ แผนกขนส่งสินค้า
หากการส่งข้อมูลมีจำานวนมากอาจมีการใช้
บริการระดับชั้นเน็ตเวิร์กเพื่อการเชื่อมโยง
หลายๆ ช่องทางและส่งข้อมูลเหล่านั้นออกไป
เพื่อให้การส่งข้อมูลได้ดีขึ้น

16. ระดับชั้นเซสชัน
ในระดับชั้นนี้จะมีเครื่องมือคอยอำานวยความ
สะดวกสบายให้ในการใช้ให้แก่ผู้ใช้
หน้าที่บริการแก่ผู้ใช้ในการสร้างเซสชันเพื่อ
การสื่อสารระหว่างเครื่อง เช่นการล็อกอินสู่
ระบบ การโอนย้ายไฟล์

17. ระดับชั้นพรีเซนเตชัน
คงไว้ซึ่งความหมายของข้อมูล เพื่อให้ปลาย
ทางได้รับข้อมูลที่ส่งจากต้นทางได้ถูกต้อง
อาจมีการบีบอัดข้อมูลหรือเข้ารหัสก่อนการ
ส่ง

18. ระดับชั้นแอปพลิเคชัน
เพื่อให้การบริการส่งข้อมูลเป็นไปใน
มาตรฐานเดียวกัน เช่นแต่ละโฮสอาจมีการ
เก็บข้อมูลไม่เหมือนกันจึงต้องมีการกำาหนด
virtual file store เพื่อทำาหน้าที่ให้ข้อมูลส่ง
หากันได้
ทำาให้การทำางานของโฮสสามารถที่จะทำางาน
ได้กับเทอร์มินอลทุกชนิด

19. การส่งข้อมูลในรูปแบบ OSI

20. ตัวแบบ TCP/IP
ตัวแบบของ TCP/IP เทียบกับ OSI ได้ดังรูป

21. ระดับชั้นอินเตอร์เน็ต
หาเส้นทางการส่งข้อมูลให้ถึงปลายทางได้
อย่างถูกต้องและมีประสิทธิภาพ
จะคล้ายกับ ระดับเน็ตเวิร์กของ OSI

22. ระดับชั้นทรานสปอร์ต
ควบคุมการส่งข้อมูลระหว่างโฮสต์
มีโปรโตคอลเรียกใช้ 2 ตัวคือ TCP และ
UDP
– TCP เป็น Connection Oriented
– UDP เป็น Connectionless

24. ระดับชั้นแอปพลิเคชัน
ในระดับนี้จะมีโปรโตคอลที่ประยุกต์ใช้
บริการหลายตัวเช่น
– Telnet
– FTP
– SMTP
– DNS

25. ระดับชั้นโฮสต์-ทู-โฮสต์
เป็นระดับชั้นตำ่ำสุดซึ่งก็ไม่ได้กำำหนดรำย
ละเอียดมำกนัก เพียงแต่กำำหนดว่ำจะต้องมี
กำรสื่อสำรกันด้วยโปรโตคอลหนึ่ง เช่น SLIP ,
PPP

26. กำรเปรียบเทียบระหว่ำง OSI กับ
TCP/IP
OSI ได้ทำำกำรแยกแยะระดับชั้นไว้อย่ำง
ชัดเจนทั้งในกำรบริกำรและอินเตอร์เฟส ส่วน
TCP/IP นั้นไม่มีกำรแยกแยะซึ่งจะทำำให้
เปลี่ยนแปลงโปรโตคอลตำมเทคโนโลยีได้
ยำก
ตัวแบบ OSI ถูกออกแบบก่อนที่จะสร้ำง
โปรโตคอลสำำหรับชั้นต่ำงๆ ดังนั้นตัวแบบจึง
เปิดกว้ำงไม่เอนเอียงไปยังโปรโตคอลใดๆที่
ใช้กันอยู่ สำำหรับ TCP/IP เริ่มมำจำก
โปรโตคอล TCP/IP ที่ใช้ในระบบปฏิบัติกำร

27. สำเหตุที่ OSI ไม่ได้รับควำมนิยม
ช่วงเวลำไม่เหมำะสม คือ ช่วงเวลำที่มีกำร
สร้ำงตัวแบบ OSI โปรโตคอล TCP/IP ได้ถูก
ใช้ไปในมหำวิทยำลัยต่ำงๆซึ่งมีขนำดใหญ่
พอให้บริษัทคอมพิวเตอร์ลงทุนสร้ำง
ผลิตภัณฑ์ทั้ง software และ hardware
รองรับระบบ TCP/IP ดังนั้นบริษัทจึงไม่
ต้องกำรลงทุนเพิ่มเพื่อแข่งขันกับอุปกรณ์ของ
ตนเอง

28. เทคโนโลยีไม่เหมำะสม คือ เนื้อหำในระดับ
ชั้นเซสชันไม่ค่อยเป็นประโยชน์ และ ในระ
ดับพรีเซนเตชันก็มีเนื้อหำน้อยมำก ส่วนใน
ชั้นดำต้ำลิงก์และเน็ตเวิร์กก็มีเนื้อหำค่อนข้ำง
มำก ซึ่งแตกต่ำงกันมำก และ ตัวแบบมีเนื้อหำ
มำกทำำให้กำรพัฒนำเป็นเครือข่ำยทำำได้ยำก
และกำรทำำงำนเครือข่ำยไม่มีประสิทธิภำพ
เท่ำที่ควร เช่น กำรกำำหนดแอดเดรส กำรคุม
กำรไหล กำรตรวจสอบควำมผิดพลำด ทำำให้
งำนล่ำช้ำ

29. กำรพัฒนำเครือข่ำยทำำได้ยำก คือ เนื้อหำ
ของ OSI มีควำมสลับซับซ้อนมำก ทำำให้กำร
พัฒนำเครือข่ำยยุ่งยำกและช้ำ คนที่พยำยำม
พัฒนำจึงล้มเลิก ส่วน TCP/IP เริ่มมำจำก
ยูนิกซ์ของมหำวิทยำลัยเบิร์กเลย์ ที่สำมำรถ
ทำำงำนได้ดี ตลอดจนมียูทิลิตี้มำกมำย จึง
ทำำให้กำรใช้งำน TCP/IP แพร่กระจำยออก
ไปกว้ำงขวำง

30. นโยบำยไม่เหมำะสม คือ ด้ำน TCP/IP คน
ส่วนใหญ่เห็นว่ำ เป็นส่วนหนึ่งของระบบ
ยูนิกซ์ ซึ่งนิยมใช้ในวงกำรศึกษำแล้วแพร่
หลำยออกไปยังวงกำรอื่นๆ แต่OSI คนส่วน
ใหญ่เห็นว่ำเป็นกำรกำำหนดมำจำกองค์กำร
สื่อสำรของยุโรปและอเมริกำ ที่พยำยำมผลัก
ดันให้เป็นมำตรฐำนทั่วโลก ทำำให้หลำยฝ่ำย
ไม่เห็นด้วย

31. WAN, MAN , LAN
WAN
– เป็นระบบเครือข่ำยที่ครอบคลุมทั่วประเทศหรือ
ระดับประเทศ
– มีอัตรำกำรส่งข้อมูลไม่เร็วนักมักตำ่ำกว่ำ 1 Mbps
– มีอัตรำกำรผิดพลำดสูง
– ใช้สำยโทรศัพท์
MAN
– ครอบคลุมในระดับเมือง
– ใช้สำยเคเบิล หรือ คลื่นวิทยุ

32. WAN, MAN , LAN
LAN
– เป็นเครือข่ำยเฉพำะที่ ครอบคลุมไม่กว้ำงนัก เช่น
ในอำคำรหนึ่ง ๆ
– ควำมเร็วในกำรส่งสูง